Alþýðublaðið - 30.08.1942, Síða 8

8
ALÞYfHJBLAÐIÐ
Sunnudagur 30. ágúst 1942.
JARNARBÍÓHS
Það rœttist
úr því
(Tumed Out Nice Again)
Enskur gamanleikur.
Aðalhlutverkið leikur hinn
frægi enski leikari og
gamanvísnasöngvari
^ George Formby '
og syngur þar nokkrar
gamanvísur.
Ennfremur Peggy Brian.
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða ihefst
kl. 11.
RIMMAN var hroðaleg, orr-
ustan hörð. Bóndinn var
skriðinn inn undir rúmið. —
„Komdu fram undan rúminu,
svínið þitt, raggeitin, lyddan, ef
þú þorir!“ öskraði konan á gólf-
inu með rúmfjölina reidda. —
„Nei, kella mín; ég er húshóndi
á mínu heimili, skal ég sýna
þér, og kem ekki fyrr en mér
sýnist.“
*
TVEIR líftryggingarmenn —
Englendingur og Banda-
ríkjamaður — voru að guma af
tryggingarfélögunum, sem þeir
störfuðu hjá hvor um sig.
„Við leggjum áherzlu á, að
'dborqanir komi sem fyrst til
ad-
leð
iis
'naður aeyr i nott, j ,-ckj-
n senda peningana með fyrsta
pósti í fyrramálið.“
„Þetta kallið þið fljóta af-
greiðslu,“ sagði Bandaríkja-.
maðurinn. Ekki blöskrar okkur
þessi flýtir. Skrifstofur okkar
eru á sjöttu hæð í sextíu og níu
hæða húsi. Maður einn, sem
tryggður var hjá okkur, vann á
skrifstofu á fertugustu og ní-
undu hæð í sama húsi. Svo vildi
það slys til, að hann datt út um
glugga á skrifstofunni. Þegar
hann fór niður hjá okkar hæð,
réttum við honum ávísunina.
FIPLAR HÖND á feigu tafli.
sé rithönd þína. Ó, ég verð
samt fyrir svo miklum von-
brigðum með bréfin frá þér.
Þau eru svo köld, og þú segir
aldrei það, sem mig langar til
að þú segir. Það væri vitlaust
af okkur að fara að búa saman
aftur. Ég get aldrei varðveitt
ást mína á þér öðruvísi en sjá
þig aldrei. Er það ekki hræði-
legt? Ekki get ég stillt mig um
að biðja þig að koma hingað.
Það er ekki svo oft, sem ég hefi
beðið þig um nokkurn hlut.
Komdu. Gerðu það. Ég skal
taka á móti þér á stöðinni og
þú skalt ekki þurfa að hafa
áhyggjur út af neinu. Ég er viss
um að þú mundir hafa mjög
gaman af því.
Komdu, ef þú elskar mig.
Berta.
Court Leys, Blackstable, Kent.
30. maí.
Elsku Berta mín!
í>ví miður hefi ég verið svo
önnum kafinn, að ég hefi ekki
svarað fyrr bréfi þínu frá 25.
þ. m. Þú getur alls ekki trúað
því nema með því að sjá það
sjálf, hve mikið hér er að gera
um þetta leyti árs. Mér er ó-
mögulegt að fara til Parísar og
þar að auk hefi ég skömm á
frönskunni. Ég vil ógjarnan
koma til þessarar borgar, og
vilji ég lyfta mér upp er Lond-
on nógu góð handa mér. Þú
ættir að fara að koma heim,
fólk spyr oft eftir þér og svo
er skrambi tómlegt þegar þú
ert hér ekki. Kær kveðja til P.
frænku.
í flýti.
Þinn elskandi eiginmaður
E. Craddock.
Rue des Ecoliers, París.
1. júní.
Elsku, elsku Eddi!
Þú veizt ekki hve bréf þitt
gerði mig hrygga, eins og mig
hlakkaði mikið til að fá það.
Láttu mig ekki bíða svona lengi,
hvað sem þú svo gerir. Ég gerði
mér allt mögulegt í hugarlund,
þú værir kannske veikur. Ég
ætlaði að fara að hringja. Lof-
aðu mér því, að þú látir mig
vita, ef þú verður veikur. Ef þú
þyrftir mín nauðsynlega við
skyldi mér vera það ánægja að
koma. En þú mátt ekki halda,
að ég geti komið heim til Court
Leys til langdvalar. Stundum
þjáist ég af þrá eftir þér, en ég
veit, að ég má ekki gefast upp.
Mér er fullljóst, að ég má aldrei
hætta á það að sama ógurlega
samlífið byrji aftur. Það er svo
niðurlægjandi. Ég heiti því með
fullri einbeittni og alvöru, að
ég mun aldrei hverfa aftur
heim til Court Leys.
Þín elskandi
Berta.
SÍMSKEYTI.
Gare du Nord. Kl. 9,50 f. hád.
2. júní.
Craddock,
Court Leys, Blackstable.
Kem 7,25 í kvöld.
Berta.
Rue des Ecoliers 41, París.
Kæra vinkona!
Ég er mjög áhyggjufull.
Berta hefir verið hjá mér und-
anfarnar sex vikur, eins og þú
veizt, og borið fyrir sig ástæð-
ur, sem vakið hafa grunsemdir
mínar. Ég held, að enginn geti
þurft svo flóknar og miklar
skýringar fram að færa við jafn
sjálfsagðan hlut. Ég stóðst þá
freistingu að skrifa Eðvarð
(manninum hennar, — laglegur
maður, en heimskur!) til þess
að spyrja um það sanna í mál-
inu. En þá hefði ég bara orðið
mér til minnkunar. í London
þóttist Berta vitja læknis, en
aldrei sást hún taka lyf, og ég
er viss um, að enginn góður sér-
fræðingur lætur borga sér stór-
fé fyrir að fást við ímyndunar-
veiki; — án þess að láta sjúk-
linginn fá ósköpin öll af lyfjum.
Hún slóst í för með mér til Par-
ísar undir því yfirvarpi að fá
sér kjóla. Hún hefir gert sér
mikið far um að dylja geðs-
hræringar sínar og gert sig
enn þá grunsamlegri með því.
Hún hefir gengið í gegnum
fjölda mörg stig geðbrigða, og
hegðað sér eins og tilfinninga-
næmar ungmeyjar gerðu fyrir
fimmtíu árum síðan. Hún hefir
grátið og á eftir farðað sig gíf-
urlega til að dylja það, og það
bendir á mikla örvæntingu.
SB NÝJA BIO
SignrogariDi
Söguleg stórmynd, spenn-
andi og viðburðarík.
Aðalhlutverkin leika:
Richard Dix
Gail Patrick
Joan Fontaine
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngmiðar seldir frá kl.
11 f. hád.
Á morgun (mánudag)
Sýning kl. 5.
Medalmaðarinn
Gamanmynd með
Jack Oakie
Adholphe Menjou
Binnie Barnes.
H QAMLA Blð ■
Útlagamir
(Raingea*s of Fortune)
Aðalhlutverkin leika:
Fred MacMurray
Patricia Morison og
Albert Dekker.
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9.
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
Aðgöngmiðar seldir frá kl.
11 f. hád.
I
Þegar ég vaknaði í morgun
fann ég eftirfarandi boðskap á
hurðinni hjá mér: ,,Þú mátt
ekki halda, að ég sé alveg frá
mér, en mér er ómögulegt að
vera degi lengur frá Eðvarð.
Fer með tíu-lestinni. B.“ En
klukkan hálf ellefu átti hún að
koma til Paquins að máta þann
fallegasta samkvæmiskjól, sem
hægt er að hugsa sér.
Ég móðga þig ekki með því
að draga neinar ályktanir af
þessu, það muntu gera fyrr eða
síðar sjálf, og ég þekki þig svo
vel, að ég veit að niðurstöður
þínar verða svipaðar mínum.
Þín einlæg
Mary Ley.
XXIII.
Það var auðséð, að Bertu létti
mikið þegar hún var stigin á
enska jörð; hún var nú loksins
Galdrakarllnn glettni
sem fyrir augun bar. „Annars
verðum við af klæðinu.“
„Klæðinu!“ sagði Heiða og
vissi ekki, hvaðan á sig stóð
veðrið. „Hvað áttu við með
klæðinu? Hvernig getum við
orðið af klæðinu?“
„Við skulum bíða og sjá
hvað setur,“ sagði álfurinn.
„Flýtið ykkur nú. Það er fyrir
öllu.“
Þau urðu nú að slíta sig frá
öllum þessum undrum og héldu
áfram ferðinni. Að lokum komu
þau að víðum og miklum út-
göngudyrum. Við dyrnar sat
héri á stól og hafði stóran hlaða
af gulum miðum fyrir framan
sig. Utan við dyrnar, sem stóðu
opnar, sáu þau ljósrautt klæði,
mjög stórt um sig. Það lá ekki
flatt á jörðinni, heldur var það
í laginu eins og sleði, og var
því haldið sundur með þynnum
úr fílabeini.
„Hamingjan góða, þetta er
eins og sleði,“ sagði Heiða og
benti á klæðið. „Nú veit ég!
Klæðið rennur með okkur nið-
ur eftir löngu brekkunni, sem
hér er úti fyrir. Hæ, hvað það
verður gaman! Við skulum
bara halda okkur nógu fast.“
Álfurinn keypti tvo miða —
það er að segja farmiða — af
héranum, færði börnunum og
sagði þeir að setjast á klæðið.
„Þegar ferðin með klæðinu
er á enda, komið þið að jarð-
göngum,“ sagði álfurinn. „Þið
gangið í gegnum þau og stigið
svo um borð í bát, sem þið mun-
uð sjá, að bíður ykkar. Þið
skuluð biðja ferjumanninn að
flytja ykkur til kastala galdra-
karlsins. En varast skuluð þið
að láta karlinn ná í ykkur, því
að hann er mesti viðsjálsgrip-
ur og er vís til þess að breyta
ykkur í súkkulaðistengur og
éta ykkur! Skilið þið til pá-
fuglsins, að þið séuð send frá
Ljúflingi ljósálfi, og biðjið þið
HVNDISAfil
Stormy: Það er unnið að því
að uppræta njósnara hér í ná-
grenninu, en iþeir spretta upp
eins og illgresi.
Stormy: Jæja, þá erum við
komnir.
Örn: Ég á bágt með að sjá það.
Örn: Hvar geymið þið flug-
vélarnar? Þið hafið svei mér
falið ykkur vel í skóginum.
Stormy: Komdu þessa leið og
varaðu þig á vírnum. Hann er
rafmagnaður, 110 000 volt.