Tíminn - 21.03.1963, Blaðsíða 9

uðu Danir undan tíðarfarinu.
Það er heldur ekki nema von,
því þetta veldur þeim ekki að-
eins óþægindum heldur tapi og
kostnaði. Danir og Svíar þurfa
að halda úti ísbrjótum og svo
er allt athafnalíf vig hafnirnar
í molum.
Við fórum ekkert í land —
til þess var ekki tími, — en það
var nýstárlegt að sjá snjóplóga
á götunum, sem að sumarlagi
eru heitar og blómum prýddar.
Farmaður
— Þú hefur til þessa verið á
varðskipunum? Hvernig fellur
þér að sigla á millilandaskipi?
— Það er nú kannski full
snemmt að segja til um það.
Farmannastéttin er myndarlegt
og duglegt fólk, sem þjóðin
stendur í þakkarskuld við. Það
kann að vera, að oft hafi verið
betri kiör á þessum skipum, en
nú eru þau afar léleg, sem
kunnugt er. Skipin koma mjög
sjaldan við í heimahöfn, og því
verður starfig hálf ömurlegt
fyrlr fjölskyldumenn. Til dæm-
is var eitt skipið aðeins sjö
daga í Reykjavík árið 11)62. —
Annað mál er svo það, að þjóð-
félagig gerir ekkert fyrir þessa
menn. Þar til fyrir einu ári,
cða svo, gátu sjómenn talað í
síma við heimili sín á stutt-
bylgjunni. en þá þjónustu hef-
ur landssíminn hætt við. hvað
sem því veldur. Sama er að
segja um útvarpið. Það heyrist
ekki nema ag Færeyjum. Stutt
bylgjusendingarnar heyrðust
vel þar til fyrir nokkru, að
skipt var um bylgju og sú sem
fyrir valinu varð, heyrist aldr-
ei.
Það má geta þess hér, að t. d.
Danir og Norðmenn gera mik-
ið fyrir sína sjómenn. Halda
uppi umfangsmikilli félags-
mála- pg tómstundastarfsemi
fyrir sjómenn á verzlunarflot-
anum — og þeir borga miklu
hærri laun, en íslendingar
gera. — Það má kannski segja-
ag len.gri reynsla og umsvifa-
meiri útgerð þessara þjóða hafi
nokkuð að segja, en hins veg-
ar er það alvarlegt mál að
verða á íslandi, að sjómanna-
skólinn er ag veslast upp af
nemendaskorti og þeir, sem
prófin hafa, þeir leita sér starfa
í landi. Ég held það horfi td
vandræða.
— Eru það yfirleitt ungir
menn, sem sigla á farskipun-
um?
— Já, að langmestu leyti.
Að minnsta kosti á Sambands-
skipunum. Samvinnuútgerðin
er mjög ung, og því eru starfs-
kraftar hennar kannski yngri.
Skipstjórinn á Hvassafelli, Jör-
undur Kristinsson, er t. d. að-
eins 32 ára og yfirvélstjórinn
Sigurður I. Sigurðsson er 33
ára. Aðrir vfirmenn svo á svip-
uðu reki og yngri.
Enginn skyldi þó halda, að
þetta séu nein börn. Þessir
menn hafa verið í hörðum
skóla og til sjós frá barnsaldri.
Á hinum skipunum er svipaða
sögu að segja. yfirleitt kom-
ungir menn. og velgengni út-
gerðarinnar hvílir að miklu
leyti á þeirra herðum.
— Ykkur hefur brugðið í
brún, að koma heim í veður-
blíðuna?
— Já. það má nú segja. Við
komum frá Hollandi. Belgíu og
Bretlandi. Þag er mjög óvenju-
legt, reikna ég með. að vorið
komi á undan á íslandi, því
hér er farið að grænka og ilm-
ur af gróðri í lofti. meðan þe]i
er í jörðu á „suðurlöndum" —
ís, frost og snjór. sagði Jónas
Guðmundsson, stýrimaður að
lokum.
T í MIN N, fimmtudagiinn 21. marz 1963 —