Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 61

189
*,$ytít* þo& íjami »ií&i vaha ittn tíí tn'm
Cjacð, þvcitcímét bcru boöorbi fyane.
„ jþob fóc vel! Eoirnö þiD mcö 3 (toup
btcnnuvfns full! — fþatnfl/ mciiíifoff?
Occcftu no f?ál þcffa ualincRnis, f)i?cm cg
níí gfcírí ob tlnOítí 3?f!tmoni öjb ^cein
mcnsifoff oarD feginíi aD flcppa mcö fíaö cg
.rennöi fíaupiö af.— „©reÆtá oiincO ftcup»
ÍO tíí og flól ^an&i þoi ná gjott eg bcnn
cö ^unOicOóbofOmgjc (^rctniet Síeutcnanti)
Piö |cr minu/'— ^urftinn. IjlóDDi, engtamD*
ift. — ,/ jCHíöja fiaupio l\ta/s mœlti Pítuu
€jat, „og þcc mcö fíál þcffo nifne mjö
ssOfuöemanno (Capitainá)." — tVícnsú
foff jjotöí ecfí aiinaD enn aö |upa fiaD af. —
„nó, tnchsifoff!" fdgDi Cjarinn gagn«a!í
.Datlesut , „fcröó nó og Eiœööu upp og útí
bóöu t>el þcnnc mihn nbc ^pfuOsmcniv
og bjóö þác clOrcj frcmcr cö orcita þá,
fcm gógnc ftylöu ftmu t minni þjónujtu,
þiu flcfur þcfot" (þat reíDDi (jann upp É>ís
bm gaungu*fldf finn) „fíal clla íínno þór
þt'naí"—„í£n þú," fagöi (>ann oiD í£>át?
atm, , þú ctt Oínumaöur! gígnöú jafnaii
cíne naqt>(®mícga boOum mínum, og mun
eg þ'A mínnafl þm!"
2£tti eg ab rita notfurnteginn gteiniíege
2ígtíp af P?ture Cjccð íaungu, mergu og
metfilegu betferum, prDi þaD Úcerri Dóf, enti
famfoarat fj^evju þefjava 0m6 |0gu tyfta*
eg lcet þpt n(cgj«|ecfiD tmnnafl á; «D í jfríDÍ