Tíminn - 29.11.1958, Blaðsíða 9

T í M I N N, laugardaginn 29. nóvember 1958.
9
itín ÍSwmm
lui/rt0Jt P)jUL^p!uL
8
— Þetta var allt saman
Jervis Travers að kenna, sagði
hún.—Þú veizt að við vorum
trúlofuð.
— Já,1 þú minntist á það í
Ibréfum þínum. Síðan hittir
þú Josslyn og það toatt endi á
það allt.
— Að minnsta kosti frá
minni hálfu.
— En ekki .... ekki frá
hans?
Hún hristi höfuðið. Það lék
eins konar ánægjubros um
varir hénnar aftur. — Jervis
vildi ekki sætta sig við þetta.
Hann sagði að ég hefði lofað
að giftast sér og við það sát.
Eg sagði að það hefði verið
tóm vitleysa, en það var dálít-
ið erfitt af því að Jervis vann
fyrir Jóa frænda. Það var
Jervis sem gerði okkur Joss-
lyn lífið leitt. Josslyn sagði
allt í einu að hann þyrfti aö
bregða sér til Englands, og
það var Jervis að kenna.
— Mér lízt sem Jervis.sé
meira ástfanginn af þér en
Josslyn.
— Þéir eru svo ólíkir. Eg skil
Josslyn ekki. Hann er svo fjar
rænn — innilokaður — og
hann talar aldrei urn sjálfan
sig.
Auðvitað gat það verið. Hann
hafði tekið eftir yndisþokka
hennar eins ög aðrir og ef
fólk hefur til að bera yndis-
þokka líkt og Díana, hefur
það ieyfi til þess að vera eigin
gjarnt. Pabbi hafði verið það
og hann var sá skemmtileg-
asti maöur sem ég nokkru
sinni hafði fyrir hitt.
— Mér þætti gaman aö vita,
hvað nú á eftir að gerast,
sagði ég.
— Kæra frænka, sagði Dí-
ana, — þegar við voruin litl-
ar var gaman aö því, að við
skyldum vera eins kiæddar,
en nú gæti það ekki gengið.
Hvað finnst þér, Sara?
— Díana er stúJkan með
reynsluna og hef ur ferðast út
í heim, sagði ég, — gieymdu
því ekki, að ég er stúlkan
sem sat eftir heima!
Þegar ég sá sársaukadrætt-
ina umhverfis augu Júliu
frænku hefði ég viljaö bíta af
mér tunguna. Eg lagði hend
ina utan um hana og sagði:
— Nei, Júlía frænka. Það er
bezt að fólk geti gert greinar
mun á okkur.
— Eg á mjög fallega eyrna-
lokka, sem manna þín átti,
hélt Júlía frænka áfram. —
Hvers vegna geturðu ekki not
að þá.
I — Ekki núna, sagði ég, —
er það ekki annars bíllinn
sem við heyrum í núna?
Það var rétt.
Þannig var allt breytt eftir
að Díana kom heim. í stað
þess að Josslyn kæmi og borð
aði meö okkur á látlausan
V.Vi'.ViV.V.V.V.ViV.V.ViV.ViV.ViViViViV.’.ViVAWi
:: , §
l Opnum í dag |
■; laugardag, smurbrauðsverzlun undir nafn-
;■ inu BrauSborg, aÖ Frakkastíg 14. Holum
■; á botistólum milli 50—60 tegundir aí
;« smur'Su brauði og snittum. Afgreiíum og
■; sendum pantanir meb styttum fyrirvara.
I
Díana brosti. Síðan sneri .... , . , .......
hún sér aö mér og faðmaði h^*)L-!Í“lega
ATH.: Sendum í heimahús og fyrirtæki fil kl. 11,30 í®
á kvöldin. Gerið svo vel og reynið viðskiptin
mig. - ó, Sara, ég er svo feg- *°*}nn fcl1 miödegisyerðar
in að vera komin heim aftur. I Diana vai’ svo æsí að Jiað
En þettá var ekki satt. Það var enf llkt’ en eg var hlns
var ekki það, að hún væri kom vegar dauf 1 ðálkmn Aðems
in heim sem gerði hana ham- . Jossiyn, var með sjalf um ser , |
ingjusama, heldur sú stað-eða leit hann kannske daI11
reynd aö hún hafði komið htlð dapurleff ut En‘ Það,i
heim og fundið. Josslyn þar. ,var alf rei hægt að lesa hugs- , |
- Eg ætla að fara niöur anir Josslyns einf og nkkar 1
hmna. Hann hafði tamið ser
sjálfsstjórn.
Mig grunaði
að Júlia
núna, sagði ég, ?— ég þarf aö
hjálpa Júlíu frænku. Þú kem-
lUHúen kinkaðf kouf Eg sá að frænka væri ekki 1 góöu skapi
oÍhuasS n6gaí' 'laiT ^ Sr^alaÍsthaTdSað^s
og hugsaði nu áreiðanlega um , . =
Josslyn og hvenær þau mundu 1,11 <*»“ 4stfens1"" f I
hittast næst. * W W ■>.« Hw |
hfaði glaðzt yfir þvi að eg =
3
Eg gekk út ur herberginu
og fór niður ti’l frænku. Eg
vildi ekki að hún sæi hvernig
mér leið. í gær hafði ég ekki
vitað að ég var ástíangin. í
dag hafði ég komizt að raun
um það og á sama augnabliki
hafði ég uppgötvaö að ég átti
keppinaut . . . mína eigin syst
ir, og 'hún; var frá náttúrunn-
ar hendi gædd þeim eiginleik
skyldi vera um kyrrt heima
úr þvi að ég hitti Josslyn þar.
Ef allt hefði farið á þann veg
sem hún óskaði hefði hún
vafalaust orðið mjög ham-
ingjusöm.
Várðandi mig, þá var ég
hrædd um að mér tækist ekki
Auglýsing (
uni kjörfund í Keflavík |
Samkvæmt samþykkt bæjarstjórnar hinn 21. okt. |
1958, fer fram atkvæðagreiðsla um hvort heimilt |
skuli að opna útsölu frá Áfengisverzlun rikisins j|
hér í Keflavík. I
Kjörfundur er ákveðinn sunnudagi 30. nóv. n.k. |
og hefst hann kl. 10 árd. í Barnaskólanum i |
Keflavík.
Keflavík, 1 nóv. 1958.
S3
Kjörstjórn
Þorgrímur St. Eyjólfsson
Ásgeir Einarsson i
Þórarinn Ólafsson 1
Þú hefur þá sem sagt um 0g aðdráttarafii sem mig
fylgt honum eftir til Eng
lands.
— Eg er svo hrifin af hon-
skorti algjörlega.
um, Sára. Eg mundi fylgja j^já okkur. næsta dag. Díana
honum á heimsenda. hafði boðið honum. — Við
Þú ert heppin að' geta verðum að vera gestrisin,
ferðast hvenær sem þér sýn- sagði hún.
rsh . Hún þaut fram og til baka
- Þú hefur fest rsetur hér, j eldhúsinu og Lydia varð fok
að leyna því hve ég var ó-
hamingjusöm. Þetta var
fyrsta ástin mín og ég hafði
verið algjörlega óviöbúin. En t ^
þrátt fyrir hve Ðíana var í /
77 , .x. , . , . 1 góðu skapi tók ég eftir þvi, að
eitthvað var ekki eins og það
átti að vera.
— Það va.r gaman að þú
skyldir koma, sagði hún er
hann gekk inn i anddyrið,
— Eg þakka fyrir boðið,
W.V.V.’.V.'.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.VAYiV.WiV
Hjartans þakkir til allra þeirra nær og fjær, sem
glöddu mig á áttræðisafmæli mínu með heimsókn-
um, skeytum, blómum og gjöfum.
Lifið heil. Guð blessi ykkur öll.
jj Valgerður Friðfirínsdóttir
C frá Fornhaga.
ÍWWWVWAVWWAVWAWWAV.’AVA’VWJWWA.
Sara. En segðu Júliu frænku vond. Hún lagði sjálf á borð sagði ShÆSandÍ'«
ekkí frá þessu, skilurðu?
og notáði til þess bézíu dúk-
Við hésldum að þetta
I mundi verða notaleg tilbreyt-
Eg held að hún viti það ana 0g giösin sem voru i hús- . . , .... . .
** Þegar; inu og kveikti á nokkrum ing fyrir....Þ!!' Má bj0Öa þer
— Júlíá frænka! Kemur bleikum kertum sem hún
ékki til mála! hafði keypt í Markham um
— Þú gerir of litið úr henni, daginn.
:því að hún er glögg á svona Eg kom blómunum fyrir. Eg
mál. setti saman rósir og bláar
— Kæra, gamla frænka. hortensíur, sem báru blóm úti
Það er eitt að vita allt um í garðinum langt fram á
blóm og garða — og þaö er haust. Þaö lá eftirvænting í
annað að hafa lífsreynslu. Eg loftinu og Díana var rjóð' í
er ekki blómabeð, sem þarf að kinnum af æsingi.
hlúa að né heldur ormur, sem Hann kom dálítið áður en
þarf að útrýma. hann átti að koma og hún
Mér fannst Diana, þrátt fyr leit dásamlega út i svörtum
ir reynslu sína og öryggi, vera kjól. Hún haföi sett eyrna-
næsta fáfróð um ýmsa hluti. lokka i eyrum og hafði greitt
Hún hafði til dæmis aldrei hárið upp i hnút á höfðinu.
veitt því eftirtekt hversu mik í bláa kjólnum miuum méð nyti ekki við, mundu sjoðn
ið dálæti pabbi og Júlía hvítu doppunum var ég ólik- n'‘argra _ velgerc arstofnana
frænka höfðu haft hvort á ari Diönu en nökkru sinni ekkl vera Iaín gndlr og’ raím
öðru. En svo skildi ég allt. í fyrr. Iher Vltni' , , . .
heimi þeim sem Díana lifði — En hvað þú ert faileg, Þaö er gaman að pær
og hrærðist i var aðeihs eitt sagði Júlia frænka og horfði skuh hafa svona miklð aö
sem hafði nokrka þýðingu og á Díönu. — Þessir eyrnalokk se8?a’ sagöi -íann.
glas áf víni?
Við drukkum eítt sherry-
glas í dagstofunni, og það
var engu likara en staðurinn
allur hefð'i gjörbreytzt.
Þegar hann kom inn í borð
stofuna sagði hann: — Þetta
er sérlega falleg blómaskreyt
ing.
— Sara á heiðurinn af þvi,
sagði Júlia frænka. — Henni
lætur vel að koma fyrir blóm
um.
— Sara og frænka eru dug-
legustu konurnar í nágrenn-
inu, sagði Díana. — Ef þeirra
JarSarför fósfurmóö'ur minnar,
Guðnýjar Gestsdóttur
frá Hóli,
er lézt 20. þ. m., fer fram aS Snóksdal mánudaginn I. desember og
hefst kl. 1 e. h.
Snorri Ólafsson.
EiginmaSur minn,
Jón Loftsson,
stórkaupmaSur,
lézt aS heimili sínu, HávaKagötu 13, aS kvöldi 27. þ. m.
JarSarförin verSur ákveSin síSar.
Brynhildur Þórarinsdóttir,
börn og tengdabörn.
þaö var hún sjálf. Allt annaö ar fara þér mjög- vel. Hún
fólk, gleði þess og áhyggjur, sneri sér að mér. — Þú ættir
kom henni hreinlega. ekkert líka að nota eyrnalokka.
við. ' ’ — Þá, þyrfti ég aö’líkja eítir
Gat það verið að Josslyn hárgreiðslu Díönu.
væri ástfanginn af henni? — Já, hveirs vegha ekki?
Mér fannst að Díana vildi
að hann liti á okkur sem leið-
inlegar og smáborgaralegar.
Hann mátti ékki taka eftir
okkur, aðeins eftir henni. Hún
hafði ferðast mikið’ og var hin
MóSir okkar, tengdamóSir og amma,
Jakobsna Ásgeirsdóttir,
andaSist aS heimili sínu, Laugav. 69, aSfararnótt 28. nóvember.
Kristín GuSmundsdóttir, Þóra BöSvarsdóttir,
GuSrún GuSmundsdóttir, Svavar Heigason,
DavíS GuSmundsson, GuSmund^ Hélgfdöttjr,
GuSmundur DavíSsson.