Alþýðublaðið - 06.03.1942, Blaðsíða 5

Föstudagur 6. roarz 1942.
Naðirinn sem er voldngri
ð Italln en sjðlfnr Mussolini
Gino calzolari
segir hér frá Farin-
acci, hinum „ítalska
Streicher.“ — Eitt sinn
hertók ítalskur her um- ,
hverfi vatnsins Ashanghi.
Farinaeci fékk vitneskju
um að vatnið var mjög
fiskisælt. Honum datt í
5
hug, að það væri nógu
gaman að drepa þessa
fiska með handsprengj-
um. Hann tók nú að
stunda veiðamar með
þessari nýju fasistaað-
ferð, en þá tókst svo
slysalega til, að ein
sprengjan sprakk í lófan-
um. Farinacci missti ann-
an handlegginn, en fékk
silfurmedalíu í staðinn,
annað mesta heiðurs-
merki, sem veitt er fyrir
hreysti og hugprýði. Öll
Ítalía talaði um „hetju-
1 skap Farinacci's."
FASISTAFLOKKURINN
er siðspilltur. ......
Kerfi hans er bilað.“
íæssar línur stóðu fyrir
nokkrum vikxun í ítölsku blaði.
Og takið þið nú eftir. Blaðið
var hvorki gert upptækt, né
heldur var greinarhöfundur
laminn til óbóta og varpað í
fangaherbúðir. Þvert á móti,
margar svipaðar árásir á ís-
alska fasistaflokkinn fylgdu
þessari. Það var rétt eins og
ftalía væri frjálst land, og það
er þó sannarlega einkennilegt
fyrirbrigði.
Sannleikurinn er sá, að ítal-
ía er frjálst land — fyrir einn
mann. Og sá frjálsi maður er
ekki Mussolini. Það er Robert
Farinacci, sem neíndur er —
,,hinn ítalski Streicher."
Hann er kallaður „pallvörð-
urinn“ á Ítalíu, því að hann
var áður stöðvarstjóri við
járabraut. öll stríðsárin síðustu
stóð Roberto Farinacci á ör-
uggum stað á jámbrautarpall-
inum heima í Cremona. En
hann vildi gjarnan skipta um
pall og komast á pólitískan
pall. Óðara og friður var sam-
inn tók hann að prédika á
strætum og gatnamótum og
var afar herskár og kjaftfor.
Hetjuskapur Farinaccis hlaut
mjög viðeigandi grundvöll
þar sem var starfsemi fasist-
anna, sem nú voru í uppsigl-
ingu. Hann gekk mjög vask-
lega fram í því að misþyrma
bændum og verkamönnum og
ólatur við að gefa pólitískum
andstæðingum, sem allir voru
kallaðir ,,bolsar,“ hinar al-
ræmdu laxerolíu-inntökur. —
Fantaskapur Farinaccis var svo
hroðalegur, að Mussolini
treysti sér ekki til að láta Far-
inacci njóta góðs af opinber-
lega, þegar hann varð forsæt-
isráðherra sjálfur. Farinacci
hafði verið útlaganum Musso-
lini ómetanlegur, en forsætis-
ráðherranum Mussolini gat
slíkur hrotti ekki orðið til ann
ars en bölvunar.
Farmacci varð að hírast
heima og náði ekki upp í nefið
á sér fyrir vonzku. Úr því að
hann gat ekki orðið næstæðsti
maður í Róm ákvað hann að
verða æðsti maður í Cremona.
Þeirri tign tókst honum að ná
með ógnaráðstöfunum og fanta
brögðum. Auðvelt var fyrir
hann að beita þsim aðferðum,
þar sem hann var fulltrúi Fas-
istaflokksins í borginni.
En örlögin áttu enn þá vænt
hlutverk eftir handa Farin-
acci. Mussolini hafði nefnilega
ekki enn afneitað ofbeldisráð-
stöfunum að fullu.
Að kvöldi hins tíunda júní
1924 gekk maður nokkur eftir
Tíber-bökkum x Róm. Allt 1
einu ruddust nokkrir menn
fram úr launsátri bak við
vegg, gripu vegfarandann og
fleygðu honum inn x bifreið,
sem beið þar spölkom frá. —
Maðurinn hrópaði á hjálp.
Glæpamennimir reyndu að
þagga niður í honum, en tókst
það ekki.
Hann kallaði aftur á hjálp.
Þá stungu þeir haxxn með
hnífum.
Morð Matteottis var sem
reiðarslag á alla ftalíu.
Mussolini sá xxú, að hann
stóð andspœxiis milljónum
manna, sem ákærðu hann fyrir
morð.
Angistin greip Mussolini
heljartökum. Haxm óttaðist að
þurfa nú að ganga alla æfi í
rauðröndóttum fangabúningi
glæpamanna. Hann varð næst
um því örvita.
Hann lét handtaka nokkra
beztu vini sína og fasistaleið-
toga til að reyna að koma á-
byrgðinni yfir á aðra. Aðrir
fylgismenn hans sném við
honum baki með andstyggð og
fyrirlitningu. Benito Mussolini
var dæmdur maður.
En mitt í einstæðingsskapn-
um bámst Mussolini boð að
norðan, boð, sem kveikti í hon-
um nýjan vonarneista, hann
kannaðist vel við orðalagið,
þótt mddalegt væri. „Eitt
mannshræ,“ stóð í blaði Farin-
accis í Cremona, „getur ekki
orðið fasistabyltingunni að
fótakefli.“
Farinacci: Það var maður-
inn. Hinn gamli glæpafélagi
útlagans Mussolinis.
Farinacci og Mussolini tóku
þegar til starfa. Enda var nú
skammt þar til dómur • skyldi
ganga í Matteotti-málinu. Og
margt þurfti að gera áður. —
Skjölin hurfu, vitnin flýðu úr
landi og Farinacci var gerður
aðalritari fasistaflokksins, og
sú staða gerði honum auðvelt
að komast yfir lögfræðings-
réttindi frá háskóla úti á landi.
í skríparéttarhöldunum, sem
nú hófust, kom jámbrautar-
stöðvarstjórinn Roberto Farin-
acci fram sem málflutnings-
maður til varnar fyrir hina á-
kærðu fasista. Fávizka hans í
lögum var augljós, en hún var
vegin upp með skeleggri fram-
göngu fasistiskra glæpaflokka,
sem héldu hinum frómu em-

öfundsverður kottur.
bættismönnum borgarinnar í
ógnargreipum. En réttarhöld-
in fónx fram í borginni Chieti.
Þessar ráðstafanir urðu Farr-
inacci mikil stoð í vörn hans.
Dómurinn lýsti því yfir, að
Matteotti hefði dáið af tauga-
áfalli, þegar honum var rænt.
Mussolini var þar það vel
Ijóst, að nú hafði hurð skollið
nærri hælum. Aldrei skyldi
það geta komið fyrir framar,
að ítalska þjóðin gæti dregið
hann fyrir lög og dóm rétt eins
og hvem annan venjulegan
mann, og neyða hann til að
svara hvimleiðum spumingum.
Prentfrelsi og málfrelsi vom
afnumin. Flokkabrot og verka-
mannasamtök, sem tórt höfðu
fyrstu tvö stjórnarár fasist-
anna, voru nú leyst upp. Sér-
stakir dómstólar gengu frá
þeim mönnum, sem ekki vildu
gangast þegjandi undir fasista-
harðstjómina.
í þessu þögla stjórnarfari og
opinbem lögleysum var nú
enn að nýju enginn starfs-
grundvöllur fyrir Farinacci
hinn ógurlega. Hann snéri
heim til Cremona. En það var
enginn lítillátur smáfantxxr,
sem nú kom fram á pallinn í
Cremona. Matteotti hafði gert
Farinacci frægan. Hann hafði
nú stigið í tigninni, því að áð-
ur hafði hann verið mest hat-
aði maðurinn í átthögum sín-
um, en nú var hann illræmd-
asti maðurinn í öllu landinu.
Farinacci vissi nú vel um
þessa tign sína. Hann breytti
nú nafni blaðs síns úr Cre-
mona hin nýja í Regime Fas-
cista. í þessu nýja blaði sínu
hamaðist Farinacci á öllu og
öllum með óskaplegu orð-
bragði Haim réðist á kaþólska
menn og páfann, á gyðinga og
frímúrara, á auðmenn og
verkamenn, Bretland og Kína,
landher og flota. Fasistastjórn-
in ein var örugg gegn hinum
grófgerðu árásum þessa skjól-
stæðings síns.
Farinacci hafði þegar frá
upphafi mikla samúð með naz-
istum. Meðan Hitler gekk í
regnkápu og átti dapra daga,
og meðan ítölsku fasistamir
litu á nazista, sem lélega eftir-
hermuapa og Mussolini vogaði
sér að kalla Hitler „kjafta-
munkinn," — þá djöflaðist
Regime Fascista., blað Faiin-
accis gegn Gyðingum. Það var
mjög fífldjörf árás. Land eina
og Ítalía, sem er mjög snautt
að Gyðingum, gefur mjög lítið
tilefni til Gyðingaofsókna, og
það er varla að blöðin geti
skapað slík tilefni. En Farin-
VERKAMAÐUR" sepr í bréfi
til mín á þessa leið: „Fyrir
fáum dögam var það fullyrt í
Morgunbiaðinu, að launþegar vasru
yfirleitt ánægðir með gerðardóms-
lögin, sem Sjálfstæðisflokkurixm
hefir skellt á í samráði við Tíma-
menn. Mig furðar stórlega á svona
fullyrðingum. Þetta er alveg þver-
öfugt við sannleikann. Ég hefi ver-
ið á dálitlum flækingi með vinnu
undanfarnar vikur. Ég hefi unnið
í nokkrum flokkum við höfnina
og í Bretavinnunni, ekki aðeins
unnið með verkamönnunum, held-
ur líka með trésmiðum, múrnrnm
og málurum.
ÉG HEFI ALDREI síðan ég kom
til Reykjavíkur, heyrt eins einhuga
hljóð í mönnum, eins ,og í .þessu
g'erðardómsmáli. Það er rétt und-
antekning, að maður hitti marm,
sem mælir þeim bót, og ef satt
skal segja, þá bölva menn íhald-
inu og Framsókn fyrir það. Hgr
er ekki um menn að ræða, sera
eru fullir af pólitízkum áhuga á
ollum tímum, heldur alveg eins,
og ekki síður, menn, sem armars
eru ekki neinir pólitíkusar.
ÉG FULLYRÐI, að 98 af hundr-
aði allra þeirra manna, sem ég
hefi unnið með og hitt, eru alveg
ákveðnir á móti þessum lögum og
þar af leiðandi líka á móti þeim
flokkum, sem hafa sett þau. Ég
*
acci vildi þóknast nazietum af
því að þeir félhi hoaum vel í
geð.
Loks fann hann hér stiga-
menn, sem ekki skömmuðust
sín fyrir sjálfa sig. Fasistamir
voxru líka stigamexxn, en þeir
vildu láta líta svo út fyrir
heiminum, og e. t. v. sjálfum
sér, að þeir veeru heiðurs-
kempur hinar mestu. Nazist-
arnir þýzku voru ekki með
nein slík látalæti. Og þeir
mundu ekki snúa baki við hon-
um.
Farinacci hafði valið sér hið
góða hlutskipti. Fáum árum
síðar tróðust Þjóðverjar inn í
Ítalíu, tóku allt landið í sína
umsjá, líka fasistisku kúgar-
ana. í kjölfar þýzka hersins
kom Gestapo, og Roberto Far-
inacci rak lestina.
Blaðið í Cremona, sem menn
keyptu áður, bara að gamni
sínu, og enginn tók mark á,
varð nú voldugasta blaðið í ít-
alíu. Það túlkar vilja Hitlers,
hins æðsta yfirboðara. Farin-
acci er valdamesti ítalinn í
„nýskipaninni.“ Ógeðið, sem
Mussolini hafði áður á Farin-
acci, hefir nú snúizt í beiskt
hatur. En hann getur ekki án
hans verið. Taumamir, sem
Farirxacci heldur í fyrir Hitler,
halda hinum dauða skrokk
fasismans uppi og fá harm til
að hreyfast.
Margir fasistar berjast fyrir
vopnahléi, og það menn, sem
mikils mega sín, eins og Ciano
greifi, Grandi og Starace. ít-
alska þjóðin vill frið, hvað sem
hann kostar. Jafnvel iðjuhöld-
Frh. á 7. síðxx.
skal til dæmis nefna einn vixmu-
flokk, sem ég vaim í. Þar uxmu 70
menn. Af þessum mönnum vona
aðeins 5, sem ekki tóku háværa
afstöðu á móti lögunum. í þessum
flokki voru fylgismenn laganna þó
fjölmennajri en í nokkrum öðrum
vimxuflokki, sem ég hefi unnið í.“
LÆKNARNIR hafa haft ósköpin.
öll að gera undanfarið. Þeir eru að
sprauta börnin gegn kíghóstanum.
Hvert bam fær 4 sprantur. Þannig
verða lækarnir að gera 500 ferð-
ír til 125 barna. Starfið er því eril-
samt. Það hefir tafið læknana all-
illa, að skortur hefir verið á bólu-
efninu. Ramisóknarstofan hefir
haft svo mörg öðru að sinna uand-
anfarið. Annars er kíghóstinn ekki
tíður hér í bænum núna.
„STÚLKA í HAFNARFIRÐI“
skrifar mér: „Mikið vOdi ég að þú
vildir miimast á það, hve óhæft
það er, að ekki skulí vera neitt
afdrep við Miðbæjarskólann í
Reykjavík fyrir þá, sem þurfa að
híða eftir áætlunarvögnum til
Hafnarfjarðar. Maður þarf oft aS
bíða þar mjög lengi til að vera
viss um að ná í vagn, en maður
verður að standa á víðavangi, því
að hvergi er skjól. Mér finnst, að
félagið, sem hefir sérleyfið, ætti
að reyna að fá að setja upp ein-
hvers konar skýli fyrir okkur.!‘
Haxmes á hornínu.
Verkamaður skrifar um það, sem talað er um £ vixmu-
flokkunum ínnan bæjar og utan. 98% á móti gerðar-
dómslögunum! Mikið að starfa hjá læknunum. Bréf
frá stúlku í Hafnarfirði.
V