Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 27

155
Cð (¥B«n «nn. €n J>ab grcmur tnt’ð, öfc cg a(b»
ycí framar gat fre'tt ncitt um, f)t>ctr mínn coíIí
lunCafci ccíðierDamoíiur ear, cBeaar funDtO ()aií,
jjtn' ừðjDaOur manna cat cg H ef tne'r öuÐit*
ajf mcctti aD ootta fjonum jþacfiátfcmi mín«.
„ ©6 éft þtn cc ná vcitt" — fagDi
fjanDíngi minn frá fér miminn af fjgnti&i —
„ þr»f cg er fá famf, fem NP t>jO og lcyrt&i
|)4c I bóU minnf. "
Sa faíntaCi ()önn fnnilcga, gtjet þúnaaff,
Iei)ffi fjetur baní og frétti: l)r-cr óbeitl befDl
fengitt bafaD þomtni Saltfanp rcibi? -fJann
qwaD tapnOa efuntarfmcnn loFfiní funDÍD bafa
tcrftfœri ti( aD rtrgia ffa eiCr fennann, og tari
ea— fagDi Ijann— (jrtftnn meD ofbelDi burt úr
pcmafPué ftaD, án þcf$ mér (cpfDífl fú bugg*
ctt, aD qocDja áDur fonu niítta og bern; cti
f ar eg nú má eiD fet bágafta eíiu búaff, btö
eg fúð froeDa Jjau um ófarír minar. „(íleji
<ncj!" anfaDi eg tíl, „ þá ffolt etfi Deva,
fcclCmr fró þefiu cuttnebltft rerafrt óg ftjála
liiöOur! 4>*i0tu ffro^ á broit b?Oan, eg
JjvaOaOu pfv, (em ffjótcjl þeim eíl crtrcr
jbinncr. Kalff«ne btabt má ee! fom*
riDuc á mfc; eg éttajl bana aQ* edfect, fai
tg aO eine ftelfaO líf þftt." Um !c:D bauD
tg bonum flóra pi>ngju til fccOarinar meD 1000
IÐéWtum (SecÉmum) t. „ <£)oab féntm pé
Itppá?" — rnalti banDmgi mínn— „ þciDur
tnifl oera £ann rnann, aD eg jjpggja munt Jjtí*
|íft? á eg nú «D fcvnfcera jþpí iift, frmju e|.