Tíminn - 07.04.1957, Blaðsíða 8

8
AÐ VESTAN ...
(Framhald af 4. síðu).
vinnu sína. Þar má nefna strætis-
vagnastjóra og að langmestu leyti
leigubílstjóra, sorphreinsunarmenn
og fleiri. Þetta eru ómissandi
starfsmenn, en þeir skila engum
verðmætum í bú þjóðarinnar.
Framfæri þeirra og verðug verka-
laun er kostnaður, sem óhjákvæmi
lega fylgir borginni, en verður að
dragast frá framleiðslutekjunum
þegar þeim er skipt.
YFIRLEITT hefir fólki farið fækk
andi á Vestfjörðum síðustu ára-
tugi. Sú þróun heldur víða áfram
enn og jafnvel með hvað mestum
hraða eins og er. Það er óþarfi að
líta á slíkt, sem tilfinningamál, þó
að það sé vitanlega tilfinningamál,
Segjum að við lifum ekki á tilfinn-
ingunum. Það er nokkuð til í því.
Og þó eru það tilfinningarnar, sem
ráða því hvort við erum menn eða
ekki — hvort við verðum þjóð eða
ekki. En hitt er hægt að reikna,
að þegar menn hverfa þaðan, sem
þeir sköpuðu meiri framleiðslu-
tekjur, gerir það þjóðina fátækari.
Þegar fiskimaður vestan af fjörð-
um fer að selja sælgæti og kólasull
í Reykjavík verður ísland verra
land og þjóðin fátækari.
Það verður einhvern tíma bent
á þá menn, sem af mestum sóma
hafa stundað atvinnu sína á Vest-
fjörðum þessi síðustu ár. Þeir
bændur, sem bezt hafa ræktað jarð
ir sínar og mestum arði náð af bú-
stofni sínum hafa unnið ómetan-
legt starf til að vekja og glæða
trú á vestfirzkan landbúnað. Eins
er það með farmenn þá, sem far-
sælastir hafa reynzt og mestir afla-
menn í verstöðvunum. Það mun
verða almenningi Ijósara þegar frá
líður, .að slíkir menn hafa haldið
uppi lífstrú og bjartsýni, lífs-
þrótti og framtaki í héraðinu þeg-
ar vonleysi og uppgjafarhugur gróf
víða um sig vegna misæris og van-
hyggju í stjórn og þróun mannfé-
lagsmálanna.
ÝMSIR hafa trúað því nú um
skeið, að bátaútvegur á Vestfjörð-
um væri vonlaust fyrirtæki. í sum-
um verstöðvum hafa menn sett
traust sitt á önnur úrræði með
mismunandi árangri. Þær verstöðv
ar, sem alltaf hafa haldið bátaút-
veginum við, hafa unnið ómetan-
legt landvarnarstarf, því að þær
hafa sýnt hvað hægt er að gera. Og
þar standa þeir fremstir í flokki
formennirnir, sem bezt hafa sótt
með kappi og forsjá og verið for-
ustumenn um alla sjósókn. Það er
ekki hægt að meta eða virða þýð-
ingu slíkra manna á tímum upp-
lausnar og uppgjafar. Þjóðin öll
ætti að hafa vit á að meta það land
varnarstarf, sem þeir hafa unnið.
Og hvað sem nú er, verða þessir
menn áreiðanlega þjóðhetjur, þeg-
ar almenningur áttar sig á þýð-
ingu þeirra. Og það væri alls fjarri
því að vera vanzalaust þeim, sem
bak við slíka menn standa í sama
héraði og njóta ríkulegast ávaxt-
anna af starfi þeirra og manndómi,
ef þeir kynnu ekki að meta sína
eigin frumherja í daglegri baráttu
um heill og hag héraðsins. Það eru
þessir menn, sem eiga öðrum meiri
þátt í því hve mikilli framleiðslu
hérað þeirra skilar í þjóðarbúið.
En framleiðslutekjurnar eru ein-
mitt rök fyrir því, að slíka staði á
að efla. Þjóðin hefir ekki ráð á
öðru en að sýna þeim byggðum
sóma, sem mest gefa af sér til sam
eiginlegra þarfa að tiltölu við mann
fjölda og tilkostnað.
STARFIÐ ER MARGT og ekki
sómir að ala á metingi milli stétta
og starfshópa. Við þurfum margs
með og ríður mikið á að eiga ör-
ugga farmenn, góða kennimenn,
ötula verzlunarmenn og þjóðholla
stjórnmálamenn svo að gripið sé
niður á nokkrum ólíkum efnum. En
undirstaða allrar okkar tilveru sem
íslenzkra manna og þjóðar er þó
og verður að nytja landið og fiski-
mið þess, sækja í skaut íslenzkrar
náttúru þau auðæfi, sem þjóðir.
þarf til að hafa í sig og á og lifa
menningarlífi. Þar með verða skip-
stjórnarmenn þeir, sem eru í fylk-
ingarbrjósti á veiðiflotanum, í röð
þýðingarmestu manna við hlið
þeirra, sem bezt kunna að nytja ís-
lenzka jörð og íslenzkt kvikfé og
bgzt hagnýta íslenzka framleiðslu.
En margföld verður þýðing slíkra
manna þegar þeir sanna vantrú-
aðri og hverflyndri samtíð að þar
eru góð lífsskilyrði, sem menn
freistuðust annars til að halda að
ekki væri byggilegt. En það er
tæpast ofmælt að þeir bátafor-
menn á Vestfjörðum, sem fremstir
standa, hafi einmitt haft slíka þýð-
ingu. Því getur enginn sagt hvað
mikið íslenzka þjóðin á þeim að
þakka í sambandi við vestfirzkar
byggðir. En það vitum við, að
störf þeirra eru ómetanleg. H. Itr.
Rússnesk skáldsaga...
(Framhald af 6. síðu).
vinna gegn því, að það, sem ég sá
í stríðinu, endurtaki sig. Ég tel
mig hafa rétt til að bera fram slíka
ósk, og til að vinna að því að hún
rætist. En kollegar hans voru ekki
á sama máli. Honum var sagt að
afstaða hans væri „gorgeir", og
ekki í neinu samræmi við skyldu
Sovéthöfunda.
Afstaða Ehrenburgs
Það hefir vakið athygli á Vestur
löndum, að Dudintsev hefir fengið
óbeinan stuðning frá Ilja Ehren-
burg, sem oft er nefndur helzti
menningarleiðtogi Rússa. Hann hef
ir birt langa grein í „Literaturnaja
Gazeta“ og nefnist greinin^ „Nauð-
synlegar athugasemdir”. í grein-
inni er Dudintsev ekki nefndur á
nafn, en enginn efi er þó á þvi, að
við hann er átt. „Bókmenntir og
listir geta ekki, eðlis vegna, lagað
sig að stjórnarfyrirmælum. Enda
þótt ástandið í alþjóðamálum hafi
versnað, og heiftin í brjósti fjand-
manna sósíalismans sprengi öll
bönd, verða rithöfundar Sovétþjóð
anna samt að halda áfram stefn-
unni sem mörkuð var á 20. flokks-
þinginu, og hörfa ekki út á hliðar-
vegi, eða hverfa aftur á bak.“
Ehrenburg ræðst síðan á þá
gagnrýnendur, sem heimti „sósí-
alíska fullkomnun" í persónum
skáldsöguhöfunda. „Það er ekki
hlutverk höfundar, að lýsa sam-
setningu vélanna, heldur því innra
lífi, sem hrærist í hverju brjósti.
Það eru fleiri litir en svart og
hvítt....”.
Með þessu er Ehrenburg að
segja undir rós það, sem Dudint-
sev segir opinskátt í sögu sinni.
Horfur eru á að þessi rússneska
skáldsaga, sem þegar er fordæmd
í heimalandi sínu, verði mikið les-
in á Vesturlöndum á næstunni.
•MllllllllllllllllIHIIIIIIIIIIII'lllllimMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUf
TÍMINN, sunnudaginn 7. apríl 1951.
niiiiuiiiiiiiiimiiimiiniiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiHiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuujuuuiiuuiiumiiiiiiiiiiiuiujiiiumiujiuuiuiiiiuiiuuiig
i .
Ákveðinn hefir verið nokkur innflutningur austur-þýzkra bíia á þessu
ári. Þeir, sem hafa nauðsynleg gjaldeyris- og innflutningsleyfi, eru vinsam-
lega beðnir að hafa samband við okkur sem fyrst, varðandi afgreiðslu-
tíma, sem í flestum tilfellum er mjög góður.
Bílar þeir, sem til greina koma, eru:
P-70 fólksbíll, 4 manna plastbíll
P-70 stationbíll, plastbíll
Wartburg fólksbíll, 5 manna
Wartburg stationbill
Garant vörubíll, 3 tonna meÖ benzín- eÖa disilvél
Garant sendiferÖabíll, 3 tonna meÖ benzin-
eÖa dísilvél
I F A, H 3 S vörubíll meÖ dísilvél, 5 tonna
j
l
Allar nánari upplýsingar á skrifstofu söluumboðsins.
Einkaumboð á íslandi: Söluumboð:
DESA H.F.
VAGNINN H.F.
II
Laugavegi 103, sími 82945.
iiiiimmimmummmimiimmmmmiHiiimmimiimmimimimmmmmimmiiiiiniiiiiiiiimiiiniiimiiimmimimmiimmimmiiinmmmmimuimiuimiinminun
Endið miðdegismáltíðina á hátfðarétti
Það er sannarlega ómaksins vert að bera
Íborð eitthvað gimilcgt, sem setur veizlu-
rag á hversdagslega máltíð. 0tkerbú8inguf
• rétti hluturinn!!
'tkers búðingar eru frábærlega bragðgóðir,
og það er fljótlegt og kostnaðarlítið að búa
pá til. Af þeim eru margar ljúffengar teg-
undir.
SUKKULAÐI — VANILJU
ROMM — MANDELLU
og LUXUS
tru skepnurnar og
beyíð Iryggt?
aAMVMWUTMOOU
.........................................................
HSSHV0 K
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiin
MÁLVERKASÝNING
EGGERTS GUÐMUNDSSONAR í bogasal Þjóð-
minjasafnsins — Opið í dag kl. 2 —11 e. h.
_________ Síðasti sýningardagur