Tíminn - 28.05.1961, Blaðsíða 11

T í MIN N, simnndagiim 28. maí 1961,
11
Hve mikill lygari ert
ViS skulum vera sanngjörn
og heiðarleg. Allir grípa til
smáskreytni við og við, og
það er ekki nema eðlilegt. En
hér getur þú séð, hve langt
þú ert leidd/ur í lygunum. Ef
þú ert eins og fólk er flest,
álíturðu sjálfa/n þig ósköp
venjulega persónu, 99—
100% heiðarlega. En gættu
þess, að í þessu tilliti munar
mikið um þetta eina prósent.
Hvers vegna erum við að
skrðkva? Ástæðurnar til þess
eru furðu einfaldar. Lesið nú
bara:
ic Við skrökvum til þess að vera
kurteis, til þess að hlífa
þeim, sem við skrðkyum að,
við bláköldum sannleikanum.
Við skrökvum af því, að það
er þaegilegra heldur en að
segja sannleika, sem ef til
viil er þreytandi að segja frá
og jafnvel erfitt að trúa.
Við skrökvum til þess að láta
umheiminn trúa því, að við
séum eins og víð viljum vera,
en ekki eins og við erum.
En eitt er athyglisvert. Við
skrökvum aldrei um þá hluti,
sem við álítum mikilsverða.
Hefurðu hugrekki
Hér fer á eftir próf í tveimur
liðum. Ef þú hefur nóg hugrekki
ta þess að leggja í prófið, er
eins líklegt að árangurinn komi
þér mjög á óvart. En fyrir þá,
sem ætla að leggja í eldraunina,
viljum við taka eftirfarandi
fram: Þú mátt ekki vera leng-
ur en eina mínútu að svara öll-
um spumingunum í fyrri þætt
inum. Þú mátt ekki velta spurn
ingum fyrir þér, heldur svara
þeim strax í samræmi við það,
sem þér finnst réttast vig fyrstu
yfirsýn.
Og skrökvaðu ekki! Það er
ekkert eins hættulegt og að
skrökva að sjálfum sér!
Fyrsti þáttur
1. Skrökvar þú, af því aS
það er þægilegt?
a. Aldrei 4
b. Stundum 3
c. Venjulega 2
d. Alltaf 1
Skiftast á
um börnin
Nú er loksins búið að ganga
frá því, hvort þeirra Ingiríðar
Bergmanns eða Robertos Rosse
linis á tilkali til barnanna sem
þau eignuðust í hjónabandi sínu,
sem endaði fyrir þreanur og
liálfu ári. Það var rétturinn í
Róm, sem kvað upp úrskurðinn,
og hann var þess efnis, að börn-
in skyldu vera sitt árið hjá
hvoru foreldranna, utan þó öll
jól hjá Rosselini og alla páska
hjá Ingiríði.
Það' er annars athyglisvert,
að hæstirétturinn í Róm hefur
ekki ennþá viljað fallast á skiln
að þeirra hjónanna. Hins vegar
vinnur hann ötullega að því, að
reyna að sanna, að Iijónavígsla
þeirra í Mexíkó árið 1950 hafi
verið ólögteg.
2. Ertu alltaf heiðarlegur í
peningasökum?
a. Alltaf 4
b. Venjulega 3
c. Stundum 2
d. Aldrei 1
3. Skrökvar þú til þess að
virðast menntaðri en þú
ert?
a. Aldrei 4
b. Stundum 3
c. Venjulega 2
d. Alltaf 1
4. Skrökvar þú aðeins til
þess að láta taka eftir
þér?
a. Aldrei 4
b. Stundum 3
c. Venjulega 2
d. Alltaf 1
5. Skrökvar þú til þess að
komast hjá óþægindum?
a. Aldrei 4
b. Stundum 3
c. Venjulega 2
d. Alltaf 1
6. Skrökvarðu til þess að
komast betur áfram?
a. Aldrei 4
b. Stundum 3
c. Venjulega 2
d. Alltaf 1
7. Skrökvarðu til þess að
komast hjá þvf að særa
aðra? \
a. Aldrei
b. Stundum
c. Venjulega
d. Alltaf
4
3
2
1
hugsað þér að gera eitthvað
allt annað. Hvað segirðu þá?
a.
b.
c.
d.
Mér er það sönn ánægja
að þiggja boðið 1
Ég get ekki svarað því
alveg strax (og hugsar
þér að svara því aldrei) 2
Því miður er ég upptek-
in/n (það er ósatt) 3
Nei, þakka þér fyrir.
Mig langar ekkert að
koma 4
2. Þú finnur 500 krónur á
gólfinu f leigubílnum. Bfl-,|,
Hér sjáum við Kardlmommupabbann, Thorbjörn Egner, og á borðlnu stend
ur kötturinn hans, sem ekkert borðar annað en mjólkursúkkulaðil
Annar þáttur
Nú er það versta afstaðið.
Nú máttu vera eins lengi “að
hugsa eins og þú vilt. Meira
að segja áttu að hugsa þig
vandlega um, áður en þú
svarar:
1. Kona frænda þíns býð-
ur þér í fermingarveizlu
dóttur sinnar. Þú hefur
sterkan grun um það, að
veizlan verði leiðinleg. Það er
síður en svo, að þig langi til
að fara. Kannske hefurðu
stjórinn spyr, hvað þú hafir
fundið. Þú svarar:
a. Ekkert 1
b. Ég missti hattinn minn
(hanzkana, veskið, vasa-
klútinn, trefilinn, skýl-
una eða eitthvað hlið-
stætt!) 2
c. Fimmhundruð kalL Við
skulum skipta honum
jafnt 3
d. Peninga. Aktu niður á
lögreglustöð 4
3. Vinur þinn spilar fyrir
þig plötu með nýtízku tónlist.
Þú hefur aldrei heyrt þetta
lag, — eða hvað á nú að kalia
það — áður. Hann spyr þig,
hvort þú kannist við það. Þú
svarar:
a. Já, ég man bara ekki
hvað það heitir 1
b. Mér finnst það, en ég
kem því ekki fyrir mig 2
c. Mér finnst meira máli
skipta, hvað þér finnst'
um það 3
b. Nei, ég hef aldrei heyrt
það áður 4
4. Síðasta vinna þín var
heldur lítilmótleg. Þú veizt,
að þegar þú sækir um aðra
vinnu, getur það orðið þér
f jötur um fót. Hvað segir þú
um gömlu vinnuna, þegar þú
sækir um aðra?
a. í raun og veru byggðist
allt á mér 1
b. Ég gerði allt, sem yfir-
maðurinn átti í raun og
veru að gera 2
c. Ég tók þessa vinnu af
því þeir lofuðu að
hækka mig fljótlega 3
b. Vinnan, sem ég hafði
var nauða ómerkileg.
Mér fannst hún of ó-
merkileg fyrir mig 4
5. Marta gamla frænka er
í sinni árlegu heimsókn hjá
þér og það er ekki að sjá, að
hún ætli að fara neitt í bráð-
ina. Hvað segirðu, til þess að
koma henni af stað?
a. Við eigum von á öðrum
gesti og þurfum á her-
berginu, sem þú ert í,
að halda 1
b. Við þurfum að mála
herbergið, sem þú ert í 2
c. Hann ætlar að rigna það
sém eftir er mánaðarins 3
d. Okkur þykir afskaplega
vænt um þig, en nú ertu
búin að vera hér nógu
lengi 4
Sannleikurinn um þig
Leggðu nú saman, það sem
þú fékkst út úr þessum
spurningum, gildi þeirra er í
talnadálkinum aftan við
hvert svar.
(Framhald á 15. síðu).
SakLausa
sagan
með þennan
djöfuls há-
vaða, krakki!
Háttsettur íslendiugur var á
ferO um Noreg, og meöal annars
dvaldi hann nokkrar vikur í
Þi’ándheimL Þar var hann í
fjallahóteli, sem rekið vair af
ekkju einni og tveimur falleg
um og fjörugum dætrum henn-
ar. — Fáeinum árum síðar var
þessi sami háttsetti íslendingur
aftur á ferð þarna, og að þessu
sinni með konu sinni. Hann fór
með hana til fjallahótelsins, sem
enn var rekið af mæðgunum
þremur. Önnur dóttirin fylgdi
þeim upp í herbergið, og þegar
þangað kom, spurði íslendingur
inn stúlkuna, hvort hún þekkti
hann aftur. Stúlkan virti hann
lengi og vandlega fyrir sér, en
kvað svo nei við.
Bar nú ekki til tíðinda um
, nóttina, en næsta morgun kom
stúlkan með kaffið til þeirra
hjónanna í rúmið, eins og siður
er þar um slóðir, og ekki hafði
hún fyrr komið auga á íslend-
inginn fáklæddan í rúminu, en
yfir henni birti. Um leið rak
nún upp mikið fagnaðaróp og
' sagði: — Æi já, nú man ég
eftir yður!