Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Side 6

6
ALÞÝÐU®LADIÐ
1 LEIT AÐ EIGINMANNÍ
Frh. af 3 .síSiu.
að áli#eg't tæikifæri — ljósihætð-
an lumgain verzlumarrnainn, mieÓ
100,000 friamka ia!rð á áiri, —
afieima 38 ára a‘ð laldri. — Fortið
hjainis? — all nóimiaintísik. Ha|nn
hiefði búið inieð systur isinini og
þiaiu Iref ou ásiett sér a'ð lifia: ein-
hilieyp — len í siíðiast liðnuin
miáiniuiði hiefði systirin tfiulioifiaist
og inú væri hiaimn í kioinuilieit. Á-
gætt miaininsiefni hainda anér, að
idióimi Mmie. Bayllac. Sumir hjóna-
bands miðlar byði sikjólistæðing'
ulm siíinuimi ailskonar bóndaefni,
án tillits til pesis hvort álitiegir
iigen sðd ie3rki .... len hún Mime.
Bay.ac, var hróðug yfir að saimn-
eina aðieins. pær persónur, siam
hiæfðiu hvier antiíari.
Alla næsitiu nótt var mig að
dneyœa !um pienina ljió;shærða
usnga imamm — og 100,000 friainka
tekjurnar. Næsita diag klæíddist
ég imiíniuiin bcztá kjól, sietti upp
áisjjóliegiajsta hattinn minin og fór d
nýmóðiniS .skrautkápu. . . Hánn
hláut áð viena vándlátur litisit
homum lekki á mig.
Mieðarn ég bieið eftir tækifæri
til viðtals, bar,st til anín liljóimiur
af dimmri kárilimaininsrödd, frá
hiarbiergjum Mime. Baylaic, og ég
giarði rniér í hiUígarlund að verða
ávörpúð I pieism tóin m|eð orðiuinium
„yndið mi’tt“ éða eiinhverjiu slíkra
gæluorði.
Þiegar Mmie. Baylác komi til
máin, vafð hún msjög vainldræðEteg
á svip. Það liei’t svo út, siern
piesisi ráðahagur hienniar mér ti;l
handfl hiefði bmgðisrt. ... Systrtr
unga imflininisins hiefði yfirgiefrtð
uinniusitainin og bróðiirinin pá hæít
við gifitmgaráfoxm sitt.
*
Jafinviel piessi vonbrigði mhi
bneyttu ékki áfiormi núinu. —
Mme. Lie Bric var yngst pieirra,
er giftingar-miðlun srtuindaði í
París:; barb|ergi heninar voiru bú-
ip húsgögmum af nýjustu gerð
Dg tázku. Hin unga dökkibrýinda
Frú tók á móti mér með viniahjót-
pnm og ég slkýrðii hierani frá forbíð
mdnmi og framrtíðarvonum taffar-,
IiaiuiSt.
Muhdi ég vi'lja taka nnjög ti|gu-
legum, lekkjumianni mieð prjú
börn? . . . Hm! . . . Roraur líta
meira á lefnalegu hliðtoaj, er um
giftingu ræðir, heldur en karl-
miaran — mælti Mm|e. Lie Bric.
Sumar gera hiraar stxöragustu
kröffur, vilja fá miljónamæring
$ða prinz. . . Ég lét á mér skilj-
Pist, að kröffur mínár næðu nú
jtíkki Svo hótt. Frúin bauð mér
þá verkffræðing, líffsiábyrgðar,sala
gðp prófiesisor. . . I hjónábánids-
Skrifstofu iSiem piesisiari mintLst
maður ekki á gifftingar Svoraa
ffyrst í istað; nei, umræðurnatr
voru bara um veöriö, utmi bækuir,
um fferðialög. . . Niú, próftessoriinn,
siem mér virtist einma 'líikliegast-
ur, ikaus heldtur rauðhærðiu ekkj-
una; en verkffræðinguriinin, sem
virtist geðjasit viel aðmér, féll mér
mjög ömurliega í geð. . . ó! isilík
leru ilífsfinis lög. — Hiimn snyrtiliegti
hierfoíingi, siem ég kyntist næst,
virtisit líikliegri; eftirlanganir'
okka’r og iliundárfBir svipað, hann
geðpekkur og alvömgefinn fé-
lagi, áð mér virtist. . . Lílkur
vdrtust pví til áð „skynsamleg"
giffting mín væri komim áð pví
að ræíast, og í hriéinskilni sagt,
var ég pó ekki mjög ánægð fút af
plví. — Þá Iét bóndaefnið mig
tvd'ta, dð hiaran heffð iveriö skii'pað-
ur yfir herdieilidar-umdæmi ,siuiður
í Afríiku, og páð atvikíaðist sivo
að pistta va;r á ,sömu stöð'vum,
sem faðir minn haföi ffariið til
Og ég biefi andsjtygið á hiraiu
bremnhieHa loftslagi í Afríjkiu.
„Taiki'ð yð|u:r petta ekki nær!ri“,
mæl'tii Mmie. Le Bric, eins og til
áð hugga mig. „Ef pér hefðpað
elskað hanin, :pá hieffðluð pér
fylgsit mieð homum um víða vier-
ö,ld. . . Jæja, og hér heffi ég raú
einimirtt jxaran, siem' pér eriuð að
leita að — og hún haiuð mér ung-
an lækraisiskóla st'údent, slem lökki
hieffðii áður verið að hugsa luim
gifftingu, en hlefðii nýliega hlotn-
ast flirtfiur og Mmie. Le Bric gerði
sér far uim að lýsá fyriir borauimi
hviersiu páð værrt raú ákjösanliegt
ffyrir haran lað fá sér ikoiniu. Og
p,áð vildi nú lí'ka svo vel til, að
hiugsjónir harais lum taorauieffni
iværi í isiámræmi við ökilyrðii þau,
éff ég hiefðii sem kona.
Ég heið unga maranlsdnis með
ópolnmæði. Læknir . . . drauma-
hugsijón mín . . . áð búia í pvi
andriúmslofti isiem ég hiefði ávali
æskt eftir! ó, bara ég félli hon-
úim nú í geð! Ég var undir
síenkri hrifningu, eiras og af hug-
boði eða gnun.
Dyrnar oprauðiust og áran feoim
. . . hver anraar en viniur mtem,
iæRna-.sítuaentirainr Við istöðium
bæðii orðlaus af undrluin. Og peg-
ar eftir fimtán míraútur hin dul-
nrhilla „guðmóðjr“ okkar, Mme.
Le Bric, kiom inn til að ffmtm-
kvæma naíuðisynlega 'kyniniingu,
fiarain hiún otakrar í ásttVð'egum
faðmlögum.
„Nú sjáið þér, Mrnie. Le Bric,
að pér haffið framkvæm't sann-
arlegt :kraftavierk“!
Konan: „Viraur pinn saigði áð-
an, að híáran befði áldriei séð niei'tt
jafin lítið og ffæ'tiuiina á mér.“
Maðlurinm: „Þá hiefir hainra víst
pkki 'tlekið vel eftir sk'órtum '
pínum!"
Stækkan Kielarsknrðarios.
Þessi mynd er af KielarskurSinum, sem nú á aS fara aS
breikka um helming — og útbúa meS nýjum stíflum. Skip-
iS, sem sést á myndinni, er beitiskipiS „Köln“.
Skák.
Yarsjá 1935.
Drotíningarmóíb: agð.
Hvítt: S. Erdielyi (Rúmenia).
Svárt: J. Niielsen (Daramöírk).
1. (d 2—Id 4, d 7—d 5. 2. c2—
c4, ie 7—e5. 3. d4xe5. id 5—d4.
4. Rg 1—J 3, Rb 8—c 6. 5. Rb 1—
d2, Bc8—e6. 6. ,a2—a3, Rg8
—ie 7- 7. g 2—g 3, Dd8—Id 7. 8.
Bf 1—g2, Re 7—g 6. 9.Ddl—c2.
(Gajgmsilaust. 9. D—ia4! B—ie7.
10. 0—0. 0—0. 11. b 2—b 4! Hp,
—id8. 12. B—h 2, b 7—b 6. 13. Ha
—cl, ,a:5. 14. b5. Rxe5. 15. B
Xd4. og hvítt Ktiemídur bietur. -—
Skákira Spiielmaran—Koisrtioh, BI|ed
1931).
9. —„— 0—0—0! Viranlur peði-
ið afmr og hefir raiura frjálisiaira
tlaifil. 10. b 2—b 4, Rc 6xe5. 11.
0—0, d4—d 3. 12. e4xd 3, Re5
Xd3. 13. Bc 1—b2, Be6—h3. 14.
Bb2—d 4?
(Betra var Hf—d 1, pö átti
hvítt piegair verra tafil.)
Staðaa efíir 14. ls‘k hvíís:
14. —„— Rd 3—J 4. (ÓvæntUr
leifeur, ©n aiveg afgienandi, eff 15.
BxB, DXB! 16. gxf 4, Rxf- 4,
17. R’—iel, HxB og vinraur. Og
leff 15. gxf, D—g4, 16. R—lel,
BxB. 17. RXB. R—h 4. 18. D
-ne 4, f 7—f 5. 19. h 2—h 3. D—g 6
og vininiur)
15. Bd4—e3, Bh3xg2. (R
xB var líka gott).
16. Be3xf 4.
(Eb 16. gxf, pá D—g4.
16. —Rg6xf 4, 17. g-3
Xf4, Bg2xf3.
Hvítt gaf. Sraotur skák.
Fyrveraradi J ífs áb y rgða rum bo ö s
rnaðiur var að isiagja leinum af
kuimingjum sínusn ffrá hirani fyrri
neynslu isirani: „Eirau Siinini lif-
trygði ég 'inaran fyrir 200 púsluind
króraur og dagiran eftir vaxð hann
umlir bifreið og bieið bana af.“
„Ja, hvier skioFlixxjn! ‘ ‘ eagði kiuinn-
inginin. „ÞaÖ vár slæmt fyrir fé-
lagið; ég býsit við aö pú hiafir
magað pig í handarbökin fyrir
að hafa feomið nxanininum til piesis
áð tryggja sig.“
„Já; —. ég hættí pá álvieg við
líftryggipigiar. Þetta va:r nróður-
bróðir minn og ég lertni erlingi
haras.
*
Sigga litla kom pjótainldi inn
tiiil mömmú sjraraar: „Hann Nionni
braut höfuðíið af brúðunnj
irtx'irani!.“
„NoijÉgg er ijórtiuir strákxir, ,a;ð
gtera pað,“ sagði miamma hieraraair.
„Hvierniig för haran að pví?“
„Ég barði herarai í liöfuðið á
hionum iOjg pá ibrotniaðii hún,“
isiagði Sigjga.
*
Gesturinn: Kafffið er kailt.
Þjómhiran: Setjið pá upp hatt-
Maðurinin,: Ég ætla að ibiðja yð-
ur áð driaga út tömn. En pia|ð er
ópaifi1 áð toosta niotoklriu upp á
dieyfiimgu, pó pað sié isiáirt.
Tianinlæknirinin: Þér leTuð sivona
harður! Jæj-a; lofið m.ér áð sjá
töraninia.
Maðuriran: Ja, pað er raú lelkki
ég ,‘slem er mieði tanraveikinra, pað
ler konan raiín. Húin toamu>r rétt
stnax.