Tíminn - 14.10.1958, Blaðsíða 9

X í MIN N, þriðjudaginn 14, október 1958.
9
þarna inni en hann hugga'ði1
sig samt við það, að þetta
værj betra en sitja í hópi suö
andi ferðafólks frá Lanchas- .
hire eða London.
Framleiðslustúlkan rétti
honum dagblað að líta í, en
það var nokkurra daga gam-
alt. Philip sökkti sér þó niöur
í lestur þess, því aö honum ,
fannst það svolítill tengiliður |
milli sín og menningarinnar.'
Hann leit upp, er hún bar
honum drykk og disk með
fleski og eggi. Þá uppgötvaði
hann líka, að hann var ekki
lengur eini gesturinn í stof
unni. Við borð við næsta
glugga sat kona, og hann
þekkti hana þegar og andvarp
aði. Það var meykerlingin frá
Hótel Krónu. — Guð minn
góður, hún eltir mig, hugsaöi
hann. |
Hún virtist ekki gefa því
teljandi gaum, að hann var
hér líka. ÞaÖ var sem hún
hefði dregið sig alveg inn í
skel sína og veitti umhverf-
inu enga athygli, eða vildi
ekki taka eftir honum. Kann-
ske hugsaði hún einmitt það
sama ög hann, kannske hafði
hún komið hingað á undan
honum og hélt nú, að hann
væfi að elta hana.
Honum fannst nú, að hún
væri ekki eins fráhrindandi
og honum hafði litizt hún
fyrst er hann sá hana. Hann
minntist þess, er hún hafði
reynt að fitja upp á samtali
við hann í garði Krónunnar
um morguninn, og hann
mundi nú, aö rödd hennar
hafði hvorki verið skræk né
rám, og hún hafði heldur ekki
haft prjóna í höndum. Samt
gaut hann til hennar horn-
auga yggldur á brún.
Andlitsfallið var ekki sem
verst heldur — ef hún hefði
aðeins kunnað að snyrta sig
eins og heimskona, mundi
hafa verið litandi á hana.
Valerie hefði þó vafalaust
kallað hana „gamla" og lagt
þá fyrirlitningu í rödd sína,
sem gerði slíkar athugasemd-
ir svo beiskar.
Kannske þessi kona byggi
yfir óvenjulegum gáfum sem
uppbót fyrir sparsemi þá, sem
virtist hafa beitt við annan
heimanbúnað hennar? Andlit
liennar virtist sem gríma, en
svipurinn var þó íhugull. Þaö
var auðvitað langt frá því, að
hann hefði nokkurn sérstak-
an áhuga á þessari konu, en
þar sem hann hafði nú ekk-
ert sérstakt við að vera og
þurfti aðeins að láta tímann
líða með einhverjum ráðum,
horfði hann á hana með svip
uðu tómlæti og ádagblað, sem
maður er löngu liættur að
hafa áhuga á aö lesa.
Hún borðaði ekki, studdi
höku i hendur sér og starði
fram fyrir sig. Svo var sem
hún hristi hugsanirnar af sér
með herkjum og lyfti rauð-
vinsglasinu aö vörum sér.
En hún saup þó aldrei á því
& lK. Claftfi:
11. dagur
— lét það jafnskjótt frá sér
meö hræðslublöndnum ákafa.
Svipur hennar var gerbreytt-
ur. Áður hafði hann verið
þreytulegur og sljór, nú var
hann logandi af þjáningu og
viðbjóði, og karlmaðurinn,
sem horfði á hana virti hana
fyrir sér með sívaxandi for-
vitni.
Nú leit hann hana 1 fyrsta
skipti augum sem lifandi
mannveru. Hun hafði stigið
fram úr mannfjöldanum, orð-
ið persóna'-: Hann sá hana sem
kynlega manhveru af allt
öðru sauðahúsi en þær gyöj-
ur, sem hann hafði tilbeðið
fram að þes^Þetta var ein-
manalega konan, sem haíði
reynt áð hefia samtal við
hann um mörfuninn, en hann
hafði vikfg sér undan. Nú átti
hún allt-úeinu forvitni hans
— og sarmYð.
Hojium dal 11 hug, aö henni
þætti vínið súrt. Nei, það gat
ekki vefíðv%^Pún hafði ekki
vætt tungyfja. í því, sett glasið
frá sér áður-eins og hún héldi
að víniö vseri eitrað. Kannske
var hún bindindiskona og
hafði unnið þess dýran eið að
bragöa aldréi'*áfenga drykki,
hugsaði háiln.
Það varlaá^éð á svip henn
ar, að hún hafði alveg gleymt,
hvar hún y^r stödd. Þessu
starandi augnatilliti var beint
út í fjarlægan sjóndeildar-
hring, að’ éífíhverju í fram-
tíð eða fpjífH,^ Biturðin lýsti
sér í drá-fctunum umhverfis
munninn, hál,gaðist vonleysi
þótti honúffi’:|>að var auöséð,
að þessi koþa hafði hugánn
viö annað te-þær konur, sem
hann hafði; kynnzt um dag-
ana. Það ý^^Jíka séö á klæða
burði hennar.
Líklega nærri því orðín fer-
tug, hugsaðí hann, og það er
sá aldur sein er lokaskrefið
í lífi konunnar. Eða var það
ekki þánfíijf? Kannske þaö
aldurstakmark skipti hana
ekki mikiu máli. Þar sem hún
hafði akhe^yerið falleg, er
kannske ekkf lítið að missa.
Um hvað s^du konur ann-
ars hugsa, þegar hégómagirnd
in er úr sögunni? Getur verið,
að þær náí nokkurn tíma því
stigi að þeim aé sama, hvern-
ig þær eru útlits?
Hann sokkti sér niður í þess
ar hugsánir um stund, en
brátt beinriisþ* athyglin aítur
að konunhívyiö næsta borð.
— Mér 'þaatti fróðiegt að
vita, hvaða erindi hún á hing
að upp í þerinan afskekkta
fjallaskála. K^annske er hún
i nunna og er hingað komin til
þess að leita einverunnar og
hugsa um.guð. Nei, það gat
varla verið. Þá hefði hún ekki
reynt að héfja samtal við
hann í gistihúsgarðinum um
morguninn.
Jæja, hverijig sem þessú er
varið, virðist hún enga achygli
veita honum núna. Hún var
með liugáhn í órafjarlægö.
Katharine hrökk allt í einu
upp úr hugsunum sínum við
það, að hún tók eftir þvi, aö
hann horfði á hana. Horfði á
hana með áhuga og forvitni
en ekki sarna tómlætinu og
um morguninn og henni datt
í hug, að hún hefði talaö upp-
hátt í óaðgætni, hvað annaö
hefði vakið eftirtekt þessa
manns svona greinilega. Áður
hafði hann látiö sem hann
vissi ekki, að hún væri til.
Roðinn hljóp fram í kinnar
hennar, en það fór henni ekki
vel. Hún var ráðvillt og hrædd
— skildi ekki hvernig á þess-
ari breytingu stóð. En þessi
ötti hvarf, þegar hann ávarp-
aði hana.
— Eg var aö hugsa um,
hvort þér vilduð sýna mér þá
ánægju aö drekka kaffið með
mér hérna úti á svölunurn.
Þokunni ær að létta, og út-
sýnið þaðan er stórfenglegt.
— Þakka yður fyrir, já, það
vil ég gjarnan þiggja.
— Ágætt. Má ég . . .
Hann var risinn á fætur og
kominn að borði hennar, tók
herðasjalið af stólbakinu og
bjóst til að leggja það yfir
hana.
— Þaö er kalt úti r.úna.
Hann lagði sjalið mjúklega
á herðar hennar æfðum hönd
um. Katharine var vandræöa
leg og gat ekkert sagt. Kún
réö ekki yfir því brosi eða lað
andi athugasemdum, sem kon
ur höfðu venjulega á hrað-
bergi þegar eins stóð á. Um
morguninn hafði hún reynt
að yrða á hann, en hvaö hefði
hún getaö sagt, ef hann hefði
tekið undir þaö? Þaö var
hlægilegt af henni að vera aö
reyna slíkt.
Hann virtist þó ekki hafa
tekið eftir feimni hennar.
— Þér hafið kannske þegar
notið útsýnisins héðan? Jæja
ekki það. Þá öfunda ég yð'ur
að eiga eftir slíka dásemd.
Ungfrú, viljið þér færa okkur
kaffið út á svalirnar.
Hann hafði þegar vísaö
henni leið út um svaladyrn-
ar og þau settust.
— Sígarettu?
— Þakka yður fyrir, en
ég . . . .
En hvað þetta var andhælis
lfigt, þau voru eins og verur
frá tveim heimum.
— En hafiö þér nokkuð á
móti þvi að ég reyki?
— Nei, nei.
Meðan hann kveikti sér i
sígarettunni, hugsaði hann.
Maður gæti sannarlega haldiö
aö hún væri nýsloppin út úr
klaustri. Kannske abbadís?
Þaö væri sannarlega nokkur
tilbreyting frá þeiní gyðjum,
sem ég hefi dá'ð.
Katharine sat hljóð. AUt í
einu var sem óttinn í huga
hennar gufaði upp og hyrfi.
Allt sem hún hafði haffc í hug
anum áður, þyrlaðist brott
eins og lauf fyrir vindi —- bifc
urðin, vanmáttarkenndin og
feimnin. Það var sem hinir
voldugu fjallatindar heföu
dregið þetta allt til sín eins
og segulstál.
Fegurðin var mikil, og hún
kom engu orði upp. Philip lét
hana njóta fegurðarinnar ó-
truflaða. Svo lét Katharine
augun líða yfir dalinn, sem
klæddist purpuraskikkju
kvöldsins með þokuna eins og
slæðu á hæðum og hólum. Þaó
var sem allt svifi í mjúkri
hrynjandi .
Nú sá hún í fyrsta sinn um
hverfi, sem enginn mannleg
vera hafði stigið fæti sínum á,
og henni fannst sem þetta al-
tæki hugann. Maðurinn, sem
hjá henni sat, skildi ekki til
hlítar tilfinningar hennar, en
fiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimmiiiiiiiiiiini
■
Heilbrigði — Hreysti — Fegurð
Helgi V. Ólafsson — ís- =
lendingurirm 1957 — j
cr 20 ára gamalt, þrótt- I
mikið ungmenni. Hann i
Hefir æft Atlas-kerfið, §
>g með því gert líkama I
sinn stæltan og heil- 1
brigðan. ATLAS-KERFIÐ |
* þarfnast engra áhalda. |
Nægur æfingatími er 1
10—15 mínútur á dag. 1|
Sendum kerfið hvert á j
land sem er gegn póst- 1
kröfu. 1
= -3
ATLASÚTGÁFAN, pósthólf 1115, Reykjavík.
•MHWiuiiMuuiiiimimuimmiummiiiiiiuiumimiiiimiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiiiiminmiiuiiiiuiiiMi
LijiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuuimuiiiiiiiiiirmiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiimiiiuiiiiiiiiiuiiiimiiiiiiiiiiiiiuuiiiiiiiinnB
= 3
[ Eigulegar íslenzkar bækur 1
= 3
Við viljum gefa fróðleiksfúsum lesendum kost á j
| að eignast neðantaldar bækur meðan þær eru enn fá- |
I anlegar á gömlu, góðu verði. Afsláttur frá neðangreindu |
| verði verður ekki gefinn, en nemi pöntun kr 400,00 i
1 eða þar yfir verða bækurnar sendar kaupanda burðar- i
Í gjaldsfrítt. i
Jón Sigurðsson. -Jlin merka ævisaga Páls Eggerts
Ólasonar 1—5. Ób. kr. 100,00.
Bréf Jóns Sigurðssonar. Nýtt safn 334 bls. Ób.
kr. 35,00.
Menn og menntir, e. Pál E. Ólason. 3. og 4. bindi.
Síðustu eint. í örkum. Ath. í 4. bindi er hið merka rit-
höfimdatal.
Andvari, tímarit Þjóðvinafélagsins. 1920—1940
(vantar 1925). Örfá eintök til af sumum árunum. Ób.
kr. 200,00.
Almanak Þjóðvinafélagsins, 1920—1940 Ób. kr.
100,00.
Rímnasafn 1—2. Átta rímur eftir þjóðkunn rímna-
skáld m. a. Sig. Breiðfjörð. Ób. 592 bls. kr. 40,00
Fernir fornísk rímnaflokkar, útg. af Finni Jónssyni.
Kr. 15,00.
Minningar frá Möðruvöllum. Skráðar af 15 gömlum
Möðruvellingum. 296 bls. í stóru broti. Myndir. Ób.
kr. 38,00
Frá Danmörku e. Matth. Jochumsson. 212 hls. ób.
kr. 40,00.
Örnefni í Vestmannaey|um e. dr. Þorkel Jóhannes-
son. 164 bls Ób. kr. 25,00.
íslenzk garðyrkjubók. Útg. 1883 með mörgum
teikningum. 140 bls. ób. kr. 35,00.
Vestmenn. Landnám Isl. í Vesturheimi e. Þorst. Þ.
Þorsteinsson. 264 hls. óh. kr. 25,00.
Dulrúnir. Þjóðsagnir og þjóðleg fræði skráð af
Hermanni Jónassyni á Þingeyrum. 218 bls. Ób. kr.
20,00.
Um framfarir íslands. Verðlaunaritgerð Einars Ás-
mundssonar í Nesi. Útg. 1871. 82 bls. Ób. kr. 25,00.
í Norðurveg, e. Vilhjálm Stefánsson, Iandkönnuð.
224 bls. Ób. kr. 20,00.
Saga alþýðufræðslunnar á íslandi, e. Gunnar M.
Magnúss. Fróðleg bók prýdd myndum. 320 bls. Ób.
kr. 25,00.
Riddarasögur. Þrjár skemmtilegar sögur, 230 bls.
Ób. kr. 15,00.
Sex þjóðsögur, skráðar af Birni R. Stefánssyni. 132
bls. Ób. kr. 10,00.
Klippið auglýsinguna úr blaðinu og merkið X við þær bækui
sem þér óskið að fá.
Undirrit.... óskar að tá þær bækur sem merkt er ?1>
f auglýsingu þessari lendar gegn póstkröfu
Nafn
Heimill
■■Miiiimiiun
niiiiiiniiHiiiiniiiiiitiiinmiH
Odýra bóksalan, Box 196, Reykjavík
■■miBDiiuiouinimiiiiiiiiiiiiuiiiiaimmuiiuiiiiaiiiiiiiniuiuiiiiumimMH
Bezt er að auglýsa í TÍMANUM
Auglýsingasími TÍMANS er 19523