Tíminn - 26.03.1957, Qupperneq 9

TÍMINN, þriðjudagiaa 26. marz 1957.
9
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinini
|
I Járnsmiður - plötusmiður I
3 j|
Járnsmiður vanur rafsuðu og plötusmíði óskast í |
Vélaverkstæði Vegagerðanna, Borgartúni 5.
Upplýsingar gefur Valdimar Leonhardsson, sími |
6519. |
73
það stendur. Við vitum ekki
hvað hann lá þarna lengi, og
auðvitað vitum við heldur
ekki hvað gerðist. Ég verð
hér sjálfur í nótt, og ég skal
sjá um að þið verði látnar
vita strax og eitthvað gerist,.
Ég vil ekki gera ykkur óró
legar að ástæðulausu, en því
er ekki að neita að Joe er enn
í hættu staddur. Þið vitið báð
ar vona ég að Joe er annað
og meira en venjulegur sjúkl
ingur fyrir mér.
— Þakka þér fyrir, Billy,
við vitum það, sagði Edith.
Ég hef fengið dálítinn svefn
og er alveg vakandi núna,
en ég held samt að við ætt
um að fara að þínum ráð-
um.
— Ég er glaðvakandi,
mamma, sagði Ann.
— Þar fyrir getum við vel
gert eins og læknirinn seg
ir. Við verðum að hugsa fyr
ir morgundeginum, og þá
verður ekki mikiö gagn að
okkur ef við sofnum ekkert
í nótt. Viltu vera svo góður
að visa okkur á herbergin
okkar, Bíliy:
— Komið með mér,
sagði English. Móðir þín hef
ur rétt (fyrir sér, A,'nn. Á
morgun þarftu fyrst á kröft
unum að halda.
— Ég veit það, doktor
English. En ég veit líka að
núna get ég ekki sofnað.
— Þú getur að minnska kosti
reynt, sagði læknirinn. Ég get
líka gefið þér svefnmeðal . . .
— Nei, sagði stúlkan; nei,
þaö vil ég ekki.
-— Þetta er erfitt fyrir okk
ur öll, sagði læknirinn.
Mæðgurnar fengu mjög lít
inn svefn. Áhyggjur þeirra
yfir Joe héldu þeim vakandi,
en áhyggjurnar voru ekki ein
ar um að bægja svefninum
frá. Það var "íangt síðan þær
höfðu sofið í sama herbergi og
þær gátu ekki varizt því að
hugsa um það. AÖ baki þessu
lá í rauninni að langt var
síðan þær höfðu sýnt hvor
annarri trúnað. Edith var
hrevkin af því hversu vel dótt
ir hennar var vaxin, og Ann
var ’—í f°gin að móðir henn
av -Þa‘Si •'kki ^rðio feit og
luraieg meó aldrinum eins
oe rr-argar aðrar mæður. En
Edrh haíði prédikað blygð
ur.ar.'-éjni alla æsku Ann, og
nú voru þær hvorug undir
það húin að eiga að hátta í
sama herbergi. Þetta gerði
þær frarnandi hvora fyrir ann
arri. og þar sem hvorug vildi
ta’a um það sem háði þeim
buðu þær góða nótt, reyndu
að scfna og lágu síðan og
hlustuðu á andardrátt hvor
annarrar og bvltu sér í rúm
inu. Þær neyddust til aö vera
saman, en það var ekki hægt
að segja að slysið færði þær
nær hvor annarri.
Árum saiman hafði veriö
langt á milli þeirra. Það var
kennslukona í skóla ungfrú
i Holtons sem orðið hafði að
! fræða Ann um hina skelfilegu
leyndardóma kynþroskans, og
eftir að Edith hafði misst af
þessu tækifæri hafði hún
hvorki fengið né reynt að fá
annað færi á að hljóta trún
að hinnar ungu uppvaxandi
konu. Ann var þess vegna ó-
háð móður sinni,. en enginn
gat heldur komið í stað móð
| urinnar. Heill heimur lá milli
Ann annar vegar og hins veg
! ar þess sem hún vissi eða
vissi ekki. Þetta sama kvöld
og hún kom að föður sín-
um neðan við stigann hafði
hún snert ungan mann og
hann hafði snert hana og
þetta hafði haft slík áhrif að
skynjun hennar færði hana,
að sjálfrar hennar dóm, í fjar
^lægð frá móðurinni og allri
hreinskilni við hana. Hún var
á því skeiði að allt sem hún
! lifði og reyndi var einstætt
einnig fullkomin vitneskja
! hennar um verknaðinn er var
jupphaf sjálfrar hennar. Hún
hugsaði lítið um hann en þeg
ar hún gerði það hugsaði hún
sér föður sinn koma til móð
urinnar í algeru myrkri án
; nokkurrar sjón eða skynjunar
nautnar eða ertingar eins og
hún hafði sjálf reynt. Hingað
til hafði hún aldrei getað
ímyndað sér föður sinn í hlut
j verki elskhugans. Það var auð
iveldara fyrir hana að hugsa
í sér móður sína gefa sig á vald
inafnlausum aðila án andlits
'sem að vísu var faðir hennar
en ekki Pabbi. Aftur á móti
, var henni ekki mögulegt að
ímynda sér móður sína með
hvaða karlmanni sem vera
skyldi öðrum þótt hún væri
,viss um að ekkert slíkt hefði
; gerzt. Að því undanteknu
hversu svívirðilegt það hefði
verið gegn föður hennar hefði
hún ekki hneykslast mjög á
því að móðir hennar hefði
notið líkama síns með öðrum
manni. Skoðun Ann var sú
að líkami konunnar væri skap
;aður í tvennu augnamiði: til
I nautna og fæðinga. En móður
ihennar bar að sýna Pabba
; algera tryggð, og ekkert benti
til að hún hefði brotið gegn
þessari skyldu. Ann vissi einn
ig vel með sjálfri sér að þeg
ar hún væri gift sjálf myndi
hún ekki vera með öðrum
mönnum.
Mæcígurnar fengu enga
heimsókn fyrr en klukkan
hálf átta um morguninn er
hjúkrunarkonan kom með
kaffi, ristað brauð og linsoð
in egg. Edith hringdi til Mar
ian sem átti að segja Harry
að koma með ýmsan fatnað til
þeirra á sjúkrahúsið og síðan
talaði hún við Joby. Henni
gramdist og létti í senn þegar
, hún komst að raun um að
Marian hafði þegar sagt hon
um af slysinu.
— Hvers vegna léztu mig
ekki vita?
— Af því að þú varst sof
andi, og svo hefðirðu heldur
ekkert getað gert. Þú skalt
vera alveg rólegur, Joby, al
veg róiegur.
— Má ég koma með Harry?
— Já, auðvitað, en þú getur
ekki fengið að sjá pabba
nema stutta stund. Hann sef
ur ennþá.
— Förum við til Evrópu?
— Drottinn minn dýri,
sagði Edith. Nei, það verður
að hætta við allar ráðagerðir
um það. Opið beinbrot er mán
uðum sarnan að gróa.
— Þarf pabbi að ganga við
staf ?
— Áreiðanlega; og við
hækjur fyrst í stað.
— Verður hann lengi á
sjúkrahúsinu?
— Já, -talsvert lengi sjálf
sagt. _
— í allt sumar?
— Sennilega.
— Þá getum við heldur
ekki leikið goif, sagði dreng-
urinn.
— Nei, áreiðanlega ekki.
En nú verðum við að hætía
ef þaö er ekkert sérstakt sem
þig langar til að spyrja mig
um.
— Deyr pabbi?
— Neineinei Joby. Það
mát u. ekki iáta þér detta í
hug, sagði Edith.
— En það var hringt frá
blaðinu og spurt hvort það
væri satt að pabbi hefði feng
ið heilahristing.
— Hvernig veiztu það?
— Af því að ég svaraði í
símann, og þeir héldu að þaö
værir þú.
— Hm. En ef þeir hringja
aftur máttu elcki segja þeim
neitt. Segðu að þeir skuli hafa
samband við Arthur McHenry
ef þeir vilji fá einhverjar
upplýsingar.
— Það var strákur í knatt
spyrnuliðinu í skólanum sem
fékk heilahristing og hann dó.
Ég man vel eftir því.
— Það er til svo margs kon
ar heilahristingur. En nú verö
ég að hætta, og þú skalt svo
koma með Harry.
Dapurleiki breiddist út i
Main Street og á heimilunum
í Lantenengo Street þegar
fréttin barst um slysið sem
hent hafði Joe, og í hár-
greiðslustofunum og í Gibbs
ville-klúbbnum og í strætis
vögnunum í Market Street og
í tóbaksverzlunum og hinum
45 leynikrám í Gibbsville. Alls
staðar þar sem fólk kom sam
an. Enginn sagöi: „Þetta átti
h?nn skilið, skarfurinn“, en
margir sögðu aftur á móti:
„Mér finnst það helvíti leið
inlegt'. Bob Hooker birti dag
lega fregnir af líðan Joes,
nokkrar línur eindálka í
ramma á forsíðunni, og þeg
ar það mátti skilja á fjórða
degi að Joe væri „úr allri
hættu en gæti enn ekki tekið
á móti heimsóknum“ varð
hann í vitund bæjarbúa einn
hinna mörgu sem þjáðust og
varð að umgangast með nær
gætni.
í annarri viku af ágúst
fékk Joe að fara heim, það
er að segja út á búgaröinn;
lillllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlilllllllllllllllillllllllllIllllilUlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliHIIIIUTl
>V.V.V.V.V.V.V.V.V,V.V.V.V.,.V.V.V.V.V.V.V.\WAV
■I ;■
;• Hjartans þakklæti til systkina, frændfólks og vina \
í nær og fjær, sem heiðruðu mig á 60 ára afmæli mínu
19. 3. með heimsóknum og stórgjöfum, skeytum og
blómum. Fyrir allt þetta bið ég guð að blessa ykkur öll. £
;• Kær kveðja. í
:: í
Stefán Stefánsson, í
í Vík S
'.V.V.V.W.VAV.W.V.W.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.VAV.V
W.V.V.W.W.W.W.W.V.W.V.V.W.W.W.W.WAV
> Innilegar þakkir til allra, sem sýndu mér vinarhug á
!■ sextugsafmæli mínu 13. marz s. 1.
Lifið heil.
:■ Kr. Magnússon,
í Kleifum.
y.v.v.v.v.v.w.v.'.
.■*■■»'
■ ■ ■ ■ ■
.v.v.v
V.WAVAW/
;■ Hér með færi ég mínar beztu þakkir öllum þeim, sem
;* giöddu mig á 70 ára afmæli mínu með gjöfum, heilla-
;» skevtum og vinarkveðjum. Sérstaklega þakka ég sveit-
;■ ungum mínum fyrir hina stórhöfðinglegu gjöf, er þeir
;■ færðu mér, og einnig fyrir vinsamlega sambúð og gott
í samstarf á liðnum árum.
I; Guð blessi ykkur öll.
I; Geitabergi, 23. 3. 1957.
■; Jón Pétursson.

W.WJ’AW.W.W.W.W.W.W.WAV.V.W.V.VV.W.'
Mitt hjartans þakklæti flyt ég ykkur öllum nær og fjær, fyrlr
auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginkonú minnar, móður
og tengdamóður
Kristínar Ólafsdóttur,
Hjallatúni, Tálknafirði.
sem andaðist 14. marz s. I. — Bið guð að blessa ykkur öll.
Jóhann Kristófersson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför
Snjólaugar Guðrúnar Jóhannesdóttur.
Eiginmaður, börn,
tengdabörn og systkini.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eigin-
konu minnar og dóttur okkar,
Eddu Óiafsdóttur Biering
Gunnar Biering,
Jensína Gunniaugsdótfir,
Óiafur Tryggvason.
Þakka hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför fósturföður míns
Stefáns Nikulássonar
Gunnarssundi 6, Hafnarfirði.
Kristin Sigurðardóttir
3 Hannes Jónsson
frá Hleiðargarði,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri laugardaginn 23.
marz s. I., verður jarðsunginn frá Saurbæ föstudaginn 29. marz
kl. 2 e. h.
Bióm og kranzar afbeðið, en þeir, sem vildu minnast hans,
eru beðnir að láta Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri njóta þess.
Bílferð að Saurbæ verður frá Kaupvangstorgi kl. 12,30.
Aðstandendur