Tíminn - 29.07.1960, Blaðsíða 9

y N, f5stedagbm 29. jfflt MtO.

Það var hátt á þriðja hundr-
að manns, sem lagði upp í
skemmtiferð Framsóknarfé-
iaganna í Reykjavík s.l. sunnu-
dag. Ferðinni var heitið i Ar-
nessýslu. Veðrið leit ekki
reglulega vel út, en spáin var
ekki svo afleit.
Það voru skúrir á heiðinni og
J.-c-ka í Kömbum. Ekið var inn í
Hveragerði. Þar ætluðu hjón að
•bætast í lestina — en það var
Elómaball í Hveragerði kvöldið
áður og það hafðist ekki upp á
hjúunum. Næst var staðnæmzt við
ir.jólkurbúið á Selfossi og það
skoðað. Þaðan var ekið sem leið
liggur austur Flóa, upp Skeið og
farið yfir Hvítá á hinni nýju brú
hjá Iðu.
Ferðast var í þremur stórum bíl-
um og var fararstjóri í hverjum
tíl er mælti í hátalara og fræddi
feiðalanga um bæjarheiti og ör-
•nefni. Aðalfararstjóri var hinn
kunni gestgjafi og ferðalangur
Vigfús Guðmundsson.
Rákum lesíina
Ég var í þeim bíl er lestina rak
Hlaupið var í skarðið og það kom greiniiega í Ijós, að ýmsir leyna töluvert á sér, hvað snertir hlaupagetu.
Landslag væri lítils virði
voru ætíð sammála Guðmundi um
niifn fjallanna, en stundum greindi
menn á um heiti bæja eins og
gengur, þar sem eru menn mis-
kunnugir í hveiri sveit. En aldrei
fór það svo, að bæirnir hétu ekki
neitt, er þeir voru að baki. Oft
og þar sem margt það skemmti- j voru sagðar skemmtilegar sögur,
legasta í ferðalaginu henti að sjálf-; sem rifjuðust upp, er ekið var
sögðu í bifreiðunum, þá hlýtur|fram hjá bæjunum. Auðvitað
þessi frásögn mjög að einkennasf, kcm Helgi Hjörvar mönnum í hug,
af aftasta bíl — og þannig verða; er ekið var íram hjá Brautarholti,
hinir síðustu fyrstir. barnaskóla og félagsheimili
Tómas Guðmundsson segir í Skeiðamanna. Var þá höfð eftir
kvæði sínu, að landslag væri lítils- Helga þessi saga, er minnzt var á
virði, ef það héti ekki neitt og eru; Vorsabæ og Eirík bónda þar:
það vissulega orð að sönnu. Farar- j, Eiríkur — ég þekki tvo menn
stjóri okkar Guðmundur Krist-jmeð því nafni á Skeiðum. Annar
inn þreyttist heldur ekki á að. er mikill heiðursmaður,
nefna okkur bæi og fjöll. Mennibýr í Vorsabæ."
hinn
Það er bærilegt utan dyra
Skálholti meSan blessuS sólin skín. En það er gott að geta leitað á náðir kirkjunnar,
ef úrfelli er mikið.
ef það héti ekki neitt
Keppnin í pokahlaupinu var tvísýn og spennandi.
L eitað á náðir kirkiunnar
Næsti áningarstaður var í Skál-
holti. Þar beic eftir okkur Kristján
Eidjárn, þjóðminjavörður og
einnig Þorsteinn, bændahöfðingi
Sigurðsson í Vatnsleysu. Sól skein
glatt í heiði er komið var í Skál-
holt og svo vel leizt mönnum veð-
urlagið, að flestir fóru skjólfata-
lausir heim á staðinn. Þorsteinn
Sigurðsson mælti fyrst nokkur orð
til komumanna. Mæltist honum
skörulega í sólskininu. En þegar
er þjóðminjavörður hóf ræðu sína
gerði slíka hellidembu að sem
skýfall væri. Þjóðminjavörður ætl-
aði ekki að láta það á sig fá og
hélt áfram ræðu sinni elins og
ekkert hefði í skorizt, en þar sem
menn höfðu ekki búizt við slíkri
hrekkvísi veðurguðanna og voru
skjólfatalausir, þá tvístraðist hjörð
ín og menn leituðu á náðir kirkj-
■nnar. Lét þjóðminjavörður þá
:ndan síga fyrir veðurguðunum og
'élt tölu sinni áfram inni í kirkj-
nni, sem enn er aðeins ber grár
leinninn, en að vísu lítillega mild-
dður af hinu þægilega og hógværa
slrini frá hinum marglitu og fal-
legu gluggum kirkjunnar.
Hvar var Páll? i
Kristján Eldjárn flutti þat mjög
fróðlegt og skemmtilegt erindi. |
Eifjaði hann upp er steinkista
Páls biskups Jónssonar var opnuð,
en þá hafði skollið á með svipaðri
liellidembu, en síðan hefði sól
skinið glatl Sögur herma, að
þannig hafi veðurlag einmitt verið,
er útför hans fór fram. himinn og
jörð grétu yfir kistu hans. —,Sum-j
vm kom Páll í hug síðar um dag-
inn, því það kom ekki dropi úr
lofti eftir hellidembuna í Skál-
holti. Man ég að sessunautur minn
var með þenkingar um það, hvort
verið gæti að Páll hefði verið
Framsóknarmaður.
Étandi — standandi —
sitjandi
Upphaflega hafði verið áætlað,
að snæða miðdegisverð á grasböl-
unum sunnan við Skálholtskirkju,
en vegna regnsins var ókleift með
cllu að setjast í grasið. Staðar-
stigum og á bekkjunum eða stand-
andi, því ekki voru til sæti handa
öilum þessum fjölda.
Endurnærð héldum við úr Skál-
holti að Laugarvatni. Þar tók
Bjarni Bjarnason fyrrum skóla-
stjóri á móti okkur. Héldum viS
nú upp í kjarrið fyrir ofan Laug
arvatn og tylltum okkur niður
hringinn í kring um styttuna af
Jónasi Jónssyni. Þar lýsti Bjarni
staðnum. — veðrið var þá eins og
bezt varð á kosið, sólskin og blíða.
Á Laugarvatni var dvalizt tæpa
2 tíma, en haldið þaðan í Efsta-
dsl, efsta bæ í Laugardal. Þar
gerðu menn sér ýmislegt til gam-
ars.
Pokahlaup og reiptog
Þreytt var pokahlaup og tóku
3 sveitir þátt í keppninni, ein
sveit frá hverju félaganna. Bar
sveit ungra manna sigur úr býtum
eftir harða keppni og skemmti-
lega, konurnar urðu aðrar, en
sveit eldra félagsins var dæmd úr
haldarinn bauð þá öllum til bæjar leik, vegna þess að einn keppenda
og varð þar þröng á þingi eins og ,.hljóp upp“ eins og keppnisstjóri
geta má nærri. Allir komu þó j orðaði það.
matnuEi greið.legi- niður sitjandi í (Framhaid á 13 síðu)