Tíminn - 12.08.1960, Blaðsíða 14

14
TfMINN, föstudascinn 12. ágúsf 1960.
GIOVANNi GUARESCHI
Clotilde Troll
>4:
mm
Kftir samltoTnuna í IttXa
satoTtm aftnrá, föcSa&ist FHi
mario samræSur við þjánlng-
arbræBur siaa. Þegar hanxi
hafði intíbyrt fæðu stna 1 þögn
sneri haiar aftur tll klefa
sina til a5 reyfcja margar sfea
rettur og hugsa málíg I ró og
næði.
Þó hann fyllti hina fáu rúm
metra klefans í bláum reyk á
fremur stuttum tlma, heppn
aðist honum ekki að halda
sinni venjulegu bjartsýn á líf
ið.
í fyrsta sinn á ævinni fann
Filimarío til spéhræðslu. Því
verður ekki neitað að ómerki
leg gæs hafði' haft hann að
fífli. Meðan Dolpungurinn
stefndi af fullum krafti móti
óþekktu marki, var Clotilde
áreiðanlega að segja heilum
söfnuði af fávísum vinum og
vinkonum frá þeim brekum,
sem hún hafði tekið upp á
þeim þremenningunum til
miska.
Það, sem sérstaklega ergði
Filimario, var að verða að
sætta sig við félagsskap svo
ómerkilegra meðalmanna sem
Pio Pis og Settambres Nort.
Fyrir þetta ásakaði bop > Olot
ilde mest. Sér til undvunar
uppgötvaði' Filimario að hann
gekk taugaóstyrkur um gólf
í þessum litla klefa, en það
var ákaflega asnalegt, því
hann var í mesta lagi tveir
metrar á lengd. Vegna svona
stelpufífls hafði hann misst
geðró sína. Hugsunin um
þetfca kom honum úr jafn-
vægi.
Ja svei. Clotilde Troll, sem
áður' hafði verið honum svo
óviðkomandi að hann aðeins
minntist hennar þegar hann
rakst á hana, var nú allt í
einu orðin svo ósvííin að troða
sér inn í líf hans, Filimarios
Dublés, og gera hann að skot
spæni háðslegra athuga-
semda í slúðursölum Neva-
slippe.
— Þegar ég kemst heim aft
ur skal ég gefa Clotilde nokk
ur vel útilátin kjaftshögg,
sagði hann við sjálfan sig. En
í 'Sömu andrá sá hann, hve
heimskulegt það væri. f fyrsfca
lagi gat Dublé ekki komið
þannig fram vlð konu, 1 öðru
lagi mundi' hann, þegar hann
kæmi heim, vera í slæmri
klípu, yrði annað hvort að
byrja að vinna eða drekka
lajrerolfuna.
Vinr.a, það þýddi að bjóða
heiminum þá óskemmtilegu
sjón að sjá Dublé taka ser
vinnu í hönd, eða erfa, það
er að segja bjóða sjálfum sér
þá sjón að sjá Dublé, sem
drykki bikar af tuttugu og
fjögurra ára gamalll laxer-
olíu.
Að lokum. ákvað Filimario
að ákveða ekkert. Fyrst um
sinn var nóg að hafa það hug
fast, að stelpuasni hafði gert
grín að honum. Einnig var
nauðsynlegt að vinna aftur
hina töpuðu geðró til að bregö
ast rétt við kringumstæðun-
um og þessum meðalmönn-
um, sem forlögin . . . það er
að segja Clotilde . . . höfðu
gefið honum að þáningar-
bræðrum.
Um kvöldið, þegar Fili-
mario hélt innreið sína í sal-
inn aftur á, hafði hann unn
ið stríðið. Meðan á máltíðinni
stóð sýndi hann allar sínar
beztu hliðar.
Þegar kaffið kom, reis
Settambre á fætur, sýnilega
feiminn.
— Herra Filimario, sagði
hann. — Þar sem forlögin
hafa sýnt okkur þann heiður
að taka okkur með yður i
þetta ævintýri, og sú tilhugs
un, að taka ákvarðanir, fyllir
mig ótta og veldur Pio Pis
miklum áhyggjum, erum við
héðan í frá reiðubúnir til að
fylgja yður í einu og öllu. Við
skipum yður foringja okkar.
Filimario varð hrærður.
— Gott, svaraði hann náða
samlega. — Betra að gera vit
leysur við að fylgja boðum
annarra en að hver og einn
geri vitleysur á eigin reikn-
ing, eftir að hafa eytt tíma
og fyrirhöfn í árangurslaus-
ar íhuganir.
Þegar Filimario hafði drukk
ið kaffið sitt, kallaði hann á
skipstjórann.
— Við skulum reyna að fá
úr því skorið, hver örlög bíða
okkar, sagði hann við Pio Pls
og Settambre, sem báðir voru
sammála.
Hinn virðulegi maður sjáv
arins kom inn.
— Herra skipstjóri, sagði
Filimario, — er ómögulegt að
fá að vita nafn þess sfcaðar,
sem þér ætlið að setja okkur
í land á?
— Sjálfsagt, svaraði skip-
stjórinn. — Eg hef skipun um
að setja ykkur í land á eynni
Bess, og það mun ég gera ef
allt fer eftir áætlun.
Filimario brosti með sam-
anbitnum tönnum.
— Ágætt, sagði hann. Hin
elskulega fröken Troll með-
höndlar okkur sérdeilis vel,
og sér vel um það, að við verð
um ekki truflaðir í fríinu. Ef
ég man rétt, er eyjan Bess lit
ið óbyggt land í Atlandshafi
fjarri öllum skipaleiðum. Eg
vona, að þér, sem sá kurtpí-u
maður, sem þér eruð b" ð
séð fyrir sólhlífum og vopn
um handa okkur, svo við get
um fetað í rófcspor Rqþinson
Crusos.
Skipstjórinn hristi höfuðið.
— Það er að vísu rétt að
Bess er óbyggð og liggur fjarri
öllum skipaleiðum: En þið
munuð finna þar sumarhús,
sem fröken Troll hefur látið
gera, og bjó þar í þrjá mán
uði í fyrra. Þar að auki get ég
eftirlátið herrunum einn af
áhöfninni sem þjón, ef herr
amir óska þess.
Filimario kinkaöi kolli. Svo
spurði hann hvort fröken
Troll hefði ákveðið að þeir
skyldu lifa á berum og rótum.
— Það hefur verið séð fyrir
öllu, sagði skipstjórinn Herr
unum er ætlaður matur til
tveggja mánaða. í kjallaran
um undir húsinu munuð þið
finna vín, líkjör og niður-
suðuvörur. Annan hvern mán
uð komum við til baka og end
urnýjum birgðirnar.
— Hve lengi eigum við aö
vera þarna? spurði Filimario
rólega. En sklpstjórinn yppti
bara öxlum.
— Það veit bara góður guð
og Clotilde Troll.
— Yður er áreiðanlega nóg
að segja Clotilde Troll, sagði
Filimario kaldhæðnislega.
— Góður guð veit ekkert um
þetta. Og ég'leyfi mér að ef-
ast um, að hann hefði leyft
fröken Troll þetta, hefði hann
eitthvað vitað um þessa
skammarlegu framkomu.
— Þar sem góður guð hef
ur leyft fröken Troll að gleðja
heiminn með návist sinni,
þýðir það, að hann lokar aug
unum fyrir mörgu sem fram
fer í honum, sagði skipstjór
inn og hvarf á braut.
Hvítur eins og engill risti
snekkjan hið spegilfagra haf,
og karlinn í tunglinu lét þús-
undir demanta glitra í kjöl-
íarinu. Ekkert hljóð heyrðist
nema viðkunnanlegt marrið
í viðum skipsins, er það leið
áfram.
Klukkan tvö um nóttina
var nafn Filimarios hvislað
í klefa hans, og Filimario
spratt upp eins og stálfjöður.
Það var Settambre.
— Fyrirgefið, sagði hann.
— En er að yðar áliti nokkur
ástæða til ótta?
-----Nei, svaraði Filimario
um leið og hann tók aftur
sína láréttu stellingu, með höf
uðið undir koddanum.
— Þökk fyrir, muldraði
Settambre, fór og lagði sig
rólegur.
Filimario nœr aftur sinni
gömlu geðró — Settambre
kastar teningum á þann hát-t
sem aðeins hann getur kastað
teningum. — Vel heppnuð
lending á Bess. — Hrœðileg
uppgötvun.
Næsta dag gerði Filimario
ekkert annað en hata Clot-
ilde Troll. Við þetta- dundaði
hann einnig mesfcan hluta
næturinnar, svo að þegar
hann lauk upp augunum
næsta morgun var hann til-
búinn til að hata fröken Troll
af öllu hjarta.
Eftir þrjá daga breytti'st
hatur hans í fyrirlitningu og
fjórða daginn hafði hann unn
ið aftur ró sina, að svo miklu
leyti', að hann gat hugsað
málið með skynsemi.
1 Ef hann nú, í stað þess að
ganga í gildru Clotilde, hefði
veriö kyrr i Nevaslippe, hvað
hefði' hann þá getað gert?
P.acmverulega, . . . hann
varð að viðurkenna það . . .
haíði hin. hræðilega Clotilde
bjargað honum xxr mjög ó-
þægilegri klípu, og kastað
honum út í ævihtýr, sem
hann hafði ekkert að tapa á.
Fjórða dag ferðarinnar not
aði hann til að hugsa um þetta
án tillits til Clotilde. Já, og
gerði sitt bezta til að gleyma
henni alveg. Og eftir ná-
kvæma rannsókn fapnst hon
um ástandið harla uppiyft-
andi. Framtíðin lá fyrir hon-
um eins og spennandi mynda
gáta. Var það ekki dásamlegt
að vita ekki hvað mundi ske
á morgun? Loks fimmta dag
inn, þegar hann átti ekki
fleiri sígarettur eftir, mundi
hann aftur eftir Settambre
og Pio Pis. Þessir tveir óham
TVARPID
Dagskráin í dag:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 'Hádegisútvairp.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
113,25 Tónleikar: „Gamlir og nýir
kunnmgjar“.
15,00 Miðdegisútvarp.
20,00 Fréttir.
20.30 Heyannir, — samfelld dagskrá
úr SvarfaSairdal. (Hjörtur Eld-
jám hreppstjóri á Tjöm tófc
saman).
21,05 Sönglög frá Japan, sungin af
þarlendum listamönnum.
21.30 Útvarpssagan: „Djáfcninn í
Sandey“ eftir Martin A. Hain-
sen (Séra Sveinn Vfkingur).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Kvöldsagan: „Knittel" eftir
Heiinrich Spoerl i þýöingu dr.
Fríðu Sigurðsson — sögulok
(Ævar R. Kvarap Xeikari).
22.30 í léttum tón: Marlene Dietrich
kvikmyndaleifckona syngur í
Café de Paris í Lundúnum.
23,00 Dagskrárlok.
Dagskráin á morgun:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12,50 Ósfcalög sjúfclinga (Bryndis
Sigurjónsdó>ttir).
14,00 L<augairdagsI6gin.
20,00 Fréttir.
20.30 Smásaga vifcunnaæ: „Þurrfcur“
eftir Einar H. Kvarain (Þor-
steimn ö. Stephensen leikari).
20,55 Á óperudansleifc £ Vín: Valsa-
hljómsveit Vfnarborgar leifcur
fyrir dansinum.
21.30 Leikrit: „Skilnaðarmáltfðin"
eftir Arthur Schnitzler 1 þýð-
ingu Jafcobs Jóh. Smára. —
Leifcstjóri: Lárus Pálsson.
22,00 Frébtxr og veðurfregnir.
22,10 Damslög.
24,00 Daigsíkrárlok.
EIRÍKUR
YÍÐFÖRLI
og
GUNNAR
GRÍMMI
12
Varlega fikrar Eiríkur sig
áfram eftir myrkum fangelsisgang
inum. Gunnar fylgir á eftir og ber
Halfra, sem enn er meðvitundar-
laus.
Þegar þeir koma út undir bert
loft, rankar Halfra við sér. Hann
heldur, að Gunnar sé óvinur, sem
ætli að ræna honum og veitir
kröftuga mótspyrnu.
Eiríkur grípur fyrir munn hon-
uim. — Rólegur, hvíslai' hann. Ef
menn Gnupa sjá okfcur.. er úti um
okkur.
En hávaðinn hafði þegar vafcið
'mennina. — Hlaupið og bjargið
lífi y>kkar! kallar Eiríkur. Þið er-
uð báðir vopnlausir. Hóp villtra,
huugraðra úlfa er sigað á flótU-
mennioa þrjá.