Tíminn - 25.04.1962, Blaðsíða 7

SUMARGJO
Arið 1924 stofnuðu nokkrar
hugsjónaríkar og áhugasamar
konur hér í Reykjavík Barnavina
félagið Sumargjöf. Snemma gerð
ust svo ýmsir skólamenn þar
virkir þátttakendur. Hafa þessir
aðilar borið félagið uppi að lang
mestu leyti til þessa dags.
Tilgangur félagsins var í upp-
hafi sá að stuðla að andlegri og
líkamlegri heilbrigði barna í
Reykjavík og .fyrsta baráttumálið
að koma upp heimili fyrir mun
aðarlaus börn.
Þá var það liður í starfsemi fé-
lagsins frá upphafi að gera 1.
sumardag að sérstökum hátíðis-
degi barnanna og um leið að fjár
öflunardegi félagsins. Sumargjöf
hefur ávallt haft næg verkefni.
Þarf ekki annað en að.kynna sér
helztu þættina í starfsemi félags
ins til að sannfærast um, hve
miklú þetta áhugamannafélag
hefur aorkað og hve þörf verk-
, efni það hefur leyst af hendi fyr
ir borgarsamfélagið á liðnum
áratugum.
Fyrstu árin naut Sumargjöf
engra opinberra styrkja. Má
segja, að það sé fyrst árið 1942,
að ríki og borg hefja fjárstuðn-
ing við félagið, svo nokkru nem-
ur. Hefur sá stuðningur farið
vaxandi síðan, enda verkefni og
umsvif félagsins vaxið ár frá ári.
Þannig er þetta félag, sem
upphaflega átti ekkert nema
nafnið og hina dugmiklu og
áhugasömu stuðningsmenn, orð-
ið að umfangsmiklu fyrirtæki í
borginni, — fyrirtæki, sem veit
ir borgurunum ómetanlega þjón
ustu, sem íleiri vildu verða að-
njótandi, en þess eiga kost.
Sumargjöf rekur nú fjögur
dagheimili og sjö leikskóla. Dag-
heimilin eru: Laufásborg, Vestur
borg, Steinahlíð og Hagaborg.
Þar eru börnin allan daginn og
mánaðargjald nú 600—650 krón-
ur fyrir hvert barn.
Leikskólarnir eru: Austurborg.
Barónsborg, Brákarborg, Drafn-
arborg, Grænaborg, Hlíðárborg
og Tjarnarborg.
í leikskólunum eru börnin
hálfan daginn. Á morgnana frá
kl. 9—12 og síðdegis frá kl. 1—6.
Kostar morguntíminn nú 200 kr.
og síðdegistíminn 350 krónur
fyrir hvert barn á mánuði. —
Bæði á dagheimilunum og í leik-
skólunum eru sérmenntaðar
fóstrur. Hafa þær gott lag á að
gera börnunum vistina skemmti
lega og þroskandi með söngvum,
leijíjum og sögum við þeirra
hæíi.
Nú vita allir, sem nokkuð
þekkja til þessara mála, og þá
að sjálfsögðu bezt forráðamenn
Sumargjafar, að starfsemi félags
ins fullnægir alls ekki þörf borg
arbúa fyrir dagheimili- og leik-
skóla eins og nú er. Um það verð
ur félagið ekki sakað. Starfsemi
þess hlýtur að takmarkast af
þeim fjármunum, sem það hefur
til ráðstöfunar. Ekki verður fé-
lagið heldur sakað um ódugnað
við ag afla sér styrkja frá því
opinbera En þó að allmikið hafi
á unnizt í þessum pfnum, er það
engan vegin nægilegt, eins og
nú er komið.
Forstöðukonur dagheimilanna
og leikskólanna vita bezt, hve
eftirspurnin eftir að koma börn-
um á þessar stofnanir er gífur-
lega mikil. Og foreldrar vita
margir hverjir, hve erfitt er að
koma börnum á dagheimili og
leikskóla og hve Iengi þarf að
bíða til að fá þar pláss. Má reynd
ar segja, að útilokað sé, eins og
nú er, að koma börnum í leik-
skóla. Það er því fyllilega rétt-
mæt og rökstudd krafa, að for-
ráðamenn borgarinnar komi hér
til móts við óskir og þarfir for-
eldra og forráðamanna barna og
stórauki fjárframlög til að koma
upp fleiri dagheimilum og leik-
skólum en nú eru og bæti þann-
ig úr brýnni þörf.
Fyrir þessu má nefna ýmis rök:
1. í stórum borgarhverfum eru
nú hvorki dagheimili né leik-
skóli. Má þar nefna Laugar-
neshverfi, Smáíbúðahverfi og
Bústaðahverfi.
2. Það fer sífellt í vöxt, að hús-
mæður vinni utan heimilis,
a.m.k. hálfan daginn. Stafar
þetta að verulegu leyti af því,
að nú er svo komið kjörum
almennings, að fjölskyldan lif
ir ekki af þeim tekjum, sem
maðurinn aflar. Þessu fólki er
því nauðsynlegt að geta kom
ið börnum sínum í leikskóla
meðan húsmóðirin er að
heiman við vinnu.
3. Víða, einkum í hinum nýrri
hverfum borgarinnar, þar sem
lóðir eru ófrágengnar, er um
hverfið svo sóðalegt, að mæð
ur veigra sér við að láta börn
in út á slíkt leiksvæði.
4. Og sums staðar er gatan með
allri sinni umferð og hættum,
sem henni fylgir. eina leik-
svæði okkar minnstu'og hjart-
fólgnustu borgara.
Það sem gera þarf, er, að stór-
auka fjárstuðning borgarinnar
við Sumargjöf, svo að hún verði
þess megnug að leysa það verk-
efni, sem hér hefur verið drepið
á og skjótrar úrlausnar krefst.
Fyrsta sumardag 1962.
Kristján Benediktsson.
Utgefandi: FRAMSOKNARFLOKKURINN
FramKvæmdast.ióri l'óma> 4rnason ftitst.iórar Pórarmn
Þórarinsson 'áb) Andrés Krist.jánsson. Jón Helgason og Indriði
G Þorstemsson Fulltrúi ritstjórnar Tómas Karlsson Auglýs
ingast.ióri Egill B.iarnason Ritstjórnarskrifstofur i Edduhúsinu.
afgreiðsla. auglýsmgar og aðrar skrifstofui * Bankastræti 7
Simar: 18300—18305 Auglýsingasíioi 19523 Afgreiðslusimi
12323 Askrifta.rg.i kr 55 á mán innanl I lausasölu kr. 3 emt
— Prentsmiðjan Edda h.f -
Það er ekki ríkis-
stjórninni að þakka
Þegar rætt er um afleiðingar „viðreisnarstefnunnar11,
reyna stjórnarsinnar að afsaka sig helzt með því, að hún
hafi enn ekki haft atvinnuleysi í för með sér, eins og
margir óttuðust að myndi verða.
Skýringarnar á þessu eru þó augljósar.
í fyrsta lagi hefur ríkisstjórnin ekki treyst sér til
aS framkvæma „viSreisnarstefnuna" á þann veg, sem
hún ætlaSi í upphafi. Hún lét strax í ársbyrjun 1961
undan kröfu stjórnarandstæSinga um vaxtalækkun og
tók aftur helming vaxtalækkunarinnar, sem var skellt
á í febrúar 1960. ÞaS eitt hjálpaSi mjög til aS draga úr
samdrættinum. Þá hefur barátta stjórnarandstæSinga
einnig orSiS til þess, aS samdráttur opinberra fram-
kvæmda hefur orSiS miklu minni en ella.
í öSru lagi hafa útfærsla fiskveiÖilandhelginnar ocj
ný tæki viS síidveiSar, stórbætt aflabrögSin og tryggt
aukna atvinnu. Ef aflabrögSin á seinasta ári hefSu ekki
orSiS meiri en sérfræSingar ríkisstjórnarinnar álitu
rétt aS áætla þau í ágúst í fyrra, þegar gengisfellingin
var ákveSin, væri atvinnuástandiS nú annaS og verra.
Það er þannig ekki dyggð ríkisstjórnarinnar, þótt hér
sé nú ekki atvinnuleysi. Slíkt hefði liins vegar orðið, ef
hún hefði ekki látið undan baráttu andstæðinga sinna, og
til viðbótar komið batnandi aflabrögð. En þrátt fyrir
þetta hefur hún samt komið fram miklum samdrætti.
eins og í landþurrkun og íbúðabyggingum. Sá samdráttur
á eftir að hefn^i sín og mun t.d. brátt segja til sín í aukn
um húsnæðisvandræðum í höfuðborginni.
Hví má ekki skipta
réttlátlega?
Stjórnarsinnar bera ekki á móti því, að þjóðartekj-
urnar hafa haldið áfram að aukast seinustu árin, þótt
„viðreisnin" hafi ekki stuðlað að þvi. Þetta er að þakka
bættum aflabrögðum vegna útfærslu fiskveiðilandhelg-
innar 1958, nýrri tækni við síldveiðar og hækkandi verð-
lagi á útflutningsvörum.
Það er óumdeilanlegt, að þrátt fyrir þessar auknu
þjóðartekjur, hafa kjör alls fjöldans versnað stórlega síð-
an haustið 1958, er núv. stjórnarflokkar tóku við völd-
um. Fyrir tilverknað „viðreisnarstefnunnar“ hafa þjóð-
artekjurnar skipzt miklu misjafnar og ranglátar en áður.
Það er ekki nema réttlætismál, að þetta verði leið-
rétt og almenningur fá kjör sín bætt.
Blöð stjórnarinnar hafa nýlega viðurkennt, að það
væri rétt hjá Tímanum að búast mætti við góðæri fram-
undan, þar sem verðlag útflutningsvara færi hækkandi og
horfur væru góðar varðandi aflabrögð.
Þetta á| að styrkja það réttlætismál, að almenningur
fái kjör sín bætt 1 samræmi við vaxandi þjóðartekjur.
Ríkisstjórnin hindraði það illu heilli í fyrra, að al-
menningur fengi leiðréttingu máila sinna, þegar hún
ónýtti hina hóflegu kauphækkun þá með hinni. alröngu
gengisfellingu. Almenningur hlýtur því að vinna að því
að fá kjör sín bætt nú. Því verður ekki trúað að óreyndu.
að ríkisstjórnin grípi til nýrra bolabragða til þess að
reyna að hindra slíka leiðréttingu.)
Er það alveg ófrávíkjanleg stefna stjórnarflokkanna,
að þjóðartekjurnar megi ekki skiptast réttlátlega?
Hagabarg — nýjasta og fullkomnasta barnaheimili Sumargjafar.
Á barnadegi i Reykjavík — hátíðahöldum Sumargjafar á sumardaginn fyrsta.
1'IMINN, miðvikudagur 25. apríl 1962.
\
7