Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 30.08.1936, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sœttir milli Egypta
oa Bretaveldis.
Eftir iangar deilut', er nú loks
komið nýtt samkomulag milli Eg-
Vöruskiptaverzlun
Meðan fríríki Norður-Amerlku
voru undir enskri stjórn sendu
Englendingar glæpamenn sína og
tugthúsfanga til Norður-Amieir'í’ku.
íbúarnir í Norður-Ameríku Ikvört-
úðu yfir þessum óboðnu gestum,
siém iðkuðu allskonar ódyggðir í
Norðurríkjunum. En Englendingax
daufheyrðust við þiessum kvörtun-
um og héldu áfram að senda
glæpamenn sína vtesiur um haf.
Pá sendi Frainklín ensku ráðherr-
unum kassa fullan af eiturslöng-
um og bað þá taka við þessari
þakklætisgjöf fyrir giæpamanna-
sendingarnar. Auk þess bað hann
riáðherrana að gera svo vel og
sleppa leiturslöngunuim í Ikowungs-
garðinn, svo að þær gætu lifað
góðu lífi. Par sem þiessi dýr gætu
orðið Engliendingum þáð sama og
glæpamennirnir ensku væru Am-
lerlkumönnum, þá óskaði hann
þess, að Englendingar mættu nú
njóta góðs af dýrum þessuui.
200,000 dollara fyrir
kvæði.
Handrit merkm manna eru í
mjog háu verði. Lítið kvæði með
líthönd hims fræga skálds Edgar1
Poe var t. d. tryggt fyirir 200 þús,
idollara. Þegar svona handirit eru
keypt, verða menn að vera mjög
varkárir, því að oft er neynt að
falsa slík handrit. Pektasti haind-
ritafalsarinn var Frakkinn Brain
Lucas, sem var uppi á miðri 19.
öld. Pað var ekki einasta að hainn
falsaði bréf frá Shakespeare og
Marteini Lúther, heldur eiinnig frá
Júdasi Lskaxiot til Maríu Magda-
lenu og frá Kieopötru til Júlíusar
Cæsans.
Brella.
Herramaður kom inn tii rakara
með lítinn drengsnáða með sér og
lét hann satjast á stól fyrir framr
ain myndablöð. Herramaðuriinn lét
klippa sig og raka. Þegar þvi va«
lokið sagðist hann ætla inn í
Jnæstu búð og fá sér vindil, þeir
jgætu klippt drenginn á meðan.
Maðurinn fór út og dtiepgurinn
va,r klipptur, en hann kdni ekkr
aftur. Rakarinn sagði við dneng-
iínn : Hvað hefir orðið af hon-
(um pabba þínum, vami miinn ?
— Pabba mínum, sagði snáðinn.
— Petta var ekki pabbi mirm. Ég
þekki ekki þennan mann. Hann
hitti mig á götunni og spurði,
hvort ég vildi fá klippingu fyrir
lekki raeitt.
Þetta hragð gengur ekki oftax
en einu sinni á stuna stað.
ypta og Breta.
Var samningurinn milli Biriet-
iands og Egyptalands undirxit-
aður núinia í vikti',níni í húsakynn-
um bnezka utanrikismálaíráðu-
nieytisins, Anthony Eden, utan-
ríkismálará ðberra, un dirri ta ði
samniraginn fyrir hönd Bleta á-
samt Mc. Donáld, Sir Milies Lamp-
son og fleirum, en af hálfu Eg-
ypta Nahas Pasha með nok'krum
fulltrúum sínum. Nahas Pasha og
Anthony Eden héldu báðir ræðu
við þetta tækifæri, og var at-
höfninni útvarpað með sénstöku
tilliti til Egyptalands. I Kairo og
ALexandriu var öllum búðum lok-
að í tilefní af þessum atbuxði, fán
Enski rniljónamæringurinn Mi.
Sopwith, sem reyndi í fyxra að
ná kappsiglingabifcarnum frá Am-
eríkumönnum meö snekkju sinni
„Endieavour I.“, hefir nú látið
býggja séf' nýjá sraekkju „Endsá-.
ar dregnfc) á störag á opinherum
byggingum og skipum og skotið
af fallbyssum á sönru stundu sem
samjningurinn var undxxitaður í
Londoin. í ræðum sínurn lögðu
þieir Anthony Eden og Nahas Pas-
ha áhierzlu á, að þessi samningur
væri gerður milli tveggja jafnrétt-
hárxa rikja, og létu báðir í Ijósi
ósk unii að sú vinátta Brietlarads
og Egyptalarads, sem staðfest
hefði vsrið með þessum sáttmála,
mætti leradast Lengi til hamingju
fyrir bæði xíkin.
Á myndinni hér að ofara frá
þinginu í Kairjo sést forsætistáð-
herra Egypta, Náhas Pasha við
hljóðniemanra, en umhverfis hanra
er ríkisstjórn haras.
vour II.“ og á hún að halda á'-
fram baráttunni um fi.ægasla sig-
urtákn kappsiglinganraa.
Myndira hér að ofan sýnir
„Endeavour II.“ í kappsigliragu
við Gowes.
Leyndardómur Sarga&so-
hafsins.
Engiran lnefir ennþá getað ráðiö
gátuna um leyndardóm Sar-
gassohafsins. Á öllum sjókortum
er „hvítur bliettur." Milli 20. og 30.
breiddargráðu er þessi einkenni-
legi ,.óasi“ með þanggresi, sem
er svo þétt, að jafnvel stór skip
yoga sér jekki • inra á. þetta svæði.
í þessum sérkenrailega græraa
„'skógi" eru hin einkennilegustu
sjávardýr og einkenrailegir fugfar
svífa þar yfir vatnsfletinum.
Sagnir garaga tim það, að fjöldi
skipa liggi undir þessum þarag-
skógi. Og mtenra vita með vissu,
að mörg skip hafa farist á þessu
svæði. Margir hafa raeynt að leysa
gátuna og eirara af þeim, fyrstu
var ienski skipstjórirara Sarsworth.
Þiegar hanra kom aftur var hann
oi ðinn brjálaður. Hann staglaðist
stöðugt á því að hann hefði séð
ófreskjur. Hann náði sér aldreí
eftir þetta. Hanken skipstjóri, am-
eríkanskur máðu’r, reyindi að
leysa gátuna árið 1886. Þegar
hann kom. aftur srgði hann frá
því að hann hefði. séð ófreskjur
með skeggjuð mannsandlit, sem
gengu á einskonar vatnsþrúgum
um yfirborð hafsins, sem þakið
var grasi og rauðum blómum,
Hanin hafði með sér brot úr flaki
af norsku skipi, sem strandað
hafði þar skamt frá.
Svíinm Hallmundsson reyndi ár-
ið 1913. Hanra var kafari og hafði
svo góðara útbúinað, sem kostur
var á á þeim tíma. Menrairnir á
skipinu sáu haran hverfa ofan í
þaragskóginra, loftbólur stigu upp,
svo slaknaði skyndilega á slöng-
unini. Skipsmennirnir héldu að
hanra hefði komist til hotras og
biðu hinir rólegustu. En svo liðu
klulkfcustundir og kafarinn gaf
ekkert merki um að láta draga
sig upp. Loks drógu þeir upp,
en þeir feragu bara slönguna upp
í skipið; hún var skorira sundur
eins og með hmíf.
Þrír 'ungir', ameríkanskir stúd-
■ entar reyradu næst. Það voru efn-
aðir mienn, sem ætluðu sér að
ráða leyndardóma Sargassohafs-
ins. Um þá vita mienra ekiki ann-
að en það, að þeir komu aldrei
aftur.
Spanski sjóliðsforinginn don Ju-
an da Freitas les Passos gerði
tilraun fyrin löngu síðan til þess
að kioma af stað leiðangri til
Sargassohafsins. En hann fékk
daufar undirtektir, enda þótt ■
hann fullvissaði menn um það,
að að minsta kosti huradrað skip
lægju undir þangskóginum og öll
skipin væru full af gulli og silfri
síðan ó hinum æfintýralega ferÓ-
um spanska silfurflotans.
AlþýöuprentsmiUjan.