Tíminn - 26.02.1957, Blaðsíða 9

■T
XÍMINN, þriðjudaginn 26. febrúar 1957.
i 8
I 8
♦♦
*♦
♦ ♦
g
::
♦♦
♦♦
♦♦
::
♦♦
::
♦♦
::
FRMMWflHíflll
delfíu í næstu viku og svo
aftur eftir hálfan mánuð. Ég
setla að hitta manninn á leið
inni til Edgartown og svo aft-
ur á heimleiðinni. Á milli get
um við heimsótt Rose og Art-
hur. Og hvaða máli skiptir
þetta eiginlega? Þú getur synt
og siglt og farið í sólbað og
þarft alls ekki að umgang-
ast þessa Bostonbúa.
— Nei, auðvitað ekki. En
hvert einasta kvöld verða ein
hverjir gamlir karlar að
spyrja mig af hvaða árgangi
þú sért og hvort þú sért skyld
Ur hinum eða þessum Chapin.
— Gleymdu nú «kki:*ð ég
hef gengið i gegnum þetta
þó nokkru oftar eh> þú. Og
svo verður þetta ekki nema
núna í sumar.
— Ég skal sjá um. að þú
gleymir ekki þessu loforði.
Síðan voru þáu viku í
Martha’s Vineyard. Á heim-
leiðinni stönzuðu þau í Fíla-
delfíu. Þau fóru upp á hótel-
herbergið sitt og meðan Edith
var í baði hringdi Joe í mann
inn, sem hann ætlaði að hitta.
Þegar hún kom úr baðher-
berginu sat Joe á rúminu.
— Við skulum fara með
lestinni 4.35, sagði hann.
i— Hvað er að?
— Price getur ekkf staðið
við það sem við vorum búnir
að ákveða; hann þarf að vera
í Fort Penn allan daginn. Rit-
ari hans sagðist hafa sent
mér skeyti en ég fékk ekkert
gkeyti. Ég fer heim.
— En það geri ég ekki,
sagði Edith. Ég hef mörgum
erindum að sinna á morgun.
Það er útsala hjá Wanamak-
er og nú er síðasta tækifærið
fyrir mig að ljúka ýmsu af
fyrir haustið. Ég þarf að fá
tvo nýja stóla og panta gólf
teppi og ég ætla mér ekki að
gera mér ferð hingað einu
Sinni enn.
— En hefurðu nokkuð á
móti því að. ég fari heim með
lestinni?
— Nei, sagði Edith. Hrein J
skilnislega sagt hef ég ekkert |
á móti því. Þú heimtaðir að
við heimsæktum Rose og mér
leiddist það og nú viltu að
ég brqyti mínum ráðagerðum
þegar ég hef loksins færi á
að gera eitt og annað til J
gagns.
— Allt í lagi, Edith, allt1
I lagi. Ég fer heim og svo get
ur þú komið á morgun. Tekur
þú þá líka lestina 4.35 svo að j
ég geti sótt þig til Swedish'
Haven? |
— Já, ég kem 4.35, sagði
Edith.
Fíladelfía var það mikill
hluti af lífi hinna betri borg,
ara í Gibbsville að ef þeir
mættust í Chestnut Street
heilsuðust þeir brosandi en
mót þeirra gaf ekki tilefni til
slíkrar endurfundagleði sem
reis ef þeir hittust á Fifth Ave
nue í New York. Klukkan fjög
ur lagði Joe af stað til Read
Jng járnbrautarstöðvarinnar
en Edith sat ein eftir, fýld yf
ir því að hann hefði verið eig
ingjarn og tillitslaus við hana
og vegna þess hve miklu hún
hefði fórnað fyrir hann með
því að fara til Mattha's Vin
eyard og loks yfir því að hann
skyldi taka bömin fram yfir
að vera með henni þennan
dag. Hann hafði ekki einu
sinni hugsað út í það að
þetta var fyrsta skiptið á æv-
inni sem hún átti að vera ein
á hóteli nætursakir. Þó verð
ur að viðurkenna það að hún
hafði setið heilan stundar-
fjórðung uppi á herbergi sínu
áður en henni varð þetta
Ijóst sjálfri. Það var ennþá
tími til að verzla, stærstu inn
kaupin ætlaði hún að vísu
að geyma til morguns, en hún
gat enn skroppið í búðir og
lokið einhverju smávægilegu
af. Hún ætlaði sér ekki að
sóa meiri tíma milli þessara
framandi veggja. Hún lokaði
herberginu á eftir sér, fór í
lyftuna, kinkaði kolli til hvít
hærðu konunnar í skrifstof-
unni á neðstu hæð og tveim
ur mínútum síðar var hún
komin út í Walnut Street og
stefndi á Chestnut Street.
Edith var um það bil þuml
ungi hærri en flestar þær kon
ur sem hún mætti á götunni;
hún var sólbrennd og klædd
svo leiðinlegum kjól að hún
hefði vel getað verið af þvi
fólki sem átti Fíladelfíu og
verið í smáheimsókn frá Cape
May. Hún var ágætlega vaxin
hvorki áberandi kvenleg eða
sérstaklega mögur. Á höfði
hafði hún bláan stráhatt með
breiðum svörtum borða, kjóll
inn hennar var úr bláu lérefti
með hvítu belti og hún var í
svörtum sokkum og hvítum
hjartarskinnskóm. Hún bar
trúlofunar- og giftingar-
hring en ekki annað
skraut nema einfalda guli-
nælu í hálsmálinu á kjólnum.
Hún klæddist nákvæmlega
eins og konur af fínna taginu
sem áttu sér einhvers staðar
eiginmann útskrifaðan frá
Yale, léku tennis og syntu,
voru mótmælendatrúar og
báru enga leynda ósk í brjósti
um að sleppa sér út í ævin
týri eða svall en voru samt í
raun og veru hundóánægðar
með tilveruna öðrum þræði.
Hún gekk hægt og rólega
eftir götunni og stanzaði öðru
hvoru til að líta á hanzka,
skó, píanó, skartgripi eða fatn
að í gluggum verzlananna. Og
þá brast hún allt í einu í grát.
Hún náði í vasaklútinn sinn
i mesta flýti og þóttist hafa
fengið rykkorn upp í augað
en sneri samt aftur til baka
til hótelsins og er þangað
kom var grátkastið liðið hjá.
Þetta var ömurlegur atburð
ur, einna líkastur því að ó-
sýnilegur andstæðingur hefði
ráðist aftan að henni, og það
var alls,ekki nægjanlegt að
kenna þreytu um. Hún vissi að
meira lá að baki þessu, að
sumu leyti var það sök Joe en
aðeins að sumu leyti. Og hún
vissi að hún myndi ná sér
niðri á Joe fyrir þetta, ekki
aðeins vegna atburðanna í dag
heldur einnig vegna þess að
hann færðist blíðlega en á-
kveðið undan því að láta hana
ráða lífi sínu. Það kom í ljós
í eðlilegri og óþvingaðri fram
komu hans við fullorðna og
börn og jafnvel í tryggð hans
við hana; það leit jafnvel svo
út á stundum að hann hefði
mótað hana eftir þörfum sín
um.
Hún fann að hún þyrfti að
þvo sér um augun og ekki síð
ur að forðast návist annars
fólks. Hún gekk yfir að lyft
unum og beið þess að ein-
hver þeirra kæmi niður. Þá
heyrði hún karlmannsrödd
segja:
-— Þér fyrst, frú Chapin.
Karlmaður í hvítum lérefts
fötum og með svarta slaufu
hneigði sig kurteislega og
bauð henni að ganga á undan
sér inn í lyftuna. Henni var
Ijóst að hann var frá Gibbs
ville en gat samt ekki komið
honum fyrir sig.
— Þakk, sagði hún.
Hann fylgdi á eftir henni
inn í lyftuna og sagði:
— Lloyd Williams; frá Coll
, ieryville.
| — Já, ég þekki yður, sagði
hún; og við lyftudrenginn:
! Tólftu hæð, þakk.
I — Líka tólftu, sagði Lloyd
! Williams. — Við búum þá við
j sama gang. Hafið þér verið úti
: við ströndina? Það er annars
1 orðið langt síöan ég hef hitt
Joe.
— Já, við vorum þar, sagði
Edith. Þér líka?
— Ég var í Atlantic City
snemma í sumar en var þar
j ekki nema vikutíma. Ég er
enginn sóldýrkandi.
— Þaö hefur líka verið með
1 heitasta móti, sagði Edith.
| — Eruð þér ekki í Chelsea
| á sumrin? spurði Williams.
— Við höfum alltaf verið í
Ventor þangað til í ár. Nú er-
um viö búin að kaupa búgarð
skammt frá Gibbsville. En við
vorum i heimsókn hjá Arthur
McHenry. — Þá erum við kom
in.
— Þér á undan, sagði Will
iams.
— Þjónninn á ganginum
kinkaði kolli til þeirra og þau
kinkuðu kolli aftur. Williams
fylgdi Edith að dyrum henn
ar og rétti fram höndina. Eft
ir andartakshik fékk hún
honum lykilinn sinn og um
leið og hann sneri honum í
skránni sagði hann:
— Segið þér Joe að ég eigi
flösku af kanadisku viskíi síð
an fyrir strið ef hann hafi
lyst á einum litlum fyrir mið
degisverð. Ég bý á 1220.
— Hann verður fyrir von-
brigðum þegar hann heyrir
þetta, hann fór nefnilega
heim með lestinni 4.35. Þakka
yður samt fyrir gott boð; ég
skal muna eftir að segja hon
um frá því. Verið þér sælir,
hr. Williams, það var gaman
að hitta yður.
::
3
Nú geta allir lært islertzka réttritun cg málfræði heima
hjá sér á bréfanámskeiði, sem hófst s. I. haust í
Tímaritinu SAMTÍÐINNI
Nýir áskrifendur fá seinasta árgang í kaupbæti, ef
þeir senda árgjaldið 1957 (45 kr.) með pöntun. Þeir
geta því fylgzt með íslenzkunámskeiði okkar frá byrjun.
— Samtíðin flytur auk þess: Ástasögur, kynjasögur,
skopsögur, vísnaþætti, viðtöl, bridgeþætti, skákþætti,
nýjustu dægurlögin, fjölbreytta kvennaþætti (tízkunýj-
ungar og hollráð), verðlaunagetraunir, gamanþætti, úr-
vaisgreinar, ævisögur frægra manna o. m. fl.
10 hefti árlega fyrir aðeins 45 kr.
Póstsendið í dag meðfylgjandi pöntun:
Ég undirrit......óska að gerast áskrifandi að SAMTÍÐ-
INNI og sendi hér með árgjaldið fyrir 1957, 45 kr.
Nafn ..............................................
Heimili .......:...................................
Utanáskrift okkar er: SAMTÍÐIN, Pósthólf 472, Rvík.
................
| Tliboð óskast {
| í Barner Green krana til sand- og malarmoksturs, er W
| verður lil sýnis að Skúlatúni 4 næstu daga. — Tilboðin P
| verða opnuð í skrifstofu vorri miðvikudaginn 27. þ. m. f§
I kl. 11 íyrir hádegi. 1
Sölunefnd varnarliðseigna h
fliiiiiiiÞiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimniTmiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu1»