Tíminn - 20.01.1959, Page 6

Tíminn - 20.01.1959, Page 6
6 T í M I N N, þriðjudaginu 20. janúar 1959. Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN Ritstjóri: Þórarinn Þórarinsson. Skrifstofur í Edduhúsinu víð Lindargötu Símar: 18 300, 18 301, 18 302, 18 303, 18 304. (skrifstofur, ritstjórnin og blaðamenn, Auglýsingasími 19 523. - Afgreiðslan 12323 Prentsm. Edda hf. Sími eftir kl. 18: 13948 Vitnin hans Bjarna ÞEGAR forkólfar Sjálf- stæðisflokksins standa höll- úm fæti málefnalega, er þaö gamall og nýr vandi þeirra aö grípa til slúöur- og róg- sagxta og reyna þannig aö dreifa athygii frá landsmál- unum og- örðugri aðstöðu þeirra á þeim vettvangi. Reykjavíkurbréf Morgun- blaðsins í fyrradag, er gott vitni um þessa gömlu hern- aðarlist íhaldsforingjanna. Höfundur bréfsins, Bjarni Benediktsson, á í miklum málefnalegum þrengingum um þessar mundir. Hann hef- ur sem formaöur stjórnar- skrámefndar orðið uppvís að einstæðum ódugnaði og óheil indum. Hann verður innan fárra daga að greiða atkvæði á Alþingi með kauplækkun og ómerkja með því allt starf sitt sem ritstjóra Mbl. og helzta áróðursmanns Sjálf- stæðisflokksins á siðastl. ári. Hann hefur loks verið af- hjúpaður sem frumkvöðull þess verknaðar, að þjóðinni er nú steypt út í tvennar kosningar í þeim tilgangi að þurrka út sjálfstæði hérað- anna og þannig stefnt að aukinni sundrungu og óþörf- um deilum í þjóðfélaginu, þeg ar þjóðin þarf sannarlega á gagnstæðu að halda- Bjami er nógu hygginn til að finna, að hann hefur óverj andi málstað á öllum þeim sviðum, sem eru tilgreind hér aö framan. Hann gefst því hreinlega upp við að verja sig. í staðinn grípur hann til fræðanna, sem hann lærði í Þýzkalandi fyrir tuttugu ár- um. Þau kenna, að menn, sem eru illa staddir málefna lega, eigi að draga athyglina frá því með nógu miklu af gulum sögum um andstæðing ana. Það eigi að stimpla þá óaiandi og óferjandi. í sam- ræmi við þetta er nær allt Reykjavíkurbréf Bjarna í fyrradag helgað óhróðri og rógi um Framsóknarflokkinn og samvinnufélögin. EINS og kunnugt er, höfðu hinir' þýzSu lærimeistarar Bjarna þau ráð að rökstyðja gulu sögurnar með framburði vitna. Táknrænt um þá mann gerð, sem valin var til vitna- leiðslunnar, var Lubbe sá, er var aðal vitnið i þinghús- brunamálinu. Bjarni reynir í samræmi við þetta að leiða vitni til stuðnings gulu sögun um í Reykjavíkurbréfinu. Hér þykir rétt að gera nokkurt yfirlit yfir þessi vitni og fram burði þeirra. Fyrsta vitnið er piltur, sem heldur fram, að kaupfélögin beiti skoðanakúgunum við starfsmenn sína. Reynsla piltsins sjálfs vitnar hins veg ar um annað. Hann var starfs maður hjá Kaupfélagi Árnes inga frá 1951—’57, var ýfir- lýstur Sjálfstæðismaður all- an tímann og var síður en svo látinn gjalda skoðana sinna. Skrif hans, eftir að hann er liættur störfum hjá félaginu, benda hins vegar sannarlega til þess, að Sjálfstæðismenn séu ekki líklegir til að vera samvinnuhreyfingunni hollir þjónustumenn. Annað vitnið er fyrrv. sjó- maður á einum af kaupskip- um S.Í.S. Hann heldur því fram, að forustumenn S.Í.S. noti skipin til snattferða fyr ir sig. Þessi vitnisburður mannsins,. sem upphaflega birtist í Mbl. 20. nóv. 1957, var þannig til kominn, að hann var rekinn af skipinu fyrir óreglu, og reyndi að hefna fyrir það með níðskrifi í Mbl.-Þaö er kunnara en frá þurfi að segja, að skip S.Í.S. eru rekin með mikilli hag- sýni og stjórnsemi, og mun skipadeild S.Í.S. vel þola í því samanburð við Eim- skipafélag íslands, þar sem Bjarni er varaformaður. Með því er alveg nægilega svarað þeim áburði, að skip S.Í.S. séu misnotuð fyrir ráöa- menn þess. Þriðj a vitnið er bendlað bókaútgáfu, og gefur það í skyn, að Tíminn hagi bóka- dómum eftir þvi, hvernig auglýsendur auglýsi í blaðinu. Þeir, sem hafa fylgzt með Tímanum vita bezt, að hér er alveg hallað réttu máli og mun Tíminn gera stórum betur en þola samanburð við Mbl. í þessum efnum. Fjórða og seinasta vitpið, sem Bjarni vitnar í, nafn- greinir hann ekki, en telur það „náinn samstarfsmann“ (ekki sézt þó á samhenginu, hvort hér er um náinn sam- verkamann Framsóknarfl. eða Bjarna sjálfs að ræða!), er nýlega hafi skrifað í Þjóð viljann. Þessi „náni sam- starfsmaður“ er Magnús Kjartansson, ritstjóri Þjóð- viljans, því að klausan, sem Bjarni tilfærir, er tekin upp úr leiðara eftir Magnús. — Ástæðulaust er því að fara fleiri orðum um þetta vitni Bjarna. VITNALEEÐSLA Bjarna, sem hér hefur verið rakin, er næsta gott dæmi um hina gulu sagnagerð hans og hvernig hún er tilkomin. Ótrúlegt hlýtur að þykja, að hún verði honum og flokki hans til framgangs, þegar menn fara að kryfja hana til mergjar. Fastlega má þó bú- ast við því, að hún eigi eftir að færast mjög í aukana næstu mánuðina. Því verri, sem hlutur Sjálfstæðisflokks ins reynist í kjördæmamálinu og efnahagsmálunum, því meira kapp verður lagt á gulu skáldsagnagerðina í Mbl. og ekki skulu menn undr ast yfir því, þótt henni verði fyrst og fremst beint gegn Frmsóknarflokknum og sam vinnuhreyfingunni, því að þessa aðila telja Sjálfstæðis- menn líklegasta til að standa á rétti héraðanna og hindra alræði braskarastéttarinnar í landinu. í augum allra athugulla manna, mun þessi bardaga- mennska Mbl. vissulega vera mælirinn á það, hvernig mál Eru horfur á því að Rússar vilji í raun vinna að sameiningu Þýzkalands? Eru Ukur til að stórveld- unum takist að ná samkomu- lagi í Þýzkalandsmálunum í náinni framtíð? Sjónarmið beggja aðila í málinu eru að vísu harla ólík, en þó eru nú horfur á að viðræður fari fram um málið, og vel má vera að á slíkum fundi náist eitthvert samkomulag. — Eftirfarandi grein er þýdd úr síðasta hefti brezka tíma- ritsins The Economist. Tillögur Rússa i Þýzkalandsmál- unum hafa orðið þeim vonbrigði, er töldu, að ummæli Mikojans í heimsókn hans til Bandaríkjanna, boðuðu breytingu í utanríkis- stefnu Sovétríkjanna. Rússar hafa stungið upp á viðræðum um frið- arsamninga við Þýzkaland, en tím inn er ónógur til stefnu — viðræð- urnar eiga að fara fram innan tveggja mánaða — og þátttökuríki of mörg, eða 31 samjkvæmt tillögu Rússa. Þar við bætist, að tillaga Rússa um friðarsáttmála stangast algerlega á við meginstefnu Vest- urveldanna til þess'a, að friðarsátt- máli verði aðeins gerður við stjórn alls Þýzkalands, er kosin hafi verið írjálsum kosningum. Itússar vilja aftur á móti, að hinar tvær ríkisstjórnú' i Þýzkalandi undirriti sáttmálann og þeim sé síðan látið eftir að annast sam- einingu íandsins. i tillögunni er lauslega stungið upp á bandalagi hinna tveggja ríkja. Samkvæmt túlkun kommúnista jafngildir þetta þvj að stjórn kommúnista haldist i Austur-Þýzkalandi, þ. e. a. s. lögfestingu núverandi skipt- ingar ríkjanna. Viðbrögð Vesturveldanna Dulles hefir kallað tillögu Rússa heimskulega og Eisenhower kallar hana gagnslausa, og enn fremur hefir hún valdið almennri skelfingu Þjóðverja. Engu að síð- ur væru það alvarleg mistök að stimpla tillögu Rússa sem von- lausa til samkomulags. 27. nóv. s 1. kröfðust Rússar þess, að her- námi Berlínar lyki og kváðust mundu afhenda austurþýzka al- þýðulýðveldinu hernámsvöld sín ir.nan sex mánaða. Um áramótin neituðu Veslurveldin að sleppa aðstöðu sinni i Vestur-Berlín, en stungu upp á viðræðum um Þýzka landsmálin í heild. Og nú hafa Itússar breytt hinni upprunalegu afstöðu sinni. Nú virðast þeir ekki leggja fram neina úrslitaskilmála, heldur bjóðast þeir á sinn hátt til að ræða öll Þýzkalandsmálin. Þeir ætla sér enn að láta Austur-Berlín af hendi við alþýðulýðveldið ásamt meðfylgjandi eftirlili með ferðum til Vestur-Berlínar. En jafnvel í Berlínarinálinu gefa þeir gagntil- lögum rúm, og vilji Vesturveldin gera bráðabirgðabreytingar á til- lcgunum um friðarsáttmála kveð- ast Rússar reiðubúnir til umræðna áður en hin eiginlega samninga- gerð hefst — að þvj þó tilskildu, að bæði þýzku rikin taki þátt í umræðunum. Vandinn er aðeins sé að þess er krafizt af Vesturveld unum að þau viðurkenni auslur- þýzku stjórnina lögformlega eða að minnsta kosti í reynd. Eru horfur á sameiningu Þýzkalands? Það er þessi krafa, sem fyrst og fremst dr. Adenauer og einnig Dulles eiga erfitt með að sætta sig við. En þar fyrir geta Vestur- veldin ekki gefið Rússum hrein- lega neikvætt svar. Mikill fjöldi fólks á Vesturveldunum og ekki síður í t. d. Póllandi eða Tékkó- Nauðsynlegt a.‘S viðræíur fari fram um Þýzka- landsmáliti, en há vería Vesturveldin at> færa fram ákveðnar íiiiögur staður Sjálfstæðisflokkslns raunverulega er. Meðal slíks fólks munu þessir starfshætt ir síður en svo verða til að auka fylgi hans. ADENAUER slóvakíu lita svo á. að ýmis atriði i rússnesku tillögunni séu dágóð- ur grundvöllur undir viðræður ’ um framtíðarstöðu sameinaðs: Þýzkalands í Evrónu. Það er áreið anlega ekki hægt að komast að neinu samkomulagi uin samein- ingu Þýzkalands án þess að fyrst verði rætt um landamæri og hern aðarstyrk hins f.vrirhugaða samein aða ríkis'. Skylda Vesturveldanna er að taka þátl í viðræðum. ef nokkrar Ijkur eru til að þær beri árangur, er, engan veginn að fallast á allar tiliögur Rússa. Vesturveldin geta ekki undirritað friðarsáttmálá, nema því aðeins að sameining Þýzkalands sé að minnsta kosti í aðsigi. En á þetta mál verður einnig að líta af víðsýni. Síðas't liðinn þriðjudag féllst jafnvel Dulles á að frjálsar kosningar væru ekki eini vegurinn til sam- einingar. Að sjálfsögðu hljóta Þjóðverjar siálfir að ráða framtíð sinni, og ]>að munu þeir og gera. En þróunin í átt til sameiningar hiýtur að hefjast úr því ás’andi málanna sem nú ríkir. í fyrsta lagi er óhjákvaemilegt að viöur- kenna tilveru alþýðulýðveldisins, en jafnframt verða Vesturveldin að gera sér grein fyrir og notfæra sér þá staðreynd, að meirihluti þegnanna myndi steypa stjórn þessa ríkis af stóli við fyrsta tæki- færi. Þetta er mesta breytingin, sem orðið heí'ir í þessum málum siðan fyrstu árin eftir strjðið. Þá óttuðust menn, að ef markalínan i Mið-Evrópu veiktist, myndi kommúnisminn vinna á vestar í álfunni. Nú er þessu snúið við: Rússar óttast, að væri hervald þeirra ekki fyrir hendi í Austur- Þýzkalandi og öðrum löndum, myndu þjóðirnar kjósa sér frjáls- ari þjóðfélagss'kipan. Vegna þess er Vesturveldunum mjög í hag að vinna að bættri sam búð austur- og vesturhluta Þýzka Jands. Nánari efnahagstengsl — með því t. d. að veita vestrænu fjármagni til austur-þýzkra fyrir- i tækja og losa rikið úr efnahags-1 f.lötrum við önnur kommúnista-! ríki — væri þannig mikilvægt skref í átt ’ til sameiningar. Ef tir að rússneski herinn væri á burt — ef það verður þá nokkurn tíma — yrði austur-þýzka alþýðulýð- veldið ekki iangiíft. Og það er vel þess virði að nota sér öll tæki- færi, er bjóðast kunna'j samninga- gerðinni, en láta þó engar falsvon ir blekkja sig. Hlufiausf belfi í Evrópu Það er að sjálfsögðu hið póli- tiska mikilvægi þess að rússneskir herir hyrfu á brott sem gerir af- vopnun og hlutleysi Mið-Evrópu svo æskilegt fyrir Vesturveldin. Slíkt hlutleysi er óhjákvæmileg forsenda þess að sameining Þýzka lands geti koniizt í kring, -en það liggur í augum uppi að niargir og miklir eríiðleikar cru í vegin- um. Tilboð Rússa um að flytja heri sína frá Þýzkalandi. en halda þeim áfram i Póllandi og Ung- verjalandi, nægir greinilega ekki ef hernaðarjafnvægi á að haidast í Evrópu eins og nauðsynlegt. er. En mestu máli skiptir ef úorf- urnar á framhaldandi kjarnorku- væðingu Vestur-Þýzkalands hafa skotið Rússum og nágrönnum Þýzkalands siikum skelk í bringu, að þeir vilja í hreinskilnislegum vjðræðum freista .þess að færa málin í annað hqrf. Seinni Rapacki áætlunin um belti í Mið-fEvrópu þar sem kjarnorkuvopn yrðu bönn uð getur orðið grundvöllur um- ræðna. Alþjóðlegur samningun er yrði til þess að eftirlitsmenn færu um leppríkin ga-ti haf-t veniicga þýðingu. í þessu sambandi skiptir afstaða Vesturveldanna til Berlínar tniklu máli. Vesturveldin geta ekki ofur selt tvær miiljónir íbúa Vestur- Berlínar á vald kommúnistum — en það yrði óhjákvæmileg afleið- ing þess að tiliaga Rússa um „af- vopnun“ Vestur-Berlínar komist í framkvæmd. Sú hugmynd að Vest- urveldin skyldu stinga upp á af- vopnun allrar borgarinnar leysir engan veginn Berlinar-vandamálið í sjálfu sér. Það væri aðeins frarn kvæmaniegt. i stærri stíl, ef tékið væri tillit til alfs Þýzkalands. En cf erlendir herir i Þýzkalandi yrðu raunverulega fluttir á brott smátt og smátt, ef kjarnorkuvopn væru bönnuð á báða >bóga og ríkin tvö ætlu meira saman að sælda í öllu daglegu lífi — þá gæti afvopnun allrar Berlínar orðið tii að flýta sameiningu. StaSfesta nauðsynleg Ómögulegt er að vita, hvort Rússar eru í raun reiðubúnir til að fallast á nokkurt af þessum atriðum. Þeir munu miða við eigin hagsmuni, og jafnvel þótt þeir æski samkomulags munu 'þeir reyna að fá því framgengt með beztu hugsaniegum skilyrðum. 'Ber sýnilegt er að helzt kysu þeir að fá Veslurveldin til að banna kjarn orkuvopn í Vestur-Þýzkalandi, viðurkenna alþýðulýðveldið og láta undan í Berlínarmálin-u án þess að þeir slökuðu að nokkru leyti til sjálfir. Og Vesturveldin verða að hafna öllum slíkum kröf- um staðfastlega og einhuga. En eina leiðin sem Vesturveldunum er fær lil að kynnast raunverufeg- um vilja Rússa er að ræða við þá af einlægni og staðfestu með eigin tillögur reiðubúnar. Aðalfundur Félags framreiðslumanna Aðalfundur Félags framreiðslu- manna var haldinn 21. des. s.l. Fráfarandi formaffur, Janus Hall- dórsson, flutti skýrslu um störf lelagsins á liðnu ári, og gjaldkeri, Sigurður E. Pálsson, lagði fram reikninga félagsins. — Auk venju legra mála, sem íéla-gið hafði með höndum var undirbúningur að stofnun lífeyrissjóðs fyrir fram- reiðslumenn, er því máli nú vel á veg komið. Að lokinni stjórnarkosningu skifti stjórnin með sér verkum þannig: Formaður Páll Arnljóts- son, varaformaður Gestur Bene- d ktsson, ritari Jón Maríasson, gjaldkeri Sigurður E. Pálsson og (íneðstjórnendur Janus Halldórs- son, sem eindregið baðst undan því að taka að sór formannsstöi'f á þessu ári. Sig-urði E. Pálssyni, gjaldkera félagsins var sérstak- lega þakkað ágætt starf á liðnu ári.

x

Tíminn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.