Tíminn - 26.04.1959, Blaðsíða 9

9
í f MIN N, sunmidag'inn 2G. apríl 1959.

sassBEw
.S
ven
^toipe:
I
/^aÍ lirtír uÉ loL |
!
iun
26
heyrði hann votta fyrir ó-
styrk, sem honum fannst eiga
illa heima í fari hennar. Hann
langaði ákaft til þess að rjúfa
þá skel, sem hun brynjaði sig j
og kynnast henni nánar.
— Getur verið, sagði hann
hugsandi og horfði enn fast
á hana
Hún sneri sér aö honum aft
ur. Var ekki_ léttur roði í
kinnum hennar? Og nú sá
hann, að hörkusvipurinn,
læknissvipurinn, var aö'eins
gríma, en undir henni var
mildi og hlýja, sem aðeins
beið þess að leysast úr læð-
ingi við hæfilegar aðstæður.
— Segið mér eitt í staöinn,
sagði hún og leit niður. — Þér
iðrizt auðvitað þess, sem þér
hafið gert?
Hann starði á hana og var
sem hann skildi spurningu
hennar ekki þegar í staö, svo
fanginn var hugur hans við
andlit hennar.
— Ja, ég veit það varla,
sagði hann hikandi. — Auö-
vitað íðrast ég þess á vissan
hátt. Þykir miöur aö hafa orð
ið að gera það. Það var ekki
ætlun mín að drepa hann. Eg
vissi aöeins ekki hvað ég
gerði.
Nú lelt hún upp, og augna-
í’áð hennar var fast og bjart á
ný. Nú var hún aftur orðin
vísindakonan, sem athugaði
merkilegt íyrirbæri.
— En þér hafið þó vltað
vel, hvað þér voruð að gera,
þegar þér flúðuð undan hegn
ingu fyrir afbrotiö?
Canitz bærði á sér. Gamia
beiskjan ólgaði í lionum, en
hann stillti sig sem hann gat
og svaraði: — Bergelin lækn
ir, ef þér þekktuð líf mitt, þá
munduð þér skilja, að ég hef
þegar tekið út hegningu mina.
— Hvar eigið þér við? Qfur
lítili vottur eðlilegrar forvitni
ungrar stúlku gægðist fram
undan vísindagrímunni, en
fól sig þó brátt aftur.
— Eg hef þolað hegningu
mína i fimmtán ár — hafði
tekið hana út áður en þetta
skeði. En það getið þér auð
vitað ekki skilið, því að þér
hafið vafalaust ekki enn
reynt, hvernig tvær manneskj
ur geta þjáð hvora aðra.
Hún horfði alvarlega á
hann. > x
— Hatið þér konu yðar?
spurði hún.
— Nei, svaraði hami hugs-
andi, ekki lengur. Eg hef
miklu fremur samúð með
henni, slíkar manneskjur eiga
bágt — mjög bágt.
Og hann fór að skýra mál
sitt með snöggum handahreyf
ingum, varð æ ákafari. Þótt
hann hefði reynt að halda
þessu sjónarmiði í skefjum,
hafði það ætíð sótt mjög á
hánn.
— Eg skil þaö auðvitaö mjög
vel, að það er ekki leyfilegt að
drepa menn. En skiljið þér
ekki mótsögnina í þessu. Það
sem ég á að þola lífstíðarfang
elsi fyrir heima í Svíþjóð fæ
ég heiðursmerki fyrir hér.
Rússar hafa þó aldrei gert
neitt á hluta minn persónu-
lega. Og þó myrði ég þá með
köldu blóði. Maðurinn, sem
ég myrti heima Svíþjóð, hafði
þó brotið mjög af sér og gegn
mér, en hann mátti ég ekki
snerta. Þetta er sturlun,
hrein og bein vitfirring.
Hún hafði hlustað meö eftir
tekt. — Eg veit ekki, hvernig
færi í þessari veröld, ef allir
hugsuðu eins og þér, eða
teldu sig hafa sjálfa rétt til
þess aö hegna óvinum sínum.
— Það er rétt, slíkt leiddi til
glötunar, en það er líka glæp
ur að láta afbrot af þessu tagi
eiga sér stað án þess aö sam-
félagið taki í taumana. Eftir
slíka meðferð er maöur að
lokum svo þjakaður, að mað
ur missir stjórn á sjálfum sér.
Þannig var ég. Mér var öllum
lokið.
— Þér munduö þá ekki hafa
gert það, ef þér hefðuð verið
með fullri sjálfsvitund og haft
stjórn á yður?
Hann hugsaði sig um: — Eg
veit það ekki með vissu. Á
þessari stundu fnnst mér, að j
ég mundi vei hafa getaö gert j
það. Mér er sama um hana,
og ég geri egnar kröfur til
hennar. En sá maður, sem
brýzt eins og samvizkulaus
þorpari inn á vettvang ann-
arra og eyðileggur líf annars
manns, hann tel ég vera glæpa
mann af slíku tagi, að ég
mundi ekki hika við að skjóta
hann.
Hún horfði á hart og þján
ingarist andlit hans. ' Vissi
hann sjálfur, hvert var álit
hans eða vilji? Hann var sund
urtætt fiak óhamingjusamur
og ósáttur við lífið. |
— Eg held, að yður sé
ekkf alvara með þetta síðasta,
sem þér sögðuð, sagði hún
hægt. |
Flestir vita að TÍMINN er anna'ð mest lesna blaS landstns og á stórum
svœðum það útbreiddasta. Auglýsingar þess ná því til mikils fjölda
landsmanna. — Þeir, sem vilja reyna árangur auglýstnga hér í littu
rúmi fyrir litla peninga, geta hringt í síma 19 5 23 eSa 18 300.
fmlslegt
BÆDUR. Jarðeigendur. Vil taka á
leigu góða bújörð me'ð áhöfn á
Suðvesturlandi, eða gerast bu-
stórji Uppl. gefur Hallgrímur Gu'ð-
mundsson. Sími 282, Akranesi.
BRÉFASKRIFTTR og ÞTÐINGAR
Harry Vilhelmsson, Kjartansgöti
5. sími 18128.
VlRRa
Minningarorð: Margrét Bjömsdóttir
„Starfa því nóttin nálgast,
nota vel æviskeið.“
Mér komu þessar línur í hug
við andlát Margrétar Björnsdóttur
frá Álftavatai. Hún andaðist í
Landsspítalanum 2Ch þ. m., eftir
langvinn veikindi. í full tvö ár
hafði hún háð stríð við þann
sjúkdóm, sem nú verður flestum
að aldurtila. Fljótt varð séð
hversu fara mundi, en baráttu-
þrek hennar var mikið. í hennar
erfiðU raun, sem hún sjálf fljót-
lega vissi að gat ekki endað nema
á einn veg, var hugur hennar
sterkur og óbu-gaður. Þessi tvö
löngu ár voru vissulega spegil-
mynd af ævi henmar allri, sem
einkenndist af baráttuvilja, fórn-
arluiid og mikilli óeigingirni.
Margrét var Snæfellingur. Hún
var fædd á Álftavatni í Staðar-
sveit 10.7. 1908. Foreldrar henn-
ar eru hjónin Rannveig Magnús-
dóttir og Björn Jónsson, sem enn
búa þar. Standa að henni merkar
bændaættir og hagleiksfólk þar
vestra. Vár hún næstyngst fjög-
urra systkina. Innan við tvítugt
fiutti hún til Reykjavíkm'. Stund-
aði hún þar ýmis störf, en hafði
þó stöðugt samband við ■ æsku-
lieimili sitt.
Hálfþrítug kynntist hún eigin-
manni sínum, Gunnari Sigurðs-
syni frá Hausthúsum á Snæfells-
inesi. Gunnar var vegaverkstjóri
þar vestra í mörg ár, vel gefinn
d.ugnaðarmaður og hið mesta prúð
nienni.
Þau settust að í Reykjavík. Líf-
ið virtist brosa við þessum ungu
hjónum, en fljótlega dró bliku á
loft. Gunnar yar ekki heilsuhraust
ur. Hann andaðist 1938 eftir érf-
iða sjúkdómslegu. Margrét reynd-
ist honum góður förunautur og
lijúkraði lionum vel í löngum veik
indum. Eftir fimm ára sambúð
var, hún orðin ekkja með þrjú
börn.
Miðaidra fólk man vel hversu
árin fyrir stríð sem svo eru köll-
uð, voru mörgum fjölskyldumann
inum erfið. Gunnar var ekki fjáð
ur maðm’, er hann féll frá. Það
mun því hver geta sagt sér, að
ævi Margrétar hefir ekki verið
dans á rósum með börnin sín
þrjú. Þá var oflt erfitt um at-
vinnu og alþýðutryggingar liugtak
eitt. Margrét Iét þó ekki hugfall-
ast. Þó að hún nyti aðstoðar for-
eldra, systlcina og ýmsra góðra
manna, varð hún fyrst og fremst
að treysta á sjálfa sig til að sjá
sér og börnum sínum farborða,
cg styðja þau til menntunar.
Henni heppnaðíst það, en hversu
vinnutíminn var langur, og hversu
margt hún neitaði sjálfri sér um
talaði hún lítið.
Margrét vann mikið við fram-
reiðslustörf, einkum eftir að börn
hemnar uxu upp. Síðustu árin
vann hún við framre.ðslu á Ing-
AFGREIÐSLUSTÚLKA ÓSKAST. —
Uppl. í Hótel Hveragerði. Sími 31.
HJÓLBARÐAVIÐGERÐIR. Langhoits
vegi 104. Opið öll kvöid og uid
helgar. Vanur maður tryggir ör
ugga og fljóta biónustu.
HANDLAGIN STÚLKA, vön skraut-
ritun, vólritun, saumaskap og ann-
arri algengrí vinnu, óskar eftir
vinnu heíma, eða á góðum stað, nú
þegar, hálfan eða allan daginn.
Uppl í síma 14778.
ólfskaffi. Fórust henni þau störf
vel úr hendi.
Sveitungar hennar fjöimenntu
oft til hennar, er þeir voru hér
á ferð. Gestrisni hennar var frá-
bær og þótt íbúðin væri iítil, var
hjartarúmið því stærra. Hún lagði
öllum góðum málum lið, og var
alitaf boðin og búin til hjálpar,
ef á aðstoð þurfti að halda. Hún
fiíkaði lítt tilfinningum sínum og
bar ekki áhyggjur sinar á gatna-
mót. Hún kunni þá list að láta
mönnum líða vel í návist sinnd.
Glaðvær, en jafnframt alvöru-
kona, og trúrækin.
Síöan maður hennar dó hefir
dvalið hjá henni fötluð kona,
Bagna Guðmundsdóttir. Margrét
annaðist hana sem mákominn ætt-
ingja, og milli þeirra var innileg
vinátta. Þannig veitti hún i verki
liðsimm samborgara sem minna
mátti sín í lífsbaráttunni.
Börn Margrétar og Gunnars
eru: Hlín hjúkrunarkona, Málfríð-
1 ur skrifstofumær, gift Ottó Guð-
laugssyni prentara og Björn prent-
nemi. Henni var það ánægjuefni
að sjá þau verða mýta þjóðfélags-
borgara og var þeim góður félagi.
Umönnun sína fékk hún og að
nokkru endurgreidda. Mestan sinn
langa veikindatíma lá hún á heim-
ili sínu og voru börn hennar sam-
taka að létta henni stríðið og
hjúkra henni sem bezt. Sérstakt
gleðiefni var það hemni að lifa það
að eldri dóttir henmar kom heim
fyrir síðustu jól frá Englandi, þar
sem hún lauk hjúkrunarprófi með
i frábærum árangri. Hygg ég, að
það hafi verið he-nnar síðasta ósk.
Nú var henni fátt að va-nbúnaði.
Með þessum lín-um vildi ég mega
votta börnum hennar, aldurhnig-n-
um foreldrum svo og systkinum
in-nilegustu samúð.
„Orðstírr deyr aldregi
hvem sór góðan getr“.
Þórður Kárason.
Góíhestar
(Framhald af 4. síðu)
hafa um 50% af sýningar og
keppnishrossum við Skógarhóla s.
I. sumar verið á einn og annan
látt ættuð þaða-n. Eg tek undir
það, sem einhver athuguil maður
sagði -um mótiö að af því hefði
farið mesti glæsibragiurinn, ef öll-
um Hornafjarðarhrossunum hefði
i'erið kippt í burtu.
Við megum vera alveg sérstak-
lega þakklátir Hor-nfirðingum fyr-
r þeirra mikla skerf til hrossa-
ræktarjnnar og bera fyrir þeim
mikla virðingu og sérstaklega taka
þá til fyrirmyndar og læra af
þeim.
Þó vil ég í fullri vinsemd og
fyllslu alvöru segja þá skoðun
mína að þeir mega ekki láta reka
á reiðanum ef þeir vdlja fram-
vegis halda heiðri sínum og sinna
hesta, sem mestu hestamenn lands
ins og bezt riðandi íslendingar.
Því vil ég þó ekki leyna að það
er ekki að mínu skapi að þeir
skyldu henda Hi-eáni f-rá Þverá út
í Flóa þegar hann hafði unnið
Sieipnishikarinn á 3 landsmótum
í röð, og það við harða sam-
keppni.
Hesturinn er okkar þjóðarheið-
ur og þjóðarstolt og landkynning
og enn þarfur þjónn- og verðmæ-t
búg-redn. Og allt þetta því meir
sem okkur tekst betur að varð-
veita hann og bæta.
Við megum ekki álasa þeim,
sem e.t.v. hafa látið unda-n síga,
þeir hafa átt við sín-a fátækt og
fakunnáttu að stríða og margvís-
lega erfiðleika, sem við nútíma-
íslendingar ekk-i þekkjum eða
skiljum eða gætum staðizt. Þenn-
an dýrmæta arf höfum við þó
erft af okkar fátæku, undirokuðu
forfeðrum.
Nú eigum við mjög sterkan
leik, að vinma upp það sem tap-
azt hefir og meira til. Við höf-um
efnin, við höfum þekkinguna og
reynsluna. Við höfum félagssam-
tök og áhugamenn. Við hljótum
lílca að hafa lán og lag.
Að svo mæltu skora ég á alla
íslendinga að taka höndum samarn
eg vinna hestaxæktiinni hvert það
gagn sem verða má, ednkum skona
ég þó á bændur og aðra hesta-
menn, þeirra er mestur hagurinn
og þeirra er mestur heiðurinn.
AlLra síðast skora ég þó á Borg-
firðinga, sjálfan mig og aðra, við
verðum að hætta að mæla hest-
in-n í kjötkílóum og hætta að
meta han-n ef-tir hrossakjötsverði.
Við höfum e.t.v. sterkastan leik
allra íslending-a til þess að verða
fonistuhérað á þessu sviði.
6. marz 1959.
Ari Guðmundsson,
BorgarnesL
Fastelgnlr
AKRANES:
EINBÝLISHÚS á elgnarlóð, 3 Jterb.
og -eldhús í síebiih-úsi, á góðtun
stað i bænum, er tíl sölu. Uppl.
gefur Sigwrðar Guðjðnsson,
Sunnubraut 10. Simi 185. Akra-
nesi.
3. HERBERGJA ÍBÚÐ á Akraaesi
til sölu. Útbongun kr. 100 þúsond.
Veðdeildarlán ca 64 þúsund, íbúð-
in er í góðtt standi. Laus til
ibúðar nú þegar. Uppl. I sima 2S0,
Akranesi.
FASTEIGNASAt-AN EIGNIR, I8gl
fræðiskrífstofa Harðar Ólafssonár
Austurstræti 14. 2. hæð. Sími 10332
og 10343. Páil Ágústsson, sölumað-
ur. heimasim) 33983
FASTEIGNASALA Þorgeixs Þorstefns
sonar lögfr. Þónliallur Sigurjóns-
son sötumaður, Þingholtsstr. 11..
Sími 18450. Opið aQa virka daga
frá kl. 9—7.
lögfræðlsfðrt ~
SIGURÐUR ÓLASON, ÞORV. LÚÐ-
VÍKSSON: Málflutningur, Eigna-
miðlun. Austursfræti 14, Símar:
15535 og 14600.
SCennsls
KENNSLA. Kennl þýzku, ensktt,
frönsku dönsku, sænsku og bók-
færsiu. Harry Vilhelmsson, Kjsrt-
ansgötu 5, simi 18128.

Sala
SHOBfí 8 u o i m
REYKJAVÍK
NÆR ALLIR varahlutar í Skoda-MIa
fyrirliggjandi. Póstsendum. Simi
32881.
BALLON samkvaemiskíóll til sölu
Uppl. í sima 35716.
TiMBUR TIL SÖLU. Um 1200 íet af
nýju, lijallþurdkuðu -timtjri tíl söfti
strax. Simi 22921.
SÍVALIR GIRÐINGARSTAURSAR til
sölu. Þeir, eem vildn sinna þessu,
leggi nafn og heimillsfang inn til
blaðsins merkt „Girðingarstaarar".
NOTUÐ RAFHA-eTdavál tll sölu. —
Tækifærisverð. Uppl. Tjarnarbraut
5, HafnarfirSL Sími 50356.
HJÓLBARÐAR. Seljmn, sendum
gegn póstlcröfn.
1000x20 900x20 825x20
750x20 650x16 600xxl6
550x16 710x15 670x15
360x15
Gúmbarðinn hf. BrautarholU 8
Simi 17984.
PÚSSNINGASANDUR, 1. fiokks. Ugt
verð. Simi 18034 og 10 B Vogom,
Vatnsleysuströnd. — Geymið a-ug-
lýsinguna.
ATHUGIÐ: Kynnið j'ður húsagerð
mína, sem er sniðin eftir innlend-
um staðháttum og veðurfari, byggð
á fræðilegri þekkingu og re.vnslu.
Uppiýsingar Hraimhólum, Garða-
hreppi. Símar 50924 og 10427, Sig-
urlinni Pétursson.
BLÓM — BLÖM. Daglega mikið úr-
val af afskornum blómum. Sérstak
lega ódýr og falleg búnt. Blómabúð
in Runni, Hrisateig 1, Simi 34174.
SARNAKERRUR mltclð urvai Bama
rúm, rúmdýnnr, kerrupokar, leik-
grindur. Fáfnir. Bergstaðastr 10,
Stm! 12631
ðR eg KLUKKUR 1 úrvah ViBgerOÍr
Póstsendum Magnús Ásmundsson,
Ingólfsstrætl 3 ov T.aúgavegi 60.
Síml T78ÍM
Bifrelðasals
sILAMIÐSTÖÐIN vagn, Amtmanmr
stig 2C — Bílasala — Bflakaup —
Vfiðstöð bllaviðskiptannf er»,i hjé
okkur Simi 16289
AÐAL-BlLASALAN m iR?T-^tJ
'« Sími 150-14
BIFREieA*»ACAN AÐSTOÐ viO K&fk-
d'nsveg, simi 15812, útibú Laug*-
ve’d 92, sími 10-6-50 og 13-14-6 _
Stærcta bflasalan. bezta þjónusta.
Góð bílastæðl