Tíminn - 31.10.1958, Síða 3

TÍMSNN, föstudagmn 31 .október 1958.
Wó'i
tefulu<
r 3V.y'>m|
i^T'i ^'-^r
feröaíl
't?5
|l\var
_____ ,rra 'll L
SpTi-nn T^SðaP*^ . ’il gfl
f& ^fvclhir^0 kot\/
»uto b,1‘0^p5%'
^^-Jsland sem
LISTSYNING, EÐA...?
Á aiþjóðalistsýningunni í
Fet-seyium í áJ- hafa „ab-
strakt'1 menn sig nokkuð í
frammi og má bar sjá margt
nýstáregt, þótt ekki séu þar
ánamaSka „máiverk" eða
beljuhalaslettur.
í þýzka vikublaðinu „Der Stern“
(Stjarnan) er grein um þassi fyrir-
brigði, rituð 6. sept. Frásögnin er
myndskreytt og vandað mjög til
að öliu leyti. Fyrirsagnin er: Klikk,
sjónhverfing (.,b!uff“) og striga-
pokar.
Telur blaðið listsköpun þessá
tákn þeirra tíma er við nú lifum,
afsprengi ringulreiðar, hraða, dind-
ilmennsku (snobism) og brjál-
æðiskenndra fonboffa.
Þar sem m-annkindin sé komin
á svið trjámaðka og færiiúsa með
því að sýna fúnar pokadruslur og
morknar spýtur oe kalla slíkt list.
Áð sýna þeUa í Feneyjum, íelur
blaðið vera „hápunkt ónáttúru og
ómennsku, og að um bakdyr menn-
ingarinnar hafi laumazt duglegir
áróoursmenn og mildir sölumenn,
sem noti stjórnmálalegar brellur
og fantaskap til að gylla óþverr-
ann — gera óþokka að „fyrirmynd-
um, jafnvel guðum!‘-‘
Með þessu sé listsköpun þjóða
dregin niður í svaðið, og dauðleg'r
mean viti ekki upp né niður. „End-
irinn verði fullkomið stjórnleysi,
og illa dulin mannfyrirlitning.
ítalskur myndhöggvari, NINO
FRANCINA, á mynd á sýningunni,
eru það ýmsar tegundir af nöglum
reknar í spýtur „ætlaðar til að
hengja á vegg“.
Þegar þýzki myndhöggvarinn
Gsrhard Marks var spurður um
hvort hann myndi vilja vera í hópi
siíkra listamanna, svaraði hann:
,,Ég hef lært höggmyndalisf en
ekki blikksmíði."
Ameríkanar eiga þarna myndir,
sem blaðið telur minna á beina-
grindur fornaldardýra, vírflækjur
og trjárætur. Myndum séu gefin
i nöfn af handahófi: „Grafsteinn í
! brunni“, „Maímynd" o. þ. h.
Rússneskur listamaður, sem starf
ar í Pa:is, ANTON PEVSNER, sýn-
ir mynd, sem heitir: „Frjáls andi“.
Biaðið telur „listaverkið líkjast
helzt radar-móttakara og spyr:
„Frá hverju á að frelsa og hvers
vegna?“ Svarið verði: „Frjáls frá
öllu eðlilegu, reiðubúinn til þjón-
ustu við vélræna, sálarlausa ver-
öld.“
Um konumynd R. Samilbiné seg-
ir blaðið: „Skyldi munkurinn finna
guðs-mynd í þessu verki. eða þá
að reynt sé að afmá þá mynd með
þvingunarráðslöfunum nýrra list-
stafna, sem ekkert viðurkenna
nama eigin sköpun."
Mynd eftir ítalann ALBERTO
VIANI, kallar blaðið: EKKERT —
aðeins gat með þykkildunv um-
hverfis. „Líkami í upprunalegu
formi, friaður við allt „ónauðsyn-
lsgt“, svo sem fætur, brjóst, maga
og aðra þarfleysu." Bætir svo við:
„Þarna horfir sýningargestur í
gegnum gatið, alveg skilningslaus.
Er nokkuð hinum megin?
Með þessum skýringum fylgir

Radarskífan t. v. og munkurinn, sem hugsar hvort maðurinn sé gerður í guðs mynd.
grein ei'lir merkan listfræð'.ng, um
iivernig þessar öfgastefnur hafi
kapazt. Með listþvingun einræðis-
:fla. cg áró'ðursbrellum skemmdar-
/erkamanna menningarve.ðmæta,
„Biikk/ sjónhverfing og striga-
pokar — hámark ónáttúru og
ómennsku — höggmyndalist
eða blikksmíði — naglasúpa,
pokadruslur og fúnar spýtur"
hafi múgmennskunni verið ruddj
braut. Þegar losnaði um böndin.
hafi trylling brotizt út meðal hinna
sýktu afia, sem þá hafi greipið til
hinna ótrúlegustu ráða, og skeytt
hvorki um skömm né heiður.
Með hóflausri frekju sé reynt að
villa um fyrir fólki, og talað um
„nútímalist“ og nýsköpun í list. Er.
raunverulega eigi fátt af þessuir
tilraunum skylt við list, þótt urr
sæmilegt handbragð sé að ræða.
Þetta sé stundarfyrirbæri, sem
ekki verði kveðið niður með nýj-
um forboðum, heldur muni heppi
legra að lofa því að renna út í sand *
inn hávaðalaust. Á alþjóðalistsýn
ingum eigi slíkt ekki heima.
JAZZ
*
i
kirkjunni
Margir hinna yngri presta
í Svtþjóð hafa að undan-
förnu gert sig seka um svc
„óprestlegt" athæfi sem a£
mæla með skiffle og öðrum
tegundum dægurlaga, svo og
jazzmúsík.
Á föstudaginn var vakti einn
þekktasti prestur Stokkhólms,
Gat með þykkildi i kring
séra Maa-tin Zettcjrquist athygli
fyrir grein í blaði einu, þar sem
hann gagnrýnir orgeltónlist þá og
kirkjusöng, sem notaður er í Sví-
þjóð. Hann segir m.a.: „Fyrir mitt
leyti verð ég að viðurkenna hrifn
ngu mína af negrasálmum, sem
;r ekki aðeins sprottin af „rhytm-
anum“ í sálmunum, heldur einnig
af þeim trúarlega boðskap, sem
þeir fiytja, hinni látlausu lofgjörð
til guðs'. Og ef Ðeep River Boys
fengjust til að syngja við mína
eigin jarðarför, væri ég mjög
þakklátur." .
Kona við stýrið!
„Kvenbílstjóri“ er hiS versta skammaryrSi í
Bandarikjunum, ©g skýrsEur sýna, aH konur
eru ekki jafn öruggir bílstjérar og karlmenn
Fúnar spýiur til augnayndis
Þegar sá dagur rennur
upp í lífi fjölskylduföðurins,
að eiginkonan eða dóttirin
fer að læra á bíl og lýkur
bilprófi, hefst tímabil eilífs
rifrildis um það hvort kon-
ur séu betri eða verri bíl-
stjórar en karlmenn. En
hvort sem kvenfólki Itkar
betur eða verr, segja um-
ferðarskýrslur að konur séu
verri bílstjórar en karlmenn,
og það breytir engu þótt um
málið sé rifizt.
Tímarnir hafa breytzt. Nú eru
tr.iklu fleiri konur sem aka bíl og
, þar af leiðandi f jölgar þeim kon-
I um óðum sem lenda í umferðar-
slysum. Það er í sjálfu sér eðli-
legt en hins ber að gætá að
ihlutfallstalan er allmiklu hærri
nú en var, og miklu hærri en hjá
karlmönnum.
Frekt kvenfólk!
Einu sinni var sú tíð að kven-
fólk sen> ók bílum eðai öðrum
farartækjum, fór gætilega og
kurteislega í umferðinni. En þeir
tímar eru löngu liðnir. Kvenfólk
nútímans þeysir á bifreiðum , sín-
um svo að fóiki stafar hætta af
og það er orðið frekt í umferð.
inni. Það hefir miklu meiri áhuga
á því að virða fyrir sér andlitið
í spegli bílsins, en að hai'fa á veg-
Framtald á 8. slðu.