Tíminn - 10.02.1962, Blaðsíða 2

GENGUR MED BARN G. B. $.!
Það er staðreynd, að Ge-
orge Bernard Shaw, hinn
mikli i'rski leikritahöfundur,
dó árið 1950, þá 94 ára að
aldri. En það er einnig stað-
reynd, að fyrir fáeinum vik-
um tók stjórnercdum og um-
boðsmönnum leikhúsa í New
York, Moskvu og London að
berast nýrituð leikrit eftir
Shaw . Þeir urðu að vonum
furðu lostnir yfir þessum
einstæðu atburðum, en enn
meiri varð undrun þeirra, er
þeim bárust fleiri nýrituð
lejkrit, sögð eftir löngu látna
leikritahþfunda.
M. a. má nefna 1-eikrit í þi’em
þáttum eftir Anton Chekov (dá-
inn 1904), pólitískian harmleik eft
ir Tolstoy (dáinn 1900), smáleik
eftir Emily Bronte (dáin 1848),
og harmleik eftir John Gals-
worfchy (dáinn 1933). Þeir fengu
einnig tilkynningu þess efnis, að
í undirbúningi væri nýtt leikrit
eftir William Shakespeare.
Handritin voru vélrituð og
vandlega frágengin. gfindandinn
var mrs. Patricia Shaw frá Shorn-
hill, nálægt Gloucesterhire.
Shakespeare ekki heima
Þegar menn voru búnir að ná
sér eftir mestu undrunina, var
hafizt handa um rannsókn þessa
furðulega máls. Maður var send-
ur í pílagrímsför til Shornhill,
og hann gerði sér eðlilega vonir
um að hitta þar fyrir alla mestu
leikritahöfunda heimsins.
Þegar hann barði að dyrum,
var tekið á móti honum af skeggj
uðum manni á fimmtugsaldri,
John Steele.
Nei, því miður var William
Shakespeare ekki heima. Ekki
heldur Emily Bronte. Og engin
merki sáust um Anton Ohekov.
— En Bernard Shaw? spurði
sendimaðurinn.
— Eg held að þér ættuð að
koma inn fyrir og ræða málið
við eiginkonu mr. Shaw, Patricia.
Franska skáldkonan Francois Sagan, sem er jafn fræg að endemum eins og fyrir skáldsögur sínar, breytti ný-
lega út af þeirri reglu sinni, að hennl goðjaðist bezt að eldrl mönnum með gráspengt hár. Hún gekk að eiga
eiginmann nr. 2, og að þessu sinnl var hann á svipuðum aldri og hún sjálf, og er hár hans hreint ekki tekið
að grána. Nú eru hjónin í brúðkaupsferð, og er meðfylgjandi mynd af þeim á mótorbáti í Feneyjum.
rr

Hér kemur bréfstúfur um Ijósa-
perur:
„ÞIÐ MUNIÐ sjálfsagt eftir raginu
með (jósaperurnar, sem ekkert ent
ust í fyrra.
Þegar ég var úti í haust, keypti
ég mér 10 góðar Ijósaperur frá
Philips, sem mér var sagt að
brynnu í 2000 tíma að meðaltali.
Annað kom upp. Þær entust 100—
200 tíma, alveg eins og hinar.
Eg minntlst á þetta við rafvirkja,
sem ég hifti hjá kunningja mínum,
og er ég sagði honum, að ég byggi
í Heimunum, sagði hann: „Jú, þetta
þekkir maður nú. í Heimunum og
yfirleitt nærri spennistöðvum er
240—250 volta spenna, og hún
sprengir auðvitað allar perur fyrir
220 volt, og fer á skömmum tíma
með öll heimilistæki og mótora,
sem byggðir eru fyrir 220 volta
spennu".
Gætir þú nú fengið það upplýst
hjá Rafveitunni, hvort þefta sé
rétt, og ef svo er, hvers vegna
þetta er gert, og hvaða ráð eru
gegn þessari herferð gegn okkur,
því fyrir nú utan, hvað það kostar
okkur borgarana, þá fara nokkrar
milljónir í súginn fyrir iandið með
þessum aðförum. — Með kveðju,
Einar E. Einarsson".
ÞAÐ MUN ALKUNNA, að spenna
rafmagns hér í Reykjavík og ná-
grenni, og vafalaust víðar um land,
er dálítið misjöfn og ýmist fellur
hún eða hækkar, og veidur þetta’
auðvitað töluverðum vandræðum,
en líklega ekki gott við að gera.
Einkum mun þéffa eiga við, þar
sem mikið er um ioftlínur og
spennistöðvar dreifðar. Þegar álag
er lítið, fer spennan upp i 240—
250, en lækkar þess á milli niður
fyrir 200. í námunda við spenni-
stöðvar mun spenna oft ærið há að
jafnaði og höfð þannig að yfiriögðu
ráði, til þess að fá hærri spennu
og nær réttri, þegar fjær stST'-ini
dregur. — Hárbarður.
E. t. v. getur hún útskýrt þetta
allt fyrir ySur.
Og næstu tvo daga var „mrs.
Shaw“ aS útskýra málið, meðan
John Steele snerist í kringum
frúna og þennan kærkomna gest.
Eifct sinn viðurkenndi frúin John
Steele sem eiginmann sinn.
— Ef þér viljið trúa þeirri
staðlreynd, sagði frúin, að við
George Bernard Shaw gengum í
heilagt hjónaband í Hotel Eu-
ropa, Killarney, 9. ágúst 1961,
mun yður virðast allt, sem ég
segi yður, einfalt og blátt áfram.
Það skýrir, hvernig mér var
mögulegt að skrifa tuttugu leik-
rit og vélrita meira en 600,000
orð síðustu mánuðina.
Fjölskyidan öll frúir
— Eins og flest fólk, trúið þér
líklega, að Shaw sé dáinn. En ég
segi yður, að hann er lifandi.
Ha,nn er hérna núna við hlið
mér, þrunginn lífskrafti og fjöri.
Þetta er ótrúlegt þeim, sem skilja
ekki, að við lifum af líkamlegan
dauða.
Það furðulega er, að fjölskylda
frúarinnar hefur tekið þessu öllu
sem staðreynd. John Sleele trú-
ir þessu. Og börnin þrjú, 8, 7 og
4 ára, trúa því, að móðir þeirra
sé nú gift George Bernard Shaw.
— Eg kalla hann Bernie, sagði
frú Shaw. Hann gjörbreytti lífi
okkar. Fyrir u. þ. b. ári kom hann
inn í líf mitt. Hugsun hans, mál
og líkami slógu eign sinni á mig.
Áður en þetta átti sér stað,
var Patricia Joudry, eins og hún
hét þá, þekkt sem vinsæll höfund
ur sjónvarpsleikrita báðum meg-
in við Afclantshafið. Hún vann
sér inn nægilega peninga með
því að skrifa þessi leikrit, til
þess að kaupa sér tvo Rolls-
Royce bíla og kaupa búgarð, sem
kostaði þá 20,000 pund. Og hún
hafði verið gift John Steele í níu
ár.
í algjörri þögn
En koma George Bernard Shaw
stöðvaði þessa velgengni og gjor-
breytti öllu lífi fjölskyldunnar.
— Eg -hélt áfram að skrifa, en
ég fór að skilja, að orðin, sem
ég skrifaði voru ekki mín eigin
orð. Þau voru orð Shaw’s. Eg gaf
mig fúslega á vald snilli hans.
Hann styrkti mig og fullkomn-
aði. f fyrstu gat John ekki skil-
ið þetta. En smám saman varð
honum ljóst, að ást okkar G. B. S.
var enginn leikur. Hún var al-
gjör. Nú erum við öll ein ham-
ingjusöm fjölskylda.
— Eg bað John um skilnað.
Ekki þennan viðbjóðslega hjóna-
skilnað, sem á sér stað fyrir fram
an jarðneska dómara, heldur
samning til þess að við gætum
fullkomnað okkar aðskiljanlegu
hlutverk.
— Það var dásamlegt síðsum-
arskvöld, þegar við G. B. S. geng-
um í heilagt lijónaband í Killarn
ey. Við stóðum í al.gjörri þögn
við opinn gluggann. Eg fullvissa
yður um, að Bernie var fullkom-
lega raunverulegur, og ég meina
líkamlega raunverulegur fyrir
mig. Eg gat snert hann og fundið
hann við hlið mér.
Vaggan bíður
En hvað segir nú sjálfur fyrr-
verandi húsbóndinn á heimilinu,
Jphn Steele, um þetta allt sam-
an?
— ÞeUa er heilagur sannleik-
ur. G. B. S. er hið leiðandi afl á
þessu heimili. Eg dvelst hérna
sem faðir barnanna okkar og sem
jarðneskur umboðsmaður eigna
okkar. Eg er ekki reiður við G.
B. S. í gegnum Patriciu hefur
hann leitt okkur í því að byggja
upp þetta dásamlega heimili. Eg
hef skýrt þetta fyrir börnunum,
og þau virðast skilja þetta full-
komlega
Serdimaðurinn spurði „mrs.
Vcr.y. r.::-: Chekov, Galsworthy
(Framh á 13. siðu.)
Auglýsingainnstsður
Gunnars
Gunnar Thoroddsen auglýsti
með miklu yfirlæti um ára-
mótin, að ríkissjóður ætti orðið
inni í Seðlabankanum. Fljót-
lega kom í Ijós, að hér var
komið fé það, sem upp var tek
ið af sjávarútveginum á síðast-
liðnu ári.
Hafði Gunnar þó viljað láta
líta svo út sem hér væri uin
einhvern i'áðdeildarafigang að
ræða hjá honum og því lætt
þessu fé inn á reikning ríkis-
sjóðs um áramótin, þótt í Iög-
gjöf stæði, að því skyldi haldið
sér.
Síðan varð Gunnari bilt við,
þegar minnt var á, að hann
hefði talið sig þurfa á fé sjávar
útvegsins að halda í ríkis-
ábyrgðartöp. Rauk hann þá til
og samdi frumvarp um Ríkis-
ábyngðasjóð, sem fé þetta
skyldi renna í.
Siénhverfingaleikur
Síðan á þessi sjóður að taka
á sig ríkisábyrgðartöpin, sem
voru og eru á fjárlögunum.
Þannig fær ríkissjóður þetta
fé eftir sem áður. En sjón-
hverfingaleikinn verður að
leika af því að það var sagt í
blekkingaskyni, þegar féð var
tekið af sjávarútveginum, að
það skyldi renna í ábyrgðatöp
vogna togaranna mestmegnis.
Þessi skollaleikur minnir á
aðfarir hinna fimustu „fjár-
málamanna“, er sagan greinir
frá, sem „millifærðu" fúlgurn-
ar af mikiiy íþrótt þangað til
enginn botnaði í hvað verið var
að fara.
Á fleygifer®
meS „fengimiÉÍ
Gunnar er sem sagt á fleygi-
ferð með þennan „feng“ (120
—140 milljónir króna, sem
hann náði af sjávarútveginum)
og heitir þessi fúlga ýmist
„greiðsluafgangur ríkissjóðs“,
„innstæða ríkissjóðs í Seðla-
bankanum“ eða „Ríkis'ábyrgða-
sjóður — allt eftir því hvern
þarf að blekkja í það og það
skiptið. Þegar gorta þarf um
áramót og gefa fallega skýrslu
um fjárhagsafkomu ríkissjóðs,
þá heitir fúlgan innstæða ríkis-
sjóðs í Seðlabankanum, en
þegar reyna þarf svo að milda
þykkju þeirra, sem féð er
hrifsað frá, heitir fúlgan Ríkis-
ábyrgðasjóður, og það nafn á
nú að lögfesta!
Þunnar @ru flauiirnar
Ríkisstjórnin efndi heit sitt
um að bæta lífskjör almenn-
ings með því að skerða kjör
stórkostlega. Ágúst Þorvalds-
son líkti þessu við húsbændur,
er frá greinir í sögum, er lof-
uðu hjúum sínum góðu viður-
væri, en skömmtuðu þeim síð-
kn flautir í stað undirstöðu-
fæðu. Slíkir húsbændur urðu
ekki vinsælir, heldur illa
ræmdir og áttu erfitt með að
fá hjú sín, er svik þeirra kom
ust í almæli. Fóru hjú frá slík-
um húsbændum og vistuðu sig
hjá öðrum. Flautágróðinn var
því skamnivinnur. Þessi snjalla
líking Ágústs hefur orðið inönn
uin yrkisefni:
Illa stóðust íhaldsheit
um afkomuna góða.
Verður þjóðin varla feit
„viðreisnar“ af gróða.
Þunnt er gefið þegnum í
þeirra ask og nóa.
Alinenningur ætlar því
á öðrum bát að róa.
SBaimiiiiMaiwBaa
2
TIMINN, laugardaginn 10. febrúar 1962