Alþýðublaðið - 16.04.1944, Qupperneq 8

Stnuradagnr 16. april 1944.
rJARNARStfiS
Sýad U. 7 og 9.
Meykerling
(The Old Maid)
Bette Davis
Miriam Hopkins
George Brent
Samkvæmt áskorunum.
Sýnd kl. 5.
Þokkaleg þrenning
(Tre glada tokar)
Sýnd kl. 3.
Floíinn í bðfn
(The Fleet's In)
Dorothy Lamour
Aðgöngumiðasala hefst
kl. 11.

Mánudag kl. 5, 7 og 9.
Lilla kirfcjurotlan
(Fröken Kyrkrátta)
Bráðskemmtileg sænsk
gamanmynd.
Margnerite Viby
Edvin Adolphson
NVJA StO
SKIPTAR SKOÐANIR
EITT SINN var, ’um tíma,
jrrestlaust á Breiðabólsstað á
Skógarströnd. Það þótti nauð-
synlegt, að einhver væri feng-
inn til að vera á staðnum, til
að líta ejtir húsum og jörð.
Var fenginn til þess maður í
Tireppnum, sem Jónas bóndi á
Bíldhóli, þar í hreppi, taldi lítt
hafa búmannshæfileika.
Þegar hann fregnar þessa
ráðstöfun, segir hann:
„Ég held, að betra væri, að
jörðin geymdi hann, en hann
jöðina.“
* * *
SÁ, SEM formælir föður og
móður, á hans lampa slokknar
x niðamyrkri. Salómon.
* * *
HARÐUR VETUR
KARL NOKKUR var að
lysa hörðum vetri, sem hann
mundi eftir frá því hann var
ungur: — „Það kom átta
vikna skorpa á Þorranum“,
sagði hann, — „og níu vikna
skorpa á Góunni, og var sá
veturinn kallaður lurkurinn
langi“.
* * *
ÞEGAR eldsneytið þrýtur,
slokknar eldurinn, og þegar
enginn er rógberinn, stöðvast
deilurnar. Salómon.
blindur, og hann vissi það einn-
ig, þá var bezt að minnast ekki
á það einu orði.
Óhamingja er skrýtin tegund
af deyfilyfi. Það orkar á mann
eins og innsprauting í handlegg
inn. Við vorum hlæjandi, þeg-
ar við komum á brautarstöðina,
hlqgum og gerðum að gamni okk
ar, sögðum gamlar skrítlur, sem
við bjuggum til á nýjan endi.
Þegar tók að fjölga í járnbraut-
arvagninum, breytti Mikael til
og lét sem við værum trúðleik-
arar. Hann talaði eins og trúð-
leikarar gera og kallaði mig
Shuleimu prinssessu, slöngu-
dansmærina. Allir farþegarnir í
vagninum tóku þátt í þessu
gamni, og aldrei á ævi minni,
hvorki fyrr en síðar, hefi ég
verið jafn óhamingjusöm á
járnbrautarferðalagi og í þetta
skipti.
Þegar við vorum komin aftur
til Neckarhof snæddum við
kvöldverð í borðsalnum,, þar
sem hljóm'sveitin lék og spjaldið
JASS BANNAÐUR hékk óáreitt
uppi á vegg. Mikael bað um
tflösku af völdu víni frá 1921.
Við gerðum áætlun að dásam-
legri bílferð um Frakkland, en
vissum mæta vel, að hana mynd
um við aldrei fara. Öðru hvoru
snerti hann ermi sína, þar sem
umbúnaðurinn um handlegg-
inn var, en ég lét sem ég veitti
því ekki athygli. Að máltíðinni
lokinni fórum við í kvikmynda-
hús. Myndin var ekki þeirrar
tegundar, sem fær mann til að
gleyma höfuðverk, en hún var
sú skásta, sem við áttum völ
á.
Þegar kvikmynídasýning-
unni var lokið, vár klukkan
fimm mínútur yfir tíu, og það
gladdi mig, að sex af þessum
sjötíu og tveim stundum skyldu
vera liðnar. Við fórum beina
leið heim, tókum fram skíðin,
vaxbárum þau, stilltum vekjara
klukkuna á sex og buðum hvort
öðru góða nótt. — Gleymdu
ekki að mæla þig, kallaði ég til
Mikaels, þegar ég heyrði um-
stang til hans í baðherberginu.
— Ég er að því, tautaði hann,
og mælirinn glamraði í munni
hans.
— Hvað mikið? spurði ég að
fimm mínútum liðnum.
— Ég sé það ekki. Þú getur
gáð að því sjálf, sagði hann,
kom fram að hurðinni og rétti
mælinn út um rifu milli stafs
og hurðar. Hann sýndi 37.2 stig.
— Jæja, hvað er það? spurði
hann.
— Næstum því eðlilegt, sagði
ég. — Lofaðu mér nú að fara
að sofa, því að annars kemst
ég ekki á fætur í tæka tíð.
— Góða nótt, mamma.
— Góða nótt, Milky.
— Góða 'nótt, og hafðu nú
ekki neinar áhyggjur.
— Þú veizt, að mér er ekki
gjarnt að hafa þær.
— Jæja, góða nótt.
Ég hlustaði um stund, þang-
að til öll hljóð í herbergi hans
voru hljóðnuð, og hann virtist
fallinn í svefn. Eftir stundar-
•korn slökkti ég ljósið í herbergi
mínu og tók að biðja.
Það ber keim af sálsýki, þeg-
ar fólk, sem ekki trúir á guð,
tekur að biðja. Og það er einn-
ig aumkunarlegt. Um trúað fólk
gegnir allt öðru máli. Bænin er
því huggun og traust, af því að
það hefir trúna til að bera og
á guð að vini. Fyrir hugsunar-
lítið fólk, sem er laust við efa-
semi og fer í kirkju af því að
feður þess og mæöur gerðu það,
er þetta áþekkt því að gera
] skyldu sína, líkt og að halda
| hreinum tönnum sínum og fara
í í hreina skyrtu. Bænir þeirra,
sem ekki trúa á guð, er líkt og
barátta í myrkri, þar sem öll
öfl snúast öndverð gegn manni.
Þú- getur ekki látið þetta við-
gangast guð. Þú getur ekki lát-
ið það henda Mikael, ekki dreng
inn minn; viltu gera svo vel,
guð, viltu gera svo vel að hlusta
á mig, guð, ef þú ert til. Það
kann að vera, að þú látir þig
einu gilda, hvað skeður, en það
hljóta að vera einhver lög. Þú,
einhver, einhvers staðar, hlust-
aðu á mig! Vinndu ekki barninu
mínu tjón, ekki honum, hann
er svo ungur. Hann hefir. ekk-
ert illt af sér gert. Þú getur
ekki unnið honum slíkt tjón sem
þetta. Taktu mig, vinndu mér
tjón, taktu mitt Uf, refsaðu mér,
því að þetta er mín yfirsjón
og mín sök. Guð, hlustaðu á
mig, guð, ég veit ekki hvernig
á að biðja, en. hlustaðu á mig.
Leyfðu mér að tala við þig,
hver, sem þú ert. Láttu ekki
Mikael verða blindan, láttu hann
ekki þjást, varpaðu honum ekki
út í hið hræðilega myrkur. Ég
býð þér sjálfa mig, gerðu við
mig, hvað sem þér sýnist, en
hlífðu ibarninu mínu. Ég hefi
aldrei beðið þig neins, guð, og
mun aldrei gera neinar kröfur
til þín framar, ef þú aðeins vilt
hjálpa mér í þetta skipti._ Ef
þú yfir höfuð ert til, guð, ef þú
ert til, reglur, lög, þá geturðu
ekki verið óréttlátur. Ef þú ert
til, þá veiztu hvar sökin ligg-
ur, og þú getur ekki látið refs-
inguna bitna á saklausum. Ef
það er hefnd, sem þú stefnir að,
þá láttu hana koma niður á mér,
en láttu barnið mitt afskipta-
laust. Ég hefi breytt rangt og
heimskulega. Ég hefi sýnt linku
og ábyrgðarleysi. Ef ég á að
gjalda þess, þá láttu gjaldið
ekki vera sjón barnsins míns,
guð. Hlustaðu á mig, nem mál
mitt, líttu niður til min. Héi)
er ég í eymd minni og þjáning
og grátbæni þig um miskunn, ef
það er það, sem þú vilt. Ef þú
ert guð, hlýturðu að vera rétt-
látur og góður og vilja hjálpa
mér. Sláðu mig, guð, hvaða dag,
GAMLA BIÖ
Vordagar vio Tvíburasysiur
Klettaljöll (Two-Faced Woman)
'Springtíme in the Rockies) GRETA GARBO
Dans og söngvamynd í eðli- Melvyn Douglas.
legum litum. Aðalhlutverk: Sýnd kl. 5, 7 og 9
Betty Grable John Payne Barnasýning kl. 3.
Carmen Miaranda Cesar Romero BAMBI
Harry James og • hljómsveit hans. Litskreytt teiknimynd gerð
Sýnd kL 3, 5, 7 og 9. af snillingnum
Barnasýning kl. 3. WALT DISNEY
Aðgöngumiðasala frá kl. 11. Áðgöngum. seldir frá kl. 11.
hvaða stund og hvernig sem þér
lízt, og ég mun ekki mögla.
Þöikk, guð. Nú hefi ég afhent
þér sjálfa mig og vænti dóms
þíns. En hlífðu Mikael, hlífðu
Mikael, hlífðu Mikael.
Úti fyrir gluggum herbergis
míns stafaði máninn birtu sinni
á snjóinn. Loftið umhverfis mig
var þrungið hljómiun og hávaða
líkt og í stormi. Veggir herberg-
isins leystust upp og hurfu í
þokukenndu tómi. Bæn mín var
krampi og umbrot, þjáningar-
full eins og fæðing. Að lokum
var ég tæmd, og djúp örmögn-
un lagðist yfir mig. Eftir það
fann ég til gagntakandi huggun-
ar, eins og ég hefði þvegið mig
og hreinsað af ótta mínum.
Stundarkorn grét ég, og þá
mundi ég eftir Putzi, hversdags
afa. Allan tímpnn hafði hann
setið á voldugu skýi í grennd
við guð föður á himnum barns-
hugans. — Þegar þú ert raun-
verulega óhamingjusöm, muntu
kveina grátandi: ,Hjálpaðu mér,
viltu gera svo vel að hjálpa mér,
guð, hjálpaðu mér! hafði hann
einu sinni sagt við mig. — Já,
Putzi, þú hefir rétt fyrir þér,
hvíslaði ég út í herbergið. Mér
fannst ég vera létt og tóm, eins
og ég hefði ekki framar nainn
líkama, og ég hugsaði: svona
er að deyja. Á fleygu augnabliki
hafði ég öðlazt gagntakandi ham
ingju, en svo var það liðið hiá.
Ég kjökraði stundarkorn. Þá
IVIEÐAL BLAMANNA
EFTUt PEDERSEN-SEJERBO
Þeir höfðu margsinnis gert tilraun tii þess að fara
yfir ána, en botnin hafði ávallt reynzt of gljúpur. Þeir hefðu
þó getað synt yfir hana, því að vinir vorir voru óhræddir við
við það að fylgja Talvounum eftir, en þeir hikuðu þó við
að láta af því verða, vegna þess að matarföngin hefðu ósjá-
kvæmilega skemmzt við það.
Loks gátu þeir farið yfir ána, án þess að eiga nokkuð á
á hættu, og nú voru þeir staddir á hinum bakka hennar.
Hvítu mennirnir sannfærðust brátt um það, að ráðlegt
hefði verið að fara yfir ána, því að blökkumennirnir héldu
þegar brott frá ánni og stefndu nú meira til suðurs en fyrr.
Þeir sannfærðust einnig um það áður en langt um leið,
að kostirnir við þetta voru fleiri en þeir höfðu árætt að vona
í fyrstu. Þess var sem sé skammt að bíða að þeir eygðu há
f jöll með miklum gróðri.
Að kvöldi næsta dags voru þeir komnir í nánd við hinn
margvíslega gróður, er óx við rætur fjallsins. Þarna var og
skuggsælt. Var þeim félögum það næsta kærkomið,- því að
síðasta dagleiðin hafði verið þeim erfið eins og raunar öll
för þeirra um auðnirnar. Þeir gátu gert sér í hugarlund, að
þeir hefðu lagt erfiðasta áfanga leiðarinnar að baki og þeim
lék mikil forvitni á því að komast að raun um, hvað við
myndi taka handan fjallsins.
ALL R.IGUT, MEN/ ALL OF
YOU VMO WANT TO HELP OUT BV
CARRTING SOME LUGGAGE FOR
THESE GIRLS, STEP FORWARP/
YNÐA
SAGA
FLUGFORINGI STÚLKN-
ANNA: „Jæja stúlkur. Allir,
sem vilja hjálpa eitthvað til
að bera töskur eða þess háttar
gefi sig fram!
in.
Hvað eng- AÐSTOÐARMAÐUR: „Þeir
bjóðast til þess allir herra!“