Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Síða 8

ALÞÝ©¥BLA©I©
kyeðskaœiar.
T^JÖRG EINARSDÓTTIR (Látra
■*-* Björg) var luppi á 18. öld.
Hún <v:a!r hagmælt, og eriu maiiigtar
vísur leftir hiemni hafðiar. Þesisar
s\ iei:á ý i tgar e u eigniaíár hienmi':
MÝVATNSSVEIT.
Mývra!tnss\reit ég vænista veit
,V)eral á norður láði;
fólkið gott, en fær patnin vott,
vlð viegahætur og vörðugerð á
Kjalvegi að siumri til og fcom'
þiá á Iiv'era'viélii. Þá gerði hiann
þiesisa vísiu:
Hviera'vielli ég rniuiha má,
■mörg þar heliist buna.
Heyra'st skeliir skálum frá;
.skrámótt fiell við tuna.
Um Fúiukvísl gerði ha'nin þietsisia;
aið fiuit sé þiað iaf háði.
REYKJADALUR.
Reykjadaliur er sultarsvieit;
;sést hatan oft mieð fönmium.
, Ofalukið er í þeim meit
ö'llum góðumi miönnuimi.
BÁRÐARDALUR.
Bárðiardalur er biezta sveit,
: þött bæja sé langt á milli.
Þegið hief ég í þeslsum neit
þráliega maga'fylli.
Piiitur og .stúlfca, isiem áttu
þjeima í nághenni við Vatnsienda-
Rósu tnúlofuðiuist. Vár
mynid'aflieg, en hiafði lýti á and-
liti, þiað var s'fcarð í efri vör.
Piilturinn valr málkunnugur Rósu
og spyr halna hvernig h|enni lítiist
iái, len hún svarar.
Það er fieiil á þinm mey,
þiuindur álla báLa,
nð hún hieiiLa hiefir ted
hurð fyrir mála sfcála.
*
STAKA.
!Ég fór hiálfan hnöttinn kring
Og hingað bo.m ég aftur.
£g átti biara eitt þarfiegt þing
pg það var góður kjaftur.
Jón ótafssoin ritsfj.
*
Þessa vísu geiði Eroar Jochums
son til Miatthiiasair
pn vísan var lagfærð af öðium:
Þú skialt ekkí máfa mig,
Miatthías, í ikvæðum.
Ég stend fyrir ofain þig
luppi á Sigurhæðium.
Vísa sú, er hér fer á eftir,
mún vera einhver allra síðasta
visa Einars Jochiumisisoinar, fcveðin
20. júlí 1923, nokfcrium dögum'
áð'ur en haran lézt:
Þó að oss þnengi fcólga fcífsins
fcöldu Landi á,
pss þá hiuggar andi lífsiinS
algæzfcunini frá.
*
Hjörmúndur Guðmuindsison,
bróðir Páls á Hjálmstöðum er
hagorðiur og hefir gert míargar
hnittnar fiersfceytLur. Fyrir nokkr-
pim ánum síðan vanin Hjörmuindúr
Fúlafcvísl er lieið og ljót,
liemur hún bLáa siteiinia.
Þár ei hien'tiar iúnium fót !
fi'mleik isiinn að neyna.
í fyrsta hauisthnetimu kvað ha|nn
þetta: r
Fjalla blifcniar fífill enn,
fiýkur lauf af bölúm.
Tungnia fcarlar sópa sienn
IsaUðum fram' úr dölum.
íngur, siem bo'tniaði táfarLaust alla
vísiuheLminga, isiem fcomið var
ímieð. Kiemiur þá inin m.aður, er
Jóhann Garðiar heitir. Segja þá
einhvierjir, siem fyrir ienu, að hér
sé miannisikratti, sem botni fafar-
laus't álliar vísur, og að hann skuli
nú toma miéð vísiuhelming.
Þá .siegir Jóhann Garðar:
Hafi ég rey.nt að hianda steini,
hiefir haran ,lietn‘t á réttum stað.
Maríus botnaði óiðana:
Hafirðiu l.ofað hundi beiná,
hefirðu altiaf svikiö þia'ð.
Jón hieitinin Rengmann var einn
af þieim ,sem þanraa voru stiaididir.
Haran vair niokfeuð þuingur á sér
i það siiran, en hanm staulaiðiisit á
fiætiur, gefck yfiir gólfið til Marí-
usar og tóikl í hiendima á honum.
Jón heitinn Biergmamin fciom' eitt
sinn iinn í búð í Reykjavík, og
var þá ekki sérliega vel til fara.
Þótti Jóni búðianmaðurinn sýna
sér ófcurteisl, svo h-ann stað-
næmidisit á miðju gólfi og kvaið
þessa vísu:
Sm'iður þiekkist þama af grip
— því skal s'tairada á verði —
lengim skepna á svona s'vip,
sem að dno ttinn gienði.
*
„Soniur minn,“ sagði fáðirínn
alvariega. „Ef mén ■ yrði svift á
burt .snöggliqga, hvað muUdi þá
verða lum þig?“
„Ég muiradi verða kyr hér,“
syaraði drengurinn; „en hýað
yrði um þig, veit ég iefcfci.“
*
Gárur.gi einn spurði einhiveriu
smni læknd, hvers vegna maður,
sienx væri hiengdur, misti líifilð.
„Þalð er af því,“ siagði læíknir-
inln, áð maðurinn hættir að geta
andað.“
- „Niei, niei, isagði gá.runigálnn.
„Það or af því, að reipið er ekki
nógu langt t'il þesis að maðurinn
get'i stigið í fætiurraa.“
AUGUN.
Það er sagt, að gráieyigt fóHt
sé 'gáfað, og það mun vera sVo,
að filiest af því fólki, siem að ein-
hverju lieyti hefir skarað fram úr,
hiefiir verið gráeygt. Móeyigt fólk
kvað vera stoapmlikiö og hafa
breyti'egt isfcap. MóíLeiitU augun,
éða 'brúnu, einsi og sumir kaLlia'
þau, gsta ljómað af gteð'i, en svo
getur lífca gneistað úr þieilm af
heiði, þannig sýna þau ,líka á-
kafilyndi. Bláu og gréu auguin
sýna betor djúpiar og inniliegar
tilfinniingar, eöa svo segja kvik-
myndara'rnir. Grænlieifiu og slvörtu
augun kváðiu mierkja skiaphörkU;
reyndar ieiu svört augu efcfci til,
en mjög dökfcgrá eða dökkb'rún
augu sýraast stuudum tiinnutsVört
og þá hielzt í ljó'Sbirtu. * ' í
Móieygður — misfyndur. Grá-
eygður — grimmilyndur. Bláeygð-
ur — blíÖ'lyradur, segir mál'tækið.
En skáLdið sagði:
Augun gráu erta mig.
I Auigun hláu töfra mig.
Augun brúnu ær.a mig.
A'ugun svörtu drepa mig.
A.
*
„Ég á tvo syrai; amnar er læknir
en hinn lögfræðdngur,“ sag'ði
bóndi að aas'tan við araraan bónda
ennþá líengra að austan, siem
hann hitti við Ölfiusárbrú.
„Já; þú hiefiir sviei mér fcomið
þieim viel til rnanns.; það er gam-
an fyrir þig.“
„Niei; þ.að pr nú efcfci gamian“,
sagði hiwn; „því siðan bifreiðin
ófc á mig í Reykjávíik, hefi ég
engan frið. Sá, æm er læknir,
vill fyrir hvem mun gera mig
jafngóðan, len sá, siem er lögfrreð-
ingur, vDl hielzt að ég þurfi aö
ganga mieð hækjur þar til hann
sé búinn að vinna sfcaðabó'tamál
fyrir míg, svo ég geti hvoiugum
gert til hæfis.“
„Stanziaði úrilð þitt, þegair það
sitúlfcan HAGYRÐINGAR.
Fyrir mokfcrum árum' sátu 3 éða
4 hagyrðingar í vei'tinigahúsli við
Laugaveginn. Vair þar einn, slem
Marínsi hieátir Óla'fsison, Eyrbekk-
bróður sílns',

namn af horðinu niður á gó,Ifið?“
„Já; hvað héldurðu? HéMurðU
a'ö þaö hefðii .&riið giegnium gólf-
iö?“
*
Sigríður: „Maðurimn, sem ég
giftist, verðiur að vpra hugrafck-
ur.“ >
Jónina: „Já, það .ségirðu sa'ttl“
*
Maðlurinin: „Væri ekki rétt aö
eg færi í Idag og sýndi börnunum
öargaidýrin í dýrágárðin'um ? ‘‘
Konan: „En þú varst búinn að
lofa að fara rniéð þáu til bennöir
imömmlu.“
Máðurinin: „Jæja þá, kiainnsfce
það sé ,samia.“
Dómarinn: „Ef þér lekfci komúð
í illum tilgangi Inn' í húsið, hvers’
végna voruð þér þá méð stígvélin
í höradunum?“
Hinin 'kærði: Égvissiáð það var
veikur maður í húsánú.
*
Miaðiurinn: Þeir siem vitrir érii,
húgsa sig altaf um. Það eru bara
kjánarnir, æm em alveg vis'sir
Um að það sé rétt sem þeir
fara mieð.
Kionan: Ertu álvieg viss um
það?
Miaðurinin: Já, alveg viss.
*
„Hiefirðu sagt Jóni áð ég værí
böilvaðiur lygari?
„Nei, n|ái. Ég hélt nú ha:nn vissi
það“.
*
SvoMjöðiaridi auglýsingu mátti
fiesa í leinu blaði: „Tveir ljóinfjör-
Ugir fiolar til sölul mieiia en hálf-
tamldir. Eigandinn er á spítailían-
um“.
líaiist merblS'
daga í lífi ydai
með pví að láta
taká af yður
ufjji ilósmyad
á IJósmyndastofu
Sionrðsr Mmiisito«ar
Lækjargötu 2. Sími 1980.