Tíminn - 26.03.1957, Blaðsíða 9

Tíminn - 26.03.1957, Blaðsíða 9
TÍMINN, þriðjudagiaa 26. marz 1957. 9 niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinini | I Járnsmiður - plötusmiður I 3 j| Járnsmiður vanur rafsuðu og plötusmíði óskast í | Vélaverkstæði Vegagerðanna, Borgartúni 5. Upplýsingar gefur Valdimar Leonhardsson, sími | 6519. | 73 það stendur. Við vitum ekki hvað hann lá þarna lengi, og auðvitað vitum við heldur ekki hvað gerðist. Ég verð hér sjálfur í nótt, og ég skal sjá um að þið verði látnar vita strax og eitthvað gerist,. Ég vil ekki gera ykkur óró legar að ástæðulausu, en því er ekki að neita að Joe er enn í hættu staddur. Þið vitið báð ar vona ég að Joe er annað og meira en venjulegur sjúkl ingur fyrir mér. — Þakka þér fyrir, Billy, við vitum það, sagði Edith. Ég hef fengið dálítinn svefn og er alveg vakandi núna, en ég held samt að við ætt um að fara að þínum ráð- um. — Ég er glaðvakandi, mamma, sagði Ann. — Þar fyrir getum við vel gert eins og læknirinn seg ir. Við verðum að hugsa fyr ir morgundeginum, og þá verður ekki mikiö gagn að okkur ef við sofnum ekkert í nótt. Viltu vera svo góður að visa okkur á herbergin okkar, Bíliy: — Komið með mér, sagði English. Móðir þín hef ur rétt (fyrir sér, A,'nn. Á morgun þarftu fyrst á kröft unum að halda. — Ég veit það, doktor English. En ég veit líka að núna get ég ekki sofnað. — Þú getur að minnska kosti reynt, sagði læknirinn. Ég get líka gefið þér svefnmeðal . . . — Nei, sagði stúlkan; nei, þaö vil ég ekki. -— Þetta er erfitt fyrir okk ur öll, sagði læknirinn. Mæðgurnar fengu mjög lít inn svefn. Áhyggjur þeirra yfir Joe héldu þeim vakandi, en áhyggjurnar voru ekki ein ar um að bægja svefninum frá. Það var "íangt síðan þær höfðu sofið í sama herbergi og þær gátu ekki varizt því að hugsa um það. AÖ baki þessu lá í rauninni að langt var síðan þær höfðu sýnt hvor annarri trúnað. Edith var hrevkin af því hversu vel dótt ir hennar var vaxin, og Ann var ’—í f°gin að móðir henn av -Þa‘Si •'kki ^rðio feit og luraieg meó aldrinum eins oe rr-argar aðrar mæður. En Edrh haíði prédikað blygð ur.ar.'-éjni alla æsku Ann, og nú voru þær hvorug undir það húin að eiga að hátta í sama herbergi. Þetta gerði þær frarnandi hvora fyrir ann arri. og þar sem hvorug vildi ta’a um það sem háði þeim buðu þær góða nótt, reyndu að scfna og lágu síðan og hlustuðu á andardrátt hvor annarrar og bvltu sér í rúm inu. Þær neyddust til aö vera saman, en það var ekki hægt að segja að slysið færði þær nær hvor annarri. Árum saiman hafði veriö langt á milli þeirra. Það var kennslukona í skóla ungfrú i Holtons sem orðið hafði að ! fræða Ann um hina skelfilegu leyndardóma kynþroskans, og eftir að Edith hafði misst af þessu tækifæri hafði hún hvorki fengið né reynt að fá annað færi á að hljóta trún að hinnar ungu uppvaxandi konu. Ann var þess vegna ó- háð móður sinni,. en enginn gat heldur komið í stað móð | urinnar. Heill heimur lá milli Ann annar vegar og hins veg ! ar þess sem hún vissi eða vissi ekki. Þetta sama kvöld og hún kom að föður sín- um neðan við stigann hafði hún snert ungan mann og hann hafði snert hana og þetta hafði haft slík áhrif að skynjun hennar færði hana, að sjálfrar hennar dóm, í fjar ^lægð frá móðurinni og allri hreinskilni við hana. Hún var á því skeiði að allt sem hún ! lifði og reyndi var einstætt einnig fullkomin vitneskja ! hennar um verknaðinn er var jupphaf sjálfrar hennar. Hún hugsaði lítið um hann en þeg ar hún gerði það hugsaði hún sér föður sinn koma til móð urinnar í algeru myrkri án ; nokkurrar sjón eða skynjunar nautnar eða ertingar eins og hún hafði sjálf reynt. Hingað til hafði hún aldrei getað ímyndað sér föður sinn í hlut j verki elskhugans. Það var auð iveldara fyrir hana að hugsa í sér móður sína gefa sig á vald inafnlausum aðila án andlits 'sem að vísu var faðir hennar en ekki Pabbi. Aftur á móti , var henni ekki mögulegt að ímynda sér móður sína með hvaða karlmanni sem vera skyldi öðrum þótt hún væri ,viss um að ekkert slíkt hefði ; gerzt. Að því undanteknu hversu svívirðilegt það hefði verið gegn föður hennar hefði hún ekki hneykslast mjög á því að móðir hennar hefði notið líkama síns með öðrum manni. Skoðun Ann var sú að líkami konunnar væri skap ;aður í tvennu augnamiði: til I nautna og fæðinga. En móður ihennar bar að sýna Pabba ; algera tryggð, og ekkert benti til að hún hefði brotið gegn þessari skyldu. Ann vissi einn ig vel með sjálfri sér að þeg ar hún væri gift sjálf myndi hún ekki vera með öðrum mönnum. Mæcígurnar fengu enga heimsókn fyrr en klukkan hálf átta um morguninn er hjúkrunarkonan kom með kaffi, ristað brauð og linsoð in egg. Edith hringdi til Mar ian sem átti að segja Harry að koma með ýmsan fatnað til þeirra á sjúkrahúsið og síðan talaði hún við Joby. Henni gramdist og létti í senn þegar , hún komst að raun um að Marian hafði þegar sagt hon um af slysinu. — Hvers vegna léztu mig ekki vita? — Af því að þú varst sof andi, og svo hefðirðu heldur ekkert getað gert. Þú skalt vera alveg rólegur, Joby, al veg róiegur. — Má ég koma með Harry? — Já, auðvitað, en þú getur ekki fengið að sjá pabba nema stutta stund. Hann sef ur ennþá. — Förum við til Evrópu? — Drottinn minn dýri, sagði Edith. Nei, það verður að hætta við allar ráðagerðir um það. Opið beinbrot er mán uðum sarnan að gróa. — Þarf pabbi að ganga við staf ? — Áreiðanlega; og við hækjur fyrst í stað. — Verður hann lengi á sjúkrahúsinu? — Já, -talsvert lengi sjálf sagt. _ — í allt sumar? — Sennilega. — Þá getum við heldur ekki leikið goif, sagði dreng- urinn. — Nei, áreiðanlega ekki. En nú verðum við að hætía ef þaö er ekkert sérstakt sem þig langar til að spyrja mig um. — Deyr pabbi? — Neineinei Joby. Það mát u. ekki iáta þér detta í hug, sagði Edith. — En það var hringt frá blaðinu og spurt hvort það væri satt að pabbi hefði feng ið heilahristing. — Hvernig veiztu það? — Af því að ég svaraði í símann, og þeir héldu að þaö værir þú. — Hm. En ef þeir hringja aftur máttu elcki segja þeim neitt. Segðu að þeir skuli hafa samband við Arthur McHenry ef þeir vilji fá einhverjar upplýsingar. — Það var strákur í knatt spyrnuliðinu í skólanum sem fékk heilahristing og hann dó. Ég man vel eftir því. — Það er til svo margs kon ar heilahristingur. En nú verö ég að hætta, og þú skalt svo koma með Harry. Dapurleiki breiddist út i Main Street og á heimilunum í Lantenengo Street þegar fréttin barst um slysið sem hent hafði Joe, og í hár- greiðslustofunum og í Gibbs ville-klúbbnum og í strætis vögnunum í Market Street og í tóbaksverzlunum og hinum 45 leynikrám í Gibbsville. Alls staðar þar sem fólk kom sam an. Enginn sagöi: „Þetta átti h?nn skilið, skarfurinn“, en margir sögðu aftur á móti: „Mér finnst það helvíti leið inlegt'. Bob Hooker birti dag lega fregnir af líðan Joes, nokkrar línur eindálka í ramma á forsíðunni, og þeg ar það mátti skilja á fjórða degi að Joe væri „úr allri hættu en gæti enn ekki tekið á móti heimsóknum“ varð hann í vitund bæjarbúa einn hinna mörgu sem þjáðust og varð að umgangast með nær gætni. í annarri viku af ágúst fékk Joe að fara heim, það er að segja út á búgaröinn; lillllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlilllllllllllllllillllllllllIllllilUlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliHIIIIUTl >V.V.V.V.V.V.V.V.V,V.V.V.V.,.V.V.V.V.V.V.V.\WAV ■I ;■ ;• Hjartans þakklæti til systkina, frændfólks og vina \ í nær og fjær, sem heiðruðu mig á 60 ára afmæli mínu 19. 3. með heimsóknum og stórgjöfum, skeytum og blómum. Fyrir allt þetta bið ég guð að blessa ykkur öll. £ ;• Kær kveðja. í :: í Stefán Stefánsson, í í Vík S '.V.V.V.W.VAV.W.V.W.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.VAV.V W.V.V.W.W.W.W.W.V.W.V.V.W.W.W.W.WAV > Innilegar þakkir til allra, sem sýndu mér vinarhug á !■ sextugsafmæli mínu 13. marz s. 1. Lifið heil. :■ Kr. Magnússon, í Kleifum. y.v.v.v.v.v.w.v.'. .■*■■»' ■ ■ ■ ■ ■ .v.v.v V.WAVAW/ ;■ Hér með færi ég mínar beztu þakkir öllum þeim, sem ;* giöddu mig á 70 ára afmæli mínu með gjöfum, heilla- ;» skevtum og vinarkveðjum. Sérstaklega þakka ég sveit- ;■ ungum mínum fyrir hina stórhöfðinglegu gjöf, er þeir ;■ færðu mér, og einnig fyrir vinsamlega sambúð og gott í samstarf á liðnum árum. I; Guð blessi ykkur öll. I; Geitabergi, 23. 3. 1957. ■; Jón Pétursson. W.WJ’AW.W.W.W.W.W.W.WAV.V.W.V.VV.W.' Mitt hjartans þakklæti flyt ég ykkur öllum nær og fjær, fyrlr auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginkonú minnar, móður og tengdamóður Kristínar Ólafsdóttur, Hjallatúni, Tálknafirði. sem andaðist 14. marz s. I. — Bið guð að blessa ykkur öll. Jóhann Kristófersson, börn, tengdabörn og barnabörn. Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför Snjólaugar Guðrúnar Jóhannesdóttur. Eiginmaður, börn, tengdabörn og systkini. Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eigin- konu minnar og dóttur okkar, Eddu Óiafsdóttur Biering Gunnar Biering, Jensína Gunniaugsdótfir, Óiafur Tryggvason. Þakka hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför fósturföður míns Stefáns Nikulássonar Gunnarssundi 6, Hafnarfirði. Kristin Sigurðardóttir 3 Hannes Jónsson frá Hleiðargarði, sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri laugardaginn 23. marz s. I., verður jarðsunginn frá Saurbæ föstudaginn 29. marz kl. 2 e. h. Bióm og kranzar afbeðið, en þeir, sem vildu minnast hans, eru beðnir að láta Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri njóta þess. Bílferð að Saurbæ verður frá Kaupvangstorgi kl. 12,30. Aðstandendur

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.