Tíminn - 28.08.1960, Blaðsíða 14

H
T f MIN N, siumudagfam 28. ágúst 1860.
GIOVANNI GUARESCHI ;
Clotilde Troll

8
8
1
J -^^'sáiij^iÖ^^EsáÞTiiiSi^RítóÍiiaSRSíiiÍiUsSlSllSsiÍiÍÍSSilWsiiiÍáSlKfefcijiiS ^ |j
fann hún ttl djúprar meS-
aumkvunar meS honum.
— Giorgino, sagði hún dag
nokkum. — Þú elskar mig og
líður allar helvítis kvalir
vegna þess að ég elska þig
ekki, og mun aldrei gera það,
hvorki mikið né lítið. En þú
þarfnast góðs vinar, sem þú
getur treyst fyrir áhyggjum
þínum og örvæntingu. Við
skulum trúlofast, Giorgino
svo skal ég vera þinn góði vin
ur, reyna að gefa þér góð ráð
og hughreysta þig.
Þannig gerði Clothilde allt,
sem í hennar valdi stóð, til að
minnka kvalir Giorginos.
Giorgino aftur á móti var
alltaf reiðubúinn til að gegna
hverri skipun og ósk Clothilde.
Hann fylgdi henni hvar sem
hún fór, og minntist aldrei á
ást sína. En hann varð stöðugt
þunglyndari með hverjum
degi sem leið. Það særði Clot-
hilde verulega, og dag nokk-
urn sagði hún:
— Giorgino, þú líður allar
helvítis kvalir fyrir konu, sem
ekki elskar þig, og sem aldrei
mun elska þig. Þú þjáist nótt
sem nýtan dag, án þess að
gera nokkuð við því, án þess
að komast yfir það. Hvers
vegna getur þú til dæmis ekki
reynt að gleyma mér?
— Það get ég ekki, Clot-
ilde, andmælti Giorgino. Ég
elska þig alltof mikið.
— En þú verður að reyna.
Af hverju reynir þú aldrei við
aðrar ungar stúlkur? Ég skal
hjálpa þér. Ég skal kynna þig
fyrir nokkrum vinkonum mín-
um. Þær eru miklu betri en ég.
Giorgino gerði sitt bezta.
Clotilde hjálpaði honum á all-
an mögulegan hátt. En árang-
urslaust.
— Giorgino, þú verður þá að
reyna að fara á fyllirí, sagði
Clotilde. Og hún útvegaði
honum sterk vín, en ekki svo
sterk, að þau skemmdu heilsu
hans. Já, og hún fylgdi honum
á milli baranna.
En þegar hann var fullur, sá
hann ekki aðeins eina, heldur
tvær, já, allt upp í tíu Clot-
ildar.
Hún sendi hann í ferðalög,
neyddi hann til að stunda
íþróttir, læra, mála, safna frí-
merkjum. En allar þessar til-
raunir enduðu á einn veg: Gi-
orgino hristi höfuðið:
— Clo, ég elska þig eftir sem
áður.
Clotilde örvænti. Henni
þótti svo innilega leitt að sjá
Giorgino líða þannig. Ef ske
kynni að það mætti lækna
hann, gerði hún það sem engin
kona hefur gert fyrr né síðar.
Hún lýsti fyrir honum hinni
sönnu Clotilde, öllum veikleik-
um og göllum, öllum hugsun-
um hennar og gerðum.
— Nei, Clo, þú ert ekki
þannig.
Vegna meðaumkunar sinnar
með Giorgino skipti hún sér í
tvennt, ef svo mætti segja.
Þess vegna voru Clotildarnar
eiginlega tvær, hin venjulega
og heilbrigða Clotilde, og sú
sem gerði Giorgino illt. Oft og
tíðum var hin venjulega Clot-
ilde hárreið við hina.
í litla salnum um borð í
snekkjunni trúði hún honum
fyrir leyndarmáli sínu.
— Giorgino, ég er ástfangin
af Filimario Dublé. Ég hef
ekki sagt þér þetta fyrr, af því
ég vildi ekki særa þig. Þetta
veit enginn, ekki einu sinni
hann sjálfur.“
Giorgino varð orðlaus um
stund.
— Clo, sagði hann að lokum.
Hvers vegna sendir þú þrjá
til Bess, ef þú elskar aðeins
einn?
— Ég elska Filimario, en ég
hata hann líka. Allir karl-
menn í Nevaslippe fremja glað
ir fáránlegustu heimskupör
mín vegna, og roðna ef ég að-
eins lít á þá. En hann er ó-
snortinn. Fyrir honum er ég
ekki til. Á stóra fyrirfólksball-
inu voru mér boðnir 68.000
frankar fyrir einn koss. En
þegar ég gekk um og seldi
Happdrætti Herralausra
Hunda og sagði: — Herra
Dublé, venjulegur seðill kostar
fimm franka. Og ekki nóg
með það, Giorgino. Þegar
Nepperville greífafrú sagði v.ð
hann að það borgaði sig ekki
að vera svona ókurteis, aðeins
til að spara fimm franka,
svaraði hann með daufu brosi:
— það er ekki til að spara
fimm franka, greifafrú, það er
til að spara mér koss.
— Já, þetta er sannarlega
leiðinda skapgerð, sagði Gi-
orgino. Ég skyldi glaöur gefa
honum fáeina löðrunga.
Clotilde var búin að tala sig
heita og hélt æst áfram:
— Hvernig færi nú, ef ein-
hver kvensniftin stillti sér upp
fyrir framan hann á götunni
og segði: — Herra Dublé, ég
elska yður. Það var til að fyr-
irbyggja slíkt að ég sendi hann
til Bess. Þá veit ég að minnsta
kosti um stundarsakir hvar ég
hef hann.
Giorgino fannst þetta mjög
skynsamleg lausn, en gat þó
enn ekki skilið hvers vegna
hún hafði sent Settambre og
Pio Pis líka.
— Clotilde, ert þú hrifin af
hinum tveimur líka?
— Talaðu ekki svona asna-
lega, Giorgino. Ég neyddist til
að senda þá líka. Hefði ég ekki
gert það, hefði hann skilið
hvernig landið lá. — Hún gerði
það til þess að ég tæki eftir
henni, mundi hann hafa
hugsað. Þess vegna sendi ég
hina með honum til skemmt-
unar, og nú eru þeir kannske
allir drukknaðir. Clotilde var
farin að snökkta. — Kannske
fæ ég aldrei meir að sjá hann,
og verð að kasta mér út af
svölunum á pósthúsinu.
— Þá köstum við okkur
saman, sagði Giorgíno, og
augun lýstu af göfgi sálar
hans.
— Ó, Giorgino, við erum
bæði svo óhamingjusöm,
snökti Clo meðan tárin runnu.
— En ef hann væri nú lif-
andi? spurði Giorgino eftir
stundarkorn.
Clotilde spratt á fætur og
hætti undir eins að gráta:
— Ef sá fjandi er lifandi
ennþá, skal ég svo sannarlega
sýna honum hver Clotilde
Troll er. Oh, ég hata hann.
Dolpungurinn stefndi af full-
um krafti til Bess, þar sem
i Clotilde óttaðist að finna Fili-
mario dauðan; þar sem hún
óttaðist að firuia hann lif-
andi.
VIII,
Lögreglan skerst í leikinn í
fyrsta sinn. — Ópíum eða
kartöflur? — í fangelsi.
Jeanette klauf öldufaldana.
Bill stóð vörð, og um kvöldið
gaf hann viðvörunarmerki, og
allir þustu upp á þiljur.
— Þetta þarna í sjóndeild-
arahringnum, gætu það verið
tollarar? sagði hann við
Ketty.
Ketty varð ekki uppnæm. Hún
spurði Bill hvort allt hefði
verið gert samkvæmt skipun-
um hennar. Bill fullvissaði
hana um að allt væri í lagi, og
hver sneri til sinna verka.
Hálftíma seinna komu þrír
lögreglumenn um borð í Jean-
ette, og Bill tók vel á móti
þeim.
— Hafið þér skipspappírana
í lagi? spurði yfirmaðurinn.
Bill vísaði laganna þjónum
inn í káetuna og tók fram
bunka af kryppluðum blöðum.
„Þetta er gott,“ sagði for-
inginn, þegar hann hafði litið
á pappírana. „Hvað eruð þið
að gera á þessum slóðum?“
„Við herum hér á skemmti-
ferð með fröken Ketty Blimm-
ont. Hún á Jeanette, og við er-
um í hennar þjónustu. Þetta
stendur að vísu í skipspappír-
unum,“ sagði Bill.
— Ólala, sagði lögreglufor-
inginn hæðnislega. Jahá, svo
fröken Blimont er á skemmti-
siglingu á þessum gamla járn-
hólk.
— Ekki hafa allir eins mikl-
ar tekjur og lögregluliðið,
sagði ennþá kuldalegri rödd
fyrar aftan hann. „Amerískir
borgarar verða að gera sig
ánægða með það, sem örlögin
úthluta þeim.
Lögreglumennirnir þrír
snerust á hæl, þar stóð Ketty í
ljósbláum morgunkjól. Hún
var sannarlega yndisfögur.
— Fyrirgefið, sagði foring-
inn, en þér verðið að viður-
kenna, að svona gamall dallur
er ekki þess virði að vera far-
artæki svona fallegrar konu.
Ketty brosti, greinilega glöð
yfir gullhömrunum.
— Hvers vegna höfum við
heiðurinn af heimsókn yðar?“
spurði hún.
— Okkur grunar að hætta
sé á ópíumsmygli á þessum
slóðum, og neyðumst því til
að rannsaka öll skip sem hér
fara.
— Við stödnum öll til yðar
þjónustu, sagði Ketty hneigði
slg lítillega, lét bera sér hæg-
inda stól og settist í hann i
mjög glæsilega stellingu. Þrír
löggæzlumenn til viðbótar
klöngruðust um borð. Foringi
þeirra sagði Bill að láta alla
raða sér upp á þilfarinu, með
sína persónulegu eign við fæt-
ur sér. Þremenningarnir vinir
okkar voru sóttir niður í klefa
sína og raðað upp með hinum.
— Hvað er að ske? hvíslaði
Filimario að Ketty um leið og
hann gekk fram hjá henni.
— Passið bara að segja ekkl
UTVARPIÐ
8,30 Fjörlcg músik í morgunsárið.
9,00 Fréttir.
9.10 Vikan íramundan.
9,25 Morguntónleikar.
11,00 Messa í Dómkirkjunni (Prest-
ur: Séra Sigurður Einarsson í
Holti. Organleikari: Ragnar
Björnsson).
12.15 Hádegisútvarp.
14,00 Miðdegistónleikar:
Útdráttur úr óperunni „Brott-
námið úr kvennabúrinu" eftir
Mozart.
15,00 Frá Ólympíuleikunum í Róm;
I: Setning leikanna (Sigurður
Sigurðsson iýsir).
15.30 Sunnudagslögin.
18.30 Barnat mi (Helga og Hulda
Valtýsdætur).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Spænsk gítarlög: Jao Bagao
og Carvalhinho leika.
19.40 Tilkynningar.
20,00 Fréttir.
20,20 Dýraríkið: Þorsteinn Einars-
son íþróttafulltrúi spjallar um
súluna.
20.40 Frá tónlistarhátíðinni í Prag
í vor sem leið: Sinfóníuhljóm-
sveit pólska útvarpsins leikur.
Stjórnandi Jan Krenz. Söng-
kona: Stefania Woytowicz.
21.15 „Heima og heiman“ (Haraldur
J. Hamar og Heimir Hannes-
son hafa umsjón með höndum)
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,05 Danslög; — Heiðar Ástvalds-
son danskennari kynnir þau
fyrstu þrjá stundarfjórðunga.
23.30 Dagskrárlok.
Dagskráin á morgun:
Fastir liðir eins og venjulega.
20.30 Kórsöngur: Laugarvatnskórinn
syngur þjóðlög frá ýmsum
löndum. Söngstjóri: Þórður
Kristleifsson.
20,50 Um daginn og vegfarn (Sverrir
Hermannsson viðskiptafr.).
21.10 Píanótónleikar: Agnes Sigurðs
son leikur.
21.40 Upplestur: „Stór skuld“, smá-
saga eftir Margréti Jónsdóttur
(Jóhanna Norðfjörð leikkona).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Um fiskinn: Fiskflutningar
með flugvélum (Thorolf Smith
og Stefán Jónsson sjá um þátt
inn).
22.25 Kammertónleikax.
23,00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
og
GUNNAR
GRIMMI
26
— Mikið er hún falleg, segir
Eiríkur og lætur vel að riddaran-
um. — Hver færði ykkur styttuna?
spyr Eiríkur stuttlega. — Það
gerði Gunnar, segir Ervin og bend
ir á hann.
— Segðu mér nú allt, Gunnar,
segir konungur. — Faðir minn,
Úlfljótur, sendi mig með hana til
þín. Gnupa stal henni frá mér,
þess vegna varð ég að vera á ferli
í nánd við búðirnar i von um að
finna hana aftur.
Það, sem síðan gerðist, veizt þú
betur en ég, Eirikur konungur.
— Boga mínum var ekki beint
að honum, heldur þér, Gunnar. —
Ljómandi brös birtist á laglegu
andliti ungilingsins.
— ENDIR. —