Tíminn - 08.11.1959, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, sunnudaginn 8.. nóvember 1959.
Útgefandl: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Ritstjdri og ábm.: Þórarinn Þórarinsson.
Skrifstofur í Edduhúsinu vi8 Lindargötu
Símar: 18 300, 18 301, 18 302, 18 303, 18305 og
18 306 (skrifst., ritstjórnin og blaðamenn).
Auglýsingasíml 19 523. - Afgreiðslan 12 323
Prentsm. Edda hf. Sími eftir kl. 18: 13 94S
Kirkja fyrirfinnst engin
DAVIÐ STEFANSSON hef
ur ort eitt af þekktari kvæð-
um sínum um þjóðsöguna, er
segir frá klerkinum, sem
hjó upp og brenndi kirkjuna
til hjálpar nauðstöddum
sóknarbörnum sinum. Þegar
biskup kemur að vísitera
næsta vor, bregður honum í
brún við að s.iá kirkjuna
horfna og hyggst að veita
klerki þungá áminningu.
Prestur flytur hins vegar
mál sitt svo vel og skörulega,
að biskup lætur sér nægja
að skrá eftirfarandi í bækur
sínar samkv. kvæði Davíðs:
Sú kynlega vissa hiá
klerki fengin,
að kúgildin séu til
þurrðar gengin.
Kirkja fyrirfinnst engin.
ÓLAFUR THORS hefur set
ið niðri í Alþingishúsi sein-
ustu daaa í eins konar b’sk-
upshlutverki. Hann hef-
ur verið að yfirheyra klerk
sinn, Emil Jónsson. Ólík hef-
ur verið aðstaða Emils og
dalaklerksins forðum daga.
Emil hefur búið við hið mesta
góðæri. Sfávarafli hefur t.d.
aidrei verið meiri. Emil tók
og við gildum sióðum frá
fyrírrennara sínum. Hann
hefur líka látið manna mest
af því. hve vel sér hafi bún-
ast. Hahn hafi ekki aðeins
varizt allri skuldasöfnun,
heldur h’aðið mikinn og öfl-
ugan varnarsarð gegn verð-
bólgunni, — einum mesta vá
gest’num. er hafi ásótt sókn
arbörn hans. IJm þetta hef-
ur hann raupað jafnt i tíma
og ótíma.
ENN hefur ekki frétzt
nema lítið af hví, sem gerzt
hefur ^arðandi skýrsluaerð
þeirra Ólafs biskuDS og Em-
Sls klerks. Þó bvkiast kunn-
i’gir vita, að Ólafur hafi innt
Emil eftir bví, hvar væru kú-
gildin eða sjóðirnir, sem
hann hafi tekið við, t.d. ríf-
legur tekjuafgangur frá fyr-
irrennara hans, og Emil hafi
játnð. að betta væri allt kom
ið út i veður oa vind. Þá hef-
ur hað einnig hlerazt, að
Ólafur hafi gengið ríkt eftir
VonbrigSi
Mbl. birtir í gær einar tvær
eða þrjár greinar, þar sem
því er mjög hampað, að Tím
inn geti ekki dulið vonbrigði
sin vfir viðræð'”^ aiwv,.
flokksins og Sjálfstæðis-
flokksins.
Jafnframt því, sem Mbl.
læzt hlakka yfir vonbrigðum
Tímans, getur það ekki dul-
ið fögnuð sinn yfir því, að
Sjálfstæðisflokknum hafi
tekizt að ná ástum Alþýðu-
flokksins.
Vitanlega verða Tímanum
það vonbrigði, ef ekki næst
samkomulag um myndun
vinstri stjórnar að þessu
sinni. Hins vegar telur Tim-
inn samkv. fenginni
því, að fá að sjá varnargarð-
inn, sem Emil telur sig hafa
hlaðið gegn dýrtíðinni. Sög-
ur herma, að enn hafi Emil
ekki tekizt að sýna Ólafi
varnargarðinn. Hins vegar
hafi biskupinn sannfærzt
um það betur og betur eftir
því, sem lengra kom skýrslu
gerðinni, að varnargarðurinn
væri ekki annað en sjón-
hverfing, sem klerki hafi
tekizt að gera fyrir kosning-
ar og getað með því blekkt
allmarga af fyrri kjósendum
biskupsins til fylgis við sig.
Og samkvæmt því, sem bisk-
upsritarinn skrifar nú í Mbl.,
hefur ráðsmennsku Emils
klerks verið þannig háttað,
að mikill voði steðjar nú að
í efnahagsmálunum, og því
mikil börf nýrra, víðtækra
ráðstafana í stað þess, sem
klerkur sagði fyrir kosning-
ar, að hann væri búinn aö
stöðva dýrtíðina, og fram-
undan væri því greiðfær
ganga. Bókun Bjarna bisk-
upsritara mun því að líkind-
um hljóða eitthvað á þá leið,
að allir sjóðir séu til þurrð-
ar gengnir og varnargarður-
inn fyrirfinnist ekki. Stað-
inn verði því að reisa úr
eins konar rúst eftir búskap
Emils klerks.
ÞR.ÁTT f.vrir betta, má þó
búast við, að bókun biskups
og biskupsritara verði ekki
neitt sérlega ströng um ráðs
mennsku Emils klerks. Klerk
urinn hefur sér það nefni-
lega til afsökunar, að hann
hefur í flestu farið eftir fyr-
irmælum biskupsins. Hann
hefur að því leyti verið fyr-
irmyndarklerkur, að hann
hafi hlýtt dyggilega sínum
yfirboðara. í því einu brást
hann biskupnum, að honum
tókst með gorti sínu fyrir
kosningar, að ná frá honum
nokkrum atkvæðum. En
þetta verður honum fyrirgef
ið, ef hann sýnir biskupnum
meiri hollustu eftir en áður.
Biskupinn mun þá fúslega
fyrirgefa aðra eins smá-
muni og þá, þótt enginn
varnargarður fyrirfinnist
gegn verðbólgunni.
og ástamál
reynslu,’ að fátt sé líklegra
til að vera hverfleika háð en
samstarf, sem byggist á Al-
þýðuflokknum, og því eigi
Ólafur og Bjarni að fagna í
hófi yfir því að hafa náð
ástum Alþýðuflokksins. í
þeim efnum er bess skemmst
að minnast, að Alþýðuflokk-
urinn og Sjálfstæðisflokkur
inn stóðu hlið við hlið í kosn
ingunum til Alþýðusambands
þings í fyrrahaust, en þeg-
ar til úrslita kom á þinginu,
brást Alþýðuflokkurinn
bandamönnunum' og samdi
við kommúnista.
Það er því ekki víst hver
hefur ástir Alþýðuflokksins
í næstu umferð, ef á þeim
þarf þá að halda.

VIÐSJÁ:
IMmMIIMIHMMMIIMMMIMIIMMIMIIMHIIIIHIHHIHIIHMIMimr*
Missti báða fætur í stríðinu
Nú er hann eiiin
EINKENNILEGUR og undra
J1 verður atburður átt sér stað í
I i neðri deild brezka þingsins í
i byrjun þessa árs.
Í Hinn 38 ára gamli aðstoðar.
i ráðherra Richard Wood, stóð
| upp og hélt 55 mínútna ræðu,
I þar sem hann svaraði ótal
jj spurningum um húsnæðismál
I og þess háttar, sem þingmenn
= Verkamannaflokksins iögðu fyr
I ir hann.
Þegar hann að lokum tók sér
| sæti, kváðu salir brezka þings.
I ins við af dynjandi lófataki,
I isem hver einasti þingmaður
| átti sinn þátt í. Og lófatakið
| stóð í margar mínútur.
HVER VAR ÁSTÆÐAN til
f þessa? Jú, Rhard Wood hafði
í haldið þessa löngu ræðu stand-
I andi á tveimur gervifótum, því
í báðir fæturnir voru skotnir af
; honum í styrjöldinni.
Í Þegar fagnaðarölduna lægði,
I snéri sir Thomas Moore, þing-
í maður íhaldsflokksins sér að
| Wood og spurðl hann:
i — Veitist mér sú ánæ.gja, að
Í óska yður til hamingju með
: i þessa skínandi ræðu, mr.
| Wood?
Í AVood sv-araði brosandi, að
i hann væri ekki viss um að
Í hann myndi leyfa það, en þing-
I heimur yfirgnæfði hann með
| háværum hrópur: Vel gert!
| Vel gert!
i i
ÞESSI UMRÆDDI Richard
II Wood gegnir nú hinni mikiL
= vægu stöðu orkumálaráðherra
5 í hinu nýja ráðuneyti Macmill-
| ans. Hér á landi höfum við
i ekki hliðstætt ráðherraemb-
11 ætti, en Wood hefur á sinni
‘ i könnu alit sem snertir kol,
| gas og rafmagn — það, sem
| heldur hjólunum gangandi og
j I létt’r undir lífsbaráttu hins
| brezka borgara.
Þetta er mikill frami fyrir
I ungan stjórnmálamann, en sam
11 tímis er Rihard Wood talandi
11 tákn um það, hvernig hægt er
; i með seiglu o,g járnvllja að yfir.
| vinna hræðileg örkuml, og það
■ i er hægt að segja með sanni, að
I i Wood er leiðarstjarna allra
1 = þeirra mörgu manna í Bret-
i | landi, sem hafa hlotið örkuml í
, 1 heimsstyrjöldmni.
i Wood er' næstelsti sonur
i Halifax lávarðar, mannsins,
| sem var eitt sinn varakonungur
| Indlands og síðar utanríkisráð-
| herra og sendiherra í Washing.
| ton. Hér er því á ferðinni af-
; i sprengi einnar þessara stoltu
i ætta, sem um aldaraðir hafa
i þjónað landi sínu af trúfestu og
IIIMIIIIIIMIIllMMMMIlOljllMIIIIIHIIIIIIIIIIIMIIMIIIIIIMMIIII
ai helztu ráðherrunum í
Richard Wood
dugnaði. Einn forfeðra hans
var Grey jarl, . sem var helzti
hvatamaður réttarbótar'nnar
(Reform bill), sem náð'- frarn
að ganga á þriðja tug nítjándu
aldar og var hornsteinn að hin
um alménna kosningarrétti í
Bretlandi.
Wood itundaði nám við Eton
og síðan Oxford-háskóla. Að
skólagöngu lokinni gekk hann í
þjónustu rikisins, og fyrir stríð.
ið starfaði hann yið brezka
sendiráðið í Róm. En strax og
Mussolini lýsti Bretum stríð á
hendur, gekk hann í herinn og
gat sér góðan orðstír í áttunda
hernum í Norður-Afríku.
Hann var því ein af eyði-
merkurrottum Montgomerys og
tók þátt í hinni velheppnuðu
herferð frá Alamein t'l TrL
polis. En örlaganorn rnar léku
hann grátt. Spréngja sprakk
fyrir utan tiald hans og reif
undan honum báða fætur.
Wood missti mikið blóð, og
það er tal'.ð kraftaverki næst,
að hann skyldi l'fa af blóðmiss-
inn. Lífsþrá hans var sterk, og
á ótrúlega skömmum tíma
hafði hann fært lif'-sitt í horf
hins sjálfbjarga rnanns.
Nú s.vndir hann. stundar reið-
menncku og ve'ðar, og er hinn
ágætast' ökumaður. Stuttu eftir
slysið fór hann til Bandaríkj-
anna o.g heimsótti. eitt her-
sjúkrahúsið af öðru og ræddi
við þá, sem höfðu hlotið ör-
kuml í stríð'nu, og fullvissaði
þá um að engin ásta»ða væri til
að örvænta. það væri enn hægt
að njóta lífsins.
stjórn Mcmillans
Fyrir hann var lífið að hefj. |
ast. Eftir tveggja ára nám við I
Oxford-háskóla varð hann |
e’.nkaritari ýmissa ráðherra í |:
þinginu, og það var góður skóli |
verðar.di istj'órnmálamanni — 1
og hann þurfti ekki ættarnafn |
sitt til þess að láta taka eftir |
sér. |
CHURCHILL FÉKK strax á- §
huga á þessum unga manni, og 1
við kosningarnar 1950 var hon. |
um stillt upp í Yorkshire og |
vann kjördæmið, og situr enn §
á þ’ngi fyrir kjördæmið. |
Wood telur að helztu uppal- |
endur sínir í stjórnmálalífinu |
hafi verið þeir Heatscoat Arh,- =
ory, núyerandi fjármálaráð. §
herra, og Macleod núverandi |
nýlendumálaráðherra, sem var f
atvinnumálaráðherra í fyrri =
stjórn og hann var staðgeng’ll |
hans þegar hann stóð upp til |
að svara spurningum Verka- |
mannaflokksins um húsnæðis- 1
mál og vann þann sigur, sem |
áður er getið og eflaust hefur |
átt sinn þátt í því að Macmillan |
skipað: hann orkumálaráðherra |
í stjórn sína. '
ÞAÐ ER EKKI AUÐVELT 1
hlutverk ,sem Wood hefur tek. |
ið að sér. Hann stendur and- |
spænis því vandamáli, sem |
samkeppni olíunnar við „gull |
Englands”, kolin, skápar. Hann |
verður að leysa þann vanda á \
þann veg, að framleiðsla kol- 1
anna dragist ekk' saman, en i
jafnframt verður hann -að gæta f
þess, að standa ekki í .vegi fyr, |
ir tæknilegum framförum á |
sviði iðnaðar og samgangna, |
sem í svo ríkum mæli byggist =
á notkun oiíunnar. |
Þetta verkefni Wood er en,g- |
inn harnaleikur. og það skal |
einnig haft í huga, að ko!a„ |
■gas- og raforkuframleiðsla er |
þjóðnýtt í Brellandi, og Wood \
er íhaldsmaður. Takist AVood \
að leysa þessi vandamál, sem |
bíða úrlausnar hans, er enginn f
vafi á því, að það mun færa |
hann í fremstu röð brezkra |
stjórnmálamanna.
RICHARD WOOD er trú. |
hneigður maður og tónelskur, |
og það verður að vera mjög f
mikilvægur þingfundur, sem |
varnar honum þess, að vera við \
staddur frumsýningu í Covent 1
Garden. Hann er dýrkandi nátt- f
úrufegurðar og notar hvert f
tæk;færi, sem býðst til að f
hverfa ásamt hinni fögru konu \
sinni , Diönu, frá rykinu í |
Lundúnum út í hið tæra loft f
enskra sveita. i
Tónverk, sem ekki hafa
heyrzt hér á tónleikum
N.k. þriðjudagskvöld heldur
Sinfóníuhljómsveit íslands
I tónleika í Þjóðleikhúsinu, und
ir stjórn dr. Róberts Abra-
hams Ottóssonar. Einleikari
verður Rögnvaldur Sigur-
jónsson. Hafa þeir báðir hlot-
iið aukna frægð .nýlega, Rób-
| crt fyrir doktorsritgerð um
| Þorlákstíðir og Rögnvaldur
, fyrir hljómleikaför um Þýzka
j land, sem hann hlaut mikið
lof fyrir.
Tónleikarnir hefjast með for-
) leik að óperunni „Töfraflautan ‘
j eftir Mozart. Síðan leikur Rögn-
! valdur píanókonsert nr. 1 í C-dúr
eftir Beethoven, og er langt síðan
það fagra verk hefur heyrzt hér.
Spaak í Lirnd-
únum
NTB—London, 5. nóv. —
Paul-Henry Spaak framkvstj.
Atlantshafsbandalagsins kom
í dag til Lundúna og átti við-
ræður við Harold Macmillan
forsætisráðherra og Selwyn
Lloyd utanríkisráðherra.
| Spaak kom til Lundúna frá
Dublin, cg mun sérstaklega ræða
um það, hvenær haganlegast muni
að halda fund Atlantshafsbanda-
lagsins eftir fund leiðtoga Vestur-
veldanna í París um miðjan næsta
mánuð. Enginn efi er á því, að hin
smærri ríki í Bandalaginu óska
eftir að slanda í nánum tenglsum
vði fund leiðtoganna fjögurra.
Eftir hlé verður flutt verk, sem
Rögnvaldur Sigurjónsson
aldrei heflur heyrzt hér á íónleik-
um áður; sinfónia í C-dúr eftir
Bizet og slavneskir dansar eftir
Dvorák. Bizet, höfundur óperuna
ar „Carmen“ samdi ekki nema
þessa einu sinfóníu og var þá að-
eins 17 ára gámall.
Tónleikarnir hefjast klukkan
8.30.