Tíminn - 20.10.1957, Síða 4

4
TÍMINN, sunmidaginn 20. október 1951,
Yngsti fjallgöngnmaðnriim úr lei
angri Hunts á Everest segir frá •
Reipið herti snögglega að —
félagar í hrapandi snjoskriðu - Fréit-
in berst til Lundúna - Jane Mansfield
talar við Dani

■WEHIMB
Reipið um mittið á mér
herti snögglega að. Bak viS
mig féllu tveir félagar í hrap-
andi snjóskriðu og hurfu
þrjú hundruð fetum neðan
við skaraða ísbrún, Og ég
vissi, að eftir nokkrar sekúnd
ur mundi reipið, sem tengdi
okkur saman, draga mig
niður til þeirra.
Þa3 var óþægilegasta stundin,
sem ég hafði lifað, þessi fjögur
ár á liáfjöllum, stundin sem gaf
til kynna, að þessu ævintýri væri
lokið.
Æfintýrið hófst á fremur hvers-
dagslegan hátt — við póstkassa
í Englandi. Það var þar, sem ég
stakk inn bréfinu til mannsins,
sem var í þann veginn að leiða hóp
brezkra fjallgöngumanna upp á
hæsta tind veraldar.
í fangbrögðum við tindana
Mánuði síðar stóð ég augliti til
auglitis við þennan mann, John
Hunt, og endurtók tilmæli mín
um þátttöku í fyrirhuguðum leið-
angri til Mount Everest. Löngu
eftir samtalið komst ég að raun
um, að Hunt hafði myndað sér
þetta álit á mér: George Brand,
hár, renglulegur námsmaður, sá
yngsti í hópnum. Tuttugu og
þriggja ára. Of ungur til að ganga
á Everest. Dugnaðurinn, sem sýndi
í Alpafjöllum, var eigi að síður
frábær, og þar sýndi hann eigin-
leika, sem ég bjóst aðeins við að
finna í fari eldri manna. Hann
hafði nýlega lokið prófi í Cam-
bridge og var formaður fjalla-
mannafélags háskólans“.
Eg veit ekkert um þessa „eigin-
leika“, en ég var svo heppinn að
hafa tekið þátt í mörgum fjalla-
leiðöngrum heima og í Ölpunum.
Það var í háskólanum, sem ég
komst í snertingu við fjallgöngur
og íþróttir. Ég varði sumarfríun-
um til þess að klifra á fjöll.
Skotsilfur til að komast til Alp-
anna reitti ég saman við vinnu.
Ég vann sex vikur á búgarði, ég
byggði jarðgöng, ég var fús til að
■gera hvað sem var til að öngla
saman fé og komast á fjöll.
Það var árið 1952, þegar John
Hunt var valinn til að stjórna
Everestleiðangrinum, að ég var
loks reiðubúinn. Ég hafði þjálfað
líkamann og hertst í fangbrögðum
við tindana.
Sigurgleðin
Sagan um gönguna á Everest er
nú öllum kunn. Ég var loftskeyta
maður leiðangursins og sá um að
úthluta matarskammti félaganna.
Ein af þeim fáu reynslustundum
á fjallinu, sem ég vildi gleyma, er
dvöl okkar í undirhlíðunum í
17.900 feta hæð. Jörðin var gróð-
urlaus, en lyktin, sem gaus upp
úr sverðinum, var þvínær óþol-
andi. Við komumst aldrei að raun
um, hvað orsakaði þessa herfilegu
lykt, en vorum því fegnastir að
yfirgefa staðinn og halda upp á
Vesturöxlina, þaðan sem Edmund
Hillary og Sherpa Tenzing klifu
á tindinn.
Á leiðinni niður af fjallinu,
skömmu eftir að sigurfréttin barst
í útvarpið, stiilti ég viðtæki okkar
á All-India-Radio. Síðari frétta-
tilkynningin hljóðaði á þessa leið:
„Gleðifréttirnar um að brezkum
leiðangursmönnum hafi tekizt að
klífa Everest, bárust til Lundúna
í gærkvöldi". Það varð löng þögn.
Við litum hver á annan og vissum
varla hvort við áttum að hlægja
eða gráta. Það var sagt frá því
í útvarpinu, að sigurgangan hefði
verið gerð heyrinkunn í London.
Við héldum veizlu — langt fram
Leggur áherzlu á andann fremur en efniS,
Jane Mansfield í Kaupmannahöfn.
á nótt, og morguninn eftir rann
það upp fyrir mér, að ég hafði
drukkið full mikið af rommi.
Jane Mansfield hefir verið
í Kaupmannahöfn og leyft
dönskum að skoða sig í krók
og kring. Þeim fannst mikið
fi! um það, sem þeir sáu, að
því blöðin herma. Þegar þeir
fengu málið, spurðu þeir
hana um Eistina. — Ég tek
hana alvariega, sagði Jane,
en ég er of ung (24) til að
mér sé trúað fyrir hinum
stóru hlutverkum í heims-
iistinni.
Hún á sér óskahlutverk, en þau
fær maður ekki næstu 20 árin,
sagði hún. Þá sneru þeir við blað-
inu og fóru að tala um Marilyn
Monroe. Þar var hún betur að sér.
— Skyldi hún vera afbrýðissöm út
í inig? Mér er annars vel viö Mari-
lyn. Jörðin ætti að rúma okkur
báðar.
Um nýju pokalínuna í kjólunum
frá Dior: — Sönn kona getur sýnt
þokka sinn, þótt hún sé íklædd
tjaldi. — Þegar danskir nefndu,
að það mundi ekki vel séð af að-
dáendum hennar, að hún sveipaði
þokkalegan vöxt sinn tjaldi, sagði
hún: — Ég hugsa mest um hin
innri verðmæti, minna um hin ytri.
En áhorfendur héldu því fram,
að enn sem koinið væri hún þekkt-
ari fyrir það, sem augað sér, en
fyrir það, sem andinn inngefur.
I Til þessa hefir hún hlotið þessa
drottningartiíla: Miss Negligé,
Mies Goldmine, The girl who has
everything. Nú er him búin að
Ifá sér spánnýjan mann, hvorki
! meira né minna en sjálfan fegurð-
arkónginn 1956. Mr. Universe sjálf-
an, en hann er ungverskur og heit-
ir Miekey Harcitay, 6 fet og 3
tommur, 213 pund — uhm.
Þáttur kirkjunnar
Áhyggjur — efnishyggja
SJALDAN hefir efnishyggjan,
dýrkun efnisins, náð eins föst-
um tökum á fjöldanum eins og
nú á 20. öldinni.
Vísindi og tækni eru í einu
og öllu guðir hins upplýsta nú-
tímamanns, en samt er manns-
sálin alltaf söm við sig, og
henni verður úrlausn þeirra
naumast nóg, þegar örlögin á-
kveða þungar byrðar og skugg-
arnir þéttast um fætur.
Og þótt undarlegt megi virð-
ast verður útkoman sú, að á-
hyggjurnar verða þeim mun
i þyngri, ótti, kvíði og örvæni
: þeim mun ægilegri byrðar, sem
| efnithyggjan nær sterkari tök-
|! um á mannssálinni.
HIN FORNA líking „Einvarð
hinn alsæla“, verður því raun-
sannari og átakanlegri, sem
mennírnir þykjast sjálfir ráða
ineira um hamingju sína og
lieillir.
Einvarður var ríkt ungmenni,
sem naut í ríkum mæli allra
heimsins lystisemda, án þess að
skeyta nokkru um annarra hag
né hugsa um neitt annað en
gleði og skemmtan líðandi
stundar sjálfum sér til unaðar.
Um'hverfis hann var stór hópur
vina og aðdáenda, aðstoðar-
manna og þjóna. En skyndilega
veiktist hann af ólæknandi sjúk
dómi. Einmana og yfirgefinn
verður hann að hverfa yfir
landamærin til ókunna lands-
ins. Angist og örvæni fylla
huga hans. Einveran verður
honum hin sárasta kvöl.
á bæn hans. Þeir telja hann |
brjálaðan og ganga á braut —Jjj
allir.
Nei, einn var þó eftir, auður |
hans í sjóði miklum, sem geymd |
ur var í kistu einni. Auðurinn;
hafði alltaf verið hans bezti j
vinur og veitt honum allt ann- j
að, sem óskir hans stefndu að. j
Hann biður að færa sér sjóðinn. j
Og er það var gjört, hrökk j
kistulokið upp. Og úr hinni i
voldugu hirzlu rís vera ein;
ógnarleg hjúpuð gulum bjarma. j
Hún er alþakin dýrmætu gull-j
stássi, hringum, hálsfestum, j
armböndum og eyrnalokkum.!
Hún beygir sig niður í kistuna j
og eys úr henni peningum, gim !
steinum og perlum, svo ærandi!
glamur fyllir eyru hans-. Samt j
er kæruleysisglottið um varir ó- j
freskjunnar ægilegast af öllu,
andlit og svipur kalt og tilllts-
laust. Þar er enga miskunn að
finna, þegar hann fellur fram
og segir: „Frelsa þú mig, fylgdu
mér inn í landið óþekkta“.
ÓFRESKJAN glottir aðeins enn ;
skelfilegar en fyrri. Týnir síð- j
an saman gripi sína og hveríur j
með þeim í kistuna um leið og I
hún hvæstr: „Allir, sem treysta j
mér, munu fyrr eða síðar ij
verða einir í myrkrinu fyrir ut- j
an. Ekki fylgi ég þér feti j
lengra“. Og ófreskjan hlærj
djöfullegum hlátri, en Einvarð-j
ur finnur blóðið frjósa í æðum j
sér, einmana og yfirgefinn finn i
ur hann angist myrkursins gagn j
taka sál sína.
Skyldu augu hans hafa opn-!
: HANN GJORIR vmum sinum ast fyrir honum> s0ni yar ljós |j
boð og grátbiður þa einn eftxr }ieimsjns?
annan að fylgja sér yfir þrösk-
uld dauðans. En enginn hlustar Áreiíus Níelssou. gj|
Mikil starfsemi ÞjóSdansaíélags ’
Reykjavíkur í vetur
Starfsémi Þjóðdansafél. Reykja-
víkur hófst miðvikudaginn 16. okt.
í Skátaheimilinu við Snorrabraut.
Kennsla verður með svipuðum
hætti og undanfarin ár og verður
kennt í 11 flokkum barna og full-
orðinna. Kennslugjöldum er mjög
í hóf stillt og grundvallast það á
hinni miklu þátttöku.
Kennsla í barnaflokkum mun
Fjallamenn fara yfir gljúfur í kláfferj
verða á miðvikudögum og verður
kennt í 5 flokkum. Áherzla er lögð
á að kenna ýmis undirstöðuatriði
dansa. Jafnframt eru kenndir fjöl
breyttir barnadansar, gömlu dans-
arnir og í framhaldsflokkum, og
eldri flokk byrjenda eru kenndir
víkivakar og erlendir þjóðdansar.
Aðsókn í barnaflokkanna hefur ver
ið mjög mikil, svo að færri hafa
komizt að en þess hafa óskað. Að-
sókn drengja hefur farið vaxandi
og má geta þess að í tveim flokk-
um voru jafn margir drengir og
stúlkur s.l. ár.
Foreldrum skal bent á að rétt
er að draga ekki skráningu barna,
þar sem takmarka verður fjöld-
i ann í hvern flokk.
I Kennari yngstu barnanna (byrj-
; enda) verður frú Matthildur Guð-
■ mundsdótir kennari, en Svavar
Guðmundsson kennari mun ann-
ast kennslu í öðrum barnaflokk-
um. Stefnt verður að sameigin-
legri sýningu fyrir foreldra barn
anna næsta vor, en vegna þrengsla
var ekki hægt að koma við slíkri
sýningu s.I. vor.
Unglingaflokkur (piltar og stúlk
ur) verður í Edduhúsinu á mið-
vikudagskvöldum. Sýningarflokk-
ur félagsins verður einnig á mið-
vikudagskvöldum á sama stað.
Nokkur breyting verður á starf
semi fullorðinsflokka. Byrjenda-
flokkur í þjóðdönsum verður á mið
vikudagskvöldum í Edduhúsinu.
: Ilinir vinsælu flokkar í gömlu
dönsunum svo og framhaldsflokk
ur í þjóðdönsum verða í Skáta-
heimilinu á sunnudagskvöldum.
Kennt verður í þriggja vikna nám
1 skeiðum og er öllum heimil þátt-
taka.
Einu sinni í mánuði verður
skemmtikvöld fyrir alla flokka
fullorðinna og gesti.
Auk þeirra kennara, sem önn-
(Frarnhald á 8. síðu).