Tíminn - 14.08.1960, Síða 16

Snnnudaginn 14. ágnst 1960.
180. blað.
Enginn er verri
þótt hann vökni
Nú breytum við út af venjunni og íátum
myndirnar vera aðaluppistöðu þessarar
1. Það er gaman að leika
sér inn við Elliðaárvog, þar
sem sléfíur sjórinn gjálfrar
við ströndina og er svo kyrr,
að maður sfendur á höfði í
honum ef maður lífur niður
fyrir fœtur sér — það er að
segja, þegar vaðið hefur ver-
ið úf í. Enda er þarna oft
þröng á þingi, þegar sólin
skín og allt er grín, eins og
stendur f kvæðinu.
Etnu sinni bar svo við, að
Þorvaldur Ágústsson var
staddur þarna inn frá með
myndavélina sína, þegar
margt krakka var að leik í
flæðarmálinu. En þar voru
líka tvær stelpur, og þær
hafa víst ekki vitað um
myndavélina hans Þorvaldar,
því þá hefðu þær passað sig
á því að gera ekki neitt sem
gæti laðað auga Ijósmynd-
arans.
2. Grandlausar fyrir því,
að nokkur hefði áhuga fyrir
þeirra athæfi annar en þær
sjálfar, tóku þær höndum
saman og lögðu af stað vað-
andi þvert fyrir litla vík inn
úr voginum. Það var afskap-
lega spennandi og gaman að
finna sjóinn leika um fæt-
urna og vita ekki nákvæm-
lega hvað yrði undir fæti í
næsta skrefi. En þær fóru
hægt og héldust f hnedur.
3. Loks nálgast þær land
hinum megin, og er ekki
annað sýnna en þær muni ná
því heilu og höldnu, En —
„lofaðu engan dag fyrir sól-
arlagsstund" — allt í einu
fer önnur stúlkan að riða og
hallast og — hvað nú???
4. Jú, það fer ekki milli
mála, hún hefur dottið á
hendurnar í sjóinn, en það
verður varla séð, hvorri
verður meira um það, þeirri
sem detfur eða þeirri sem
sfendur. Sem betur fer varð
ekki slys á mönnum, en föt-
in urðu óneitanlega dálítið
blaut.
5. En hvað um það, ekki
tjóar að sakast um orðinn
hlut. Hafí maður dottið er
ekkert að gera annað en
sfanda upp aftur, en í þetta
sinn þorir sfallan ekki annað
(Framhald á 15. síðu).
1. mynd
4. mynd
5. mynd