Tíminn - 23.10.1959, Blaðsíða 9

Tíminn - 23.10.1959, Blaðsíða 9
í í MIN N, föstudaginn 23. október 1959. 9 ALYSE LITTKENS Syndafall 46. vildi hafa þig eina svolitla stund fyrst. — Einmitt. Og hvað á ég að hjálpa þér meó? Hann brosti, sjálfgóður eins og smástrákur: — Ekkert, nema drekka kokkteil og lofa mér að kyssa þig. — Það er allt í lagi með drykkjuná, en kossana vil ég helzt sleppa við. — Hvaö er að þér, spurði hann undrandi. — Þú varst ekki svona viðskotaill, síðast þegar þú varst hérna. Orð hans særðu hana. Hann horfði á hana og hló. — Þú ert svo feimin og móðg uð á svipinn. Þú ert vonandi ekki með neinar grillur í koll- inum? —Ekki var það fyrst. En svo, þegar ég heyrði ekkert frá þér.... Það var sem ljós rynni upp fyrir honum. Hann blístraði. — Jahá! Þú hefur haldið að nú værum við orðin órjúfan- leg heild? Hún tók svar hans sem móðgun: — Auðvitað ekki, svaraði hún fljótmælt. — En almenn kurteisi hefði kannske ætlazt tij, að þú stingir upp á því, eða hvað? Hann hló aftur: — Kurteisi, já.... Tsja, þú segir það.... Kannske.... Þau tóku hvort sitt glas og settust í sófann, sem stóð þvert út frá öðrum langveggn um. — Það er gott aö við fá- um tíma til að tala saman, sagði hiin. — Það eru ein- staka átriði, sem ég vildi gjarna koma á hreint. — Vertu ekki svona hátíð- leg. Það er eins og þú ætlir að fara að halda ræöu eða ganga frá samningi. Kysstu mig heldur. Hún vatt sig úr örmum hans. — Svo áhugalaus, sem þú ert, skaltu samt verða að hlusta á mig. Ég'vil, að þú vitir, að þetta. ... þetta.... ævintýrl .... var mitt fyrsta.... — Er það? spurði hann og virtist hissa. — En hvern fjandann varðar mig um það, hvað ævintýri þín kunna aö vera mörg? Þú heldur þó ekki, að ég geri mér rellu út af þvi? — Ég hef engin ævintýri átt? Hann kyssti hana á nef- broddinn og sagði stríðnis- lega: — Heimskingi. — Ég vil, að þú vitir, að ég er ekki lauslát. Hún heyrði sjálf, hve fárán lega þetta hljómaði. En hvað, gat hún annaö sagt? Hann hló. Augu hans urðu örmjóar rifur, þegar hann svaraði glettinn: —Mér fannst þetta nú held ur léttúðarfullt. En dásamleg varstu! Hún ruglaðist i riminu og vissi ekki hvaö segja skyldi. Svo sagði hún þvoglulega: — Þú verður að vita, að ég er ekki vön að gera slíkt.... Fara heim með ókunnum karl mönnum, pi'eina ég. — Hvern.fjandann heldur þú að mig varði um það? Þú ert falleg, og þú ert dásamleg og þú ert hjá mér.........Og, þegar hinir far-a, verður þú hér kyrr......Segðu, að þú verðir kyix^ .: ‘ Hún hristi höfuðið. — Hvers vegna eruð þið kon urnar alltaf að gera ykkur betri, en þið eruð? spurði hann gra^r. Þið takið allt svo hátíðlega’ .. — Þú sagðir nú hérna kvöld ið góða, að Við tækjum 'öllu svo létt. — Ég meinti, að það er sem þið skiljið efcki hvernig tilfinn ingar manns eru þegar mað- ur þráir einhvern. En svo .... þegar maðúy er orðinn glaður og hamingjasamur og ástfang inn...þá viíjið þið tala „skyn samlega" óg- vera alvarlegar. — Hvaö kallar þú raunveru lega að elska? .... — Er hægt að elska nema á eipn hátt? Hann kyssti hana-.ákaft, Karin fann mótstöðuaflið dvína og deyja í líkama silrum. Þá var dyrabjöllunni hringt. Karin horfði rannsakandi á hana: — Hvernig verður endirinn? — Það er leyndarmál fyrst um sinn, sagði Mafalda bros- andi. — Leyndarmál mitt og Filips. — Filips Bringelson? spurði Karin undrandi. — Já. Karin sá daufan ung meyjarroöa færast yfir andlit Maföldu. — Hann hefur lesið hana, og við höfum rætt um endinn. — Hvað finnst honum um hana? spurði Karin spennt. — Hann ætlar að leggja hana fyrir útgefanda sinn. Hann er viss um, að hún verð ur gefin út. | — Ertu ástfangin Mafalda? spurði Karin hægt. — Nei, svaraði Mafalda stutt. — Ég kann þá list, aö eiga karllega vini. Karin reis á fætur. Henni lá skyndilega á. Hún hafði lofað Folke að vera komin um átta leytið. Morguninn eftir hringdi hann til hennar. Það var sunnudagurf , -—Þakka þér fyrir í ,gær sagði hann hálfhátt. — Þú ert dásamleg. Komdu og borðaðu afganga méö mér. Ég fæ aldr- ei nóg áf þér. Komdu um fimmleýtið. — Allt' í lagi, sagði hún og lagð'i á. Húnifugsaði um orðin sem hann haföi látið falla í nótt, me'ðan hann var að' yfir vinna hafiá: — Vegurinn til helvítis er hellulagður með góðum ásetn ing'i. Máltækið .var slitið og fá- fengilegt; en satt eigi að síður. i ; ■ XIV — Við .sjáumst ékki oft nú til dags, ságöi Mafalda nokkr um vikum síðar við' kvöldverð arborðið. — Ég hef heldur ekki verið nema lítið heima. Hún vur svo ánægjuleg , að Karin varð áð líta á hana. Nýr blær var- á andliti hennar, og ólundarhrúkkurnar við munn inn voi’ú , næstum horfnar. Karin liafð'i verið svo önnum kafin við sjálfa sig, að hún tók ekki eftir öðrum. Nú sá hún, að 'eitthvað hafð'i borið við. Skáldsagan? Var henni lokið? — Ertu orðm ástfangin? spurð'i hún. Augnaráð Ma földu krafðist þess, að hún segði eitthvað. Mafalda hló: ! — En þú? — Nei, Mér mun aldrei þykja vænt um neinn annan en Curt. .... Hyað ertu kom in langt með bókina þína? — Hún er bráðum búin. Aðal söguhetjan hefur rétt i þessu losað sig úr andlegum fjötrum sihum. Oft velti hún því fyrir sér, |hvers vegna hún hélt þessu sambandi við Folke, sem veitti henni ekki annað en líkam- lega fró. Tvo mánuði . sam- fleitt höfðu þau Folke lifað ! saman í ofsalegum ástríðu- hita. En andlega höfðu þau aldrei mæzt. Þau höfðu ekki kynnst, ekki fengið sálræna fullnægingu. Allt var yfir- borðslegt og grunnt: Samtöl- in, tilfinningarnar, samlífiö. Hann hafð'i ekki minnsta á- huga fyrir sjálfi hennar. Endrum og eins þyrsti hana ákaflega í eðlilegar spurning- areins og: — Hvernig líður þér? I Hún þreifst ekki undir þessum kringumstæðum, en hafði ekki þrek til að slíta sig lausa. í upphafi vonaði hún, að með því að lifa á nýjan leik og öölast nýja reynslu gæti hún gleymt hinu liðna. En hið merkilega skeði: Þeg- ar hún gaf Folke sig — dreymdi hana sjálfa um Curt. Hún þekkti Folke engu bet ur en hann þekkti hana. Hann ræddi sjaldan um persónuleg ar aöstæöur sínar, mesta lagi að' hann kom endrum og eins með athugasemdir eins og: — Ég var í hörkugóðu kvöld- boði i gær, eða: Ég fór í and skoti skemmtilega skiöaferð. Það var allt og sumt. Samtöl , þeirra voru persónulaus. Þeim gafst aldrei tiléfni til þess að blanda geöi. Það var eitthvaö annað, sem tengdi þau saman, eitthvað drungalegt og þungt, kæfandi og viðbjóðslegt. En jafnframt lokkandi og æs- andi. Hann jós yfir hana við- kvæmum orðum, eh þau höfð'u ekki lengur nein áhrif á hana. Hann notaði öll feg- urstu orð tungunnar um hana til þess a'ö' fróa sjálfan sig. Hann lét ekki vel aö henni af þörf fyrir að' gefa henni eitt- hvað', heldur af því að hann hafði nautn af því sjálfur. Hann vildi fá að heyra það, hve stórkostlegur elskhugi hann væri. Hann gat spurt aftur og aftur, hvort hún Tjpaiið yður hiaup 6 ndlfí margra verzlanai í WUM flOT! Austogtiðeti WWWðW.V.W.V.’.V.V.W.WAW.mWAWM Atvinna Oss vantar nú þegar 1—2 góða menn til starfa við tryggingasöfnun hér í bænum. t Starfið er aðallega hugsað sem kvöldvinna. — } Upplýsingar á skrifstofu vorri. pr. SAMVINNUTRYGGINGAR } MMHJTTIEYCB (BOJCMJR AVWAWlV.VVV.V.V.^SW.V.VAVVAV.V.^VVVWtt Hef opnað ^ tannlækningastofu að Skjólbraut 2, Kópavogi. — Viðtalstími kl. 2—. 7 e.h. Sími 11998. Úlfar Helgason, tannlæknir ■^.^..•r.*.*...*........--.-nHnnr~~rirnnnr n rvinfi— Eigum á lager: STEYPUSTYRKTARJÁRN 19 m/m 1 KORK 1V2“ og 2“ \ CEMPEXO ÚTI-STEINMÁLNINGU SMÍÐATIMBUR j SAMBAND ÍSL. BYGGINGARFÉLAGA ! Miklubr./Háaleitisvegi. — Sími 36485. tfVWUWUVVUWi.WUWVVV%AiVWWV%AVWVVUVWVVWVUVH Laus staða Staða bókara við birgðavörzlu landssímans er laus til umsóknar. Laun samkvæmt XI. flokki launalaga. Umsóknir skulu hafa borizt póst og símamála- stjórninni fyrir 25. nóvember 1959. Pósf- og símamáíesfjórnin, 22. okt. 1959. * 1 Barnaverndardagurinn er á morgun. Seld verða merki barnaverndarfé- lagsins og barnabókin Sólhvörf. Sölubörn komi í skrifstofu Rauða krossins, Thorvaldsenstræti 6, Melaskóla, Drafnarborg, Eskihlíðarskóla, Baróns- borg, ísaksskóla, Grænuborg, Langholtsskóla, Breiðagerðisskóla, Vogaskóla, Hrafnistu, Laugar- nesskóla, Digranesskóla, Kársnesskóla. Foreldrar, leyfið börnum ykkar að selja fyrir Barnaverndarfélagið. — Sölubörn komið hlýlega klædd. — Afgreiðsla hefst kl. 9. Góð sölulaun. Barnaverndarfélagið 1 WA^VVW.V.'.V.V.W.V.VW.'AW.V.V.VAVV^WiWVI EiginmaSur minn Pétur Á. Björnsson Álfaskeiði 45, Hafnarfirði, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði iaugardaginn 24. þ. m. Athöfnin hefst kl. 2 e. h. að heimili hins látna. EUnborg Elísdóttir. '

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.