Tíminn - 22.11.1960, Síða 9

TÍ MIN N, þriðjudaginn 22. nóvember 1960.

Héraðsfundur Rangár-
vallaprófastsdæmis
Hvolsvelli, 31. okt.
Héraðsfundur Rangárvallapr'ó-
íastsdæmis var haldinn að Breiða-
bólsstað í Fljótshlíð sunnudaginn
30. okt. sl. Hófst hann með guðs-
þjónustu, sem sr. Hannes Guðm-
mundsson í Fellsmúla annaðist.
Prófasturinn sr. Sveinbjörn
Högnason stýrði fundinum og
flutti hann ávarp til fundar'manna
í fundarbyrjun og drap á helztu
kirkjulega viðburði og kirkjuleg
mál, sem fremst eru nú á dagskrá
í kirkjulífinu, bæði innan héraðs
og utan. Sr'. Sveinn Ögmundsson
var kjörinn fundarritari og fór síð-
an fram afgreiðsla allra venju-
legra héraðsfundarmála.
Kirkjur prófastsdæmisins eru
nú nær allar í prýðilegu ásigkomu-
3agi, margar þeirra nýendurbyggð-
ar og endurbættar og sumar ný-
byggðar, og er kirkjan í Eyvindar-
hólum vel á veg komin í nýbygg-
ingu. Má fjárhagur kirknanna telj-
ast góður, eftir allar þær fram-
kvæmdir, sem gerðar hafa verið á
þeim flestum. Sjóðseignir nema
242 þús. rúmum, en skuldir 271
þúsund, og er hér um 17 kirkjur
að ræða. Hefur þeim yfirleitt orðið
vel til fjár við fr’amikvæmdir sínar.
Tveim þeirra hefur verið ánafnað-
ur verulegur arfur og öllum hefur
þeim bor’izt myndarlegar gjafir,
bæði í fé og munum. Sóknargjöld
hafa söfnuðirnir lagt á sig allt að
150 kr. á hver’n gjaldskyldan mann.
Flestar eru kirkjurnar raflýstar’ og
9 þeirra einnig rafhitaðar. Kom
fram almennur áhugi á fundinum
um að næst skyldu svo grafreit-
irnir koma til endurbóta, sem víð-
ast er mikil þörf, er menningar-
þjóðfélagi á að vera samboðið.
Vantax' þar nú helzt forystu og fyr-
irmyndir um 'hversu þessu megi
bezt og skemmlegast fyrir koma.
Þá var kirkjusóknin rædd, eins
og endranær, og hversu helzt
mætti styðja hana og auka, og jafn-
vel dr'epið á félagsleg samtök í
þeim efnum.
Jafnhliða fór fram aðalfundur
kirkjukórasambands prófastsdæm-
isins og undirbjó hann meðal ann-
ars presta- og kóraskipti innan
safnaðanna, eins og framkvæmt
hefui' verið, að nokkru leyti undan-
farandi ár.
Fundirnir voru báðir mjög vel
sóttir, og gengu að verkefnum sín-
um með áhuga og bjartsýni.
P. E. —
Vegagerð fásinna,
kornrækt heimska!
Guðjón er maður nefndur
og er Sigurðsson. Er maður
sá einn af meiri háttar verka
lýðsforingjum í liði íhaldsins
og mun þvi þykja hann gædd
ur því gáfnafari og viðsýni,
sem vel hæfi manni í þeirri
stöðu.
Ekki alls fyrir löngu varð
þessi verkalýðsforingi íhalds
ins landsfrægur fyrir þá kenn
ingu sína, að ein hin mest
aðkallandi umbót í íslenzku
þjóðélagi væri sú, að fækka
bændum um helming. Virtist
Guðjóni sem þá mundi marg
ur vandi leysast, fengi hng-
sjón hans framgang.
Nú hefur Guðjón vakið á
sér athygl ií annað sinn. Á
yfirstandandi Alþýðusam-
bandsþingi hefur hann lagt
til, að hætt sé hið bráðasta
svo heimskulegum fram-
kvæmdum sem þeim, að
leggja vegi á íslandi. Skuli
því fé, sem á fjárlögum er
ætlað til vegagerðar, varið til
hafnarframkvæmda. En Guð
jón hefur meira til málanna
að leggja. Undanfarin ár hef
ur Klemenz á Sámstöðum og
ýmsir fleiri verið' haldnir
þeim gril'lum, að unnt sé að
þeim grillum, að unnt sé og
ábatavænlegt að rækta korn
á landi hér. hetta segir Guð
jón að sé regia heimska, sem
taka eigi fyrir með öllu.
Jæja, þá veit Klemenz á
Sámsstöðum líklega loksins
hvers virði ævistarf hans er.
Sveitalífssaga eftir Joan
Bojer í þyð. Sveins Víkings
Bókaútgáfan Fróði hefur
gefið út slcáldsöguna DÝRI-
DALUR eftir norska skáldið
Johan Bojer. Þetta er allmikil
sveitalífssaga og bráðskemmti
leg. Þar skiptast á gáski og al-
vara eins og Bojer var bezt
iagið.
í sögunni. segir frá Hans í
Dýradal, sem var nokkuö
brokkgengur framan af árnm,
þótti nokkuð gott í staupinu
og hafði gaman af að leika
á náungann í hrossakaupum.
En oft verður góður hestur
úr göldnm fola, og brátt
skynjar Hans ábyrgð sína og
ætlunarverk að halda í horf-
inu i Dýradal og þó heldur
betur, og þá kemur manndóm
ur hans í ljós. En sagan verð I
ur þó aðallega togstreita
milli gamals og nýs tíma, og
það verður sorgarsaga — ein
af mörgum — þegar fóstur-
sonurinn, sem gömlu hjónin
hafa sefct traust sitt á til þess J
að taka við Dýradal, leitar á i
aðrar slóðir, en hyggst að-1
eins að hreppa þar feng nokk
urn til að eyða á öðrum slóð-
um.
Þetta er alllöng skáldsaga'
eins og margar sögur Bojers
og í íslenzku útgáfunni er
hún um 320 blaðsíður. Útgáf
an er vönduð vel, og þýðand
inn er séra Sveinn Víkingur.

I

Þeir félagarnir GuSmundur Sveinsson og Gu'ömundur Guðmundsson horfa ásamt japönskum leiðsögu- |
manni sínum á gamalt japanskt hof í fögru umhverfi við Kyoto. I
f gærmorgun sátu tveir lang-
förulir Vestfirðingar inni í
skrifstofu heildsölunnar Marco
í Morgunblaðshúsinu. Þeir voru
að koma fr'á Japan. Þetta voru
þeir Guðmundur Sv-einsson,
fréttaritari Tímans á ísafirði,
og Guðmundur Guðmundsson,
netagerðarmaður. Þeir Guðm-
undarnir reka Netagerð Vest-
fjarða á ísafirði, en það fyrir-
tæki setur saman nótina fyrir
margan síldveiðibátinn eða bæt-
ir hana. Tíðindamaður blaðsins
hitti þá félaga snöggvast að
máli, en annars hefur' Guðmund
ur heitið að segja Tímanum bet-
ur frá Japansförinni síðar.
— Hvað átti það að þýða að
þjóta til Japan?
— Ja, okkur var boðið þetta
og áttum við kannske að neita
boðinu?
— Nei, auðvitað ekki, en
•hvert var erindið?
— Heildverzlunin Marco hef-
ur umboð fyr’ir japanskt neta-
gerðarfyrirtæki, sem heitir
Momoi Fishing Net Meg. Co.
í Ako-shi í Japan. Þetta mun
vera stærsta netaverksmiðja í
Japan og selur Evrópumönnum
og Ameríkumönnum mjög mikið
af veiðarfærum. Þetta fyr'irtæki
flytur t. d. út um 40% af öllum
fiskinetum, sem Japanir flytja
út, og sést á því, 'hve fyrirtækið
er stórvaxið. Síðustu ’árin hefur
mikið verið flutt hingað til
lands af fiskinetjum, nótum frá
Momoi, og við höfum unnið
mikið úr þessum netum. Svo
bauð fyrir'tækið okkur út til
þess að skoða verksmiðjurnar
og framleiðsluna, og eins til
þess að við gætum kynnt þeim
íslenzkar þarfir svo að þeir
gætu frekar fullnægt þeim.
— Hvert var haldið héðan?
— Með flugvél til Hamborg-
ar. Þar dvöldum við þrjá daga
á vegum skrifstofu japanska
fyrirtækisins þar í borg. Þar
stigum við svo upp í þotu og
flugum í einum áfanga til An-
chorage í Alaska, og þaðan
beint til Tokio. Við vorum 16
klukkustundir á flugi frá Ham-
borg til Japan. Þar tóku full-
trúar Momoi á móti okkui’, og
þegar við höfðum skoðað borg-
ina, fórum við til Ako-shi, þar
sem aðalverksmiðjur Momoi
eru.
Þar vinna um 1200 manns,
og eru notaðar að mestu alveg
nýjar vélar, flestar árasgamlar.
Þetta eru japanskar vélar og
mjög géðar. Þjóðverjar nota t.d.
japanskar hnýtingavélar í neta-
verksmiðjum sínum. Eftir það
fórum við til Kyoto og Nara og
skoðuðum fleiri borgir. Allt var
þetta ferðalag mjög lærdóms-
ríkt og, skemmtilegt og vel fyrir
okkur séð í alla staði.
— Kynntuzt þið fiskveiðum
Japana?
— Já, við f0111111 til stórs út-
gerðarbæjar í nágrenni Tokio.
Þar eru gerðir út um þúsund
bátar, og m.a. stundaðar humar-
veiðar. Útgerðarbragur allur
var hinn myndarlegasti, og það
vakti einkum athygli okkar, hve
umgengni í bátnum var þrifleg,
t.d. í vélarrúmi.
— Fóruð þið beint heim fró
Japan?
— Nei, við fórum fyrst til
Honolulu og vorum þar tvo
daga og síðan til Los Angeles,
þar sem við dvöldum aðra tvo
daga. Þar skoðuðum við útibú
og verksmiðju Momoi og sáum
ýmsar nýjungar, t.d. netagerð,
þar sem engir hnútar eru, held-
ur þræðir mpskvanna ofnir
saman. Þetta er enn á til-
raunastigi, en líklegt að þetta
valdi miklum breytingum til
bóta í netagerð. Svo fórum við
til New York og komum heim
með Loftleiðum í gærmorgun,
sögðu þeir Guðmundarnir að
lokum.
— Hvað voruð þið lengi í för-
inni? — 23 daga. —
Guðmundur Sveinsson til hægri, og Guðmundur Guðmundsson staddir í Japan. 'A
fslenzkir netagerðarmenn fóru 1
til Japans að skoða netagerð I