Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Síða 8

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Síða 8
ALÞÝ©¥BLA©I© kyeðskaœiar. T^JÖRG EINARSDÓTTIR (Látra ■*-* Björg) var luppi á 18. öld. Hún <v:a!r hagmælt, og eriu maiiigtar vísur leftir hiemni hafðiar. Þesisar s\ iei:á ý i tgar e u eigniaíár hienmi': MÝVATNSSVEIT. Mývra!tnss\reit ég vænista veit ,V)eral á norður láði; fólkið gott, en fær patnin vott, vlð viegahætur og vörðugerð á Kjalvegi að siumri til og fcom' þiá á Iiv'era'viélii. Þá gerði hiann þiesisa vísiu: Hviera'vielli ég rniuiha má, ■mörg þar heliist buna. Heyra'st skeliir skálum frá; .skrámótt fiell við tuna. Um Fúiukvísl gerði ha'nin þietsisia; aið fiuit sé þiað iaf háði. REYKJADALUR. Reykjadaliur er sultarsvieit; ;sést hatan oft mieð fönmium. , Ofalukið er í þeim meit ö'llum góðumi miönnuimi. BÁRÐARDALUR. Bárðiardalur er biezta sveit, : þött bæja sé langt á milli. Þegið hief ég í þeslsum neit þráliega maga'fylli. Piiitur og .stúlfca, isiem áttu þjeima í nághenni við Vatnsienda- Rósu tnúlofuðiuist. Vár mynid'aflieg, en hiafði lýti á and- liti, þiað var s'fcarð í efri vör. Piilturinn valr málkunnugur Rósu og spyr halna hvernig h|enni lítiist iái, len hún svarar. Það er fieiil á þinm mey, þiuindur álla báLa, nð hún hieiiLa hiefir ted hurð fyrir mála sfcála. * STAKA. !Ég fór hiálfan hnöttinn kring Og hingað bo.m ég aftur. £g átti biara eitt þarfiegt þing pg það var góður kjaftur. Jón ótafssoin ritsfj. * Þessa vísu geiði Eroar Jochums son til Miatthiiasair pn vísan var lagfærð af öðium: Þú skialt ekkí máfa mig, Miatthías, í ikvæðum. Ég stend fyrir ofain þig luppi á Sigurhæðium. Vísa sú, er hér fer á eftir, mún vera einhver allra síðasta visa Einars Jochiumisisoinar, fcveðin 20. júlí 1923, nokfcrium dögum' áð'ur en haran lézt: Þó að oss þnengi fcólga fcífsins fcöldu Landi á, pss þá hiuggar andi lífsiinS algæzfcunini frá. * Hjörmúndur Guðmuindsison, bróðir Páls á Hjálmstöðum er hagorðiur og hefir gert míargar hnittnar fiersfceytLur. Fyrir nokkr- pim ánum síðan vanin Hjörmuindúr Fúlafcvísl er lieið og ljót, liemur hún bLáa siteiinia. Þár ei hien'tiar iúnium fót ! fi'mleik isiinn að neyna. í fyrsta hauisthnetimu kvað ha|nn þetta: r Fjalla blifcniar fífill enn, fiýkur lauf af bölúm. Tungnia fcarlar sópa sienn IsaUðum fram' úr dölum. íngur, siem bo'tniaði táfarLaust alla vísiuheLminga, isiem fcomið var ímieð. Kiemiur þá inin m.aður, er Jóhann Garðiar heitir. Segja þá einhvierjir, siem fyrir ienu, að hér sé miannisikratti, sem botni fafar- laus't álliar vísur, og að hann skuli nú toma miéð vísiuhelming. Þá .siegir Jóhann Garðar: Hafi ég rey.nt að hianda steini, hiefir haran ,lietn‘t á réttum stað. Maríus botnaði óiðana: Hafirðiu l.ofað hundi beiná, hefirðu altiaf svikiö þia'ð. Jón hieitinin Rengmann var einn af þieim ,sem þanraa voru stiaididir. Haran vair niokfeuð þuingur á sér i það siiran, en hanm staulaiðiisit á fiætiur, gefck yfiir gólfið til Marí- usar og tóikl í hiendima á honum. Jón heitinn Biergmamin fciom' eitt sinn iinn í búð í Reykjavík, og var þá ekki sérliega vel til fara. Þótti Jóni búðianmaðurinn sýna sér ófcurteisl, svo h-ann stað- næmidisit á miðju gólfi og kvaið þessa vísu: Sm'iður þiekkist þama af grip — því skal s'tairada á verði — lengim skepna á svona s'vip, sem að dno ttinn gienði. * „Soniur minn,“ sagði fáðirínn alvariega. „Ef mén ■ yrði svift á burt .snöggliqga, hvað muUdi þá verða lum þig?“ „Ég muiradi verða kyr hér,“ syaraði drengurinn; „en hýað yrði um þig, veit ég iefcfci.“ * Gárur.gi einn spurði einhiveriu smni læknd, hvers vegna maður, sienx væri hiengdur, misti líifilð. „Þalð er af því,“ siagði læíknir- inln, áð maðurinn hættir að geta andað.“ - „Niei, niei, isagði gá.runigálnn. „Það or af því, að reipið er ekki nógu langt t'il þesis að maðurinn get'i stigið í fætiurraa.“ AUGUN. Það er sagt, að gráieyigt fóHt sé 'gáfað, og það mun vera sVo, að filiest af því fólki, siem að ein- hverju lieyti hefir skarað fram úr, hiefiir verið gráeygt. Móeyigt fólk kvað vera stoapmlikiö og hafa breyti'egt isfcap. MóíLeiitU augun, éða 'brúnu, einsi og sumir kaLlia' þau, gsta ljómað af gteð'i, en svo getur lífca gneistað úr þieilm af heiði, þannig sýna þau ,líka á- kafilyndi. Bláu og gréu auguin sýna betor djúpiar og inniliegar tilfinniingar, eöa svo segja kvik- myndara'rnir. Grænlieifiu og slvörtu augun kváðiu mierkja skiaphörkU; reyndar ieiu svört augu efcfci til, en mjög dökfcgrá eða dökkb'rún augu sýraast stuudum tiinnutsVört og þá hielzt í ljó'Sbirtu. * ' í Móieygður — misfyndur. Grá- eygður — grimmilyndur. Bláeygð- ur — blíÖ'lyradur, segir mál'tækið. En skáLdið sagði: Augun gráu erta mig. I Auigun hláu töfra mig. Augun brúnu ær.a mig. A'ugun svörtu drepa mig. A. * „Ég á tvo syrai; amnar er læknir en hinn lögfræðdngur,“ sag'ði bóndi að aas'tan við araraan bónda ennþá líengra að austan, siem hann hitti við Ölfiusárbrú. „Já; þú hiefiir sviei mér fcomið þieim viel til rnanns.; það er gam- an fyrir þig.“ „Niei; þ.að pr nú efcfci gamian“, sagði hiwn; „því siðan bifreiðin ófc á mig í Reykjávíik, hefi ég engan frið. Sá, æm er læknir, vill fyrir hvem mun gera mig jafngóðan, len sá, siem er lögfrreð- ingur, vDl hielzt að ég þurfi aö ganga mieð hækjur þar til hann sé búinn að vinna sfcaðabó'tamál fyrir míg, svo ég geti hvoiugum gert til hæfis.“ „Stanziaði úrilð þitt, þegair það sitúlfcan HAGYRÐINGAR. Fyrir mokfcrum árum' sátu 3 éða 4 hagyrðingar í vei'tinigahúsli við Laugaveginn. Vair þar einn, slem Marínsi hieátir Óla'fsison, Eyrbekk- bróður sílns', namn af horðinu niður á gó,Ifið?“ „Já; hvað héldurðu? HéMurðU a'ö þaö hefðii .&riið giegnium gólf- iö?“ * Sigríður: „Maðurimn, sem ég giftist, verðiur að vpra hugrafck- ur.“ > Jónina: „Já, það .ségirðu sa'ttl“ * Maðlurinin: „Væri ekki rétt aö eg færi í Idag og sýndi börnunum öargaidýrin í dýrágárðin'um ? ‘‘ Konan: „En þú varst búinn að lofa að fara rniéð þáu til bennöir imömmlu.“ Máðurinin: „Jæja þá, kiainnsfce það sé ,samia.“ Dómarinn: „Ef þér lekfci komúð í illum tilgangi Inn' í húsið, hvers’ végna voruð þér þá méð stígvélin í höradunum?“ Hinin 'kærði: Égvissiáð það var veikur maður í húsánú. * Miaðiurinn: Þeir siem vitrir érii, húgsa sig altaf um. Það eru bara kjánarnir, æm em alveg vis'sir Um að það sé rétt sem þeir fara mieð. Kionan: Ertu álvieg viss um það? Miaðurinin: Já, alveg viss. * „Hiefirðu sagt Jóni áð ég værí böilvaðiur lygari? „Nei, n|ái. Ég hélt nú ha:nn vissi það“. * SvoMjöðiaridi auglýsingu mátti fiesa í leinu blaði: „Tveir ljóinfjör- Ugir fiolar til sölul mieiia en hálf- tamldir. Eigandinn er á spítailían- um“. líaiist merblS' daga í lífi ydai með pví að láta taká af yður ufjji ilósmyad á IJósmyndastofu Sionrðsr Mmiisito«ar Lækjargötu 2. Sími 1980.

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.