Alþýðublaðið - 01.06.1943, Blaðsíða 8

\
8
ALÞYÐUBLAÐia
Þriðjudagur 1. júní 1943.
ITJARNARBIÓH
MiIIjónastúlkan
. . (Million Dollar Baby) . .
Ameríkskur gamanleikur.
PRISCILLA LANE
JEFFREY LYNN
RONALD REAGAN
Kl. 5—7—9.
HAFSKIPIÐ
TÓMAS STEINSSON í
Grímsey (f. 1761), sem
dálítið var minnzt á í „Heyrðu
og séðu“ um daginn, þótti allra
manna lygnastur. — Hér er
saga, sem höfð er eftir Tómasi:
„Aður en Tómas bjó á Borg-
um, bjó hann nokkur ár í
Sveinsgörðum. Var hann þá
snemma á fótum einn morgun
sm oftar. Sér hann þá hvar rísa
upp einhverjir staurar hjá
Steingerði (þ. e. varða á hæð-
unum fyrir ofan Borgar), en
er hann gáir betur að, sér hann,
að þetta er siglutré á skipi,
sem heldur inn með eynni að
austan og svo inn fyrir og vest-
ur fyrir. Leggsf það svo fram
undan Sveinagörðum, og rær
karl fram í það. Hafði^ hann
áldrei séð slíkt ferlíki. í körf-
unum voru akrar og kvikfénað-
ur. Ekki skildi hann mál skips-
manna, því að þeir sögðu ekk-
ert nema „drúll-drúll“, enda
höfðu þeir allir blýkjafta og
blýnef. Þó varð hann þess var,
að maður var sendur úr körf-
unum til þess að leita að kvígu,
sem þeim var horfin á efri
byggðinni.
Nú vildi svo til, að állir þil-
farsbúar gáfu karli skófnapott,
því að þeir höfðu nýlokið graut
arsoðningu. En svo var pottur-
inn stór, að fimmtíu rima stigi
lá ofan í hann, og þurfti karl
þó að stökkva meira en hæð
sína áður en hann næði skóf-
unum, en hér var til matar að
vinna.
Karl gerir sér nú að góðu,
verkar fyrst í krinq, en síðast
úr sjálfri kúlunni á pottinum.
Finnur hann þar kvíguna liggj-
andi, og er hún að jórtra.
Ekki gat karl um það, hvort
hann hefði 'fengið fundarlaun.
*
RÖNG ÁLYKTUN
LEIKSTJÓRINN er að æfa
leikrit og þykir ganga illa.
„Það er eins og maður sé á vit-
lausraspítala,“ öskrar hann.
t • l
otf kotia htuv% *
Ludvnjj Lewisohrv.
kansas. Kerlingin skrifaði bréf,
sem voru gerólík bréfum dótt-
ursonarins. Frú Toohey gat
verið rólynd kerling og þrá-
lynd. Anthony málaði dyra-
spjöld, þegar hann var ódrukk-
inn. Hann var henni góður og
það var frú Bailey líka, sem
þau bjuggu hjá. En frú Toohey
átti enga peninga og gæti nú
Anna ekki beðið Herbert um
peninga og sent henni þá? Hún
væri nú svo klæðlítil, að hún
gæti ekki farið út, en það gerði
ekkert til. Það sem henni riði
mest á voru töflur, sem hún tók
inn við magakvillunum og þá
brást ekki, að henni batnaði
um stund. Vonleysið, þjáningin
og örbirgðin í bréfum hennar
snart Herbert alltaf og hann
gaf Önnu alla þá peninga, sem
hann mátti án vera, handa
gömlu konunni. Aftur á móti
kom það fyrir, að Anna frest-
aði því að skrifa gömlu kon-
unni og senda henni peningana.
Stundum grunaði Herbert, að
hún sendi Bronson peningana,
eða keyptí fyrir þá gjafir
handa Luellu, sem Dubose-fjöl-
skyldan var að reyna að æsa til
fjandskapar við Önnu, en Anna
vildi reyna að halda dótturást
hennar. Að minnsta kosti fór
svo að lokum, að gamla frú
Toohey kvartaði sáran í einu
bréfinu yfir ræktarleysi dóttur
sinnar. Bréfinu lauk hún með
þessum orðum: — Það er erfitt
að vera gamall, veikur og snauð-
ur. Þetta var meira en Anna
gat afborið.
— Ég þoli þetta ekki! Ég boJi
þetta ekki! æpti hún. — Við
verðum að taka mömmu til
okkar, og það strax! Til frekari
áherzlu barði hún hnefanum í
skrifborðið í barnalegri bræði,
sem fór konu á hennar aldri
vægast sagt hlægilega. Herbert
stóð á fætur dauðskelkaður og
fór að ganga um gólf í herberg-
inu.
— Það er ekki hægt, sagði
hann. — Ég skal senda móður
þinni peninga vikulega og
senda peningana sjálfur. En
það er ekki hægt að hafa hana
hér í þessari litlu íbúð. Ég
myndi ganga af vitinu.
En Ahna lét sem hún heyrði
þetta ekki.
— Strax! Strax! æpti hún,
hljóp inn í svefnherbergið og
dró á eftir sér lífstykkið, sem
hún hafði verið byrjuð að leysa
af sér. í margar mínútur
heyrði Herbert hana kjökra
þar inni. Síðdegis næsta dag
kom hún til hans, föl í andliti
en róleg, og sagði:
„Nei, það er ekki rétt,“ svar-
ar einn af leikurunum, „þar er
þó alltaf yfirmaðurinn með
fullu viti.“
— Hérna á efri hæðinni er
lítil íbúð, sem snýr út að-garð-
inum og kostar ekki nerna
átján dali á mánuði. Ég læt
Bronson flytjast hingað og taka
íbúðina á leigu. Hann getur út- j
vegað sér vinnu og borgað leig-
una og fæðið hjá okkur. Svo
læt ég mömmu koma. Hún og
Bronson geta búið þarna uppi.
Þannig losnar þú við allt ó-
næði, og þetta kostar þig ekki
neitt, nema matarörðuna, sem
mamma borðar. Ertu samþykk-
ur þessu?
Hann lagði höndina á hand-
legg hennar. Aldrei skyldi
hann hindra það, að manneskju
yrði bjargað! •
— Já, sagði hann, — en ég
hefi bara ekki hugmynd um,
hvernig ég á að fara að því að
borga fargjaidið fyrir þau.
Anna harðnaði á svipina.
— Ég skal reyna að spara
eins og ég get. Viit þú þá bæta
við það, sem á vantar?
— Ég skal gera það, sem ég
get, sagði hann. Hún vafði
handleggjunum urn háls hon-
um.
— Þú ert góður, Bertie,
stundum.
Hann lokaði augunum. Hann
kveið því. sem koma myndi. en
hann var mannlegur og hjálp-
samur. *
VI.
Þessi áætlun var aldrei fram-
kvæmd í sinni upprunalegu
mynd. Því var aldrei að heilsa
um neitt af því, sem Anna á-
formaði. í þetta sinn komu
kringumstæðurnar henni til
hjálpar, svo að hún hafði nægi-
legar afsakanir. Hún skýrði
Herbert frá því, að nú væri
komið að tuttugasta degi mán-
aðarins. Það var mikil eftir-
spurn eftir hinni litlu, átján
dollara íbúðum. Ekki var nema
ein slík íbúð í þessu húsi og
húseigandinn hafði lofað því
að láta hana sitja fyrir henni,
ef hún gæti borgað leigu fyrsta
mánaðar strax. Herbert horfði
kuldalega á hana.
— Jæja, það er á þennan hátt,
sem Bronson á að greiða húsa-
leiguna, nákviæmlega á sama
hátt og hann endurgreiddi far-
gja'ldið til Chikago.
— Þú hefir lofað mér þessu,
Herbert Crump, sagði hún
kuldalega og þrjózkulega.
— Ég lofaði þér allt öðru.
—- Hvað er að heyra þetta!
Þú lýgur!
— Lýg ég? Herbert þaut upp.
— Hvernig þorirðu að segja
annað eins og þetta?
— Svei aftan! Þér ferst ekki
að setja þig á háan hest! Drott-
inn minn! Ekki myndi ég vera
svona mikill grútarháleistur
og sjá eftir hverjum eyri.
NÝJA BIO
Orænadalsfjðlskyldaa.
(How Green Was my Valley)|
Amerísk stórmynd.
Maureen O’Hara
Walter Pidgeon
Roddy MacDowall
Sýnd kl. 6.30 og 9.
Bönnuð börnum vrigri en
12 ára.
Grnmimaðurinn.
(The Face Behind the Mask)
Peter Lorre
Evelyn Keyes
Sýnd kl. 5.
Bönniið í'vnir börn.
GAMLA BIÓ SS
Andy Hardy í
vandræðum
(Andy Hardy Meets
Debutante)
Mickey Rooney
Judy Garland
Lewis Stone
Sýnd kl. 7 og 9.
SÍDASTA SINN
Kl. 3V2—GVa:
PÚÐURBORGIN
(Powder Town)
Victor McLaglen
June Havoc.
— Nei sagði hann •— þú hefir
á réttu að standa. Þú ert ekki
nízk á þessa fáu dali, sem ég
kemst yfir. En þú ert svikari
á þessu sviði sem öðrum. En
hvað sem um það er, skaltu fá
þessa átján dali, aðeins ef þú
þegir. Það er allt og sumt, sem
ég bið þig um.
—- Minna má það ekki kosta
— byrjaði hún, en hann heyrði
ekki meira. Hann fór út úr her-
berginu og út úr húsinu.
Hann varð að múta henni í
bili, fá hana til að hætta að
nöldra og halda hanni í góðu
skapi. Nýir möguleikar voru
sem sé að koma í ljós úti við
sjóndeildarhringinn, og hann
hafði það óljóst á vitundinni.
að þessir möguleikar myndu
hafa breytingar í för með sér.
Vonarneistinn hafði kviknað
eitt sinn er hann var að borða
litla skattinn með Joffe. Vin-
urinn horfði á hann þunglynd-
islegum augum og sagði:
—- Þú skalt aldrei eignast
börn, sem geta orðið þér fjötur
um fót. Menn með þínum hæfi-
leikum verða að geta notið sín
heilir og óskiptir.
Herbert varð þess var, að
hann náfölnaði. Enn þá vaknaði
gamla blygðunarsemin yfir hinu
fyrirlitlega fjölskyldulífi, sem
alltaf hindraði hann í því að
minnast á einkalíf sitt»við nokk
urn mann. Að lokinni máltíð
kallaði hann sjálfan sig heimsk
ingja og hugleysingja, en allt
um það breyttist ekki sú stað-
reynd, að hann gat ekki knúið
sig til að opna hjarta sitt.
Ógurleg sprenging kvað við. Klefinn fylltist reyk og
kæfandi stybbu. Grjóthnefinn staulaðist fram að dyrum og
komst að raun um, að járnhurðin hafði sprungið úr um-
gerð sinni og henzt fram 1 ganginn. Allt var kyrrt. Verðirn-
ir tveir brutust um undir hurðinni, sem hafði varpað þeim
til jarðar, þegar sprengingin varð.
Grjóthnefinn þreif byssuna af öðrum verðinum og hljóp
fram göngin. í sömu svifum kvað við skothvellur og kúla
small í klettaveggnum. Bófarnir voru við innganginn.
„Kyrrir!“ hrópaði einn þeirra. „Við eigum í öllum
höndum við ykkur.“
Freysteinn þaut áfram og sveiflaði flösku yfir höfði sér.
„Þið skuluð ekki vera of vissir um það,“ hrópaði hann
„Þið sáuð áðan hve sterkt sprengíefnið mitt er. Ef þið gefizt
ekki strax upp, sprengi ég þessa ómerkilegu eyju í loft upp
og allt, sem á henni er!“
Óhug sló á bófana. Þeir óttuðust, að ef þeir skytu Frey-
stein mundi flaskan springa og tæta þá alla í sundur. Þeir
réttu upp hendurnar í fátinu.
Freysteinn reiddi flöskuna ógnandi um öxl, en Grjót-
hnefinn og Bragi fundu sér reipi, bundu þorparana ram-
lega og fóru að tosa þeim inn í háloftaflugvélina.
Allt í einu kvað við flugvéladynur. Lítil flugvél þaut
eins og kólfi væri skotið út úr flugskýlinu og hóf sig á loft.
YES,££NTL.EMEN, IT K HIGH
TIME WE CCTT TO THE $ é4
QUESTION, AS VOU AMECICAN'S
tFJT IT/ !N SCIEF.I WOULDLIKE
! TO <N'OW THE ARMAMENT OF
! THE THUNPERBOLT P-H-7 ANP
I HOW rr ATTAINS ITS MAXIMUM
0<AY/ NO U<5E PLAVING
HEROIC / ÖET OUT VOUR
LITTLE PAP ANP PENCIL.
----r... I'LL TELL/
LUSYA'S FLYINC TO GET
HELR., BOUNP TO COM£
SOON/ SOT TO STALL FOR
ÞÝZKI foringinn: Ég vildi
gjarnan fá að vita hvernig
Thunderbolt P. 47 flugvélin
er vopnuð og hvað hún er
hraðfleyg.
ÖRN: (hugsar) Luysa hefir
flogið til þess að sækja hjálp.
Það er um að gera að tefja
itímann!
ÖRN: Allt í lagi. Það þýðir
ekkert að ætla að sýna neinn
hetjuskap. Láttu mig hafa
blað og blýant. Ég mun skýra
frá því!