Tíminn - 08.03.1959, Blaðsíða 3

T í M IN N, sunnudaginn 8. mare 1959.
að skeði í Njarðvíkum...
Það hefir verið framið morð. Per-
sónur harml'ei'ksins sjáum 'við á mynd-
inni hér að ofan. Sá til hægri er sölu-
• maður, sem áloast inn í vitl&ust hús og
er að selia ryksugur. Þar hittir hann af-
skaplega grunsamlega karlpersónu, sem
hverfur í flýti, þegar hún sér hann. Svo
kemur stúlkan inn — hún er trúlofuð
útvarpsþul. Hjór.aefnin eru að innrétta
þessa ;sömu íbúð cg ætla að fara að flytja
inn. í millitíðinni hefir sölumaðurinn
fundið blóðblett á gólfbeppinu, og nú fer
ímyndunarafl hahs á stað. Hann gengur
með hálfgerða Sherloeh Holmes grillur
og áð'ur en hann getur talið upp að tveim
er hann búinn að sviðsetja þarna hrylli-
legan atburð. Hcnum tekst a'ð sannfæra
stúlkuna um, að þetta hafi í rauninni
skeð og meða-n þau e.u að leita að líkinu,
sjá þau, að það er maður að reyna að
komast Lnn uni aðaldyrnar. Þau reyna í
ofboði að fela sig, en þá reynist þetta
vera unnu-ti Iiennar. Honum fellur þetta
að sjálfsögðu ekki sem hezt þau eru
að revna að skríða upp á loft, þegar hann
kemur að þeim, og verður hann hvumsa
við. Kærustuparxð rýkur út sitt í hvoru
lagi Þegar ^]u'n'®-?wr:ni»> p e:nn eft-
ir, finnur hann líkið á mjög ólíklegum
stað .. Hann flýr út í dauðans ofboði.
Fer inn í næsta hús til þess að fá að
hrir.gja í lögregluna, og er svo heppinn
að lenda einmitt hiá morðingjanum, og
biður har.n að hringja til lögreglunnar,
án þess að vita hver hann er. Hinn tek-
ur símann úr sambandi og hringir svo
Sölumaðurinn snýr aftur til hússins,
til að halda vörð yfir líkinu, en á meðan
hefir líkið verið fjarlægt . Stúlkan
kemur á vettvang og ekki líður á löngu
þar til e.nn einn ges'tur bætist í hópinn
... líkið sjálft ...
Sem betur fer er þetta ek.ki sönn saga,
heldur aðeins í stórum dráttum efni
brezks gamanleiks, sem heitir í íslenzkri
þýðingu ,,Á elleftu stundu“, en Leik-
flokkur Njarðvdkur frumsýndi hann í sam
komuhúsinu þar á fimmtudagskvöldið
var. Leiknum stjórnaði Helgi Skúlason
og myndin að ofan er, svo sem getið er
urn að framan, af helztu persónum leiks-
ins. Því má bæta við, að leiknum var
mjc'g vel tekið af áhorfendum og vonir
standa til að fleirum gefist kostur á að
sjá hann.
Hjá karlinum í tunglinu
I þingvetzlu, sem haldin var s.l. fimmtudagskvöld, flutti (\
Skúli Guðmundsson eftirfarandi kvæði, sem hann nefndi: ' "
Hjá karlinum í tunglinu. Höfundur lét þessar skýringar
fylgja því.
I
I tíð fyrrv. ríkisstjörnar var því haldið fram, að lán-
tökur hennar í Ameríku væru hneykslanlegar, og ekki
mætti heldur taka lán í Evrópulöndum, vestan ,,tjalds“ eða
austan. í tilefni af þessu var sagt á s.l. hausti, að ef and-
stæðingar þáverandi ríkisstjórnar kæmust til valda, og þeim
yrði fjár vant, myndu þeir að líkindum leita eftir lánsfé
utan við hnöttinn, sem við búum á.
Snjólétt var á tunglinu og hláka eins og hér.
Þar hlýjum geislum sól á bæinn stráði.
Þversum upp í rúm sitt karlinn hafði hallað sér.
Þar hjá var kisa og gestaferðum spáði.
Ærsli voru í rakkanum og ákaft gelti hann,
er einhver þéttingsfast að dyrum barði.
Bóndi sendi vinnukonu fram að finna þann
ferðamann, er borið hafði að garði.
Hún kom að vörmu spori og mælti þannig: „ÞaS er hann,
þessi, sem mig hefir verið að dreyma.
Haim segist þurfa' að tala við Þig sjálfan, húsbóndann,
og segist gleðjast vfir að þú ert heima.
Trúað gæti ég hann væri mikið menntaður.
Mun þó, held ég, ekki vera prestur.
Mér lízt bara vel á hann, en þó er ’ann helzt til þur
Þetta er, held ég, langt að kominn gestur.“
Húsráðandi skeggið strauk og fór svo fram í dyr,
fagnaði komúmanni hýr í bragði.
Enginn þangað honum líkur hafði komið fyr.
Höndina rétti gesturinn og sagði:
„Komdu sæll og blessaður. Bjarni heiti ég',
Benediktsson. Af landi feðra minna,
íslandi á jörðinni, um óralangan veg,
er ég hingað kominn þig að finna.“
„Já, það mun langt“ kvað bóndi „hingað, heiman að frá þér.
Hefurðu gengið þetta í einni lotu?
Komdu í bæinn. Þér er orðið, mætti segja mér,
mál að hvíla þig og fara úr votu.“
„Þökk“ kvað hinn. Svo gengu þeir í bæinn, báðir tveir.
— Sá bær er traustur, rís á fornum grunni. —
Bjarni heilsaði fólkinu, og síðan settust þeir
við suðurgluggann innst í baðstofunni.
Þeir byrjuðu á að tala um hvað tíðin væri góð.
„Ég tók mig upp“ kvað Bjarni „er fór að hlána,
til að finna þig og vita hvort þú hefðir sparisjóð,
sem hefði nokkrar krónur til að lána.
Þannig er að gjöld hjá okkur eru nokkuð þung,
og æskilegt að ná 1 lán hið fyrsta.“
—- Þá tautaði yfir verkum sínum vinnukonan ung:
„Ég vildi ’að húsmóðirin byði ’onum að gista“.
„Það fengust lán“ kvað Bjarni „meðan vinstri stjórnin var,
vestan hafs, sem kunnugt er af fréttum.
Nú höfum við fengið aðra stjórn og annað stjórnarfar,
og ekki munt þú verða fyrir prettum,
því Emil minn úr Hafnarfjrði traustan telja má,
og trúverðugan mar.n á allar lundir.
Þar að auki skrifar minn flokkur aftan á
alla stjórnarvíxla um þessar mundir.“
Tveir blaðamenn
Jökull Jakobsson rit-
höfundur mun vera
lagður af stað í kynnis-
ferð til Danmerkur og
Finnlands, á vegum ut-
anríkisráðuneyta þess-
ara landa. Við hittum
Jökul skömmu fyrir
helgina, þar sem hann
var að huga að öndun-
um, sem synda um á
Tjörninni.
— Við höfum frétt að
þú sért á leið til „útlands-
ins“?
— Það er rétt, segir
V
Jökull, — ég var raunar að
koma frá því að ná í far-
seðlana. Þið getið fengið
að sjá þá, ef þið viljið.
Við afþökkum gott boð,
en fáum að vita, að förinni
sé heitið til Kaupmanna-
hafnar og Helsinki.
—• Það eru danska og
finnska utahríkisráðuneyt-
ið, sem hjóða í þessa för,
heldur Jökull áfram. — Ég
verð. þaraa í tvo mánuði
að minnsta kosti, og erind-
ið er að kynna sér land og
þjóð. Hér er um að ræða
eins konar blaðamanna-
styrk. Að sjálfsögðu mun
ég ferðast um þessi lönd
og hygg gott til fararinn-
Aðspurður kveðst Jökull
•engar ákvarðanir hafa tek-
ið um hvað hann hyggst
gera þegar heim kemur úr
förinni, svo að við þökkum
fyrir okkur, og skiljum
hann eftir hjá öndunum.
Mikið hefir verið
rætt um hver sé sá
sem ritar svonefndan
Aldarspegil Vikunnar,
en hann fjallar um
ýmsa kunna menn, og
sá háttur á hafður, að
ekki er talað við við-
komandi aðila, heldur
(Framhald á 8. síðu).