Tíminn - 13.01.1959, Síða 3
T í IVU \ Nr.,|>ri15judaginn 13. janúar 1959.
r, ,v>h»í» "s
^Jf ský'“2j“
Keu *****<■
Ftrfia^L
■‘W.rð frVl
hmi r r j UÍ |
KíE.*vL
"k/nma ' v . «.r pala,«nni^—■ _
Bl^UVat bU6>‘ 1“
“^wUVand "
N -
* Eiít sinn nefndust þau „heilavatn“
^ Nú eru menn margs vísari um þau
Krókódílar geta alls ekki grátið
Ðanskur psróíessor skrifaði
nýfega í læknaibiað eift um
tárin. Þar skýrir hann m_ a.
svo frá, að fyrjr 1660, þegar
Niels Steenseira sannaði tii-
veru fárakártilsins, hafi
menn yfirleitt álitið tárin
vera „heilavatn", sem um táraflaumi þegar þeim þókn-
streymdi út á þennan hátt
Síðar urðu tmenn
þétta fyrirbriigði.
visari um
Dagleg framieiðsla táranna er
sáralitil, undir einu grammi, en
við sumar aðsfæður eykst hún
mjug og getur ihæglega tífaldast.
Tárin eru ekki aSeins til þess að
gráta með þeirn, lieldur til að
halda auganu röku og bæta með
því (Sjónhæfnina. Þau hreinsa aug
að og virka -eias o-g smurnings-
olía á augað, sem er á sífelldri
hreyfingu. Loks gegna þau hinu
mikilvæga hiu-tverkí, þegar kalt er
í veðri, að halda auganu volgu,
þannig að þótt mönnum verði kalt
á nefinu og eyrun séu við það að
friósa, verður engum kalt í augun-
um.
BörjTiin
Grátur nýfaidds ibarns er ekkert
tengdur tárum — þau koma ekki
fyrr en mörgum otnánuðum seinna,
um svipað leyti og harnið fer að
hrosa og andlitsdraettir að mótast.
Eins og C'llum foreldrum mun
kunhugt, nær ihæfileikinn til að
„fljóta í tánim“.ihámarki síðar.
Kvenfólkið
Hvað grátinn snertir hefir kven-
fólkið vinninghm frem yfir karl-
meninna. Fullorðir.n maður hefir
venjulega vald yfir tárum sínum,
hitt þætti mjög svo ókarlmannlegt
oftar orsök táranna en óhamingja
þess, sem í hlut á.
f
Krókódílstár
Svo er loks eftir að ganga úr
skugga urn það, hvort hin marg-
umtöluðu krókódílstár séu raun-
verulega til, Náttúrufræðingur
einn gerði tilraunir til þess í dýra
garði nokkrum að fá fjórar mis-
muiiandi tegundir krókódíla til.að
ast. Sem dæmi um það má benda tárast. Þessar tiiraunir misiókust
á kvi'kmyndástjðrnur nútímans, og a]iar með tölu.
grátkonurnar í austurlöndum, sem
láta tárin streyma samkvæmt skip-
un.
og iítt viðkunnanlegt. Þegar ellin
færist yfir hverfur karl-
manninum smám saman þetta
vald, en ha.nn g'rætur þá fremur
af meðaumkun en sársauka. Gaml-
ir menn gráta þegar þeir eru
hræddir eða glaðir. Konan heldur
hins vegar hæfileikanum til að
gráta allt lífið. Margar konur geta
meira að segja komið af stað mikl-
Meðaumkun
Hvers vegna grætur fóik? Oftast
vegna líkamlegs eða sálarlegs sárs
m* «:•««
Áfhorganir leiddu til
sjálfsmorðs í Chicago
KvöHdstuiul í Skrk-kðúbbnum, tlugfsrð ti!
Evrópu, aðgöngumiði að leiksýningu —
alit fæst með afborgunum
Það
bar við sem oftar
Chicago nú nýlega, að mað
ur nokkur framdi sjálfs- Skuldir
morð. Ekki er það út af!
borgaði hinar stærstu þeirra, og
skuldaði nú bankanum til viðbót-
ar við allt hitt nokkra fjárhæð.
í næsta mánuði neyddist hann til
að taka stærra lán.
Þetta er saga margra, sem hafa
látið ginnast af freistandi auglýs-
ingum. Svo virðist sem það sé að
»jr*-
í er hann hafi safnað saman og sjái
■enga aðra leið út úr ógöngunum, .
jkomast úr tizku vestan hafs að
jaun greiða vöruna fuilú verði við
..... ,, , , , 'inióttöku. að eru ekki aðeins bíl-
Við rannsokn kom i Ijos að hr. föt eða ,mnar sUkur varmj>g.
... x atti að greiða skuldir með man ’ , _ . _ ~ ,,
fyrir sig nein nýlunda en aðarLegum afborgunum en skuld- bo’rgunum, Hægt er að kaupf sér
þráti fyrir það hefir þessi nnar nárnu bara næstum helm
Konur eiga auSveldara um grát en
karlmenn. Þær geta grátið „eftir
pöntun", og kemur það sér vel fyrir
kvikmyndadísirnar, þegar taka skal
nærmynd af társtokknu andliti
pauka
en einnig af ótta, særðum
pþótta, þrjózku, angun'ærð, örvænt :
0j&u, reiðí eða hamingju. Svo und I
^arlega vill til, að meöaumkun
atburður orsakað mikil heila
brot og bollaleggingar með-
al þess fóiks fyrir vestan,1
sem íifir eftir hinum amer-
ísku einkunnarorðum:
„kaupið nú — greiðið
seinna.
er j
Sagan er á þá leiö, að skrif-
M 'ítofumaður einn, sem við nefnum
x tók sig ,af ]ifi og lét eftil.
|sig bréf, þar sem hann skýrir frá
|því, að hann sé orðinn örvænt-
lingarfullur vegna skulda þeirra,
Ungur Álaborgarbúi ákvað
aö láta klippa sig airis og Yul
„skalii" Bryntíer leit út á
meSan hann var upp á sitt
bezta. Hann settist í stólinn
hjá rakaranum sínum ein-
beittur á svip.
ingi hærri upphæð en árslaun
hans. Ekki var þetta þó af því
að hr. X liíði neinu óhófslífi,
heldur hafði hann aðeins lifað
samkvæmt amerísku reglunni að
borga seinna.
50 sent á dag
Skuldasöfnunin hófst með því
að hann keypti sér sjónvarp&tæki.
llann átti aðeins' að greiða 50
sent á dag, og hugsaði yfirleitt
ekki nokkurn skapaðan hlut til
þess, að þetba urðu 15 dollarar
yfir mánuðinn, fyrir utan það að
tækið kostaði hann á þennan hátt
6 af hundraði meira en ef hann
hefði sparað saman peninga og
greitt það út í hönd. Svo vildi
konan gjarna fá nýjan ísskáp. í
auglýsingu einni var frá því
skýrt, að hægt væri að fá glæsi-
legan skáp, sem hefði' nýlega ver-
iö lækkaður í verði úr 401 dollar
niður í 299. Hr. X sió til, og
keypti sér slíkan skáp með 25
dollara útborgun. Eftir það átti
hann aðeins að greiða 1 dollar
á dag um eins árs skeið. Síðan
keypti hann sér nýjan bíl fyrir
2M> dollara á dag, ný föt, nýja
veiðistöng og dragt á frúna.
I
og litlu síð’ar líktist
Eftir skamma stund leit
hánn út líkt og Indíáni á
vígaslóð, nema hvað orrustu-
málninguna vantar
bankann
Þegar nokkrir mánuðir voru
liðnir, ætluðu smáskuldirnar
alveg að gera út af við hann.
maðurinn einna helzt af- Hann lagði þá Ieið sína í bank-
Skurnuðu eggi. Sumum iann, þjar sem liann skýrði svo
finngt hann kannskp fppnrri frá, að hann þyrfti á smáláni að i indamerkis, að hún hafi numið
■ ° lialda, til að standa straum af lít- i ballett. Þetta bann kemur sérlega
ilsliáttar útborgunum. Hann fékk j hart niður á Hamborg, sem heíir
lánið, en það dugði bara ekki I verið álitin höfuðborg nektar-
fyrir öllum smáskuldunum. Hann dansins í Evrópu.
afborgunarkort upp á skemmti-
lega kvöldstund í Stork klúbbn-
um, sama gildir um flugferð til
Evrópu, leiksýningar og nokkra
daga dvöl á glæsilegu gistihúsi.
Nektardansinn
bannaður
Á föstudaginn var sagði vest-
ur-þýzka stjórnin nektardaas-
meyjum stríð á hendur. Sent
var bréf til stofnana þeirra,
er sjá listafólki fyrir atvinnu,
og er í bréfinu lagt blátt bann
við því að bjóða fram þjón-
ustu dansmeyja þessara.
í bréfinu segir, að nektardans-
meyjar séu ekki listafólk, og þess
vegna geti stofnanir, sem kenna
sig við list, ekki haft þær á sín-
um snærum. í bréfinu er þannig
iskilgreint hvaða dansmeyjai' átt
sé við: Þær sem fást við hið svo-
nefnda „strip-tease“, afklæðast
fyrir framan áhorfendur, sýna
líkama sína og hafa í framimi ann
ao álíka ólistrænt athæfi. Hér
eftir verður hver sú nektardans-
mær, sem leitar sér vinnu gegn-
um áðurnefndaa’ stofnanir, að
leggja fram plögg því til sann-
en gengur og gerist
unga menn og þó . .
um