Alþýðublaðið - 31.03.1942, Blaðsíða 5

jnti&jpáxgxir ál'. máftt iM2.
«>ntBUл
I
Verkanemi éskast
INGVAR KJARTANSSON,
Ásvallagötu 81.
Tilboð
óskast í jörðina Valíé í Kjalarnesshreppi. Sendist fyrir
20. apríl n.k. undirxituðum skiptaráðanda, sem gefur
nánari upplýsingar.
Askilinn réttur til að hafna öllum tilboðxnn.
Skiptaráðandinn í Gullbringu- og Kjósarsýslu,
30. marz 1942.
BERGUR JÓNSSON.
Myndarammar
Bægradvalir — Puslespil.
Pottar — Skaftpottar emai).
NÝKOMIÐ.
K. Einarsson & Björnsson
Árekstrar milli setuliðsmanna og íslendinga. — Þegar
ég hitti sjóliðana. — Dæmi úr Hafnaríjarðerbíl. —
Nauðsyn á sérstökum áætlunarferðum
fyrir hermennina.
og étt á hættu að koroast í blöðin
Ostar 30%
Gráðaost
Rjómaost
V
Smjor
Egg
Rækjur
Rækjupasta
Síld í tomat og olíu
Gaffalbitar
Kippers
Fiskbúðingur
KrækKngur
Kaviar
Kalassíld
Murta, reykt
Rauðrófur I ds.
Gulrófur í ds. W
Epli, þurrkuð
Vanilludropar ' /
Möndludropar ; •
Sítrónur
PÁSKAEGG
Gerið svo vel og sendið
péskapöntunina tfmanlega
/
Símar: 1135 og 4201.
Hafnarstræti 5.
Mýkomið!
Karlamannaskór
Kvenskór
Unglingaskór
LÆGSTA VERÐ
Grettisgötu 57.
Borðið á Café
Cestral
ARIÐ 18 9 9 hóf dr. Helgi
Pjeturss jarðfræðirann-
sóknir sínar á íslandi. Hann
ætlaði sér að kanna fom fjöru-
borð á Suðurlandsundirlend-
inu. En hér fór, eins og oft vill
verða, öðruvísi en ætlað var.
Athuganir hans á móbergs-
hömrum nokkrum austur í
Hrunamannahreppi opnuðu
honum útsýn yfir annað rann-
sóknarsvið. Leiddi það til þess,
að hann var þegar eftir fyrsta
rannsóknarsumar sitt á íslandi
orðirrn brautryðjandi í jarð-
fræðirannsóknum landsins.
Þegar hér var komið sögu
þekktu menn sæmilega út-
breiðslu móbergsmyndunar-
innar í yfirborði íslands. Menn
vissu og, að hún fyllti allmikið
rúm í jarðlagaskipun þess. En
allt var í þoku um uppruna og
aldur móbergsins, annað en
það, að það var talið yngra en
blágrýtismyndun landsins. —
Eldri jarðfi’æðingar höfðu
starað ráðþrota á þetta berg,
sem hvergi þekktist í ná-
grannalöndunum. Dr. Helga
heppnaðist að færa sönnur á,
að móbergið væri myndað af
jöklúm og eldi, væri sambland
af „frosti og funa.“ Að vísu
hafði þar að verki verið miklu
eldri ísöld, en áður var kunn á
íslandi. — Rak nú hver upp-
götvunin aðra í jarðfræði
landsíns. Sýnt var fram á, að
basaltmyndunm. er að nokkr-
tun hluta pleistocen. Og í milli-
lögum hinna pleistoeenu hrann-
laga má finna dýraleifar, sæ-
skeljar og fleira, (interglacial-
ar myndanir), sem veita upp-
lýsingar um loftslag og lífs-
skilyrði þessa tíma. (Búlands-
höfði). Ótvíræð rök voru fyrir
þvi færð, að mikill hluti mó-
bergsins væri jökulmyndun,
umbreytt á merkilegan hátt
(glacialmetamorficum). Sann-
anir voru fundnar fyrir því, að
hið „preglaciala“ grágrýti eldri
jarðfræðinnar, er yngsti þáttur
inn í hinni pleistócenu basalt-
myndun, og hafa grágrýtis-
hraunin runnið milli ísalda. Hin
ar pliocenu sjávarmyndanir
Tjörness, reyndust þykkari og
voldugri en áður var talið, og
fróðlegri til rannsókna. Brota-
bergsmyndirnar stórkostlegar
(dislocationsbreccia) finnast á
Tjörnesi og víðar á landinu, og
forn fjörumörk má rekja hærra,
en áður hafði verið talið að þau
næðu.
Hér hefir aðeins verið drep-
ið á helstu uppgötvanir dr.
Helga og þær jarfræðirannsókn
ir, sem hann vann að. Þær
sýna, að þar hefir frábær vís-
indamaður að verki verið. Á
síðari árum hefir dr. Helgi, í
anda hinna beztu og vitrustu
spekinga, leitazt við að hjálpa
mönnunum að átta sig á mikil-
leik alheimsins. Um það hefir
hann ritað í bókum sínum „Ný-
al“, „Ennnýall" og „Framnýal".
Þó allir geti ef til vill ekki að-
hyllzt þær kenningar, sem þar
koma fram, ættu menn að lesa
þær bækur vandlega. Þær eru
á fegurra máli en flest það, sem
á íslenzku hefir verið ritað, og
allt er þar viturlega mælt.
Dr. Helgi er íturvaxinn mað-
ur. Hann er ljós yfirlitum og
svipurinn hreinn og drengileg-
ur. Hann er enn svo glæsilegur
á velli, að öllum verður starsýnt
á hann, er hann sjá. Ég hefi
þekkt hann í tíu ár og engum
hefi ég kynnzt að meiri greind
og góðvild.
Jóhannes Áskelsson...
Tau er tekið
í þvott og strauningu
í þvottahúsinu
ÆGIR.
Bárugötu 15. — Sími: 5122.
iiBlfrii i lUWMn I
ÁREKSTRAR milli amerikskra
hermanna — og sjóliSa — og
fslendinga eru mjög tíffir. Er
minnzt á suma þeirra í blöffunom,
en langflesta ekki, enda eru sumir
þeirra þess efflis aff ekki tekur aff
nefna þá. Eitt kvöldiff var ég á
leiff heim til mín og mætti ég
tveimur sjóliffum, sem háffir voru
svolítiff viff skál. Batt mér í hug
aff ekki væri þeim þaff of gott eftir
langa útivist á sjónum innan um
kafbáta og annan djöfulskap.
ÞEIR GÁÐU báðir mjög upp í
glugga til beggja handa og hugs-
aði ég sem svo: Nú eru þeir greyin
búnir að leita sér að skemmtun
í allt kvöld og hvergi komizt að.
Geta Bandaríkjamenn ekki flutt
inn dálítið af dansméyjum og
skrípiköllum til að skemmta sínu
fólki hér? Þegar ég kom móts við
þá gengu þeir þvert yfir götuna
til mín og annar öskraði framan í
mig:: „ísland vitlaust, skhur ekk-
ert.“ Ég sagði: „Finnst þér það?“
„Já, sagði hann, engin stelpa, eng-
in skemmtun, allt vitlaust.”
ÉG BROSTI og sagði svo: „Ekki
er ég á sömu skoöun. ísland er
ekki vitlaust, nóg af stúlkum, marg
ar skemmtanir“. Þá sagði hann,
„Hvar einhver ég berja kaldan?"
Ég svaraði: „Veit ekki, enginn
úti, allir komnir heim, likast til
flúnir af því þú vígalegur". Þá
brosti hann glaður og ánægður og
vildi fá að kyssa mig. Síðan skyld-
um við sem beztu vinir og heyrði
ég hlátrana í þeim þegar ég hélt
áfram heimleiðis. — Hefði ég rok-
ið upp með helvítis látum út af
þessu rausi sjóliðanna, þá hefði
orðið slagur og ég legið við fyrsta
hðgg blár og blóðugur á götunni
og málið gert að æsingamáli og
jafn vel Ólafur Tliors komizt í það,
ANNARS ERU ÞETTA alvöru-
mál. BGR. skrifar mér á þessa
leið: „Fimmtudagskvöldið 2ð. mare
kl. 11 fór ég í áætlunarbíl frá
Hafnarfirði til Rvíkur. f Hafnarf.
komu í bílinn allmargir sjóliðar,
auk þess voru bandaríkskir liðs-
foringjar og all margt íslendinga.
Einn þessara sjóliða var áberandS
ölvaður. Tók hann að láta ýmsum
látum, reif hatt af stúlku og hag-
aði sér ósæmilega, en íslendingara-
ir gáfu honum engan gaum.
LOKS SETTIST hann hjá ung-
um íslending og tók að rausa viS
hann, reif af honum hattínn o. s„
frv. en Íslendingurínn gaf honum
kurteislega til kynna, að harns
skyldi ekki hvað hann segði, stóS
sjóliðinn þá upp og greiddi íslend-
ingnum fyrirvaralaust högg í and-
litið. Urðu nú ryskingar en bandft-
ríkskir liðsforingjar tóku dátanm.
FLESTIR ÍSLENBINGANNA
fóru út úr bílnum og kröfðust, aS
árásarmaðurinn yrði settrnr úr, eí
þeir ættu að halda áfram ferðinní.
Þó ekki væri hér um alvalega*
árekstur að ræða sýnir þetta glögt,
hve nauðsynlegt er að sérstaldr
bílar séu ætlaðir hermönnum k
jafn fjölmörgum leiðum eins og
milli Reykjavíkur og Iíafnarfjarð-
ar“.
ÉG TEK UNÐIR ÞETTA. Það «r
brýn nauðsyn að setuliðin koml
upp sérstökum ásetlunarferðMft
milli ReykjavQtur og úthverfftnuft.
Vagnarair nægja varla okkur, hvftS
þá öðrum.
Kaairas á hftrafiftft.
r*W:*t‘Íí