Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 49

177
o'Ptut í>ólf«(lot í (0öcbadfí, f)ftot)an ^Tvatt
€juc II. fijðröi jjá tctfa. pttuc affíatf ^ao,
ofi qtaD ©oDínaum fjar munDt tl!a toegna, 03
ctfi táfafl aD flá 5\úffa fma, f>ó fcíc fjcfDu orö
ú féc, aD fá aUa oeralDac ♦ í>úa í utDs
ffiptu in fðtíiD.
ÍPiíþtálmut: gngíanöe Jíemmfiuc ///.
&auD £á pétvi €jac til í£ngI<mD6; fapaDt
’í)ann boDí, og lét öt fcá ^oUanöi j&ann
iSDa 3>an. 1698; áfamt Sm’ffca tTíendfoff
09 fieirum úr fpíflD banö, meD 3«r í>ccffiputit
s>9 1 @fútu, fetu TPilbjdftnm: Jbmtngur fenDt
lií aD ficfja f)ann. #ann font JiángaD í eng«
cljíca ©fípö * 3?jtpnanna búníngí, og bar
fymn far, eit opt {>0 ’ÖJatcófa búnmg, oalDt féc
aDfetur PiD í)cljtu @fipaífnuDa oecffmíDjur á
‘Centpö fljétjínö beÆum. fþar DáDíjí f)«mt
ntjðð aD feirra fmÍDi, fnllfomnaDi, einð £ar,
og crfDí fjálfann ftg t Jon og oíD jfjpa útmœU
tngar aflar, og leítffc bonum fr»o oeí á jfip
jþeirra, aD bann fagDi: „ X>a ci cg ecfc’i fccöö*
uc til aö veca Sonánguc (€iar)‘ (Sarösc.f*
iö, oilöí eg enjtuc 2tömícáU ueta." €iní
háqpcemíega fpnnti Ijann féc aUar ffcóríoerffmiD*
juc, banDoecfc og tilfœrmgac, rjeDi fjuönn tíC
^jónuftu ftnnar fíein enn 500 manna af ellum
péttum, pftcmenn oíd lattDé* og fjáar f>er, og
öl(9í)áttac fac oD JjjónanDi menn, CBifinDa*,
£{jía» og margoíölega |)anD»ecfa * iÐieijíacafc
1 2imo. 2ftt» ^efti.