Alþýðublaðið - 05.09.1942, Blaðsíða 8

AUÞYÐUBLAÐIÐ
, ...... ..- ■
iLaugaydagur 5. september 1942.
flBTJARNARBlÓ
længjað skip.
(Ships with Wings)
Ensk stórmynd úr ófriðnum.
Tekin að nokkru leyti um
bprð í H.M.S. ARK ROYAL
Aðalhlutverk:
John Clementz, Leslie Banks,
Jane Baxter, Ann Todd.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða hefst kl. 11
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
T> ADEREWSKI var einu
sinni staddur í lítilli
borg í Ameríku. Kvöld eitt var
hann á skemmtigöngu og heyr-
ir þá að verið er að leika á
slaghörpu einhvers staðar í
næstu húsum. Hann gengur á
hljóðið og kemur að húsi, og
á því er spjald með áletrun-
inni: Ungfrú Jones. Kennir á
slaghörpu fyrir 25 cent um
tímann.
Paderewski heyrði, að verið
var að leika lag eftir Chopin,
og leizt honum ekki meirg
en svo á leikinn.
Hann gekk upp að húsinu og
drap á dyr.
Ungfrú Jones kom til dyra
og þekkti undir eins hinn fræga
snilling. Hún var hrifin af
heimsókn hans og bauð hon-
um inn. Hann settist við
hljóðfærið, sýndi henni, hvaða
villur hún hefði gert í
leik sínum. Ungfrúin þakkaði
honum innilega leiðbeiningarn-
ar, og Paderewski kvaddi.
Nokkrum mánuðum seinna
var Paderewski stáddur í sömu
borg og átti leið fram hjá húsi
ungfrú Jones. Honum varð lit-
ið á spjaldið, sem hann hafði
séð á göngu sinni áður. Þar
stóð: „Ungfrú Jones '(nemandi
Paderewskis). Kennir að leika
á slaghörpu fyrir einn dollar
um tímann.“
*
HAFA SKAL gott ráð, þótt
úr refsbelg komi.
DIGURLEG ORÐ koma úr
dreissugum hálsi.
— Það, sem ég vildi segja,
sagði hann, er þetta: Hví get-
urðu ekki lesið enskar bækur,
úr því þú ert að lesa á annað
borð? Nóg er áreiðanlega til að
lesa á ensku. Mér finnst Eng-
lendingar ættu að halda sér við
land sitt. Eg er ekki að halda
því fram, að ég hafi lesið
franskar bækur, en ég hefi
ekki heyrt neinn mótmæla
því, að þær séu siðspilltar. Og
slíkar bækur ættu konur ekki
að leggja í vana sinn að lesa.
— Það er alltaf hæpið að
dæma eftir því, sem aðrir segja,
eingöngu, sagði Berta án þess
að líta upp.
— Og svo haga Frakkar sér
alltaf þannig gagnvart okkur,
að ég ‘ kysi helzt, að öllum
frönskum skræðum verði á eld
varpað, hér í Englandi. Við
þurfum að hreinsa og endur-
lífga þjóðlífið. Eg er með ensku
siðunum, ensku mæðrunum og
ensku heimilunum.
— Mig furðar á því, góði
minn, að þótt þú lesir alltaf
Standard, talar þú alltaf eins og
Daily Telegraph.
Berta hélt áfram að lesa og
gaf Eðvarð engan gaum svo að
hann fór að tala við hundana
sína, því að honum leiddist
þögn, og Berta hélt það stafaði
af því, að hann fyndi það meira
að segja sjálfur, hve andlega
innantómur hann var. Hann
tajaði við allt og alla, við hund-
ana, við gæðinga sína, við kött-
inn og fuglana, og svo náttúr-
lega við vinnufólkið. Það. eina,
sem gat þaggað niðri í honúm
um stund, var verulega góð
máltíð. Stundum leiddist Bertu
hið endalausa skraf hans svo
mjög ,að hún bað hann að halda
sér saman fyrir alla muni. Þá
hló hann góðlátlega og sagði:
— Var ég nú eitthvað að gera
af mér? Mér þykir fyrir því.
Hann þagði stundarkorn, en
fór svo að raula eitthvert lag,
og það fannst Bertu hálfu
verra.
Ágreiningsefnin milli hjón-
anna voru óteljandi.
Eðvarð var maður, sem þorði
að kannast við skoðanir sínar
og honum var gjarnt til þess
að telja allt, sem hann bar ekki
skynbragð á, fyrirlitlegt og
ósæmandi. Berta lék á slag-
hörpu og söng einkar lag-
lega, en manni hennar var
það heldur hvimleitt, því
að lögin, sem hún fór
með fóru algerlega fyrir ofan
garð og neðan hjá honum. Hann
ásakaði hana fyrir þennan leið-
inlega smekk og fannst eitt-
hvað bogið við konu, sem gretti
sig fyrirlitlega þegar alþýðleg
lög voru sungin. Berta gerði líka
of mikið úr þessu og náði sér
niðri með því að leika einhvern
afar tormeltan þátt úr verkum
Wagners, þegar hljómlistar-
kvöld voru hjá einhverjum ná-
grannanum.
Við eitt slíkt tækifæri hjá
Gloverssystkinunum sneri eldri
Hancocks-systirin sér að Eðvarð
og sló konu hans gullhamra
fyrir góðan píanóléik. Eðvarð
lét sér fátt um finnast, það
hafði verið klappað ákaft, en
honum fannst þetta bara vit-
leysa.
— Ég er nú bara blátt áfram
maður, sagði hann' — og mér
er sama þótt ég játi það, að ég
skil ekkert í þessu, sem Berta
er að spila5.
— Ó, en Craddock, ekki einu
sinni Wagner, sagði ungfrú
Hancock, sem hafði leiðzt eins
mikið og Eðvarði, en var hins-
vegar þeirra skoðunar, að það,
sem enginn skildi, væri lang-
fínast, og viðurkenndi aldrei, að
hún skildi það ekki.
Berta leit á hann og minnt-
ist þess dagdraums síns, að þau
sætu saman við hljóðfærið á
kvöldin og lékju klukkustund-
um saman.
— Ég hefi svipað álit á söng-
list og dr. Johnson, sagði Eðvarð
og leit í kringum sig í von um
undirtektir.
— Er nú Sál talinn til spá-
mannanna? tautaði Berta.
— Þegar ég heyri erfitt lag
óska ég þess, að ómögulegt sé
að flytja það.
— Þú gleymir því, góði minn,
að dr. Johnson var illa siðaðuf
karl, sem Fanney mundi ekki
hafa leyft að vera stundu leng-
ur í stofunni hjá sér.
— Syngið þér nú, Eðvarð,
sagði ungfrú Glover. — Við
l
i
í
I
I

S NÝJA Blð HB
Kemur nú kerl-
iogin aftur.
(“There’s that Woman
again.”)
Fyndin og fjörug gam-
anmynd. Aðalhlutverk-
in leika:
Melvyn Douglas
Virginia Bruce
Aukamynd:
STRÍÐSFRÉTTAMYND
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
höfum ekki heyrt til yðar svo
lengi.
— Ó, blessaðar verið þér,
svaraði hann, — söngurinn
minn er nú svo gamaldags. Við
alla mína söngva eru góð lög
og tilfinning í þeim. Það er
hvergi hægt að syngja þá nema
í eldhúsinu.
— Ó, syngið þér Ben Bolt,
sagði ungfrú Hancock. — Okk-
ur þykir öllum svo vænt um
GAMLA BI6 1
(A Girl, a Guy and a Gob)
LivciIIe Ball
George Murphy
Edmond O’Brien
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3V2-6V2
Dr. Christian og kvenfólkið
með JEAN HERSHOLT
það lag.
Þau lög, sem Eðvarð hafði á
söngskrá sinni, voru ekki ýkja-
mörg, og allir þekktu þau eins
og fingurna á sér.
— Ja, úr því að þið viljið
það, sagði hann, því að honum
þótti alltaf mjög gaman að
syngja °g hafði gaman að láta
klappa fyrir sér.
— Á ég að leik undir fyrir
þig, góði? spurði Berta.
Galdrakarlinn glettni
mála! Er ykkur nokkuð fleira á
höndum?“
Lalli vék sér undan spurn-
lngunni. „Ljúflingur ljósálfur
sendi okkur til þín,“ sagði
hann.
„Nú, svo hann sendi ykkur?“
sagði fuglinn og skók höfuðið
heldur reiðilega. „Jæja, sendi
hann ykkur þá ekki með jarð-
arberjasultuna, sem hann var
búinn að lofa mér?“
„Hann minntist ekkert á
jarðarberjasultu,“ sagði Heiða.
„Áttirðu von á jarðarberja-
sultu frá honum?“
„Eg á að fá krukku af jarð-
arberjasultu fyrir stélfjaðrirn-
ar mínar,“ sagði fuglinn.
„Ljúflingur veit það vel. Hann
skuldar mér þegar tvær krukk-
ur, og mér dettur ekki í hug að
senda honum fleiri fjaðrir, fyrr
en ég fæ 'krukku af jarðar-
berjasultu frá honum!“
„En páfugl minn góður,“
sagði Heiða,’ „vertu okkur nú
hjálplegur. Ljúflingur hefir
perlubrjóstnælu, sem mamma
týndi, og vill ekki afhenda
okkur hana, nema við útveg-
um honum þrjár fjaðrir frá
þér. Viltu nú ekki' vera svo
vænn og gefa okkur fjaðrirn-
ar?“
„Eg skal gera það, ef þið út-
vegið mér eina krukku af jarð-
arberjasultu," sagði páfuglinn.
„Hvað haldið þið að Ylfingur
gamli galdrakarl segi, ef hann
sér, að fleiri fjaðrir hverfa úr
stéli mínu?“
„En hvar eigum við að fá
krukku af jarðarberjasultu,“
sagði Lalli, og fór nú að síga í
hann. „Mér finnst það heimsku
legt, að fara fram á þetta við
okkur! Er nokkur búð hér í
nágrenninu?“
„Auðvitað ekki“, sagði fugl-
inn „Þú verður að. fara í kof-
ann, sem er hinum megin við
hæðina, alllangt í burtu. Þar
á Borga gamla heima. Hún býr
til alls konar sultu.“
<50/ HE 19 WELL TAKEM CARE OF.
BEFORE THEY D19COVER THEIR
OENTRY DID NOT “’DE9ERT” í :
L 5HALL BEFAR AWAY/
SVELL-PLACED.
Atau.e.armyfield
HIDDEN IN THE 50UTH
AMERICAN JUN6LE,<5CORCHy
15 AWAITIN6 A FLYIN6
A5SIGNMENT. HIS FRIEND,
“5T0RMY FLETCHER,” I5TO
LEAVE THENEXTMORNINS
WITH A FLISHT FERRYING
B0MBER5 TO THE ORIENT.
WHILE THEY 5LEEP, A
NATl ASENT, PLANNIN6
TOSETABOARP ONE
OF THE BOMBERS, KILLS
THE 5ENTRY ON DUTY
AT THE FIELD. ..
dED*
VI fACHANOE or- CCSTUWE...
IA FEW 5.V.EAR5 OF GCEA5E
Njósnarinn skaut varðmann-
inn og komst þannig inn á flug-
völlinn, þar sem fljúgandi virki
bíða eftir að fara til Indlands.
Njósnarinn: Áður en þeir
uppgötva, að vörðurinn er dauð
ur, verð ég kominn langt héðan
burt.
Njósnarinn: Ég skipti um föt
og fer í þennan ameríkska sam-
festing.
Njósnarinn: Það er gaman
að þessu á grímudansleikum,
hvað þá þegar slíkar flugvélar
eru í veði.