Tíminn - 09.09.1958, Blaðsíða 12

VeSril:
Snðvestángola, skýjað
komiilaust að mestu.
1 Hitinn kl. 16:
Reykjavík 13, Akureyri 15, París
19, Hamborg 18, Osló 17, Kaup-
mannahöfn 16, New York 20.
Þriðjudagur 9. sept. 1958.
,Yið rennum að þeim sitt á hvað
og látum þá engan frið hafa,>
Ræit vi'ð Eirík Krisiófersson, skipherra á Þór
Varðskipir? Þór kom til Reykjavíkur kl. 11 í gær og fer
út. um hádegi í dag, ef skipið verður ekki kallað til að
gegna skyldustörfum fyrir þann tíma.
Fréttamaður átti í gær tal við
Eirík Kristófersson, skipherra.
Sagði ihann, að skipið væri nú á
eftirlitsferð kringum land, og
væri nú leitað togara, sem ekki
uytu herskipaverndar, ef ske kynni
að þeir sýndu sig í landhelgi.
— Við komum nú frá Rifstanga
og höfum leitað svæðið útifyrir
Austur- og Suðurlandi. Urðum
Eiiríkur Kristófersson, skipherra
á Þór.
varir við togara utan 12 mílna
markanna út af Hvalbak. En
sennilega var þar ekki um land-
helgisbrjót að ræða.
; — Mega varðskipin taka gömlu
fandhelgisbrjótana, ef þau hitta
þá siðar utan landhelginnar?
\ — Nei, samkvæmt alþjóðalög-
úrri er talið ólöglegt að hreyfa
við iþeim nema þeir komi aftur
inn í landhelgina. Það má elta
þá útfyrir, en eftirförin má ekki
plitna.
;
Þreytumerki
—^ Telur þú að Bretar séu
farnir að þreytast I viðskiptum
Sinúm við íslendinga?
; —1 Það faafa nú þegar sézt
þreytumerki á þeim, bæði á her-
skipsmönnum og togaramönnum.
Fdðrik á tvær bið-
skákir - báðar
I' 19. umferð skákmótsins í
Portoroz fóru leikar svo að Sangui
netti vann de Greiff, Panno Sher-
win ©g Benkö Cardoso. Jafntefli
gerða Pilip og Fisc'her. Pachman
og Awerbaoh, Matanovic og Bron-
steín, Szaho og Larsen. Aðrar skák
ir fórtt í bið. Friðrik hafði svart
SeSa Petrosjan, en stendur verr
að yígi.
á .20 umferð hafði Friðrik hvítt
geg'n Sherwin. Skákin fór í bið,en
staöa Friðriks er vonlaus að því
er segir í skeyti frá Ingvari Ás-
mundssyni, Aðrar skákir fóru svo
að Averbach vann Matanovic, en
jafntefli gerðu Benkö og Grigoric,
Bronstein og Filip, Panno og de
Greiff. Tal og Petrosjan.
Það er eins og þeir séu ekki
heppilegir fyrir taugastríð.
— En íslendingar?
— Þeir hafa ekki látið á sjá.
— Og þið eruð alltaf að stríða
þeim....
) — Náttúrlega þykir okkur það
dálitið gaman, þar sem það
er það eina, sem við getum gert.
Við látum þá engan frið hafa,
' rennum að þeim sitt á hvað og
látum þá vita, að þeir séu að
brjóta og að það verði munað
eftir þeim framvegis. Þeir eru
hræddir um sig bakborðsmegin.
þvi allir eru með stjórnborðs-
vörpu.
Seinasta daginn, sem við vor-
um fyrir austan, föstudaginn 5.,
var þoka á miðunum. Ég lét Maríu
Júlíu sigla á milli okkar og tog-
aranna því hún er með borðstokk-
ana úr viði og hægara að leggja
henni að. Þeir ráku upp rama-
kvein, þegar þeir sáu okkur, allt
var á tjá og tundri og þeir út
að lunningunni með krókstjakana
og annað til að berja á okkur.
Eftir að við höfðum fylgt þeim
góða stund, beygðum við frá
þeim og' skildum þá eftir með bar-
éflin á lofti.
Loftvarnabyssurnar líka!
— Herskipið hefir líklega ekki
látið á sér standa?
— í þriðja skiptið, sem við
lögðum að togara, kölluðum við
í Seyðisfjörð á bylgjunni þeirra.
Þá héldu þeir á Eastbourne, að
við værum að ganga um borð í
togarann. Skipunum frá herskip-
inu linnti ekki í talstöðinni og
fyrr en varði sáum við Eastbourne
koma brunandi með mannaðar
fallbyssur og meira að segja loft-
varnabyssurnar líka.
Steyta hnefana
— Eru þeir ekki að steyta að
ykkur hnefana, þegar þið siglið
framhjá?
— Það kom fyrir, að þeir voru
svona, segir Eiríkur og lyftir
hnefunum yfir höfuð. — Togara-
mennirnir hreyta stráksyrðum,
en herskipsmenn gera það ekki.
Ég tók því fram við mína menn
strax i byrjun, að þeir mættu
ekki segja nokkurt styggðaryrði
við þá, því það er aldrei nema
til iskaða. En blaðamennirnir gera
allt vitlaust á togurunum. Við
höfum orðið þess varir að þeir
standa aftan við skipstjórana, þeg
ar þeir eru við talstöðina og
segja þeim að segja þetta og hitt.
Fulltrúar útgerðarananna halda
uppi sömu iðju. Manni detta í
hug bófar, sem standa nieð rýt-
inginn við bakið á fórnarlambinu
meðan það er að biðja um lausn
argjaldið í síma.
„Stjórnarskipun"
— Og þið hafið orðið varir við
andúð skipstjói-anna á þessum
veiðiskap?
— Við erum vanir að spyrja þá,
hvort þeir hafi hugsað um afleið-
ingarnar síðar meir. Einn svaraði:
„'Talið þið vi<5 þá á Eastbourne“,
þetta er stjórnarskipun“. Við
heyrðum í öðrum, sem bað um að
fá að fara út fyrir línuna til að
sofa. Hann sagðist vera búinn að
vaka 48 stundir, og — „ég get
ekki meira“.
-- Hvað var svarið?
— Honum var ekki bannað aS
fara. Já, „nú fer ég útfyrir .til að
sofa“, sagði manngreyið.
— Þeir hafa líklega ekki orðið
hökufeitir af aflanum?
— Aflinn var bara hreint ekk-
ert. Eg hygg, að við höfum verið
byrgari af fiski. Við tókum upp
vörpuna frá Lord Plender, sem
við tókum á Breiðafirði áður en
slagurinn byrjaði —• slæddum
hana upp — og það var nóg af
kola í henni, allt lifandi. Við vor
um að láta hana uppá bryggju í
dag. Þar var hópur af erlendum
kvikmyndatökumönnum, en þeir
hættu að filma, þegar þeir sáu
vörpuna. Eg benti Anderson, skip
stjóra á Eastbourn á hana, þegar
hann heimsótti okkur eftir að við
gengum um borð í Northern Foam,
og ég sagðist ætla að gefa honum
í soðið.
Biblíustríðió
— En hvað um biblíustríðið?
— Eg sagði það við Andersson,
þegar hann var um borð hjá mér,
að Bretai' væru vanir að berjast
með biblíuna í annarri hendi og
sverðið í hinni. Við héfðum ekki
séð nema sverðið. Svoleiðis byrj-
i aði nú þetta biblíustríð, en það
hefur ekki heyrst í honum eftir
að ég svaraði.
— Hvað er að frétta af föng-
unum?
Brezkir rtóliðar með stálhjálma og íslenzku varðskipsmennirnir af Þor um
borð i Northern Foam.
— Seinast þegar við fréttum
af þeim, fengum við boð frá And-
ersson um, að þeir væru orðnir
tóbakslau’sii'. En hann ætlaði að
lána þeim fyrir sígárettum ef ég
ábyrgðist, að íslenzka ríkið stæði
skil á skuldinni. Eg svaraði því
til, að það væri ekki venja á ís-
landi að selja föngum sígarettur.
Gat þess við þá, að þegar við
hefðum bjargað enskum skipbrots
mönnum, hefðum við alltaf gefið
þeim tóbak, svo og aðrar nauð-
synjai'. Eg spurði, hvort þeir hefðu
mat, og var mér sagt, að þeim
væri séð fyrir því. Annars ætlaði
ég að lála þá hafa mat með sér.
En ég sagði föngunum, að þeir
yrðu að leggja það á sig að vera
tóbakslausir.
— Og hvað heldurðu að verði
um þá?
— Þeir verða sennilsga fluítir
með herskipinu til Englands og af-
hentir íslenzka sendiráðinu þar.
— En hvað heldurðu að Bretar
haldi þetta lengi út?
— Kannske þeir seiglist í mán-
uð. Þeir geta ekki þraukað öllu
lengur með þessu móti, en ég tel
gefið, að þeir hafi hér herskip,
tilbúin að fara innfyrir, ef þeir
kalla.

Myndin er tekin um borð í Þór. Eiríkur Kristófersson, skipherra, hallar sér útyfir borðstokkinn og horfir yfir
að Eastbourne. Til vinstri sést stefnið á Maríu Júlíu. (Ljósm.: Garðar Pálsson).
Breitt yfir nafn og númer. Lord Beatty H. 112. Húðir og pokar voru notaðir til þessara þarfa.