Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Blaðsíða 6

ALÞÝSUlLASi:
í LEÍT AÐ EIGINMANNÍ
Frh. af 3 .s'Icu.
að álitlliegt tæikifæri — ljóishiæirö-
an umgan verzluniarrnainn, mteð'
100,000 frianka alrð á ári, —
BiCieinB 38 ára að aldri, — Fortiö
hjamis? — all námiamtísk. Hainn
hefðd búið niieð aýsfiur isimmi og
paiu hiefðu ásieit sér a'ð lifa ón-
hlieyp — em í síðiast lið|nuim
miámU'ði hiefði systirim trúlofíaist
og mú væri haiwn í koinulieit. Á-
gætt mnanmsefmi hamda imér, áð
tíióimi Mimie. Baylac. Sumir hjóna-
bands miðlar byðd sk'jólistæðimg-
ulm Eiimura aílisfconar bómdiaefni,
ém tilli'ts' til pesis hvort álitliegif
5/æi'Í eða ekfci . . . . len húm Mime.
Ba^ac,, viar hróðug yfir aið siaimn-
eina aíeims. pær piersóiniuir, sem
hiæfðu hvier ammiajri.
Alla næsitiu mótt vair m;ig að
•dneyma Mani pienma rjóishædða
umga imainin — og 100,000 framka
itiekjurmar. Næsía diag kkeddist
ég imiíniuim beztiá fcjól, sietti upp
ás'jálegas'ía hattinn minin og fór í
nýmóðims; skrau'tfcápu. . . Hann
hlaiu't aið' vierai vatodlátuir litisit
honium ekki á ttnig.
Mieðiain ég bieið eftir tækdfærd
til viðtals, bairst til míin hljóimiU'r
af dimmri kair:lima|nin;srödd, frá
hierhiergjHm Mime. Baylaic, og ég
garði niér í hugariumid að vierða
ávörpuð i pedjm 'tótn im|eð orðiunium
„ynidið imitt" éða einhvierju sííkia
gæluorðd.
Þiegar Mmie. Baylae fcora til
miíw, varíð hún mmög vainldiræða'leg
é svip. Það liei't s'vo út, siem
piassi 'ráðiahagur henniair mér til
faanda hefði bnugðisrt. ... Systir
unga imaínnisiins hefði yfirgiefið
ummusitamn og bróðiriinin pá hætt
við giftingaráfio'iim :sitt.
*
Jafmviel piassi vonbrigði mín
b'reyttu ekki áformi imímu. —
Mniie. Le Bric var yngst pieirra,
©r giftingar-imiðlun situinidaiðS. í
Pa'ris:; harbprgi heminar voru bú-
Ip> húisgögniuni af mýjustu igerð
og tázku. Hin unga idökfebrýmda
Fnú tók á móti niér með viniahíot-
Um og ég skýrðii hienmi f'rá fo'rbíð
mimini og fraimtíða/rvomumi taffar-.
laust.
MumJdi ég vitja taka mjög tigu-
Ieguni. lekkjunianni með prjú
böml ¦ . . Hm! . . . Konuir tfta
tneira á efnaliegu hlið'ima, er uni
giftingu ræðir, hieldur ien karl-
Itnienn — niælti Mmie. Súe Bric.
Suanar gera hiniair ströngustu
kröfur, vilja fá imiijiónaimæring
•^ða prinz. . . Ég lét á inér skilj-
(aist, að fcröfur mímair nee'ðu nú
jekki isvo tótt. Frúin bauð imér
pét verkfræðiing, líf'slábyrg'ðair.sala
'iaðp prófiesisor. . . I hjánalbainlds-
Ekrifstofu;.. isiem plesisiari niintiist
tnaðUr ekki á giftángar 'sfvona
iryrst í istað; nei, uniræðurnair
voru bara um veðrið, um< baakur,
unt ferðalög. . . Niú, próflessorinn,
siem mér virtí'st einraa 'lMiegaist-
ur, fcausi heldmr rauðhær'ðu ekkj-
una; len' verkfræðingurimni, aem
virtist geðjastviel aið mér, féll mér
tn|]*ög ömurliega í gjeð. . . ó! silík
leru lífsiinis iög. — Hinn snyrtiliegi
higrfqringi, siam ég ikyntist næst,
virtist 1 iMegri; ef tiirliangandr'
okkar og ilundarfair svipað, hann
gieðþiekk'ur og alvörugefinrn. fé-
lagi, að mér virtist. . . LikUr
vjirtust pví til a'ð „'sikynisa'mlieg"
gifting mím væri komiin að pví
að rætast, og í hreinisikilni sagt,
var ég pó iekki mjög ánæigð' (úit af
piví. — Þú lét bónidaefnið mig
tviita, að hianm hefð ivierið skipað-
ur yfir herdieilidar-umdæmi ,suiður
í Afríiku, og pað atvikaðist isvo
áð pistta var á sömu stöðvum',
£iem faðir minin hafði farið til
Og ég hefi andstygð á hiniu
briennhiei'ta loftsilagi í AfrikU.
„Tafeið yð|u:r petta ekki nærlri",
mæl'ti Mme. Le Bric, eins og til
að hugga mii|g. „Ef pér hefðuð
elakáð hanin, pá hlef'ðU'ð pér
fylgst mieð honiuimi um víða ver-
öld. . . Jæja, og hér höfji ég nú
einimitt pann, siem' pér eriuð að
liéita að — og hún bauð mér ung-
an læknisisfcóla studiant, slem lefcki
h|eifðíi áðjur vieríð að hugsa uim
gdftingu, ian hlefði nýlega hlotn-
asit artfiur og Mmie. Le Brdc gerði
sér far um að lýsa fyrdr honum'
hversiu pað væri nrú ákjásainlegt
íyrir hamn aið fá sér koniu. Og
pað vildi niú lífca svo vel til, að
hugsjóair hans um konuiefni
iværi í isaimjræmi viið Isikilyrðd pau,
feir ég hefðii sem fcona.
Ég biéið unga mammisdinis með
'ópo'inmæ'ði. Lækndr . . . drauma-
hugsjón mín . . . að bnía í pvi
anidriúmisloftd isiem ég hefði ávali
æsfct leftir! ó, bara ég félli hon-
tiim nú í geð! Ég var undir
slíierkri hrdfningU',, einls og af húg-
boði eða gnun..
Dyrnar opniuðust og inin feom
. . . hvier anniar en vinur minn,
læKnia^situaentinnr Vlð '.stó'ðium
bæðd orðLaus' af undrlun. Og peg-
ar eftir fimtán míniútiur hin dul-
arfuila „guðmoðjr" ökka'r, Mme.
Le Bric, kom inn til að frarnii-
kvæma naiuðsynlega fcynindmgu,
fann húin ofcfcur í á'sitúðilegum
faðimlögum.
„Ná srjáið pér, Mme. Le Bric,
að pér hafið framfcvæmt sann-
arlegt krafta'vierk"!
Konan: „Vinur pinm sagði áð-
am, að hiann hefði aMrei séð neitt
Jaín lí'tið og fiætiunna á mér."
Mað|urdnn: „Þá hefir hatnn víst
pfckii 'tlekið vel eftir skónUm
þínum'!"
:t»kkni Sielarsknrðarins.
Þessi mynd er af Kielarskurðinum, sem nú á að fara að
breikka um helming — og útbúa með nýjum stíflum. Skip-
ið, sem sést á myndinni, er beitiskipið „Köln".
SkAk.
Varsjá 1935.
DnotíniingiaT-mótilii'iagð.
Hvítt: S. Erdie'yi (Rúmenia).
Svart: J. Nielæn (Danmöirk).
1. (d 2—id 4, d7—d5. 2. c2—
c4, e7—e5. 3. d4xe5. d'5—d4.
4. Rgl—J3, Rb8—c6. 5. Rb i—
d2, Bc8—e6. 6. a 2—a3, Rg8
—ie7. 7. g2—g3, Dd8—ld7. 8.
Bfl—g2, Re7—g6. 9.Ddl—c2.
(Glaigmslaust. 9. D—ia4! B—ie7.
10. 0—0. 0—0. 11. b2—b4! Ha,
—d 8. 12. B—b 2, b 7—b 6. 13. Ha
—cl, a:5. 14. b5. Rxfö'5. 15. B
'Xd4. og hvítt stianidur bietur. —
Sfcákin Spielmiainn—Kostioh, Blþd
1931).
9. —„— 0—iO—0! Vinnur peði-
ið aíftur og hefir mun frjális|ara
tlaifil. 10. b2—b4, Rc6xe5. 11.
0—0, d4—d3. 12. e4xd3, Re5
Xd3. 13. Bc 1-4)2, Be6—h3. 14.
Bb2—d4?
(Betra var Hf—d 1, pó átti
hví'tt pegar verra tafil.)
Stiaiðiao eftísr 14. teik hvíiípi:
14. — „— Rd3—J4. (óvæntur
leikur, en aiveg afgenandi, ef 15.
BXB, DXB! 16. gXf 4, RXl 4,
17. R'—el, HxB og vininur. Og
lef 15. gxf, D—g4, 16. R—tel,
BXB. 17. RXB. R—h4. 18. D
-p4, f 7—f 5. 19. h2-h3. D—g6
og vdnnur)
15. Bd4-«3, Bh3xg2. (R
XB var líka gott).
*¦; 16. Be3xf4.
(Eb 16. gxf, pá D—g4.
16. —„— Rg6xf4, 17. g-3
- Xf4, Bg2xf3.
Hvítt gaf. Snotur skák.
Fyrverandi lífsábyrgSariU'miboðs
nuafiur var að a&gja leinum af
fcunningjum síinuim. frá hinmi fyrri'
neynslu isimni: „Einu simmi lif-
trygði ég mann fyrir 200 piúsluirid
fcróniur og daginn eftir va'rð hann
undir bifTeið og bieið bana af."
„Ja, hver sikollinn!" gagði kunn-
inginn. „Það valr s'iæmt fyrir fé-
lagið; ég býst við að piú hafir
nagáð pig í handairböfcin fyrir
að hafa komið manjninum til piasis
að 'tryggja sig'."
„Já; — ég hætti pá alvieg við
lífrrygginigar. Þetta var imóður-
bróðir minn og ég eini erfingi
hans.
*
Sigga litla kom pjÓTamídi inn
til möimmu sjniniar: „Hann Nonni
braut höfuðið af brúiðunni
Oii'inini."
,,'Noinm'i er Ijóitur strákur, .a;ð
gena piað," sagði mialmma henmar.
„Hviernlig íór hanin að pyí?"
„Ég biarðii hanini í höfuiðdð á
hionum og pá ibriotnaðii hún,"
iSiag'ði Sigga.
*
Gies'turdnn: Kaffið ier kailt.
Þjónminn: Setjið pá upp hiatt-
ínu.
Máðurinin,: Ég ætla að biðia yð-
Uir áð draga út tönin. En piajð er
ópiarífi áð toosta niokfcru upp á
tíeyfdnigu, pói pað sié a'áirt
Tiannlæknirinin: Þér eruið sivona
hiarðiu'r! Jæja; tofið mér að s:já
tönmina.
Maðuriinin: Ja, pað er nú lefcki
ég ,'slem |er meði tannvierlkinini, pað
ler konan mín. Húin kemur rétt
strax.