Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 74

202
#nn #f fjéninnt, \h líctciia fer fcfíl Iptrwe
DrD út á í\tfeiftu_ 09 fagDi fiDan: „ 4etÖi
CsattRn gíjtö biKt betfingtmi, nmn&i bom
ntn f^ömrhö jlunD bölötft bðfa * íjinmn.^
!jþ«D i'pteíft ítftavö ntiDuc þctDca páucs Cjotá
l;jattalfl0, «D DOtia jjoiíifum grimDav bottfíjora
cg matinbðDít, fetn Í\tfáielj0 oac í ^cáirfarífi
á Degum Coöufte XIII. fcá 1629—1642,
Jjpíltíann l)fiDur, og a& aírnafí ýann bíóDDvecf
fem ©tjótnat Sœrinie’ftara,
petut’ €jat gipnfí (mintijí eg á bíf 167),
fvrjt J>«nn 270a ^an 1689 t£»&op'u (cDur
©ttófefu) Capecbttt; cn « bls. 181, ao' l úti
Itt b°nn nauöa tlla og DavD fofá 1698 grun®
fem ðD fambonöum gegn pécci €jar vá&
j&ö tm-fcfaDamegna uppreijf, þoeréoegna pcr*
uc fama ác ([>ciDurjnn 1696) jFnöt jtg vmD I>ana,
en í)ún gécf í ^faujíur, oarD nuuna, nefnD?
ijf f»ar <$dcna (2*ím) og tcpDi ita ?Róe.
1717. íþcu áttueinn ©cn faman 1695, tcm
ncfnDtjl Síieítue pétu sfpn (2ÍIeitet petroí
w>sícb). IÐíóDítin fpött ^rtné fcnna fegar á
<rí?u jfctDf meö f;játrú og ootlö á $tövii fin®
utn og efJuin (>an^ merfilcgu fpritcefium, rðtt
eptir fcnnac jfapfpnDí; aD fama unms fáotfir
cct bjáiruarfullit jjt’icrfar, fmerjum feann ofmjeg *
tvepfb, og fcíi hatm Jjarbjá tii mcanafta ófjófé/
©fDrpcfju og r.cHojlar. #.nn g pttfl 16 rctra
fintaB, ^ihfcffu Cbatlotcu ttf Sruneuífur,
0‘ftíir ^ejfatflinnu Cai’ie VI. í pfcöjBaianöi,
«n fóc íhttiglega meö ^ana, fo» 4;ún DcpDi af