Tíminn - 05.03.1958, Blaðsíða 4

T f MIN N, tniðvikuflaginn 5. marz 1958,
4
Svefnskálar í tengslum við félags-
heimilin er mikil úrbót í gistihúsmálum
SpiallatS við Sigurí SigurSsson hótelstjóra á
Hátel KEA ó Akureyri um rekstur hótelsins og
ísienzk gistihósamál almennt
Reykjavík a3 baki, fram- mannssvipinn, sem ég reyndi að
undan Hvalfjörðurinn og
setja upp?
Við erum
llent, flugmaðurinn
þaðan vestan jökla, norður ggrgi þag snilidarlega. Ég fylltist
til Skagafjarðar, þar yfir há-.SVo mikilli hrifningu yfir leikni
lendið og að ákvörðunar- hans, að ée varð að vita hvað hann
staðnum, Akureyri. Við heitir. „FUigmaðurinn“, segir mað-
. . , ,, .urinn i sætinu fyrir aftan mig,
erum kommr a okyrran ; €r ha,nn Bjössi frá Grjótnesi.
„sjó", vélin tekur að velía:jUi hann kann sitt fag, það er á-
og stinga sér. Flugfreyjan (reiðanlegí“. Og ég er manninum
þarf ekki að seoja mér tvisv-1sammála, því að aMrei hefir nokk-
~ s___ ..» vél Ient jafnvel, sem ég hefi
ar að spenna beltið. Þess ut- j v€rig . Qg aIdrg. he£. ég heldur
an rígheld ég mér í sætið og: verig eins feginn að tenda
spyrni fótum í það
fyrir framan mig.
Ég reyni að l'áta þessar öryí
ráð'stafanir mínar ekki sjást,
þera mig mannalega. Enginn mó
sjá, að mér stendur alls ekki á
sama um þessi læti. Það væri nú
Tika annað hvort, að ég, gamali
síldarsjóari, léti það spyrjast, að
ég hefði verið hálfsjóveikur á
stuttri flugferð.
Á leið norður í land
Við erum komin á kyrran „sjó“,
‘guði sé lof. Ég anda léttara, lina
fótaspyrnuna, þótt ekki taki ég
fótinn strax úr vígstöðu, né held-
ui' sleppi takinu af sætisbríkinni;
iþað er betra að vera við öllu bú-
inn. Og beltið spenni ég sko alls
ekki af mér strax, en fel það bara
vel undir frakkanum. Á vinstri
hönd sér á húsaþyrpingu, uppljóm-
,aða. Þetta er Hvammstangi. Siðan
þirtast mð stuttu miliibili ljósin
fró Blönduósi, Skagaströnd, Sauð-
árkróki og Hofsósi. Skyndilega
tekur vélin heljarmikla dýfu, mag
inn leitar upp í híils. Eins pg mcíor
þátur í Ölgusjó lemur vélin sig
áfram yfir Skagafjarðarhálandið og
eina huggunin í aúlri minni örvænt
ingu er það, að það sé þó orðið
mjög skammt til Akuryrar O'g þetta
geti ekki staðið nema s'kamma i
stund enn. Flugfreyjan brpsir hug-
(hreystandi til mín, og segir, að
inú sé ferðin senn á enda. Ég
reyni að láta sem mér sé alveg
sama. Hvers vegna talaði hún sér-
staklega til mín. Sá hún hversu
illa mér leið, þrátt fyrir heims-

næsía ^ Akureyrarflugvelli
Á flugvelIi'mHn bíða þeir Sig-
urður Jóhannesson, fulltrúi hjá
innkaupadeild KEA, og . Sigurður
og j SigurðS'Son, hótelstjóri KEA. Við
skundum í höfuð'borg Norðurlands,
þar bíður rjukandi kvöldmatur á
borðufn. Skemmtiieg kvöldstund
er framundian h-eima hjá Sigurði
Jóhannessyni, harm bemur með
Handfæraveiði gefur góðan hlut
i
SigurSsson hótelstióri.
góða matar á hótelinu, drukkið hið
víðfræga KEA-kaffi, og hlustað á
vin minn Sigurð um stund, er ég
orðinn furðu brattur, miðað við
fyrri líðan, og orðinn sæmilega
málhress. Dettur mér þá í hug,
að nú sé að hrökkva eða stökkva
í gær var verið að losa m.s.
Ottó EA 105, sem var með mjög
stóran, fallegan og vel verkað-
an saltfisk.
Skipið hefir verið á handfæra-
veiðum C'g 'hefir um 22 til 23 tonn
af saltfiski og södtuðum ufsa, sem
veiðzt hefir á 8 dögum. Söluverð
aflans upp úr Skipi, þar imeð talin
goita og 'lifur mun vera um 85
þús kr. Skipverjar eru 9.
Eigandi skip'sins, Jón Franklin,
útgerðarm. Reykjaviik, liefir leigt
4 af skipverjunum skipið. Leig-
jlendur eru: Skipstj.: Leifur Zakar
íasson, Rvík; stýrim. Þorsteinn
er þorsknót, sem hinir 4 áhuga*
sömu 'sjómenn hafa látið gera.
Nótin er 150 faðmar á lengd og
28 faðma á dýpt. Nót þessi hefic,
verið gerð á netaverkstæði Gunn-
ars Baldvinssonar, Ólafsfirði, eftic
fyrirmynd Þorsteins stýrimanns.—
Þorsteinn hefir verið allmörg ác
í siglingum og kynnt sér eftir
j beztu getu ýmis veiðarfæri, og
veiðar Japana. Nót þessi er gerð
aftir t?ikningu af nót er Japanar
nota mikið til þorskveióa og sem
gafst þar vel.
Nótin er öiil jafn djúp cg er
pokinn í öðrum endanum eins og
C'Wír. f:

ÍT.. -----. æ Óí -IS ..Á
M.s. Ottó, EA-105.
Rúbíukvartettin skemintir á Hótel KEA og nýtur hylli ungu kynslóSarinnar
heim á hótel, en kveður síðan, fer
heim til sín til undirbúnings kvöld
inu. Nafni hams tekur að sér að
hriita úr rr.ér íerðahrollinn, borð-
ar með mér og segir siíthvað krass-
andi, sem á daga hefir drifið.
Þegar ég liefi neyít hins kjarn-
Hótel KEA á Akureyri séð frá Kaupvangstorgi
og fiá nú Sigurð tii þes? að spjalla
um starf sitt, hótelreksturinn, og
segja álit sitt á gistihúsamálum
þjóðarinnar, með það fyrir augum
að láta það á þrykk út ganga.
— Jæja, Sigurður, þetta er efcki
mjög erilssamt starf, sem þú hefir?
— VLst er það, en til þesá er
leikurinn gerður. Annars er það
mjög mismunandi. Mest að gera á
sumrin, þegar ferffiamannastraum-
urinn fer yfi-r landið, þá er hér
hvert herbergi pantað dögum og
vikum saman, og við verffum þess
utan að útvega herbergi úti í bæ.
Þess utan er hér stöðugur straum-
ur af fólki í i matsalina, eins . og
gefur að skilja. Það eiga -margir
leið hér um, þótt þeir gisti ekki.
Hótel KEA
— Er hóbelið rekið á vetuma
með jafnmiklum starfskrafti?
— Við fækkum dálítið, en ekki
eins og víðast hvar annars 'st&ðár
við sambærilegar aðstæður. Kaup-
félagið gerir þær kraíur, að við
séum alltaf viðbúin að veita hina
fuilkomnustu þjónustu fyrir hópa
eður einstaklinga, jafnt vetur sem
sumar. Þetta hefir auðvitað þær
afleiðingar, að hér er nær alltaf
fullskipað starfslið.
— En er ekki lítið um heim-
sóknir stórra hópa híngað norður
um háveturinn?
— Fremur er það fátítt, en hér
kemur það þó fyrir að það detta
svo að segja ofan úr loftinu, þeg-
ar minnst varir, allt að 50—60
manna hópar. Flestar mi’iiilanda-
flugvélar geta lent á flugvellinum
hér, enda notaður sem varavöllur
fyrir þær. Stundum eru flugvell-
, irnir syðra báðir lokaðir, en völl
urinn hér opinn. Einu sinni komu
/hingað 3 millilandavélar og tvær
I innanlandsvélar sömu nóttina; alls
munu farþegar og áhafnir hafa
verið um 150—160 manns. Á móti
þessum hópi urðum við að taka
með litlum eða engum fyrirvara.
Við tókum við þeim, sem við gát-
(Framhaid á 8. síðm
Jónsson, Olafsfirði; 1. véfetj. Ólaf-
ur B. Ólafsson, Rví'k; og 2. vélstj.
Guðmundur Vagnsson, Reykjavík.
Útgerðarstjórn skipsins annast
Steindór Bjaltalín.
Aflahlutur háseta úr veiðiferð
þessari ntun vera frá 5 til 7 þús.
króaur.
ÞAÐ ER eftirfcektarvert að
handfæraveiðar, þegar vel gengur,
igefa meiri aflahlut heldur en
fcoigveiðar og línuveiðar. Það er
einnig athyglisvert að það er kostn
aðarminnst pr. þorskkíló að veiða
með handfærum og gefur meiri
netfcó gjaldeyristekjur en annar
fiskur.
En þetta stafar aif því hve út-
gerðarkostnaðurinn er lítill, beitu
kostnaður enginn og veiðarfæra-
'kostnaður sáralítill og við veið-
arnar eru oft! notuð ódýr skip af
eldri gerðinni, skip, sem eru með
kraffclifclar vélar. Vélastærð í mörg
um tEfellum aðeins % á móts við
vélarstærð í nýjustu bátunum.
ÞORSKNÓT. Um borð í Ottó
á venjulegri hringnót. Mösfcva-
stærð sú sama og á dragnót. Nót-
ina mlá nota á gruhnvatni og á
allt að 60 til 70 faðma dýpi. —
Þorsknótinni er kastað frá skip-
inu. Áhöfn 6—7 menn. Skipverjar
gera sér góðar vonir um að vel
veiðist í nót þessa.
Saga m.s. „Ottós“.
Skipið fannst á reki norður í hafi,
roannlaust. Sumir segja norður a£
Kclbe.insey, aðrir í hafinu milli
íslands og Noregs. Skipið er talið
byggt í Svíþjóð, en hvaða ór vita
menn ekki. Lfndir framsiglu skipg
ins er holienzkur silfurpeningur
með ártalinu 1902. Sumir vilja
draga þá ályktun að akipið sé byggfc
efíir 1902, þótt silfurpeningurinn
sé í raun og veru engin sönnun
þess.
Fyrstu eigendur skipsins vortt
þeir Otfcó Tuliníus, útgerðanm. frá
Akureyri og Sæanundur Sæmunda
son, ‘skipstjóri og Jón frá Ýzta>«
bæ í Hrísey. Skipið hét þá Hjalt-
eyri.
Fulbrightstofnunin veitir fjórum ísl.
kennurum styrk á Jjessu ári
Á s. 1. ári veitti Menntastofnun
Bandaríkjanna (Fulbrjghtstofnun-
in) á íslandi fjórum íslenzkum
kennurum styrk til sex mánaða
nánis- og kynnisdvalar í Bandaríkj
unutn.
Á þessu ári mun stofuunin ráð
stafa jafnmörguni styrkjum af
sama tagi til starfandi kennara,
skólastjóra .námsstjóra og þeirra,
sem starfa að stjórn menntamála.
Er liér með óskað eftir umsóknum
um styrkina. Þurfa umsóknir að
liafa borizt stofnuninn bréflega fyr
ir 22. marz n. k.
iStynkir þeir, sem hér um ræðir,
eru fólgnir í ókeypis ferð héðan
ti'l Bandaríkjanna og heim aftur,
og dagpenin'gum, sem nægja eiga
til greiðslu dvalarikostnaðar í sex
1 mfánuði. Einnig verður veittur
•stynkur til að ferðast nokkuð inn
an Bandarikjanna. Þeir, sem hljóta
styrkina, þurfa að skuldbinda sig
til að dvelja vestan hafs frá 1.
sept. 1958 titl 28. febrúar 1959.
Menntamálaráðuneyti Bandaríkj-
anna mun eins og áður annast und
inbúning og skipulagningu þessara
nláms- og kynnisferða.
UMSÆKJENDUR þurfa að hafa
góða kiunnláttu í ensku og Táta
fylgja um það vofctorð eða ganga
undir próf þvá til staðfestingar. Þá
þarf, að fylgja læknisvottorð um
að umsækjandi sé heilsuhraustur.
Æskilegt er, að umsækjendur séu
á aldrinum 25 til 40 ára, enda þótt
styrkveitingar séu ekki einskorð'að
ar við það aldursskeið. Þeir um-
sækjendur, sem ekki bafa óður
dvalið í Bandaríkjunum, verða að
öðru jöfnu látnir ganga íyrir um
styrkveitingu.
Náms- og kynnisdvöl þeirri, sem
hér um ræðir, verður þannig hátt
að í aðalatriðum, að fyrstu tvær
vikurnar dveljast Iþátttakendur í
Washingtion, þar sem þeirn gefst
tækiifæri tiil þess að ræða við sér
fræðinga um sérstök áhugamál sín
og skipuleggja dvöl sína í landinu
enn frekar oig kynnast að noklkru
Bandaríkjunum og bandarísku
■þjóðlífi. Því næst sækja þátttaik-
endur sérstök námsskeið sem hald
in eru við ýmsa háskóla og gefst
im. a. kostur á að hlýða á fyrir
lestra og taka þátt í umræðum urri
ýmsa þætti skóla og uppeldismála'.
Venjulega eru þátttakendur í þegg
um nómsskeiðum 20—25 að töiu,
(Framli. á 8. siðu.)