Tíminn - 11.11.1958, Blaðsíða 9

T í M I Ni N', þriðjudaginu 11. nóvember 1958.
9
1hftt ti{
IK■. Clatnp '.
36. dagur
Katharine fór að lesa bréf
ið stamandi.
— Guð sé oss næstur, sagöi
gamla konan. Þarna áttu ein
hvern óvin.
— Já, það er víst augljóst,
sagði Katharine. Hún var
mjög föl. Henni fannst ör-
lögin hörð við sig og órétt-
lát.
— í hverju hefuröu lent,
Kata.
— Eg elskaði mgnn, sem ég
hafði engan rétt til að elska,
frú Stone. Hann tifheyrði
annarri konu. Eg kynntist
honum löngu áður en ég fór í
vistinav sem ég var í áöur en
ég k©m hingað, og ég vissi
ekki, að hann var maðui’ kon
unnar, sem réð mig. Hún
komst að því af tilviljun, aö
við höfðum þekkzt áður, og
þá rak hún mig. Þetta er öll
sagan í stuttu máli.
— Þetta var ekki svo iítil
játning af dóttur Bartons
Venner.
— Já, það má segja þaö,
sagði Katharine rólega.
— En hvernig veit sú kona,
sem skrifar þetta bréf, að þú
ert hér núna?
Katharine hefði getað svar
að, að þær upplýsingar væru
frá Millicent Lye-Lynn, en
hún ákvað að gera það ekki.
— Það er kannske ekki
mjög erfitt að komast aö
slíku, ef viljinn er góður,
sagði hún. Svo bætti hún viö
eftir litla þögn: — Þetta er
auðvitað mikið reiðarslag fyr
ir yður, frú Stone. Viljið þér
ekki, að ég fari héðan? Þér
hafið auðvitað fullan rétt til
þess að reka mig á dyr.
— Jæja, finnst þér það?
Fleygðu þessu bréfi i eldinn,
góða- mín. Þeir, sem skrifa
slík nafnlaus níðbréf ættu að
fara í fangelsi. Þessi afbrýð
isama. kona vill auðsjáanlega
hrekjia þig frá mér, en henni
skjátlást, ef hún heldur, aö
henni takist það. Ætti ég að
gjaldá þess, þó að þú hafir
misstigið þig? Nei, mér fellur
vel við þig, og mér kemur
ekkerí við, hvað þú hefir gert
áður. Þú verður hér kyrr,
Kata.
Tárin streymdu niður kinn
ar Katharine, og hún fól and
litið í höndum sér.
— Grátu ekki, Kata min.
Þú ert ekki eina konan i heirn
inum, sem hefir misstigið sig
í ástamálum. Komdu hingaö,
nú skal ég segja bér svolítiö
leyndarmál. Eg gerði þetta
líka,. þegar ég var ung — og
það sem verra er, ég hefi
aldrei iðrazt þess.
30. kafli.
Nú voru giuggatjöidin dreg
in fyrir í stóra húsinu. Allt
var hljótt innan dyra. Þetta
hafði dunið svo skyndilega yf
ir, að Katharine gat varia átt
að sig á því. Henni fannst alít
í einu sem grundvellinurn
hefði verið kippt undan
henni. Gamla konan þarfnað
ist ekki umhyggju hennar
lengur. Henni var farið að
þykja vænt um frú Stone, og
henni gazt líka vel að þessu
gamla húsi. En nú var þetta
allt orðið. fjarlægt. í gær
hafði allt yerið Sem áður, en
í dag var það gerbreytt.
Hún hafði horft lengi á
gamla andlitið, sem mildazt
hafði í dauðanum. Henn hafði
verið hlýtt um hjartaö, hlýrra
en hana háfði nokkru sinni
grunað, að henni yrði til frú
Stone. Su$gn gámla Stone
hafði veitt henni verkefni og
kjölfestu í tífinu.Í
Henni famist sem hún hefði
ætíð lifað fyrir aðra en aldrei
fyrir sjálfa sig.’Fyrst hafði
hún orðið að annast yngri
systkini síp, ..siðan foreldrana
og nú að síðustu þessa gömlu
vandalausu konu, sem henni
var farið að þykja vænt um.
Og nú hafði hún engan til
þess að lifa fyrir, fannst
henni, og lífið var tilgangs-
laust. Nú fánnst'henni sem
styrk brysti til þess að lialda
áfram, ekkert band tengdi
hana lengur við nokkra mann
eskju á þessari jörð. Nú
mundu þær Ciccy búa nokkra
daga enn í húsinu, en síðan
færu þáer.mn í hvora áttina
— og hvorug þeirra vissi enn,
hvert leiðin lægi. Það var ekki
einu sinni Jþví aö heilsa, að
Steven létí sig hana nokkru
skipta. Hann hafði líka nóg
með sig og sitt. Þaö var varla
hægt að búast við því, að
hann léti sig nokkru skipta
eldri systur sína.
Nú hafði hún. engu hlut-
verki að gegna í þessu húsi
lengur. 4ð lokinni jarðarför
inni mundu ættingjar gömlu
konunnar, þetta fólk sem
aldrei hafði sýnt henni
nokkra ræktarsemi, flykkjast
inn í þetta hús. Það mundi
horfa ágirndaraugum á allt,
sem hún hefði eftir sig látiö
og togast á um þaö, hver ætti
að eiga þetta eöa hitt. Svo
mundi lögfræðingur frú
Stone koma og lesa upp erfða
skrána í yiðurvist allra þess
ara ættingja.
Og meðal þeirra mundi ná-
frænkan frú Lyle-Lynn verða.
Hún var falleg og virðuleg
í sorgarklæðunum, og það
leyndi sér ekki, aö hún bjóst
fastlega við að fá bróðurpart
inn af eignum frú Stone. Hún
lézt ekki sjá fölu og fálátu
stúlkuna, sem gekk um húsið.
Það þurfti ekki um það að
tala, að hún hlaut að hverfa
á braut, þegar jarðarförinni
væri lokið og húsið yrði aug
lýst til sölu. Jarðarförin var
í hennar augum ill nauðsyn,
en þegar hún væri um garð
gengin og erfðaskráin hefði
' verið lesin upp, gæti hún tek-
ið til sinna ráða. Þannig
hugsaði unga frúin.
| Það var enginn, sem mundi
eftir Katharine — nema
Bertha frænka.
— Jæja, þá er hún Susan
gamlá Stone dáin, sagði liún
við Ruth. Það breytir miklú
fyrir Katharine. Nú verður
hún að fá sér annað starf.
Þetta kætti Berthu. Henni
hafði aldrei getizt vel að Kath
arine, og hún hlustaði áköf
á frásögn Ruth. Ruth hafði
líka ætíð fundizt, að Katha-
rine hefði leikiö hana hart,
og hún taldi það henni að
kenna, að hún hafði ekkert
erft eftir foreldra sína.
Það færðist sigurbros á var
ir henni. — Nú fær hún mak
leg málagjöld, sagði hún.
— Já, satt er það, syndar
inn fær ævinlega hegningu,
kæra Ruth, sagði Bertha af
sannfæringarkrafti. En ég get
samt ekki stillt mig um að
hugsa um ....
— Hugsa um hvað, Bertha
frænka, sagði Ruth.
— Líttu á, hún hafði mikil
yfirráö yfir gömlu konunni,
og það er aldrei að vita nema
hún ....
— Heldurðu að það geti
verið? hrópaði Ruth áköf.
— Já, þannig er Katharine.
Þú manst nú hvernig hún réo
yfir pabba og mömmu.
— Já, ég held ég muni það,
sagði Bertha. Svo varð nokk
ur þögn. — Sú gamla var
mjög rík, held ég. Ef hún hef
ir nú . . . .
— Arfleitt Katharine að
hluta eigna sinna?
— Já, gæti það okki verið?
Væri ekki vissara, að við skrif
uðum Katharine hlýlegt bréf,
sem sýnir, hve annt okkur er
um hana, eða — eða, ja, þú
veizt nú hvað ég á við.
— En ef hún eríir nú enga
peninga? Þá heldur Katha-
rine kannske að hún geti varp
að öllum áhyggjum sínum á
okkur, sagði Ruth varkár.
— Já, þess þarf aúðvitað að
gæta líka. En við verðum að
gæta þessa tækifæris. |
— Já, við getum farið að
jarðarförinni. Þar gætum vio
látið nokkur samúðarorð
falla og sýnt Katharine dá-,
litla vinsemd.
— Það er vafaíaust bezt,
sagði Bertha.
En Katharine var ekki við
jarðarförina, að minnsta
kosti ekki f kirkjunni. Hún
varð eftir heima. Hún kaus
helzt að kveðj i gömiu kon-
una eina. Hana langaði ekk
ert til að heyra oflofið og
hræsnina í Binns bróour. i
Að nokkrum dögum liðnum
yrði hún að yfirgefa þetta
hús, og þær Cissy báðar.
j — Fáðu þér nú kafíibolla.
' sagði Cissy. Þú hefir gott af
því. Þú ert föl og þreytuleg.
Hefuröu annars nckkurn
tíma séð svona margt fólk
saman komið i einu húsi? Það
kemur eins og engissprettu
her til þess að varpa sér yfir
herfangið, þött það hafi
aldrei hug'sað um gömlu kon
una fyrr.
— Svona, Cissy, við skulum
ekki dæma það hart. Eg véit,
að þú vilt aðeins vel, en sarnt
er betra að gæta orða sinna.
— Jæja, ég get ekki að því
gert, verð að segja eins og
mér býr í brjósti. Þetta fólk
, hefir áldrei hjálpað henni,
i en þú hefir stumrað við hana
mánúðum saman.
— Við skulum ekki minnast
á það, nú er því loktð.
— Já, það veit ég, sagði
Cissy. — Nú verð ég að fara
aö hita vatn í te handa fóik
inu og hafa það til, þegar það
, kemur aftur frá jarðarfönnni.
■nmiiuiiJiiimiiiiiiiuuiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiii
s =
E
1928
30 ára
1958 =
eftir gagngerðar breytingar. Munu.m kappkosta 1
eins og á undanförnum árum að hafa sem fjöl- 1
breyttast og bezt úrval af hvers konar fiski, eins p
og hægt er á hverjum tíma. i
Opið alian daginn. §§
Fiskverzlun Hafliða Baldvinssonar
Sími 11456. — Hverfisgötu 123. — Sími 11456 =
«ntfnniiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiin
iuiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimmiimiiuimiiiiinimiiiiiiiimiiiiiiimiuiiinuiiiiiiiiiiimmniiiiiiiiBiummi
Lögtak
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík og að undan- H'
gengnum úrskurði verða lögtök látin fram fara 1
án frekari fyrirvara, á kostnað gjaldenda en §
ábyrgð ríkissjóðs, að átta dögum liðnum frá birt- 1
I ingu þessarar augiýsingar, fyrir eftirtöldum gjöld- s:
um: Sköttum og öðrum þinggjöldum ársins 1958,. a:
sem öll féllu í eindaga 1. þ. m., söluskatti og út- i
flutningssjóðsgjaldi fyrir 3. ársfjórðung 1958 og §
farmiðagjaldi og iðgjaldaskatti fyrir sama tímabil, |
1 svo og vanreiknuðum söluskatti og útflutnings- g
| sjóðsgjaldi frá fyrri árum, skipulagsgjaldi af ný- |
1 byggingum, gjaldi af innlendum tollvörutegundúm Í
1 og matvælaeftirlitsgjaldi, skemmtanaskatti og =
miðagjaldi, svo og lögskráningargjöldum og trygg- 1;
1 ingariðgjöldum vegna sjómanna.
1 Borgarfógetinn í Reykjavík, 10. nóv. 1958.
| Kr. Kristjánsson.
fiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiS
yiiiiiiiiiuiiuuiuiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiuiiiia
1 Höfum til sölu
I eftirfarandi:
E
Miðstöðvarofnar. Hæð 24”, 5 leggja.
| Verð kr. 37.00 elem.
Nylonhjölbarðar 1000x22. Verð kr. 3500.00.
Pottrör, ásamt tilheyrandi fittings, til innanhúss-
| skólplagna, á mjög hagstæðu verði.
I Útsalan, Skúlatúni 4.
1 Sölunefnd varnarliðseigna.
miiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiuiiMiiuiiiiiuiiiiiiiiiim
'VWVWWVWWUVVWVWyWUVUWUWWWWWWUVWWWW
Mínar innilegustu þakkir sendi ég öllum, sem
heiðruðu mig á sjötugs afmæli mínu 29. okt. s. 1.
með heimsóknum, gjöfum og skeytum og sýndu
I; mér hlýhug á margan hátt.
í; Guð blessi ykkur öll.
í; Þuríður Árnadóttit,
g Gunnarsstöðum.
AVA\V/.VAV.V.V.V.VV.V.V/.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VJ

'UW’.WWWWWWWWUWWWWVWWVWWUWW
Innilega þakka ég öllum þeim, sem heiðruðu mig £
og glöddu með heimsóknum, skeytum og gjöfum
i >; á sjötugsafmæli mínu. II;
1 “I G«ðmundur Jónsson,
í Ytra Hóli. J
! '’iWUWUWWWWWW
31. kafJi.
Katharine heyrði, þegar
fólkið kom. Það hafði kastað
grímunni og allri varkárni,
þegar gamla konan var kom-
Björn Stefánsson,
fyrrverandi prófastur aö Auökúlu,
lézt þann 10. nóvember í Landakotsspítala.
Vandamenn.