Alþýðublaðið - 31.03.1942, Blaðsíða 8

■mtímrn
ALÞVÐUBLAÐIÐ
J ÆKNIR nokkur höjðaði mál
■*-* ffegn íra, vegna þeas, að
hann vildl ekki horga læknin-
Vm, fimm dollctra jyrir að veita
honu frans lœknishjálp. Lækn~
irh*n sarma&í kröju sina fyrir
dómendunum, en er hann hajði
Iokáa málí sinu bað írinn ósköp
hæglátlega um að fá að leggja
ftokkrar spumíngar fyrir hskn-
&m, og var honurn veitt það.
,Manstu fivað ég sag&i við
f*9, læknir, þegar ég sótti þig?
,Já, þú sagðir að faman þín
væri veik og baðst mig að skoða
hsená“.
JHváS sögðtim við um borg-
tínina?"
,J>á sag&ist mundu borga
mér, ef ég gæti sagtþér þá strax,
hve mikið þú ætfir að borga“.
„Og hvað sagðir þú?“
„Ég sagði þér að ég mundi
setja upp fimm dollara“.
,Já, en heyrðu mxg nú, sagði
ég ekki við þig: „LæTcnaðu hana
eða dreptu hana, og þá. skal ég
horga þér fimm dollara, og þú
gekkst að því“.
,Jú, þótt skrýtilegt sé, var
samkomulag olckar á þessa
sagði læknirinn og brosti
við! „En ekki leit ég svo á, að
ég ætti að reyna að drepa
konu þína, heldur ætti ég að
hjálpa henni“.
„En heyrðu mig nú, læknir,
læknaðirðu konu mína?“
„Nei, það veiztu vel, konan
dó“.
,JEn drapstu þá konuna mína,
læ.knir?“
„Vertu ekki að þessum fíjla-
látum, hún dó af sjúkleika sín-
um“.
Nú sneri írinn sér sigri hrós-
andi að dómaranum: „Þama
heyrið þér, samkvæmt samningi
okkar, átti hann að lækna konu
mína eða að drepa hana. En svo
segist harén hvorugt haja gert“.
*
JETLAÐI LÍKA AÐ VERA
HEIMA
O ERNHARD SfíAW fékk
■*—£ einu stoini beðskort frá hafð
mAkonu eérm% Á spgiÆ. þetim. v&r
ákírijtcft:
„Laf-ði X ver&ur heima hja
sér á feptudaffm*. milli til. 4
rf.
Sftetu) enðurstmdi spjaldJS, en
shrifaði naðan til við tilfcynn-
ingu fruarimuLr:
„Það verður mr. Bemh&rd
Shaw líka“.
ttm straumnam, aneri höfðinu í
áttina til lands og hlustaði. Hún
heyrði einkennilegan klið úr
skógxnum og lagði eyrun við.
— Það er næturgali, sagði
hann og horfði á hana snöggv-
ast, og hún skildi, að hann hafði
lesið hugsanir hennar úr augna-
ráði hennar skömmu áður, og
hann fyrirleit hana ekki, vegna
þess, að hann var gripinn sömu
þrá og hún, sömu löngun. En
vegna þess, að hún var kona og
hann karlmaður, gáfeu þau ekki
kannast við það hvort fyrir
öðru.
Hann reri bátnum aftur af
stað og brátt komu þan að
mynni vogsins, þar sem trén
slúttu fram yfir árbakkana. Þar
renndi hann bátnum að landi og
rétt við ströndina var ofsrlítið
rjóður. Þar stigu þau á land
Hann dró bátinn upp á leir-
urnar og kallaði til Donu og
bað hana að kveikja upp eldinn.
Hún fann fáeina þurra kvisti
undir trjánum og braut þá á
kné sér. Kjóllinn hennar var nú
orðinn velktur og rifinn og
benni varð hugsað til þess,
hvernig Godolphin og kona
hans yrðu á svipinn, ef þau sæju
hana núna, eins og sígauna-
stelpu og aup þess var hún föð-
urlandssvikari.
Hún lagði sprekin hvert ofan
á annað. Hann kom til hennar
neðan £rá vatninu, er hann
hafði slægt fiskinn og þvegið
hann, og kraup við hlið hennar
fyrir framan eldinn. Hann tók
upp stein og tinnu og sló eld og
brátí skíðlogaði í sprekimum.
Þau horfðust í augu yfir eldinn
og brostu.
— Hafið þér nokkru sinni
soðið fisk undir beru lofti?
sagöi hann?
íiún bristi höfuðiö, og hann
skaraði öskunni frá úr miðj-
wm eldinum, lagði þar laellifi,
og ciaR á heillí5i»a lagði feanm
IkM&a; þurrkaði af h*i£-
Msmn á buxRaskálmÍBaai sinni.
Svo beið hann skmdarkorn, —
meðan fiskarinn steiktist öðn-
*m anegin, er. því næst snóri
feanri hfcnum við með huífniun,
til þess aö steikja haan hinum
megin. Það var orðið dimmt í
rjóðrinu og trén vörputu löng-
mm s/kuggum á vogirm. D*ma
horfðí á hendur ræningjafor-
ingjans og því næst í andlit
honum. Hann var farinn að
roðna í andliti af hitanum frá
eldinum. í sama bili barst mat-
arangan að vitum hennar, og
hann horfði brosandi á hana,
án þess að mæla orð frá vör-
um.
Þegar honum fannst fiskur-
inn orðinn nægilega steiktur,
brá hann hnífmum sínum und-
ir ílsfcinn og tók hann af hell-
mmí, áfcipti honum því næet í
tvennt, lagði annan helminginn
á stórt laufblað og rétti henni,
en sjálfur tók hann hinn helm-
inginn milli fingra skma og fór
að borða. — Það er slæmt,
sagði Dona, að við skulum ekki
hafa neitt að drekka. Án þess
að svara, stóð hann á fætur,
gekk ofan að bátnum og kom
aftur með rykfallna flösku
— Ég gleymdi því, sagði
hann — að þér voruð vön að
neyta kvöldverðar í veitinga-
húsinu Svanurinn.
Hún svaraði ekki strax, enda
kom henni þetta svar á óvart.
En þegar hann var búinn að
hella í glasið hennar, spurði
hún: — Hvað vitið þér um
kvöldveizlur mínar í veitinga-
húsinu Svanurinn? Hann
sleikti fiskslímið af fingrum
sér og hellti víni í glas handa
sér.
— Ég hefi frétt, sagði hann
— að frú St. Columb hafi hald-
ið drykkjuveizlur ásamt unga
fólkinu í borginni og því næst
hafi hþpurinn hlaupið fram og
aftur um götur borgarinnar —
með ærslalát'úm og ekki komið
heim fyrr en undir morgun.
Hún hélt á glasinu, en dreypti
ekki á víninu, og starði út á
ána. Ef tit vill áleit hann, að
hún væri ekki annað spillt
lauslætisdrós, sem hefðl setið,
eins og húia sat nú, með öilum
vkuam Harry’s. Fyrir haani
va*kti ekkert a«nað en að lenda
í ævmtýrum, og ai hiki liti
einungis á þefeta sem ævintýri.
Kenni faimst ófaart, að haim
skyldl. líta þannig á haaa, ög það
olli henni •mikilla þgáninga, og
henni fannst allur aevintýra-
ljómi vera horfinn af þessw
kvöldi og henni fannst hún
Þrifejudasttr 3X wkYz tf42.
Flóðbylgjan
(TYFHGOWf
Ameríkski kvikmynd, tekin
í Suðurhöfum, i eðlilegum
litum. Aðalhlutverkin leika:
Dorothy Lamour og
Robert Preston.
Sýnd Id. 7 og þ.
Börn yngri en 12 ára fá ekki
aðgang.
Framhaldssýning
kl. 6Vá:
UPP Á LÍF OG DAVÐA.
(I’m StUl AUve.)
Aðalhlutverkin leika: ’
Kent Taylor og
Linda Hayes.
mmmmBmmmanmmmmHKmm'
ekki geta notið aehmar
skemmtunar. Hún óskaði
skyndilega eftir því, að hún
væri komin aftur heim að Nav-
ronhúsi, hún væri í herbergi
sínu og James litli kæmi inn
til hennar vafrandi á óstyrkum
fótum, svo að hún gæti tekinn
hann í faðm sér, hjúfrað hann i
við brjóst sér og grafið andlit !
wm ffftA bio m
t un4irkeimuis
Kairoborgar
(Dark Streets of Ccmto.)
apwmandi mynd, er sýttir
dularfulia viðburði, er garast
i umhverfi Kaíróborgar. —
Aðalhlutverkin leika:
SIGRID GURIE,
RALPH BYRD.
3ýnd klukkan 3, &, 7 og 9.
Aðgöngumiðar að ölium sýn-
Lngum seldir frá kl. 11 f. h.
sitt í hári hans og gleymt öll-
um þjáningum sínum og á-
hyggjum.
— Eruð þér þá ekki þyrst
eftir allt saman? spurði hann,
en hún leit á hann sorgbitnum
augum. — Nei, sagði hún. —
Nei, ég held ekki. Svo þagnaði
hún og strauk kjólinn sinn.
Nú fannst henni óbrúað djúp
með heiðingjann Herrauð hinn
illa, kóng í Blálandi!“
Hann ruddist inn í kindahóp-
inn og lét lensuna dynja á
skepnunum, en sumár traðkaði
Rósinanta undir fótum, áður en
þær gátu forðað sér.
Þegar fjárhirðarnir sáu þess-
ar aðfarir, báðu þeir Doninn að
sjá ærnar þeirra í friði, en hann
skipti sér ekkert af því. Þá fóru
hirðarnir að slöngva steinum í
hann og flugu steinarnir allt í
kringum hann.
En riddarinn veitti því enga
athygli, bara óskapaðist á ótta-
slegnum kindunum, og leitaði
að foringja óvinahersins til ,að
geta lagt til einvígis við haiih.
„Hvar ®rt þú, Herrauður hán»
ilfe?“ æpti hann. „Komdte og
berstu við mig, grimmi harð-
stjóri, svo að ég get lagt hinuna
iwígprúða Pétri borfeenta 1±0!“
í samtt vetfangi fékk hann
sþem. í ssðúna, svo að hann stóð
á £ndirmi, þrátt fyrir herklæð-
in. Don Q. hólt, að hann væri
særður og sneri hestinjim við,
en um leið hæfði hann annar
steinn, sem braut hjálmhettuna
og skall á kjálkann á riddaran-
um. Höggið var svo mikið, að
nokkrar tennur brotnuðu úr
honum og hann féll af baki í
roti.
Hirðarnir héldu, að þeir hefðu
drepið manninn og óttuðust af-
leiðingarnar. Þeir hröðuðu sér
því á burt með fjárhópa sína.
Þeir tóku líka með sér sjö kind-
ur, sem fallið höfðu í valinn í
bardaganum.
Sankó hafði staðið á hæð-
iiani og horft á viðureignina, —
stappandi í jörðina og rífandi
í hár sitt, örvmglaðuI■ yfir
fíflaskap húsbónda síns. Þegar
fjárhiriemir varu horfia.ii-,
hljóp hann til feúefecmda sfetó.
Riddarinn var »á raknsður úr
rotiau, en gai eitód staðið upp.
„Ó, ó, húsfeóttdi gó®ur,“ aagði
Sasnkó, „hví hlustaðirðu ekki á
»úg? Sagði ág þér ka»nske
ekki, að þette vseri bara fjár-
hópar, en engar hersveitir?“
IVHAT UND££ 7HE
5u/v,..?) cAN'rez
A POmVHAFT.
H£‘D HAV£ PULL£Þ‘
OUTOF/T0Y A
Á A/ON....
Ef iiugveim væri stjorruaus,
mtmdi feún stingastí Ég heii
aWreí séð flugvél hrapa mona!
AP Featufcs
IF HE 5 CXJT OF CONTBDl....
hev <s£ emmo pown...
IVE NEVER 6EEN A PIANE
, FAUU L!KE 'THAT.-? ^
CÍJAVING ESCAPEO WlfH
UEE.áCORCHy I? 1AIUIN6
A PA66ENGER CUV?ER
-fO FlNO A UANDING
FIEUD.... GUPOENUV
HE GEES "JHE PUANE
PRANVN viouentuy
FARfHWARD...
önt hefir fiogið á eftir far-
þegaflugvélinni til að komast
á næsta flugvöIL
Þá sér hann, að farþegaflug-
véiin byrjar að hrapa.
öro; Þetta er skrítið! Það
getur ekki verið niðursog, hann
ætti að komast út úr þvf!