Tíminn - 26.11.1960, Síða 11

Tíminn - 26.11.1960, Síða 11
T f MIN N, laugardaginn 26. nóvember 1960. 11 Leikfélag Kópavogs: — Útibúið í Árósum Ærslaleikiir, sem óspart kitlar hláturtaugarnar eftir Curt Kraatz og Max Neal leikstjóri: Einar Guðmuné.sson . Um þessar mundii er sennilega hvergi á landinu hlegið jafn inni- lega og í þessu nýja leikriti Leik- féiags Kópavogs. Þetta unga og þróttmikla leikr íólag á að visu við erfiðar aðstæð- ur að búa, en meðlimir þess leggja gveinilega hart að sér og vinna mikið. Félagið er í sóknarhug og scgja mætti mér að þeir tímar seu skammt undan, að hinir lærðu knæpuspektngar nófuðstaðarins r eyðist til að tala um Leikfélag Kopavogs af tilhlýðiltgri virðingu. Það er að minnsta kosfi staðreynd að um þessár mundir tekst leik- u’um þess öðrum betur að vekja ósvikinn hlátur gesta sinna, — og er það ekki helzti óskadraumur hvers gamanleikara? — Og það er vonandi aðeins Alþýðublaðið. sem er svo hámenntað i ieiklist, að það geti sagt, að Kópavogsbú- ar hafi ekki vit á, hvenær þeir c gi að hlæja! „Útibú í Árósum“ ev í stuttu máli sagt gamanleikur, sem hefur það eitt að markmiði, að skemmta fólki eina kvöldstund. Þessu marki ná höfundarnir full- komlega. Aðferð þeirra er að vísu á engan hátt frumleg eða skáld- 'eg. Þeir fara á hrifiingabjörgum um leikbókmenntirnar og fá víða að láni eitt og annað, sem reynsla er fyrir að veki einkum hlátur nianna í leikhúsi. Þetta er síðan kvyddað með fyndni, sem höfundar hafa orðið sér úti um í gömlum brandarasöfnum Bokmenntalegt gi!di hefur þetta leikrit því ekki, en það er liðlega samið og spreng hlægilegt. Leikstjóri er Einar Guðmunds- son og er þetta fyrsta leikritið, Max Anderson (Sigurður Jóhannsson). Frú Möller (Auður Jónsdóttir). sem hann stjórnar. Hraði leiksins var góður og það var hressilegur biær yfir óllum leiknum. Verk h;ns unga ieikstjóra var vel og samvizkusamlega unnið við erfið- ar aðstæður. Frú Auður Jónsdórtir fer með aðalhlutverk leikritsms. Er leikur hennar bráðfyndinn, léttur og í'jör- legur. Frú Auður er reynd og ör- ugg leikkona og á létt með að túlka hið skoplega í hlutverki síiiu. Sig. Grétar Guðmundsson fer einnig léttilega með hlutverk sitt sem hinn ótrúi eiginmaður. Hann er ltríkur í leik sínum og getur siegið á ólíka strengi. Leikur hans í 2. og 3. þætti var ágætur. Helga Löve, í hlutverki Irene Lenko, er stórglæsOeg. Hún er upprennandi stjarna, sem er skemmtilega frjálsleg og djörf í f.isi. Þegar þessi leikkona hefur fengið nauðsynlega ögum, ætti bún að eiga auðvelt með að kom- as< í fremstu röð. Sigurður Jóliannesson (Max) minnir dálítið á Flosa Ólafsson og var afar vinsæll á '’viðinu. Sama r.'áli gegnir um Víiborgu Sven bjarnardóttur, (Annemarie, kær- asta Max). Hún er falleg leikkona. sem býður af sér íóðan þokka. Leikur hennar var eðlilegur og Icutverk sitt leysti hún vel af lmndi. Árni Kárason lék alþingismann- ikr Andersen af myndugleik og öryggi. Hann sómdi sér prýðilega í þessu hlutverki. Aftur á móti er !okur Péturs Sveinssonar ekki sem bezt heppnaður að þessu sinni. Pétur er dágott efni í skop- leikara, en í þessu hlutverki of- ,le kur hann á köflum og ýkir I skapferli og framkomu hins Theobald Möller (Sig. Grétar Guðm.son). Diego (Pétur Sveinsson). Paul Newmann (Gestur Gíslason). Theobald Möller (Sig. Grétar Guð mundsson). Cohn (Björn Einarsson). spánska greifa, sem verður fyrir! bragðið ekii eins skemmtilegur og eini standa til. Sveinn Halldórs- son fer með iítið hlutverk, en gerir því góð skil. Gestur Gísla- son, er nokkuð daufur framan af, en leikur hans fer vaxandi og hann bregður víða fyrir sig ágæt- um leik. Björn Einarsson leikur bragðarefinn Cohn af mikilli prýði og er túlkun hans c,l hin hressi- legasta. Gunnar llarðarson, Guðmundur Guðmundsson og Hulda Sveins- dóttir fara með smáhluíverk í þessum le;k og skila þeim yfir- leitt snoturlega. Ef menn fara til að sjá þennan leik til þess eins að létta sér upp f;á amstri ug alvariegum heila- brotum dagsins, þá verða þeir ekki fyrir vonbrigðum. Leikfélag Kópavogs á þakkir skyldar fyrir dugnað sinn og þá ágætu skemmt- un, sem það veitir gestum sínum. Gunnar Dal Vegleg minnningar- gjöf Á ÁRUNUM 1954—’56 fóru fram miklar endurbætur á Kálfholts- •kirkju í Rangárvallasýslu. Kostuðu þær háa fjárhæð, sem nú er að fullu greidd. ítilefni af þessum endurbótum hafa mörg núverandi og fyrrver- andi sóknarbörn kirkjunnar minnzt hennar með áheitum og rausnar- legum gjöfum í peningum og góð um gripum. Hefur áður verið get ði þess, sem barst til síðustu ára- móta. Sl. vor gáfu hjónin Ingiriður Eiríksdóttir og Guðjón Jónsson í Ási 10 sálmabækur. En á nýliðnu sumri barst kirkjunni stór og veg- leg gjöf. Er það skírnarfontur, meistaralega útskorinn af lista- manninum Ríkharði Jónssyni í Reykjavík, með guðspjallamynd- um og ritningargreinum; og að font fonturinn sé gefinn: „til minn- ingar um Maríu Jóhannesdóttir og Ágúst Jónsson frá Sauðholti. Frá börnum , þeirra". Skírnarskálina átti kirkjan fyrir, á hana er grafið 1663. Eins og meðfylgjandi mynd sýn- ir er hér um mikinn og fagran grip að ræða, sem ánægjulegt er að kirkjan hefur eignazt, til prýði og yndisauka. Gefendunum er hann um langa framtið gott.vitni rausnar og ræktarsemi við ferrn- ingarkirkju sína, ásamt ríkum kær leikshug til látinna foreldra. Fyrir hönd safnaðar Kálfholts- kirkju fær'i ég gefendum skírnar- fontsins sérstaklega, svo og öllum, sem óður hafa gært kirkjunni gjaf ir, hjartans þakkir og hugheilar árnaðaróskir. Guðjón Jónsson sóknarnefndarform. Kvikmyndasýn ing Germaníu Á morgun, laugardag, verS ur kvikmyndasýning á vegum félagsins Germanía í Nýja bíói, hin síffasta fyrir ára- mótin. Sýndar verffa aff venju frétta- og fræffslumyndir. Fréttamyndimar, sem sýnd ar verða, eru frá síðastliðnu sumri og hausti, m.a. frá V- Berlín, nýbyggingum þar og skipulagningu, sem risið hafa upp úr rústunum, er stríðið skildi eftir. Fræðslumyndirnar verða tvær. Er önnur frá sumar- búðum kaþólskra ungmenna, Burg Feuerstein, þar sem margt er haft fyrir stafni, m.a. svifflug. Hin fræðslu myndin er einkar nýstárleg, tekin í brúðuleikhúsi, þar sem brúðurnar dansa ballet, dauða dansinn, af einstakri list. Sýningin hefst kl. 2 e.h., og er öllum heimill aðgangur, börnum þó einungis í fylgd með fullorðnum. Leikhúsgestur hjá Leikfélagi Kópavogs skrifar: Kátlegt viðskiptalíf Það er útlendingum sifellt undr- unarefni, að smáþjéð eins og ís lendingar geti átt sérstæða og sér staka menningu svo fáir og fá- tækir sem þeir eru. Eins mun vera með okkur Reykvíkinga, að við undrumst, þegar við rennum augum yfir glæsilegt félagsheimili sem hinn kornungi kaupstaður á Digraneshálsi hefur reiSt og hækk ar „að tiltölu við fólksfjölda" mun meira en háreist bæjarsjúkrahús höfuðborgarinnar. Enn meiri furðu mætti það vekja okkur oð félag áhuga- manna um leiklist skuli að vinnu degi loknum æfa og leika þar nokkur lelkrit á ári. Eg átti þess kost nú fyrlr skömmu að sjá fyrsta leikrif þeirra á þessu haustl: ÚTIBÚIÐ í ÁRÓS- UM. Ekki myndi neinum detta í hug að leggja sömu mælistiku á þe'tta starf og það sem atvinnu- vinir Thalíu geta afrekað við Hverf isgötu, en skemmtilegri kvöld- stund er hægt að eyða við að kynnast tómstundarföndri þeirra áhugamanna þar i Kópavogl. Leikritið er léttur gamanleikur og efnið margnotað. Fjölkvænis hneigð eiginmanns, sem tekinn er að reskjast og ætlar að næla sér í imyndaða æsku með því'að sofa hjá ungri konu. Alltaf er hægt að láta skringiiega og skemmtilega hluti gerast í sambandi við þá klípu, sem er samfara því að reyna að fara á bak við slynga eiginkonu. Ekki tekst öllum þeim, sem með leik fara jafn vel, en ég tel hlut þeirra beztan: Helgu Löve, sem leikur léttlyndu konuna, sem geymd er i Árósum, Björns Ein arssonar, sem sér um hið vafa sama fyrirtæki f Árósum og Vil borgar Sveinbjarnardóttur, sem fer með hlutverk dóttur hins brokkgenga kaupmanns, sem er talinn fyrlr útibúinu í Árósum. Sigurður Jóhannesson fer og all vel með hlutverk, þess sem vill verða tengdasonur á kaupmanns heimilinu. Þetta átti vart að vera lelkdómur svo ég tíunda ekki nöfn en mér finnst Sigurður Grétar Guð mundsson um of unglegur i gerfi því, sem hann ber til að vera trú verðugur gamall gjálifisbósi. En þessi merkilega menningarstarf seml, sem þarna er að gerast er þess virði að henni sé gaumur gefinn og þeir, sem vildu kynn ast henni geta haft hláturlétt kvöld fyrir vikið. Ekki efa ég að þegar þetta duglega leikfélag fer að heimsækja nágrannasveitirnar muni það eiga vinsældum að fagna með Árósaútibúið sitt. VEB /

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.