Tíminn - 02.11.1956, Side 9

T f MI N N, föstudaginn 2. nóvember 1956.
9
......................Illll.........Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillllllllllllllllllllllll......
þekkzt lengi, 13 tíma nákvæm legt mannsefni fyrir fátæka,
lega til tekið. Peggy hafði hitt franska stúlku. En það var eiít
og hafði | jean á veitingahúsi við mark- sem Anton S. gat ekki skilið,
tengdadóttur sína
sjálf verið með þegar ljósi' aðinn og þau höfðu etið sam
kjóllinn, sem Denise hafði ver-
ið í deginum áður, var keypt-
ur.
— Gleymdu því ekki, Irene,
'að Denise er frönsk . . . og gift,
bætti hún við eftir andartakt
þögn.
— Hún er ári yngri en ég,
svaraði dóttirin þurrlega.
— Eg vil ekki fá fleiri út-
lendinga í fjölskyldu okkar,
sagði lávarðurinn og sló knýtt
um hnefa í borðið.
— Ef þú átt við Anton, er
hættan ekki mikil, pabbi, svar
aði dóttirin, — hann er dauð-
ástfanginn af Yvonne Blan-
char.
— Hvers vegna í ósköpunum
ferð þú þá með honum á
Maxim?
an lauksúpu. Jean de I’Aux
(næstum því greifi) var i leit
að skáldlegum innblæstri.
Peggy var næsturn ákveðin í
að gerast listgyðja hans. Peggy
skýrði frá öllu þessu með ólg-
andi mælskuflóði. Jean starði
stórum, brennandi augum á
Algernoon. Algernoon var um
og ó.
— Hvernig er maður næst-
um því greifi? spurði hann.
— Það er í sambandi við
uppruna manns ,sagði Jean
leyndardómsfullur á svip.
— Talið þér ekki frönsku,
herra Burns? bætti hann við.
— Mjög lítið, svaraði Amer!
og sem varð þess valdandi, að
hann dvaldi áfram í Frakk-
landi. Hvernig gat Yvonne
orðið ástfangin af öðrum
manni svona fljótt? Anton S.
áleit sig þekkja Yvonne. Ilún
tilheyrði ekki hinum fljót-
huga, sem skiptu um skoðun
dag frá degi. Hér var éitthvað
undarlegt á seyði. Þetta hafði
skeð fyrir aðeins einum mán
uði, Fram að þeim tíma höfðu
bréf Yvonne verið löng og inni
leg. Anton S. hafði tekið á-
kvörðun um að kvænast fyrir
mörgum mánuðum. Hþers
vegna hafði hann ekki trúað
Yvonne fyrir því? Nú var það
ef til vill orðið of seint. Ef Yv-
onne hafði játazt bróður
Alger- systur sína. Hún lét sem ekk-
ert væri.
ungi — Þetta verður líklega
hann.
— Algernoon . . .
noon . . .
Ameríkumaðurinn
stanzaði snarlega utan við stærri veizla en ákveðið hafði
café Rond-Pointides Champs- yerið í fyrstu, sagði hann^ —
Elysées, sem er þekktasta kaffi svo að ef til vill er betra, að
stétt Parísar 1956. Hann þekkti við bíðum betra tækifæris.
það var rödd systur sinnar j —Hverjir koma?
Peggy. Hún sat þar ásamt! — Irene, Denise, Peter og
manni nokkrum sem leit út herra Kry — það er ekki mín
fyrir að vera franskur og hugmynd — þau hafa svo að
drakk absinth. Hún veifaði til segja boðið sér sjálf.
hans og benti honum að koma.
Algernoon Burns andvarp-
aði en hann þekkti Peggy og
vissi að hann átti sér ekki und
ankomu auðið.
íkumaðurmn. ! Peggy, var það orðið of seint.
| Eg skal segja þer, A , tó ^nton S. þekkti Yvonne nógu
Vegna þess að hann bauð Pe&'gy fram f> — Jean hefir!vel til að vita það. En hafði
mér. | aldrei komio á Maxim, og ég hfm þegar ger{. þag? Hann
Lávarðurinn.tók um höfuð-,hauð honum með í Kvold. I fekk allt f einu nýja hugmynd.
ið. — Guð gæfi, að. við hefðum! Algernoon hrokk við. Jafn Irene Hvers vegna hafði Den-
aldrei eignast börn, tautaöi,vel Þótt Jean væn næstum ige tekig Irene með tll morgun
greifi að tign, fell hann alls vergarins daginn áður? Gat
ekki i þennan félagsskap. Al- það skeð> a3 stúikurnar hefðu
gernoon leit gremjulega a llugsað sem SVOj að irene gæti
orðið nokkurs konar plástur á
sárið? Anton S. leið illa. Það
var líklega hugsanlegt. Hann
hafði áður rekizt á þessa ó-
stöðvandi löngun franskra
kvenna til þess að láta sig
ástamál annarra varða. Ef
þettta var rétt, höfðu stúlk
urnar reiknað skakkt. Anton
S. var að minnsta kosti ekki
einn þeirra, sém skipta um
skoðun frá degi til dags.
Clyverdale lávarður hafði
haft rétt fyrir sér. Anton S.
fékk áfall, þegar hann sá Ir-
ene, j afnvel þótt hann léti það
— Er það satt, að herra Kry
sé í París . . .
— Já víst er það satt.
Peggy klappaði saman hönd
unum. — Húrra — hann er
— Þetta er Jean, sagði Peggy skemmtiiegur maður - ég ekki í Ijós með minnstu svip
hann er skáld og næstum því hlakka mjög til að hitta hann | breytmgu. Þau hittust asamt
greifi. Og þetta er bróðir minn aftur. IPet^ Demse 1 anddyn Rltz
Algernoon, Jean. | — ran . . . j °
Algernoon kinkaði kolli til j — Ekkert en, Algernoon, tók j — Fellur þér betur vio mig
Frakkans, en hann lét sér það systirin fram í, og hóf þegar j svona, Anton, spurði hún.
enganveginn nægja. Hann að segja Jean de l’Aux frá Það gerði honum alls ekki.
þrýsti hönd Algernoons. Bara Anton S. Kry.
ég hefði gengið einhverja aðra — — —
leið, hugsaði ameríkumaður- 1 Anton S. Kry hafði eytt öll
inn. Jean leit út fyrir að vera < um deginum á safni í Fon-
tvítugur og hann var óþess- j tainbleau. Honum var þungt
legur að hann væri greifi. um hjartarætur. Hann fann á
Hann var klæddur tilbúnum sér, aö óþægilegir atburðir
fötum sem tekin voru að voru í nánd. Honum féll ekki
slitna. Jean var laglegur en við að koma til Parísar á þenn
hann virtist ekki hafa smakk- ] an hátt. Hann hegðaði sér eins saggi hann kurteislega. Hann
að ætan bita í mánaðartlma. ’ og ástfanginn skóladrengur,'
Hárið var eins og á skáldi. Það hugsaði hann. Hvers vegna
var feikimikill, ógreiddur, hafði hann ekki kvænst Yv-
svartur makki sem minnti onne þegar það var hægt?
helzt á óveður. I Hann vissi svarið mjög vel. Áð
Hann var ekki viss, hvort hon
um féll yfirleitt við hana. Hing
að til hafði Irene skipað lágt
sæti í huga hans. Hann minnt
ist þess ekki, að hafa nokkurn
tíma hugsað um hána.
— Það er mjög falleg nú-
tímastúlka, sem ég hefi þann
iheiður að bjóða út í kvöld,
fann með óþægindum, aö
flegna kjólatízkan haföi nú
einnig náð til dpttur Clyver-
dale lávarðar. Þetta endar með
■skelfingu, hugsaði hann og
Fataverksmiðjan HEKLA
Akureyri
Mtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiuiin,,,,!,,,,!,,,,,,,
wiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiMininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniininniiiiiiiiniiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiimiiimiiiimiiiiiiiiMi
| AUGLÍSENDUM |
| er vinsamlegast bent á eftirfarandi 1
§j Auglýsingaskrifstofa blaðsins er opin sem hér segir: jf
Alla virka daga, nema laugardaga kl. 9—5 e. h. y
| Á laugardögum kl. 9—12 f. h. |
| Auglýsendur eru beðnir að koma handritum að aug- %
| lýsingum eins snemma og unnt er til blaðsins, daginn H
= áður en þær eiga að birtast. H
s= “
y ATHUGIÐ: Því betri tími, sem er til að ganga frá aug- Ú
= lýsingu yðar, því betri árangur næst.
( DAGBIAÐIÐ TÍMINN |
lmiMiuv2i««ivTi'niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii,iiiiiiiiiiiiii[!iiiiiniM!iii’-^
Fylgist með tímanum. Kaupið Tímann
WW.AWAV.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.VV.V.V.V.VAV.*
>
^ Þökkum hjartanlega börnum okkar og tengdabörn- >
um, barnabörnum og vinum, sem minntust okkar á gull ;«
;■ brúðkaupsdaginn 16. okt. með gjöfum og skeytum. ;■
!j Biðjum Guð að blessa ykkur öll. Lj
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR, !•
:■ GÍSLI GESTSSON.
‘.■.W.W.V.^V.V.V.V.V.VV.V.V/.W.V.'/.V.V.V.V.V.V.
WAbV.V.V.V.V.V.VVV.-.V.V.VV.V.V.V.V.V/.V.V.V.-.
S :*
í Þakka innilega öllum, sem glöddu mig á 70 ára af- !■
J mælinu. %
Fáðu þér sæti, Algernoon.1 ur hafði honum fundist ósæmi fannst hann vera gamall.
Algernoon settist þótt hann legt, að kváenast stúlku, sem
langaði ekki vitund til þess.lvar nærri helmingi yngri en
Þegar systir hans kallaði á hann. Ást Antons S. hafðí
hann hafði hann verið að hægt og sígandi eytt tilfinn-
hugsa um Yvonne. Það var ingu þessari. Hann átti nú að-
miklu meira spennandi. í sam- eins eina ósk: að fá Yvonne
anburði við Jean leit Alger-
noon út eins og spjátrungur.
Hann var í bláum nylonfötum,
sem voru eins og steypt á há-
um, grönnum líkamanum.
Fyrst þegar hann tók ofan
stráhattinn svo að hárgreiðsl-
án kom í ljós, sást að hann var
amerískur.
■''’Algernoon varð fljótlega
Ijóst áð Peggy var hrifin af
frakkanum. En Peggy var fljót
fyrir sjálfan sig.
Hann hafði hugsað málið í
Fontainbleau. Útkoman var
ekki honum í hag. Algernoon
Burns var aðeins 22 ára gam-
all. Hann var eini sonur amer
ísks milljónamærings, og jafn
vel þótt Anton S. litist sjálf-
um ekki á útlit unga manns-
ins, var hann.ekki blindúr fyr
ir því, að ungri stúlku gæti
þótt það aðlaðandi. í sann-
Þegar þau komu til Maxim,
fékk Anton S. þrjú áföll í röð.
Hið fyrsta var Peggy.
— Halló, Anton, en hve það
var skemmtilegt að sjá þig aft
ur. Vonandi verður þú dálítið
vingjarnlegri við mig, en þú
varst í Monte. Þá varst þú
reglulega vondur strákur . . .
Peggy tók um háls honum og
kyssti hann. Svo kynnti hún
hinn virðulega vin sinn, Jean
de l‘Aux. Jean leit nákvæm-
lega eins út, og þegar Alger-
noon hafði hitt hann þrem
tímum. áður. Ameríkumaður,-
inn var í vafa, hvort'.hanp
hefði gert sér það ómak að
Lifið heil.
í
AAargrét Andrésdóttir.
m.mvAVAw.w.v.vw/.'.w.v.v.mw.vw-v,
Þökkum innilega auSsýnda saniúö og hluttekningu við and-
lát og jarðarför
Ingibjargar .Halldórsdóttur,
frá Högnastöðum.
Börn og tengdabörn.
til að hrífast. Þau höfðu ekki leika var Algernoon ákjósan þvo sér um hendurnar. Hann
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og
jarðarför
Árnýjar Eiríksdóttur,
, : Kir.kjuferjuljjáleigu, Ölfu?i., , t
. lSgnjni i • , i Vándamerili.
Stu_