Alþýðublaðið - 11.12.1927, Blaðsíða 8

t
AL.Þ ÝÐUBL AÐI0
Upton Sinelair:
„Smiðnr er ég nefndur"
i ísleuzkri pýðingu eftir séra
Ragnar E. Kvaran.
Þetta er skemtileg og hrifandi
skáldsaga og er auk þess ætiað
það hlutverk »að vekja athygli Ís-
lendinga á því máli.sem með öllu
hefir verið vanrækt að skýra fyrir
þeim, sambandi kristhma hug-
sjóna og pjóðfélagsmála«.
Kostar að einsS kr. (400 bls.).
bóksölum og í afgr. blaðsins.
— Fæst kjá öllum
- Upplagið litið.
M
DTSALA.
Alt selt ineð niðursettu verði.
Kaffikönnur, katlar, pottar,
pönnur, blikkbalar, blikkfötur,
hitaflöskur. Alt veggfóður niður-
sett. Málning seld með 15% af-
slætti. Komíð fljótt, meðan nógar
eru vörurnar!
Signrðnr Hjartnnssoi
Laugavegs- og Klapparstigs-horni.
Get bætt við nokkrum föt-
um enn þá að sauma fyrir
jól. Föt pressuð fyrir kr.
4,00. — Komið nú fljótt!
1. flokks vinna.
Valgeir Kristjánsson,
Laugavegf ÍSA uppi.
Hálverkasýnins
Eggerts Gwðmundssonar
íGoodtemplarahúsinu(uppi)
er opiri daglega kl. 10 l/2
—7 Vs' til 12. dezember.
heldur áfram. Daglega
bætast við Telpiikjól-
ar, sérlega ódýrir og
faliegir. Handsaumaðir
Kaffidúkar, hentug
jólagjöf, tiibúinKodda-
ver og Svuntur.
MaííIiiMur Sjörnsdóííir,
Laugavegi 23.
Sii
isis
IISI
IBII
miklar birgðir
fyririiggjandi.
Eínarsson
& Funk.
ginggana
fABRlEKSMERH
súkku-
$ laði er
bezt og
ei'tir gæðum ódýrast. Þetta
vita allir, sem reynt hafa,
enda eykst salan dag frá |
degi um alt land. ^
Athugið, að á hverjum pakka |
og plötu standi nafnið ð
Ctsála á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 50 A.
Manntöfl fyrir sjó- eða ferð«-
nienn, fílabein í mönnunum og
harðir, inngreiptir reitir, mjög
vönduö jólagjöf • fyrir konun*
handa sjómanninum sínum. —-
Vörubúðin, Laugavegi 53, sínu
870.
VSrusalinn, Hverfisgötu 42,
(húsið uppi í lóðinni) tekur tí.1
sölu og selur alls konar notaða
muni. — Fljót sala.
Fægilögurinn „Blaneo“ rtspar
ekki og er sýrulaus, því jafn á
gull, silfur, plett og alla málm*.
Vinnur fljótt. Munið einnig „Dust
Killer" búsgagnaáburðinn, seis
gerir alt sem nýtt. Vörúbúðin,
sími 870, Laugavegi 53.
Heilræði eftir Benpik Land
fást við Grundarstig 17 og í bókabúð
ura; góð tækifærisgjöf og ódýr.
Vasaklútakassar eru ódýrastir á
Laugav'egi 53 i Vörubúðinni..
Þeir, sem vilja fá sér
góða bók tii að lesa á
jólumim, æ.ttu að kaupa
Glataöa soninn.
Drengja- og telpu-peysur veriða
nú seldar með innkaupsverði. —
Vörubúðin, Laugavegi 53.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Baldursgötu 14.
Vetlingar, kvenmanna, kari-
manna og barna, allar stærötr,
gott úrval. Vörubúðin, Laugavegi
53.
Spdlapéningar (fílabein) mjög
vönd uð ' jó lagjö f. V örubúðin,
Laugavegi 53.
Kitstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjðrn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux Njósnarinn rnikli.
blöðum eitthvað, sem líktist uppdrætti af
strætum og hverfum ehihverra borga á meg-
iniandinu. Annars sýndu iiótelreikningarnir,
að hann liafði nýlega verið á ferð um Aust-
urríki og Serbíu.
„Ef til viil \:,ar hann dráttlistarmaður e'ða
mannvirkjafræðingur,“ stakk deildarforinginn
upp á alt í einu. En ég, sem þekti ieyniupp-
drætti og hve peír eru yfirleitt villandi og
ópekkjanlegir nema þeim, sem draga þá upp,
og peim, sem er ætlaó að nota þá eða hjálpa
til pess að nota pá, var full-ljóst, aö pessi
tilgáta var fjarstæða. Alt benti á frá inínu
sjónarmiði, að hann hefði verið útlendur
njósnari.
Læknirinn og deildarforinginn fóru nú að
skeggræða um, hvernig á perlunni mymti
standa. Auðséð var, að hann hafði borið hana
árum saman. Lg komst að peirri niðurstöðu,
að hann hefði verið hégóniagjarn, skartelsk-
ur og reynt á alla* hátt að láta mikið á sér
feera, meðal annars að láta alla halda að
hann væri auðugur maður. Toskanar og Nea-
politánar, bæói kvenmenn og lcarlmenn, iiafa
oft á sér bein, baglega útskorið, kó.nal eða
perlu. Mér pótti pví sennilegast, að Mr.
White væri ítalskur að ætt og upprtma.
En var dularfulla stúlkan, sem undirritaöi
bréf síu með einu stóru „F“ og lét svo ótví-
ræðiLega í jjós fyrirlitnjngu sína gagnvart
Mr. White, vegna pess, að honum heppnaðist
ekki að ná f hálfa milijón franka, sem 'ó-
nafngreindur Englendingur hafði íiórurn sío-
lum —- i veruleika sarna stúlkan og sú, er ég
pektí með nafninu Clare. Hræðilega játn-
'ingin iiennar: ,,Ég hefi drepið hann!“ hijóm-
jaði í eyrum 'mínum, jafnvel nú, þar seni ég
stóð við hlið lögregluforingjans og lögreglu-
læknisins, sem hvorki vissu upp né niður
í neinu af pessu. Föla, þrevtta andlitið henn-
ar stóð mér fyrir hugskotssjónum, og ég
fann enn koss hennar brenna á hendi minni.
Endurminningin um þetta viðburöaríka
kvöld mun inér aldrei úr minni líða
aldrei! Já; nú pegar ég er að rita þetta,
pá lifi ég alt þetta upp aftur, kiukkustund
eftir klukkustund, allan eíann, alla skelfing-
un.a, alla æsinguna — vegna hennar, sem ég
elskaði, þótt grunur lögreglunnar gegn henni,
nieðal annars vegna þess, að orsök til liins
váfeiflega dau'ðá mannsins var ekki eiui þá
kunn, væri litill eða enginn. Og öll þessi
ráðgáta, setn var að vísu hægt að út-
skýra á þúsund vegu án Jiess pó að rétt
ráðning væri fengin. Já, alt petta skelfi-
lega, ægilega dularfulla — hvað það enn
þann dag í dag ketnur blóði mínu til að
ólga!
En jafnvel þótt stúlkan, sem ég fann nú
að ég var verulega ástfanginn í, játaði að
luin heföi myrt manninn, þá gat ég ein-
hvern \eginn ekki trúað því. Mér fanst pað
næstum því óhugsanlegt, að hún væri morð-
ingi. Hún varekki af því t^gi — eða svona
var það frá mínu sjönarmiði.
Hún var, eða virtist vera, einlæg' í við-
ræöu. Hún var stiliileg og prúð í allri fram-
göngu og látbragði. Hreyiingar hennar voru
liprar og léttar og að öllu óþvingaðar. Hún
var snyrtileg* og tiguleg, og mentuð var
htin -- efalaust í heldri kvenna rö'ó. Það
gátu verið að líkmdum voru — gildar
ástæður fyrir þvi að hún gekk ekki undif
sínu rétta nafnl og var ófáanleg til þess, að
segja frá högum síuum.
Ég vissi þótt hún hefði ekki sifgt mér
það að þung og beizk sorg hvíldi. á>
henni. En ég var sanníærður um að hún
var of þolinmóð og of væg við aöra til
þess að geta svift jafnvel óvin sinn lífinu.
Hvaö eftir anuað, er vi'ö gengurn saman
hina lítt íörnú stlgi í Sydenham og Dul-
/