Tíminn - 30.01.1963, Síða 13

Gísli Þórðarson
bóndi kvaddur
Kveðja frá samferðamanni, flutt
við jarðarför hans 29. september
1962.
Hér er kvaddur
í hinzta sinn
Gísli Þórðarson,
gildur bóndi.
Góður drengur
og gæfumaður,
hreppsins stoð
og stytta lengi.
Lifað hann hafði
langa ævi,
unnið ótrauffur
til aldursloka,
verk til heilla
vorrar þjóðar
þau er geymast
en gleymast eigi.
Hann á árdögum
ævi sinnar
sótti sjó
og sýndi dáðir.
Þegar aff boðar
brattir risu
æðraðist eigi
á úfnu hafi.
Beisti hann bú
»g brúði fann,
förunaut tryggan,
flestum betri.
Ræktað'i land
og ruddi brautir,
byggði sitt hús
á bjargi traustu.
Fjölgaði fólki,
fæddust niðjar,
foreldra sinna
fremsta gleði.
Marga munna
metta þurftí,
eigi varff setið
auðum höndum.
Gréru grös,
, græ(iíiigt fé,
í efldjft með árum
auffnuhagur.
Sinna þurfti
sveitarstörfum,
miðla málum
á mannfundum.
Þakka þér samfylgd ^
þína Gísli,
lengi lágu
leiðir saman.
Síðustu samfundum
sízt ég gleymi
lástu þá sjúkur
lágt á beði.
Ræddum við saman
reifir og glaðir
vandamál lífsins
og vorrar þjóðar.
Hlýtt var þitt hinzta
handtak, vinur.
Klökknuðu báðir
viff kveðjuiokin.
Hvað er dauðinn?
Djúpur blundur
líkama látins
við lokna ævi.
Dauðinn er upphaf
æðri sælu,
fæðing andans
til eilífs lífs.
Börn og brúffur
blessa þitt nafn,
sveitungar allir
og samferðamenn.
Vertu oss drottinn
vörn í nauðum,
þerraffu trega-
tár af hvörmum.
Spor þótt máist
og minningar blikni,
minningar lifa
mætra drengja.
„Merkið stendur
þó maðurinn falli.“
Far heill vinur
til friðarheima.
29.9. 1962.
Bragi Jónsson frá Hoftúnum.
T f M I N N, ffmmtudagur 31. j
„Trú$u á fvannt,.. “
h r-jir i S *i?Vu
sem heldur vöku fyrir biskupnum,
og hann óttast að dragi frá kirkju
cg kristnidómi. Vill hann endilega
kalla spiritismann sérstaka trúar-
hreyfingu, þótt hann haldi sig ein-;
vörðungu við það atriði að reyna j
að sanna fiamhaldslifið, að áliti
biskups.
Mér kemur allt í einu í hug göm-
ul saga af ekkju nokkurri. Hún
átti einn son. Sá gjörðist farmað- j
ur. Það var eitt sinn, að skipið
sem hann var á, var nýlagt af stað j
i langa sjóferð. Gerði þá fárviðri j
og hafgang mikinn og stóð' svo í
marga daga. Hrqkti þá skip mörg
og komu sum aldrei fram. Svo var
og um skin það, er sonur ekkjunn-
ar var á. í margar vikur spurðist
ekkert til þess né skipshafnarinn-
ar, og ætluðu allir að það hefði
týnzt með allri áhöfn. Harmaði
ekkjan son sinn sem von var, og
lá við aff hún legðist í rekkju af
sorg, og ekki sinnti hún að fara til
tíða, sem þó var vani hennar.
Svo var það einn dag, aff ókunn
ur ferðamaður kveður dyra hjá
henni og færir henni bréf og
kveðju frá syninum, sem hún ætl-
aði að væri horfinn í hafið. Var
hann þá heill á húfi í fjarlægu
landi. Kvað hann skip sitt hafa
hrakizt til þessa lands í fárviðr-
ínu mikla og brotnaði það í spón ’
við ströndina, en hann og einn
félagi komizt lífs af. Sagði
hann þá hafa fyrir hitt gott fólk
og liði honum hið bezta í allan
máta og kvaffst mundu heim koma
með vorinu.
Við þessi gleðitíðindi fellur móð-
irin á hné og lofar guð með heit-
um fagnaðartárum. Hresstist hún
r.ú skjótt, og árla næsta dag, sem
var drottinsdagur, býr hún sig að
iieiman og heldur til kirkju, en
þangað var alllöng leið. Þar settist
hún á bekk með öðrum kirkjugest- \
um, hlýddi á messu og söng og j
lofar gæzku og miskunn drottins .
síns. Vissan um að hinn elskaði
sonur hennar væri á lífi virtist
ekki gjöra hana afhuga guði sín-
um eða kirkju, heldur þvert á
móti.
Annars verð' ég að segja það að
ummæli biskups úm spiritismann
finnst mér næsta einhliða og yfir-
borðsleg. Þegar mér verður hugs-
að til málflutnings og fræðslu
þeirra sr. Haraldar Nielssonar
prófessors og Einars H. Kvarans
rithöfundar um þau mál, finnst
mér að minnsta kosti augljóst að
biskupinn hafi ekki lagt sig eftir
,,að ná í það bezta“ af þeim vett-
vangi. Auðvitað á bæðj spiritismi
og guðspeki til sína ranghverfu í
meðferð trúgjarnra og fávísra
manna. En skyldi ekki kristindóm
urinn eiga einnig sína ranghverfu?
Við skulúm skreppa einhvern
tíma niffur á „Torg“, þegar — karl-
inn á kassanum — er að predika
þar.
Biskup segir spiritismann ein- i
angra sig við það eitt að sanna 1
framhaldslífið. Jafnvel þótt svo
væri, virðisl þag sannarlega ekki
svo lítilsvert atriði. Hefur ekki
kirkjan og hennar þjónar frá
í.vrstu tíð verið að basla við að
írelsa — sálir manna? En hvaða
meining væri í þessu hjá þeim,
nf engin sál væri til? Biskup seg-
ir raunar ag frá sjónarmiðj krist-
innar trúar sé ekkert álitamál, að
maðurinn lifi þótt hann deyi. Eg
efast heMur ekki um að allur fjöld
inn af fslendingum trúir að sál- j
in sé til og líf að loknu þessu, en ;
það er áreiðanlega ekki einvörð-
ungu vegna þess, sem þeim var
kennt í kverinu sínu. Hér renna
fleiri stoðir undir og þá fyrst og
íremst frá spiritismanum og guð
spekinni M4 sjá þess glögg merki
á margan hátt, meðaJ annars á
sumum minningargreinunum, sem
lesa má í dagblöðunum. Það er
einmitt ekkert álitamál. að þessar
tvær stefnur — spiritisminn og
guðspekin — eru þau öfl á okkar
öld, sem rennt hafa styrkustu stoð
unum undir eitt aðalatriði hinnar
anúar 1963.
kristnu, trúar, kenninguna um fram
haldslífið og eru því samherjar
kirkjunnar í baráttunni gegn efn-
ishyggjunnj þótt sumir kirkjunnar
menn vilji ekki sjá það né viðkann
ast. Á margvislegan hátt hafa þess
ar stefnur líka frjógvað trúarlíf
þjóðarinnar. Jafnvel englasöngur-
inn og boðberarnir himnesku á
Betlehemsvöllum hafa aftur kom-
izt í nálægð, eins og á bernsku-
dögunum, og , páskaundrig orð’ið
mörgum að lifandi veruleika.
Sumir af okkar fegurstu sálm-
um eru ortir af guðspekisinnum
eða yfirlýstum spiritistum eins og
sálmarnir Drottinn vakir og Þú
Kristur ástvin alls, sem lifir, og
enginn hefur orðað betur í fám
orðum aðalkjama þess boð'skapar,
sem guðspekin hefir að flytja en
þjóðskáldið okkar gamla, Stein-
grímur Thorsteinsson í sinni al-
kunnu vísu:
Trúðu á tvennt i heimi
tign, sem hæsta ber,
guð í alheimsgeimi,
guð í sjálfum þér.
Ingibjörg Þorgeirsdóttir
Á förnum vegi
FramhaJd af 2. síðu.
Ijóst, að með fífldirfsku og fyrlr.
hyggjuleysl, er hann að leggja
stein í götu þessarar starfsemi og
getur orðið þess valdandi að aðr-
ir bíði líf- eða heilsutjón vegna mis
taka hans, ef annars staðar ber
slys að höndum á sama tíma, sem
ckki er hægt að sinna, eða slys
ber að höndum við að bjarga hon-
um sjálfum.
Supermenn nútímans ættu að
hugleiða þetta fyrst, áður en þeir
að nauösynjalausu reisa sér hurð-
arás um öxl. Þeir ættu að hug-
leiða alla þá stórkostlegu fyrirhöfn
og allan þann kostnað, eyðslu verð
mæta og áhættu á lífl og limum
annarra manna og áhyggjur sinna
nánustu. Mætti þá svo fara að þelr
Jétu hurðarásinn óhreyfðan.
Nú á tímum er það ekkert einka
mál hvers og eins hvernig hann
I fiaSaKiw.¥r>m* °ry99!siT,álum. Fífl-
dirfska getur dregið eftlr sér þung
an slóða, sem dæmin sanna.
Má þó segja, að út yfir taki,
þegar dagblöðin varpa Ijóma á slík
ar „hetjudáðir".
•— Þorri.
2. síðan
unarinnar svo til, að enda þótt
slíkir limir hafi verið á boð'stól-
um frá því 1948, virðast margir
óttast tæki þessi sökum marg-
breytileika þeirra. Er því unnið
að því að hafa limina þannig úr
garði gerða, að sem allra auð-
veldast sé að stjórna þeim.
Þannig mætti lengi telja þann
arangur, sem orðið hefur. af við-
leitni rannsóknardeildar Kali-
forniuháskólans og öðrum stofn-
unum sömu tegundar. Áætlaff er,
að a. m. k. tvær til þrjár slíkar
rannsóknarstöðvar séu starfandi
í hverri stórborg í Bandaríkjun-
um, sem allar vinna af alhug að
þessu mikilvæga máli. Þá eru
einnig aðrar starfandi i smærri
héruðum.
Afstaða de Gaulle
Framhald >i 7 síðu
sem lagt hefur allt kapp á að
koma Englendingum inn í
Efnahagsbandalagið.
Eins og ástatt var er næsta
skiljanlegt, að Churchill og
Macmillan skyldu leggja meiri
áherzlu á að geðjast hinum
volduga en landflótta hershöfð-
mgjanum franska, sem auk
þess hafði áður reynzt erfiður
viðfangs. Komið hafði til átaka
i Sýrlandi og Libanon 1941, og
Snglendingar höfðu blandað
sér ótæpt í mál þessara landa.
Það olli heiftúðugum átökum
milli Englendinga og Frakka
1945. Bretar höfðu hertekið
Madagascgr í maí 1942 að de
Gaulle forspurðum qg þvert
>fan í gefin heit.
Ashcroft heldur því fram, að
„Churchill hafi blátt áfram
ekki getað liðið de Gaulle.“
1943 lét hann brezkum blöðum
í té trúnaðarupplýsingar, þar
sem fariff var mjög niðrandi
.orðum um de Gaulle, til þess
að grafa undan áliti hans. Þetta
var auðvitað birt í bandarísku
blaði.
GIRAUD var horfinn í skugg
ann þegar innrásin var gerð í
Normandí í júní 1944. And-
spyrnuhreyfihgin og stjórn-
málaflokkarnir höfðu stutt de
Gaulle svo eindregið, að keppi-
nautur hans hafði orðið að
þoka. De Gaulle var samt sem
áður ekki kvaddur til ráða við
undirbúning innrásarinnar.
Hann var kvaddur til London á
síðustu stundu til þess að fall-
ast á áætlanir bandamanna,
en þær sniðgengu með öllu þá
yfirstjórn, sem Alsírstjórnin
hafði undirbúið.
Út af þessu urðu hatrömm
átök milli Churchills og de
Gaulles. í þeim átökum lét
brezki forsætisráðherrann þau
orð falla, sem ef til vill valda
meiru um þá afstöðu, sem de
Gaulle hefur tekið gagnvart
Englandi en allar auðmýking-
arnar, sem hann hafði orðið að
þola meðan á stríðinu stóð,
bæði af hálfu Breta og Banda-
ríkjamanna. Orð Churchills
voru á þessa leið:
„Hvernig getur yður dottið í
hug, að Englendingar taki aðra
afstöðu en Bandaríkin? Við
ætlum að frelsa Evrópu. Okkur
er það mögulegt einungis
vegna þess, að Bandaríkin eru
á okkar bandi. Og eitt enn:
Þér hljótið að gera yður ljóst,
að í hvert sinn, sem við þurf-
um að velja milli hins opna
hafs og Evrópu, þá hljótum við
ávallt að velja hið opna haf.
Hvert sinn, sem ég þarf að
velja milli yðar og Roosevelts,
mun ég ávallt kjósa hann-held-
ur.“ : ... . - ..
í stjörnmálum er erfitt að
sjá tuttugu ár fram í tímann.
(Þýtt úr Politiken).
Þingstörf í gær
Pr-i-^hairi af 6
réttu leiðina í þessu máli að
leita til bankastjórna og banka
ráða bankanna og kanna vilja
þeirra gerla til málsins, hvort
bankarnir hefðu ekki hug á
bví að koma upp útibúi á Snæ-
fellsnesi. Fyrr væri ekki ástæða
il að gera þetta að þingmáli.
Benedikt Gröndal sagði
meirihluta bankanna ríkis-
, banka og því eðlilegt að Al-
I þingi og ríkisstjórn kæmu sjón
armiðum sínum að, hvað snerti
staðsetningu útibúa.
Víðavangur
nýtt stórríki í Vesturálfu.
EFTA er miklu lausara í reip-
unum og byggt á grunmi sam-
vinnu en ekki aamruna eins og
EBE. Samt sem áður var ekki
talið ráðlegt að ísland gerðist
aðili að EFTA. — MbJ. getur
því þess vegna hætt að tóna f
þessum dúr í EBE-máliinu. —
En finnst mönnum ekki skrýt-
ið, þegar Mbl. leggur á það
áherzlu dag eftir da,g núna, að
vinstri stjórnin hafi óð og upp-
væg vilja'ð láta ísland ganga
undir svipaðar kvaðir oig i
,.aukaaðild“ kunna að felast?
MM. er þó vanara að leggja
áherzlu á hitt, að vinstri
stjórnin hafi fjandskapazt yið
vestrænar þjóðir o,g viljað
draga flest í átt til Austur-
Evrópu. — Það hafi vcrið
kommúnistar, sem mestu réðu
i vinstri stjórninni. — Þessi
málflutningur Morgunbl. sýn-
ír hva'ð bezt, að stjórnarflokk
amir gerast nó hræddir vegna
framkomu siinnar í efnahags-
bandalagsmálinu.
(
Ávarp til
Hafnfirðmga
Þegar Hafnarfjarðarkirkja var
byggð fyrir nærri 50 árum, var
gert ráð fyrir að síðar meir yrffi
komið fyrir stundaklukku í turn-
inum.
Á s.l. ári ákvað sóknarnefnd að
nefjast handa að útvega turn-
klukku til kirjunnar. Voru undir-
ritaðir þá kosnir í nefnð til þess
aff annast framkvæmd málsins.
Nú er svo komið að klukkan er
komin til landsins og mun verða
sett upp innan tíðar.
Klukkan er keypt frá Vestur-
Þýzkalandi. Hún samstendur af
sigurverki, sem stjórnar vísum,
sem komið verður fyrir á skífum
á öllum fjórum hliðum tumsins.
Stafirnir á skífunum og vísarnir
sjálfir verða neonlýstir og munu
því sjást langt að.
Klukkan stjóinar hömrum, sem
munu slá á kirkjuklukkurnar, sem
fyrir eru í tuminum með stund-
arfjórðungs millibili.
Klukkan mun kosta um kr. 220
þús. með uppsetningu.
Er hugmyndin að reyna að safna
því fé öllu meðal bæjarbúa og hafa
þegar safnazt um kr. 35 þús., þar
á meðal með ágóða af tónleika-
haldi í kirkjunni, áheitum og öðr-
um gjöfum.
Fjársöfnun til klukkunnar er nú
að hefjast. Heitir nefndin á alla
bæjarbúa, hvar í söfnuðj sem þeir
eru, aff leggja máli þessu lið og
leggja fé af mörkum. Bæjarbúar
rnunu hafa mikið gagn af klukk-
uni, sem mun sjást víða að og auk
þess mun hún verða bænum til
prýði.
Áskriftarlistar munu liggja
frammi hjá undirrituðum nefndar
mönnum og enn fremur lijá sókn-
arpresti, síra Garðari Þorsteins-
svni, og gjaldkera safnaðarins,
Jóni Gesti Vigfússyni.
Hafnarfirði, í janúar 1963.
Eiríkur Pálsson.
Gúðjón Steingrímsson.
Páll Kr. Pálsson.
Stefán Sigurffsson.
Evrópufrímerk'
HINN 22. JANÚAR 1963 kom póst-
nefnd Evrópuráðs pósts og síma (C
EPT) saman til fundar í Bonn til
þess að velja mynd á þessa árs Evr-
ópufrlmerkis.
Á fundinum mættu fulltrúar frá
Þýzkalandi, Belgíu, Finnlandi,
Frakklandi, Ítalíu, Luxemburg,
Noregi, Hollandi, Sviss og Tyrk-
landi. Þessi lönd, auk írlands,
Stóra-Bretlands, fslands og Portú-
gals, höfðu lagt fram samtals 27
tillöguteikningar eftir listamenn
í þessum löndum.
Valin var tillöguteikning eftir
Arne Holm prófessor við tekniska
háskólann í Þrándheimi. Er hún
af fjórum línum, sem skerast og
mynda fjóra ferhyrnda reiti og í
hverjum þeirra er einn af upphafs
stöfunum CEPT. Á hún að tákna
hið nána samstarf póst- og síma-
málastjórnanna, sem aðild eiga að
CEPT.
Ákveðið var, að útgáfudagur
frímerkisins 'skyldi vera 16. sept.
1963.
Á fundinum voru einnig rædd
ýmis mál varðandi útgáfu Evrópu
frímerkja og m. a. ákveðið að
beina enn einu sinni þeim tilmæl-
urn til þeirra póststjórna, sem
taka þátt í útgáfunni, að prenta
þau í nægilega miklu magni til
þess að geta fullnægt hinni stöð-
ugt vaxandi eftirspurn almennings.
Frá íslandi voru sendar tvær
teikningar eftir þá Hörð Karlsson
og Leif Kaldal. (Frá pósti og síma)
I
13