Tíminn - 21.10.1962, Blaðsíða 6

Tíminn - 21.10.1962, Blaðsíða 6
Þar sem afstöðu íslands til Efna hagsbandalags Evrópu, getur bor- ið fljótlega á góma á Alþingi, þykir rétt að rifja hér upp f stór- um dráttum nokkur höfuðaíriði í stefnu og starfsháttum bandalags ins. í upphafi þykir rétt að minna á það, að nafn bandalagsins er að ýmsu leyti villandi. Bandalaginu er ætlað að verða meira en venju- legt efnahagsbandalag eða efna- hags'Samvinna tiltekinna ríkja. Bandalaginu er ætlað að verða nýtt ríki með tíð og tíma. Um Það vitna fjölro-örg ummæli forgöngu- manna þesw og núv. leiðtoga. Um það vitnar og ótvírætt sá samn- ingur, er bandalagið byggist á. Efnahagsbandalag Evrópu er byggt á hipum svokallaða Rómar- samningi, sem var undirritaður 25. marz 1957 af sex aðildarríkj- um, Vestur-Þýzkalandi, Frakk- landi, Ítalíu, Belgíu, Hollandi og Luxemburg. Tilgangur EBE f 2. grein samningsins er því lýst sem takmarki bandalagsins, að bandalagsríkin verði sem mest cin efnahagsleg heild. í 3. grein er þessi tilgangur nánar markað- ur á eftirfarandi hátt: ,,a) Brottnám tolla og beinna viðskiptahafta á innflutning og útflutning milli aðildarríkjanna, svo og annarra ráðstafana, sem svipuð áhrif hafa; (b) setning sameiginlegs tolls og sameiginlegrar viðskiptastefnu gagnvart löndum utan bandalags- ins; (c) niðurfelling á tálmunum á frjólsum tilfærslum vinnuafls, þjónustu og fjármagns milli með- limaríkjanna; (d) setning sameiginlegrar stefnu f landbúnaðarmálum; (e) setning sameiginlegrar stefnu á sviði flutningamála; (f) stofnun kerfis, sem tryggi að samkeppni sé ekki aflöguð inn- an sameiginlega markaðsins; (g) ráðstafanir, sem geri kleift að samrýma stefnu meðlimaland- anna á sviði efnahagsmála og leið- rétta misvægi í greiðslujöfnuði þeirra.“ Þá eru ákvæði um stofnun sér- staks félagsmálasjóðs, er vinni að bættum atvinnumöguleikum verka fólks og stofnun sérstaks fram- kvæmdabanka, er veiti lán til efnahagslegra framfara. FuTlu viðskiptafrelsi innan bandalagssvæðisins skal náð á að- lögunartímabili, sem skal lengst vera 12—15 ár. Aðlögunartímabil- inu er svo skipt í 3 stig, sem hvert um sig skulu lengst vera 4 ár, með hugsanlegri lengingu fyrir fyrsta stigið. Jafnhliða þessu skal settur sameiginlegur ytri toliur. Samtímis þessu skal ske annar sá samruni, sem stefnt er að, þ.e. komið á frjálsum vinnu- og fjár- magnsmarkaði, sameiginlegri stefnu í landbúmaðarmálum og samgöngumálum, samræmdri stefnu á sviði efnahagsmála og ýmsrar löggjafar, og stofnun Fé- lagsmálasjóðs og Framkvæmda- banka. Stjórn EBE Stjórn bandalagsins er í hönd- um framkvæmdastjórnar, ráðs, þings og dómstóls. FRAMKVÆMD ASTJ ÓRNIN er skipuð 9 mönnum, sem valdir eru til fjögurra ára. Meðlimum henn ar ber að vera óháðum stjórnum þátttökuríkjanna. Verkefni fram- kvæmdastjómarinnar er, að tryggja framkvæmd ákvæða samn ingsins og fara með úrskurðarvald samkvæmt því. Hún hefur því mjög víðtækt vald til að ákveða stefnu og aðgerðir bandalagsins. f RÁÐINU á sæti einn fulltrúi frá hverri ríkisstjórn aðildarríkj- anna. Hlutverk þess er að tryggja það, að stefna aðildarríkjanna á sviði efnahagsmála í heild séu sam rýmdar. Enn fremur er ráðinu ætl- að að taka ákvarðanir í samræmi við ákvæði samningsins. Yfirleitt er ætlazt til, að Slíkar ákvarðanir séu aðeins teknar eftir tillögum framkvæmdastjórnarinnar. Ráðið getur ekki breytt ákvörðun, sern framkvæmdastjórn telur sig byggja á ákvæðum samnjngsins, nema með samhljóða atkvæðum. Um margar þýðingarmiklar á- kvarðanir þarf einróma sam- þykki, aðallega þó á fyrstu stigUm aðlögunartímans. Eftir það gildir yfirleitt meirihluta ákvörðun, en þá reiknast stóru ríkjunum tvö- faldur til fjórfaldur atkvæðisrétt- ur á við minni ríkin. Á ÞINGINU eiga sæti fulltrúar kjörnir af þjóðþingum þátttöku- ríkjanna. í framtíðinni er ætlazt til að þeir verði kosnir beinum kosningum, sem framkvæmdar verði á sama hátt í öllum þátttöku- ríkjunum. Þá er ætlazt til, að Frakkland, Vestur-Þýzkaland og ítalía hafi 108 fulltrúa hvert, Belgía 42, Holjand 42 og Luxem- burg 18. Hlutverk þingsins er fyrst og fremst að hafa eftirl.it með störfum framkvæmdanefnd- ar. Það hefur aðeins ráðgefandi vald. Þó getur það samþykkt van- traust á framkvæmdanefndina með % hlut atkvæða, og ber henni þá að segja af sér. DÓMSTÓLINN; skipa 7 dómarar. Hann skal fylgjast með því, hvort ákvarðanir ráðsins og fram- kvæmdastjórnar séu löglegar. Að- ildarríki er skylt tii að hlíta úr- skurði dóms, ef hann telur að það hafi ekki fullnægt skyldum sínum samkv. samningnum. Mjög hefur það verið gagnrýnt, að skipulag bandalagsins sé ólýð- ræðislegt, þar sem meginvöldin séu í höndum ólýðræðislega kjör- innar framkvæmdastjórnar, sem sé ekki fyllilega ábyrg gagnvart neinum. Embættismannavald verði þvf mestu ráðandi og því meira. sem lengra líður fram. Afsölun siálfsforræðis í 188. grein samningsins er tek- ið fram, að ákvarðanir fram- kvæmdastjórnarinnar eða ráðsins, geti ýmist verið reglur eða fyrir- mæli (regulations and directives), ákvarðanir (decisions), tilmæli eða ályktanir (recommendations or opinions). Mismunur þessa er þannig skilgreindur: Reglur hafa almennt gildi og verða bindandi að öllu leyti fyrir aðildarríkin, sem ber að láta þær koma til framkvæmda beint. Fyrirmæli eru bindandi fyrir sérhvert aðildarríki, sem þeim er beint til, en framkvæmd þeirra er í höndum ríkjanna sjálfra. Ákvarðanir eru bindandi að öllu leyti fyrir þá, sem ákvörðunin hl.ióðar um. Tilmæli og ályktanir eru ekki bindandi. Reglur, fyrirmæli og ákvarðanir hafa sama gildi i aðildarríkjunum og lög, er þau hafa verið birt. Um birtingu þeirra er kveðið á í gr. DE GAULLE og ADENAUER — valdamestu menn EBE. 191. Valdsvið þjóðþinganna tak- markast tilsvarandi. Það alþjóða- samstarf, sem stofnað er til með Efnahagsbandalagi Evrópu er það, sem nefnt er „supra-national“, er þýðir, að aðildarríkin afsala sjálfs- forræði í hendur stofnana banda- lagsins. Af ýmsum sérfróðum mönnum hefur verið gizkað á, að full aðild feli í sér, að viðkomandi þjóðþing afsali allt að helmingnum af valdi sínu, þar sem efnahagsmál og. at- vinnumál séu raunverulega tekin úr höndum þess og það hafi lítið eða ekkert um þau að segja eftir það, nema þá að bera fram óskir við framkvæmdastjórn EBE, likt og Alþingi bar fram bænarskrár við konung fyrir öld. Sameiginlegur markaður Með Rómarsamningnum skal, eins og áður er getið, stofnað til sameiginlegs markaðar. Það nær til allra vara, jafnt iðnaðarvara sem landbúnaðar- og sjávarútvegs- vara. Skulu tollar og viðskipta- höft felld niður milli þátttöku- landanna, svo og aðrar tálmanir, er sömu áhrif hafa á viðskipti mílli þeirra. Samtímis skal settur sam- eiginlegur tollur gagnvart löndum utan bandalagsins. Ef ísland gerðist þátttakandj í Efnahagsbandalaginu, fengj það að selja útflutningsvörur sínar tollfrjálst og hömlulaust j löndum handalagsin§, en í staðinn yrði að leyfa hér tolla- og hömlulausan innflutning íðnaðar- og landbún- aðarvara frá þessum löndum. Þá yrði ísland að setja toll á innflutn ingsvörur frá löndum utan banda- lagsins, en það gæti kallað á gagn- aðgerðir frá þeim og hindrað sölu ísl. útflutningsvara í þeim lönd um. Það er enn lítið eða ekkert rannsakað, hvaða áhrif aðild ís- lands að bandalaginu gæti þannig haft f heild. Slík rannsókn fór fram í Danmörku í fyrra, og leiddi hún m.a. í ljós, að Danir telja 20% af iðnaði sínum í mikilli hættu, ef úr aðild þeirra verður. Frjáls vinnumarkaður Samkvæmt ákvæðum 48.5 gr samningsins, skal stofnað til frjáls vinnumarkaðs innan bandalagsins. Skal þetta hafa gerzt innan loka aðlögunartímabilsins, en nánari tímaákvæði eru ekki gerð. Með 48.2 gr. er nánar skilgreint, að með frjálsum vinnumarkaði sé átt við afnám allra mismununar vegna þjóðernis vinnandi fólks frá aðildarríkjunum, með tilliti til at- vinnumöguleika, launa og annarra vinnukjara. Takmarkanir skulu þó leyfðar vegna almennrar reglu- (public order), öryggis og heilsu- fars. Þá er og tekið fram, að á- kvæðin taki ekki til vinnu í opin- berri þjónustu. Að öðru leyti ná ákvæðin til þess, að leyfilegt er: (a) að þiggja vinnutilboð, sem gerð eru; (b) að njóta í þeim tilgangi ferðafrelsis innan landsvæðis að- ildarríkjanna; (c) að dveljast í hvaða abildar- ríki sem er, til þess að stunda þar vinnu, í samræmi við vinnulöggjöf og reglugerðir viðkomandi aðildar- ríkis; og (d) að eiga búsetu á landsvæði aðildarríkis eftir að vinna hefur verið þegin, samkvæmt skilyrðum, sem framkvæmdastjórnin skal setja reglur um. Ráðið skal við gildistöku samn- ingsins eftir tillögum framkvæmda stjórnarinnar og að fengnu áliti hag- og félagsmálanefndarinnar, gefa út fyrirmæli og reglugerðir, til að koma á frjálsum vinnumark- aði. Um slík fyrirmæli er sérstak- lega tekið fram að þau skuli tryggja samvinnu vinnumála- stjórna landanna, afnám laga og fyrirmæla, sem hindri stofnun frjáls vinnumarkaðs o. fl. Gagnkvæm réttindi til atvinnureksturs f samræmi við ákvæðin um frjálsan vinnumarkað, eru í Róm- arsamningnum ákvæði um réttindi til atvinnureksturs. Þes-si ákvæði (gr. 52—58) eru í .aðalatriðum þau, að takmarkanir á frelsi til atvinnurekstrar fyrir borgara að- ildarríkis j öðrum aðildarríkjum skulu afnumin í áföngum á aðlög- unartímabilinu. Afnám þetta nær einnig til takmarkana á stofnun umboðsfyrirtækja, útibúa og dótt- urfyrirtækja Ákvæði samnings- ins fjalla um frelsi til atvinnu- reksturs eða „freedom of establisk ment“. Það hugtak gefur þó ekki, að því er virðist, fyllilega hug- mynd um það, sem við er átt. Hér er ekki átt við algert frelsi til hvers kyns atvinnureksturs, held- M EFNAHAGSBANDAUG EVROPU ur réttindi til sömu kjara á því sviði og viðkomandi land veitir eigin borgurum. Þeim takmörkun- um, sem kunna að vera á réttind- um til atvinnureksturs, virðist því mega halda, en með þeim má ekki mismuna borgurum annarra aðild- arríkja. Þessi ákvæði samningsins þýða það, að yrði t.d. ísland fullur aðili að bandalaginu, fengju þegnar hinna þátttökuríkjanna sama rétt til fiskveiða innan ísl. landhelgi og íslendingar sjálfir. Handverks- menn (t.d. smiðir) gætu setzt hér aðeins og þeim sýndist. Stór, er- lend verzlunarfélög (keðjuverzl- anir gætu hafið hér rekstur. Geta má þess, að smákaupmenn í Dan mörku óttast mjög slíka sam- keppni. Þá er gert ráij fyrir, að allar fjármagnshreyfingar verði frjáls- ar milli aðildarlandanna eftir til- tekinn tíma, t.d. flutningur á spari fé. fslendingar gætu þá fært spari- fé úr bönkum hér til hinna aðild- arríkjanna. Um frelsi til fjármagnshreyf- inga gilda sérstök ákvæði, en stefnt skal að því, að þær verði al- veg frjálsar, m.a. flutningur spari- f.iár milli þátttökulandanna. Samræming laga og efnahagsstefnu í sáttmálanum er tekið fram, að löggjöf aðildarríkjanna skuli sam- ræmd, svo sem nauðsynlegt er starfsemi hins sameiginlega mark- aðs. Ráðið skal með samhljóða á- kvörðun og að tillögum fram- kvæmdastjórnar gefa út fyrirmæli um samræmingu þeirra laga og reglugerða, sem að þessum málum lúta. Samkvæmt 103. grein skal stefna aðildarríkjanna á sviði efna hagsmála skoðuð sem sameiginlegt hugsmunamál. Aðildarríkin skulu hafa samráð hvert við annað og við framkvæmdastjórnina um ráð- stafanir, sem gerðar eru. Þá getur ráðið með samhljóða atkv., eftir tillögum framkvæmdastjórnarinn- ar, ákveðið ráðstafanir, sem við- eigandi eru. Með einföldum meiri hluta getur síðan ráðið að tillögum framkvæmdastjórnar, gefið fyrjr- mæli um framkvæmd slíkra ráð- stafana. Undir þetta heyrir vitanlega að samræma viðskiptastefnuna gagn. vart öðrum löndum Þá skal síefna aðildarríkjanna í landbúnaðarmálum vera sam- ræmd. Framkvæmdanefndin og ráðið geta bannað aðildarríki að veita styrki til atvinnuvega, ef þeir teljast ^xki samrymanst þeim samkeppnisreglum sem EBE setur. Ekki verðui annað séð, samkv. þessu, en að aðildarríkin afsali f hendur framkvæmdastjórnarinnar og ráðsins mestu eða öllu af sjálfs- forræði sínu í efnahags-, viðskipta- og atvinnumálum. Þá er einnig gert ráð fyrir því, að stefnan í félagsmálum, t.d. varð andi vinnulöggjöf, verði samræmd á sama hátt og lýst er hér á undan. Full aðild Samkvæmt 237. grein Rómar- samningsins, getur sérhvert ríki í Evrópu sótt um inntöku í banda- lagið, þ.e. orðið fullgildur aðili. Inntaka þess er ekki samþykkt. nema ráðið samþykki það sam- hljóða og öll aðildarríkin sam- þykki það fyrir sitt leyti. Það er að sjálfsögðu skilyrði fyrir fullri aðild, að viðkomandi rík undirgangist öll meginatriði Rómarsamningsins. Ekkert uppsagnarákvæði er í (F'ramhald á 13 siðu’ 6 T í M IN N, sunnudaginn 21. október 1962

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.