Tíminn - 21.01.1959, Blaðsíða 9

TÍMINN, miðvikudagmn 21, janúar 1959.

9
VEÐMÁL
OG VALT GENGI
Smtááacja ejtir ^JJnvin Sk aiv
1
|
I»loyd Barber lá ofan á rúmi
sínu og las France-Soir, þegar
síminn hringdi. Klukkan var
að'eins tvö eftir hádegi, en
þetta var fimmti rigningar-
dagurinn í röð, og allavega
hafði hann í engan stað aö
fara. Hann las um útlitið í
veðreiðakeppni Rugby-flokks
ins. Veðreiðar Rugbys var
hann ekki vanur að stunda, og
hann hafði engan áhuga á fé-
lögunum í Lille, Pau eða Bor-
deaux, en hann var bara bú-
inn að lesa allt annað í blað-
inu. Það var kait þarna í litlu
og skuggalegu herberginu, því
að hitinn var ekki liafður á
milli klukkan tiu á morgn-
ana og sex á kvöldin; þess
vegna lá hann ofan á óþrifa-
legu tvíbreiðu rúminu og
hafði breitt yfir sig frakkann
sinn og tekið af sér skóna.
Hann greip símann, og mað
urmn við afgreiðsluborðið
niðri sagði: — ÞaÖ er stödd
hér kona, sem vill fá aö tala
við yður, herra Barber.
Barber varð litið á mynd
sína í náttborðsspeglinum
handan við rúmið. Hann vildi
mjög gjarnan ,að útlit sitt
væri skárra en það var. —
Nefndi hún nafn sitt? spurði
hann.
— Nei, herra. Á ég’ aö spyrja
hana að því?
— Nei; skiptir engu máli,
anzaði Barber. —■ Eg kem eins
og skot.
Hann lagði tólið á og brá
sér í skóna. Hann var vanur
að fara fyrst í þann vinstri;
áleit það gæfumerki. Hann
bretti upp flibbanri sinn og*
smeygði á sig bindinu, en tók
um leið eftir því, að það var
trosnað um hnútinn. Síðan
brá hann sér í jakkann og
klappaði á vasana utanverða,
til að gá hvort liann væri með
sígarettur. Hann var ekki riieö
neinar. Hann yppti öxhim og'
skildi eftir logandi Ijósiö, í
hefndarskyni fyrir þaö, aö
hótelstjórinn hafði veriö ön-
ugur út af reikningnum; fór
síðan niður.
Maureen Richardson sat 1
litla afkimanum út frá for-
salnum, í einum þessara elli-
slitnu flókastóla, sem fjóröa
klassa Parísarhótel veita gest
um sínum til að koma í veg
fyrir alitof mikla glaðværð á
neðstu hæðinni. Ekki var
þarna liós á neinum lampa,
en dauft, dauðlegt og græn-
leitt ljós' barst utan frá regn
votri götunni gegnum ryk-
fallin gluggatjöldin. Þegar
Barber hittí Maureen í fyrsta
skipti, á stríðsárunum, rétt
áðixr en hún giftist Jimmy
Richardson, hafði hún verið
ung og fallég Stúlka með skær
og barnsieg blá augu. En síð-
an var hún búin að eignast
tvö börn, og Richardson hafði
ekki vegnað sem bezt, enda
vaf hún nú klædd snjáðum
fötúrii, kápan hennar gegn-
drepa, Hraustlegt útlit kon-
unnar var farið veg allrar ver
aldar, og í grænleitri skímu
hótelforstofunnar virtist litar
háttur hennar minna einna
helzfá beinagrind; augun líf
laus.
— Halió, augnayndið, sagöi
Barber. Richardson hafði
jafnan kallað hana því nafni,
og þar sem það hafði orkaö
vel á félaga hans í herdeild-
inni, hafði hann haldið áfrarn
aö kalla hana það, og að lok-
um höfðu allir tekið upp á því
sama.
Maureen sneri sér snögg-
lega við, rétt eins og hún
hefði prðið hrædd. — Lloyd,
sagði hún. — ó, ég er svo feg-
in, að ég hitti þig.
Þau tókust í hendur, og
Barber spurði hvort hún vildi
að þau færu eitthvað og
fengju sér kaffi.
— Æ, ég held ekki, svai’aði
Maureen. — Eg skildi börnin
eftir í mat hjá vinkonu minni
og ég lofaði að sækja þau
klukkan hálf þrjú; ég hef eig-
inlega engan tíma.
— Eg skil ,sagöi Barber. —
Hvað er að frétta af Jimmy?
— Ó, Lloyd . , . Maureen
strauk firigur sina vandræða-
lega, og Barber tók eftir því,
að þeir vorfu rauöir og negl-
urnar ójafnar. — Hefurðu séð
hann?
— Ha? Barber leit á hana
undrandi, þar sem hún sat
í dauíri skímunni. — Hvað
áttu við?
— Hefuröu ekki séð hann?
spurði Maureen aftur, nokkuð
höst. En rödd hennar var samt
veikluleg og bar vott um
hræðslu.
— Ekki i mánuð eða þar um
bii, sváraði Barber. — Því
spyrðu? Hann spuröi en vissi
þó næstum með vissu, hver
ástæðan var.
— Hann er horfinn, Lloyd,
sagði Maureen. — Hann hefur
ekki sézt í þrjátíu og tvo daga.
Eg veit bara ekki, hvað ég á
að gera.
— Hvert fór hann? suprði
Barber.
— Það veit ég ekki. Maur-
een tók upp sígarettupakka og
kveikti sér í sígarettu. Hún
var of utan viö sig til aö muna
eftir að bjóða Barber. —
Hann sagði mér það ekki. —
Hún reykti sígarettuna á-
fergjulega en þó árinars hug-
ar. — Eg er svo kvíðin. Eg
hélt hann hefði kannske gef-
iö þér einhverja skýringu —
eða þú hefðir kannske rekizt
á harin.
— Nei, svaraði Barber með
gætni. — Hann nefndi ekkert
við mig.
— Þetta er það merkileg-
asta sem ég hef nokkurntíma
vitað. Við höfum yerið gift í
meira en tíu ár, og hann hef-
ur aldrei gert árinað eins og
þetta, sagði Maureen og
reyndi að hafa vald yfir rödd
sinni. — Hann kom bara til
, mín eitt kvöldið og sagðist
i hafa fengið frí frá vinnu sinni
j um mánaðartíma, og hann
myndi verða korninn aftur eft
ir mánaðartíma, og að þá
myndi hann segja mér alla
í söguna; og hann bað mig að
'spyrja engra sþurninga.
— Og þú hefur einskis
spurt?
— Hann hagaði sér svo und
arlega, sagði Maureen. — Eg
hef aldrei séð hann eins og
hann var þá. Allur í uppnámi.
Yfirspenntur. Maður gæti
jafnvel sagt, að hann hefði
verið hamingjusamur, nema
hvað hann var alla nóttina
að fara inn til barnanna til
að horfa á þau. En hann hefir
aldrei gefiö sér neina ástæðu
til að vera hrædd um hann
varðandi — varöandi kvenna
deildina, bætti Maureen við,
nokkuð vandræðalega. —
Ekki eins og sumir karlmenn
myndu gera, sem maður veit
um. Ef eitthvað var gott viö
Jimmy, þá var það einmitt
þetta, að maður gat alltaf
treyst honum. Þess vegna
hjálpaði ég honum viö að
pakka niður.
— Hvað tók hann með sér?
— Bara eina ferðatösku,
svaraði Maureen. — Með létt-
um klæðnaði. Rétt eins og
hann væri að fara í sumarfrí.
Hann tók jafnvel með sér
tennisspaða.
— Tennisspaða, endurtók
Barber og kinkaði kolli, eins
og ekkert væri eðiilegra fyrir
mann sem væri að stinga af
biirt frá konunni sinni, en
taka með sér tennisspaða. —
Hefuröu alls ekkert heyrt frá
honum?
— Nei, svaraði Maureen. —
Hann sagði mér, að hann
myndi ekki skrifa. Hefurðu
nokkurn tíma heyrt annað
eins? Þrátt fyrir kvíða sinn
óg hræðslu leyfði hún sér að
auðsýna hneykslun yfir fram-
komu hans sem eiginmanns.
— Eg vissi alltaf, að viö
hefðum aldrei átt að fara
hingað til Evrópu. Það gegnir
öðru máli meö þig. Þú ert ó-
kvæntur og hefur alltaf verið
svo laus í rásinni öðrum
þræði; ekki eins og Jimmy__
— Hefurðu hringt á skrif-
stofuna hans? greip Barber
fram í fyrir henni. Hann vildi
ógjarnári heyra fólk tala um
það, hve því finndist hann
vera laus í rásinni eða fjarri
því að vera kvæntur maður.
— Eg fékk vinkonu mína
til aö hringa, svaraði Maur-
een. — Það hefði verið einum
um of kjánalegt — ef eigin-
konan hans hefði hringt til
að spyrja, hvar hann væri.
— Hvað sögðu þeir þar?
— Þeir sögðust hafa búizt
við honum fyrir tveirn dög-
um, en hann hefði ekki látiö
sjá sig.
Barber tók eina af sígarett-
um Maureen og kveikti í.
Þetta var fyrsta sígarettan
sem hann hafði fengið í fjóra
klukkutíma, og honum fannst
bragðið dásamlegt. Hann
farin til örlítillar sjálfselsku
ánægju yfir því, að 'Maureen
skyldi hafa heimsótt hann á
hótelið.
— Lloyd, veiztu alls ekkert
ráð? spurði hún, þreytuleg og
vondauf þar sem hún sat i
grænleitri þokuskímunni.
Barber hikaði við. — Nei,
svaraði hann. — En ég skal
hringja í nokkra staði og láta
þig vita símleiðis á morgun.
Þau risu á fætur. Maureen
dró hanska á rauðleitar hend
urnar. Hanzkarnir voru slitn
ir og grænleitir, þótt þeir
hefðu upprunalega veriö
svartir. Þegar Barber leit á
þá, minntist hann þess hve
snyrtileg og vel búin Maureen
hafði ætíð verið er hann hitti
hana fyrt í Louisiana fyrir
mörgum árum; og hve hraust
legur og vel klæddur Jimmy,
hann sjálfúr og þeir hinir
höfðu allir verið, þar sem þeir
ljómuðu í liðsforingja-búning
um sínum með ný vængja-
merki á barminum.
— Heyrðu mig, Augnayndið,
sagði Barber. — Hvernxg er
annars með •— með fjárhag-
inn?
Flugfreyjur
Loftleiðir óska aí ráía til sín nokkrar
flugfreyjur frá vori komanda. Lágmarks-
aldur umsækjenda skal vera 19 ár. Sta$-
gótf tungumálakunnátta er nauftsynleg. —
UmsóknareycSublöð fást í afgrei^slu Loft-
leiða, Lækjargötu 2. ~~ Umsóknir berist
félaginu fyrir 15. febrúar 1959.
!Í LOFTLEÍÐIR H.F.
H
h
U
H
Byggingarfélag
verkamanna
Til sölu 2ja herbergja íbúð í 1. byggingaflokki.
Félagsmenn sendi umsóknir sínar fyrir 24. þ.m
í skrifstofu félagsins, Stórholti 16.
Stjórnin
H. F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
Aðalfundur
Aðalfundur hlutafélagsins Eimskipafélags íslands
verður haldinri í fundarsalnum í húsi félagsins í Reykja-
vik, laugardaginn 6. júní 1959 og hefst kl. 1,30 eftir hád,
I. Stjórn félagsins skýrir frá hag þess og fram- |
kvæmdum á liðnu starfsári og frá starfstilhögun-
inni á yfirstandandi ári, og ástæðum fyrir henni,
og leggur fram til úrskurðar endurskoðaða rekst-
ursi'eikninga til 31. des. 1958 og efnahagsreikning
með athugasemdum endurskoðenda. svörum
stjórnarinnar og tillögum til úrslcurðar frá endur
skoðendum
2. Tekin ákvörðun um tillögur stjórnarinnar um
skiptingu ársarðsins.
3. Kosning fjögurra manna í stjórn féiagsins, í stað
þeirra sem úr ganga samkvæmt samþykktum
félagsins.
4. Kosning eins endurskoðanda í stað þess er frá fer,
og eins varaendurskoðanda.
5. Tillögur til breytinga á samþykktum félagsins (ef
tillögur koma fram).
6. Umræður og atkvæðagreiðsla um önnur mál, sem
upp kunna að vcrða borin,
Þeir einir geta sótt fundinn, sem hafa aðgöngu-
miða.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hlutliöf-
um og umboðsmönnum hluthafa á skrifstofu félagsins
í Reykjavík, dagana 2.—4. júní næstk. Menn geta feng-
ið eyðublöð fyrir umboð til þess að sækja fundinn á
aðalskrifstofu félagsins í Reykjavík. Óskað er eftii* að
ný umboð og afturkallanii’ eldri umboða séu komin
skrifstofu félagsins í bendur til skráningar, ef unnt er,
viku fyrir fundinn.
Reykjavík, 13. janúar 1959.
STJÓRNIN.