Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 28

156
fprrnteir tjar$ati?— ^Biíjir |3ú rcrna til a&
fonnfcera 2Ralifanu urn faflepji tnitt, cr fá
íjacffœtté ’oottuc binn cnnfli, fcm cg fpctg af
í>e'r. €n taf:fl ctfi aÐ tclía botuim trú utu
Í)ÍD retta og fanna, mun C9 fjáífur framfcí/ca
fjonum f>ofuO mitt. ðvúDí Ijattn fpric lí'ft mlnu#
vctDt fúut aö eíué vcí 6ovgíö!"
ÍSbrgumim cptir ð,;<f cð fprir tTíamati,
og bar hann fá DrcirírauDa jfpifju, fcm tcífns
«bi bvcrci í>ané. «£)ann frCtti í)V»ar vceri banQ*
ttigi minn? og bauD aD fcefja hoDtiliun. ,,.9íáDs
ugi *$en:a! " — fagDi cg og narpaDi mer niDuis
*Dfótum IjanS—„í haná tillitiíjefrr ferlcg ()cnc»
tng riIjaD til; Icpft «f)útign ‘pDar aD cg líjfl
í)cnni frarnar!"— QMd jpau otD varD t>anm
gratnur og mcelti: „íþaD focr cg oiD fáíie
gorfcDra mintta, aD í>aftc f)ú íátíD f'ann’.banD*
íngja fíeppa, jfal faD oatDa Jn'mim í)aufi.11
„fScgma ocfar íif" — anfapi cg— „ cr i
ar ^átígnar umráDum, cn —vprDift fprft aD
í)Cpra sttig!" „ ^alaDit!" fagD.i íjann. €g
jfirDi íjonum Jjá frá, f>v>erfu banoingi ^cföi f>efDt
freljaD ííf mitt t JDamojítte 0taD, og aD eg#
af bacfíátfcmi, bcfoi boÐiD jjonum frcíft, ctt !>aú
ecfí fjcgiD af.itta fprir fmr mcö aD olla hanu
tniiTum. „ ^iáottgi «pcrra!" — mcríti cg —
„Ijann cr elDúngíö fifn fafa; fpo cDaOunDaD*
ttr maDur faí cácrt óDáDaocrf fcamíD. 93onD*
ir rtrgifarlar PílDu honum fprirfoma, eg niá
í>ann nú falla, (cm fafírtUfí effttí fprír ef*
tmÐ j6civra."