Tíminn - 29.03.1958, Qupperneq 8

T f 'M I N S, laagardáginn gg. npn 195g>
8
Minningarorð
CFraxniialct af 3. síðuj.
ili-iians að því, að rii'ja upp garnl
ar og góðar minningar itm kenn
ara og skóiasystkini fitá sfcóla-
árunum. Og það eru eicki innan-
tóna hrósyrði, þegar ég segi, að
StteÍÐgrími iá ekki illt orð til
ncÆicurs manns. En við gátum báð-
ir brosað og hlegið saman að isöcrýti
iegfieitum náungans. Honum
fanast að ýmislegt væri að við
okkar góða h'áskóla og einkan-
lega hvað ,,fræðunum“ viðvék,
og þar heí'ði öðruvísi átt að vera.
Steingrímur Pálsson er ekki
lengur meðai vor. Þessi maður
reyndist vi'ð ‘kynningu vera einn
af þeim fræðimönnuim, sem blanda
sér ekki í opinbert stjórnmálaiLíf,
heidur valdi sér hlutsikipti kenn
hafi verið góður kennari, sem hef
arans og ég hetf heyrt, að hann
ir ekki einasta að markmiði, held
|minHllIilUilIIIltlltl(llllllillllllllllIlllllllllJllIUllIl!lllllilllIllllillIIIIilltil!lllllllllllillllilllllllI]|l!lllllltIliIIIIIIII|ll
I Tilboð óskast |
í nokkrar fólksbifreiðir, jeppa, strætisvagn, yfir- I
byggða vörubifreið og litla kranabifreið, er verða 1
til sýnis að Skúlatúni 4 mánud. 31. marz kl. 1—3 I
síðdegis. — Tílboðin verða opnuð í skrifstofu I
| vorri kl. 5 sama dag. |
Nauðsynlegt er að taka fram símanúmer í tilboði. I
Söiunefnd varnariiðseigna
iiiiuiiuiiiiiiiiiiiimmniuniimiiimmimmnminiBiBiBiiiniiiiiinno
ur og að inntaki lífsins, að geisla
út frá sér því, sem góður íslend
ingur getur í slíikri stöðu og að-
stöðu: ást á iandi, þjóð og sögu.
Og fyrir slíka ást fræðimannsins
höfum við lika hinum óþekktu
höfundum fslendingasagna að
þakka. Steingrímur Pálsson hefði
verið síðastur manna til að Iflíja
sér við þá. Og þó var hann einn
atf arftökum þeirra, sem kenndu
óþek'ktum mönnum á sínum tíma
að skrifa gullaldarbókmenntir okk
ar. Fjöregg okkar íslendinga á
ekki að liggja í tröllahöndum, held
ur í höndum þeirra, sem setja öllu
j ofar: land, þjóð og sögu. Þetta
j eru að vísu min orð. En mér
■ finnst eins og hann hefði sagt
' þau, er við skildumst síðast, eins
: og svo margt annað, sem hann
sagði bæði með og án orða — í
lífsstanfi sínu.
Ég hef engin gögn í höndum til
að skýra nánar frá æviatriðum
Steingríms Pálssonar. Því enda
ég þessar fátæklegu línur með
því að biðja fjölskyldu hans allr
ar blessunar. Megi íslenzk þjóð
eignast marga slíika menn.
Berlin, 16. marz 1958.
Sveinn Bergsveinsson.
Sjötugur: BenediktáKárastöðum
Blátt OMO
skilar yður
hvítasta þvotti
í heimi!
Einnig bezt fyrir mislitan
X-OMO 34/EN-2445
Benedikt Björnsson bóndi á
Kárastöðum á Vatnsnesi varð 70
ára 24. þ. m., fæddur að Ósum á
Vatnsnesi 24. marz 1888. Foreldrar
hans voru hjónin Björn Jóhannes-
son og Hólmfríður Benediktsdóttir.
Björn var sonur Jóhannesar Þórð-
arsonar og Helgu Pétursdóttur frá
Hrísakoti í Þverárhreppi. En for-
eldrar Hólmfríðar, Benedikt
Björnsson og Guðrún Jónsdóttir,
voru Þingeyingar. Benedikt var
sonur hins nafnkunna manns,
Björns í Lundi, en Guðrún dóttir
séra Jóns Kristjánssonar á Þór-
oddstað í Kinn, síðar í Steinnesi og
á Breiðabólstað í Vesturhópi. Þau
Benedikt og Guðrún fluttust frá
Lundi í Fnjóskadal að Geitaskarði
í Húnavatnssýslu árið 1863. Sex ár
um siíðar fluttust þau úr Langadal
að Grund í Vesturhópi, en þaðan
árið 1874 að Ósum á Vatnsnesi. —
Þau bjuggu þar til ársins 1903, en
Benedikt lézt 18. janúar það ár.
Smásögu 'hetfi ég heyrt um Bene
dikt á Ósum. Eitt sinn sem oftar
kom gestur á heimili hans. „Hvað-
an kemur þú“, spurði Bencdikt, er
þeir höfðu heilsazt. „Eg kem frá
Guði‘,‘ svaraði komumaður. „Og
ertu þá alkominn þaðan?“ spurði
Benedikt.
Annars var það ekki tilgangur-
inn með þessu greinarkorni, að
segja frá Benedikt á Ósum, enda
vantar mig kunnugleika til þess.
Hitt var ætlunin, að minnast: með fá-
einum orðum dóttursonar hans,
Benedikts á Kárastöðum, um Ieið og
ég sendi honum góðar óskir í til-
efni af sjötugsafmælinu.
Benedikt ólst upp á Ósum hjá for-
eldrum sínum, Birni og Hólmfríði.
Þau fluttust þaðan að Ægissíðu
1904, en árið 1907 að Kárastööum, og
áttu þar heima til' æviloka. Börn
þeirra voru tvö, Benedikt og Ragn-
heiður, húsfreyja í Saurbæ é Vatns-
nesi, dáin fyrir allmörgum árum.
Björn stundaði sjó jaínframt bú-
skapnum og var formaöur fram á
elliár. Hann lézt árið 1935, 77 ára
gamal!, en Hólmfníður 1943, áttræð
að aldri.
Benedikt á Kárastöðum byrjaði
búskap þar tæplega þríbugur að
aldri. Kárastaðabæirnir era þrír,
Ytri-, Mið- oig Syðri-Kárastaðir. Tún
þeirra liggja saman, og örskammt
er milli bæjarhúsanna. Benedífct býr
á Mið-Kárastöðum. Hann bvæntist 23.
september 1921, Ástu Gísladóttur frá
Kvíslaseli i Bæjarhreppi í Stranda-
sýslu. Þeim hefir vei farnazt. Þau
hafa ekki haft stórt bú, en vel gagn-
samt. Túnið á býi'i þeiri-a héfir ver-
ið stækkað, og þvi er hál’dið f góðri
rækt. svo að það gefi Sém mest áf
sér. Þess er gætt, að' hafa nægai*
fóðurbirgðh’ handa búfénd. og vel er
farið með aliar skepnur, svo að þær
skili góðum arði. Slík búmcunska
hefir ætíð reynzt drýgst til farsæld
ar. Má af þessu sjá, að Benedikt hef-
ir verið hygiginn bóndi, og hann er
starfsamur áhugamaðuy. Koiia hans
á einnig sinn þátt í góðri afkomu
heimilisins.
Benedikt o® Ásta kona hans> eiga
þrjár dætur, þær eru: Gítðrún, gift
Ólafi Ámundasyni; KóintLlöui-,
gift og búsett i Bandarífcjunurn og
Guðný gift Benedikt Stefánssyni á
Hvammstanga. Sk.G.
y.
Á víðavangi
Framttaio al 7. síSu);
ckki hafa orðið neifrt úr þessari
cndurskoðun, en kennir hius veg
ar ekki um réttum aðiiUm, þar
sem Itann minnist t. d. ekkert á
atburðina í Ungverjalandi. Mbl.
notar þeíta tækifæri hins vegar
til að jaþlast á þeim löngu úr-
elta rógi kommúnista, að Banda-
ríkin veiti ekki öðrttm þjóðum '
Ián, netna þau fái leyfi tjl her-
stöðva í staðinn. Mun þaff alveg
einsdæmi, að blað, sem tclur sig
fylgjandi vcstrænum málstað,
skuli ganga fram fyrir skjöldu
til þess að halda uppi þessum
marghrakta rógi. Stjðmarand-
staða Mbl. er öll á sömu bokina
lær'ð.
Háu Tékknesku
Karlmannaspennubomsurnar
komnar aftur
án loðkants kr. 98,00
með loðkanti kr. 104,00
hentugar fyrir vorvinnu
ASaMræti 8, sími 13775 — Laugavegi 20 — Laugavegi
38 — Snorrabraut 38 — Garðastræti 6
Sendum gegn póstkröfu