Alþýðublaðið - 21.06.1944, Blaðsíða 8

8
ALÞTÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 21. júní 1944
^lTiARNARBlðSI
DIXIE
Amerísk músikmýnd í eðli-
legum litum
Bing Crosby
Dorathy Lamour
Billy de Wolfe
Marjorie Reynolds
Sýnd kl , 5, 7 og 9
„ER ÞAÐ NU OVERA . . “
KRISTÍN GAMLA var mesta
dugnaðarkona. Hún var kirkju-
rækin og þótti mjög vænt um
prestinn sinn. Gestrisin var hún,
og hreinskilin og hispurslaus.
Eitt sinn, þegar presturinn
kom að húsvitja, vildi hún um-
fram allt gefa honum góðan
kaffisopa. Kom hún með stóran
kaffibolla, sem maður hennar
hafði notað „í verinu“, fullam,
af lútsterku, sætu. kaffi og
braut ofan í hann skonrok
þangað til nærri flaut útaf und-
irskálinni.
Presturinn var mesta prúð-
menni og vildi ekki styggja
Kristínu, en segir brosandi: „Ég
held að þetta sé nú of mikið,
Kristín mín.“
Þá skellir Stína gamla hend-
inni á lærið og segir: „Er það
nú óvera, að geta ekki drukkið
fullan bollann hans pápa sáluga.
Ég gæti drukkið fullan koppinn
minn af svona góðu kaffi.“
*
KONUR. ERU grimmari en
karlmenn, þess vegna þola þær
meiri þjáningar.
Louis Wain.
*
ÞÆR ÞJÁNINGAR, sem kon-
an hefir minnsta meðaumkun
með, eru þær, sem menn líða
hennar vegna.
Chabanon.
* * *
„DIPLOMAT“. talar þegar
samvizka hans skipar honum
að þegja, og þegir, þegar sam-
vizkan skipar honum að tala.
var ifatasala og 'hér vonu fleiri
menn — vel klæddir menn um
feritugt og iþar yfir, sem sátu
fyrir innan Uátúns grindur.
Skiiistofud ren gu r ikom til henn
ar.
,,Hvern ‘viljáð þér finna?“
spurði hann.
„Get ég fengið að tala við for
stjórann?“ sagði hún.
Hann hljóp til þriggja manna,
sem voru ií áköfum samræðum
og ávarpaði einn þeirra. Þessi
maður gekk ;í láttina til hennar.
„iNú?“ sagði hann kuldalega.
Þessi móttaka svipiti hana strax
hugrekkinu.
nEr nokkur staða laus hérna?“
spurðii hún með öndina í hálsin-
um.
„Nei,“ sagði Ihann stuttlega og
sneri við henni 'bakinu.
Hún gekk ringluð út úr bygg-
ingunni og sendisveinninn hélt
lotninganfulllur í hurðina meðan
hún gekk út. Hún var fegin,
þegar hún var komin inn ií fóiks
iðuna aftur. Þetta var talsvert
áfall fyrir hana, sem rétt áður
var sivo vongóð.
Nú gekk hún iengi án þess að
vita, 'hvert hún var að fara. Hún
gekk fram hjá hverju stórfyrir
tækinu á fætur öðru, en hana
skorti kjark til að Ihalda áfram
leit 'Slinni. Það var komið há-
degi iog hún fann itil hungurs.
Hún leitaði uppi óálitlegt veit-
ingahiús og gekk inn, en hún sá
sér til skelfingar, að verðið á
öllu fór langt fram úr því, sem
hún gat veitt isér. Hún hafði ein
ungis efni á að fá sér einn súpu-
disk, og þiegar hún hafði 'iokið
við Ihann, gekk hún út. Þetita
herti hana dáiítið upp og gaf
hennii nokkum kjark ti'l að Ihalda
áfram ieitinni.
Hún gekk ifram hjá nokkrum
stórhýsum og sá sig um eftir
einhverri líklegri stofnun, og
nú koim hún áftur að fyrirtæk-
inu iSitorm og King og í þetta
skipti tókst henni að komast
inn. Nokkrir imenn voru að ræða
saman rétt ,hjá hennli, en þeir
tóku ekkert eftir henni. Hún
stóð Iþarna log horfði órófeg nið-
ur fyrir ffætur sér. Þegar hún
var næsitum lorðin ffrlá isér aff ör-
vilnun, isá hún mann við skrif-
borð fyrir innan grindur rétt
hjá, sem Ibenti henni að koma.
„Hvern viljið þér finna?“
■spurði hann.
,,Ó, hvern sem vera skal,“
isagði hún. „Ég er að leita mér
að atvinnu.“
„Nú þá þurffið þér að tala
við herra McManus,“ sagði
hann. „Fáið yður sæti,“ og hann
ibenti henni á stól við naesta
vegg. Hiann sat rólega og Iskrif-
aði áfram, þangað til lítill og
ffeitur maður ikom inn af göt-
unni.
„Herra McManus,“ kallaði
maðurinn við skrifborðið. „Þessi
unga istúlka vill tala við yður.“
Litli maðurinn sneri sér við
og leit á Carrie, og hún stóð upp
og gekk til, hans.
„Hvað get ég gert fyrir yður,
ungfrú?“ spurði hann og virti
hana forvitnislega fyrir sér.
„Mig langaði til að vita, hvort
ég gæti fengið stöðu hér,“ sagði
hún.
„Hvers konar stöðu?“ spurði
hann.
„Enga sérstaka,“ stamaði hún.
„Hafið þér niokkurn tíma unn
ið við vefnaðarvöruverzlun?“
spurði hamn.
„Nei, herra minn,“ sagði hún.
„Gietið iþér hraðritað eða skrif
að á ritvél?“
„Nei, herra minn.“
„Jæja, þá getum við ekki not-
að yður hér,“ sagði hann. „Við
tökum aðeins vana menn í jþjón-
ustu okkar.“
Hún var mæstum komin út að
dyrunum, þegar eitthvað í 'hin-
um raunamædda svip hennar
vakti athygli hanis.
„Haffið þér niokkurn tíma unn
ið fyrir yður áður?“ spurði hann.
„Nei,“ sagði hún.
„Nú já, þá getið þér tæplega
fengið atvinnu hjá svona fyrir-
tækjum. En hafið þér reynt fyr-
ir yður í isölubúðunum?“
Hún ivarð að viðurkenna, að
það hefði hún ekki gert.
„Eff ég væri :í yðar sporum,“
sagði hann og horfði vingjarn-
lega á hana „þá myndi ég reyna
í sölubúðunum. Þar eru oft tekn
ar ungar stúlkur til þess að af-
gredða.“
„Þakka yður fyrir,“ sagði hún
og varð himinlifandi yfir þessari
alúð og hjálpfýsi.
„Já,“ Isagði hann, þegar hún
gebk til dyranna. „Þér sbuluð
reyna í isölubúðunum.“ Síðan
gekk hann burtu.
Á þessum tímuim voru hinar
stóru isölubúðir á ffyrsta stigi
þróunar sinnar, og þær voru
ekki margar. Þrjár hinar fyrstu
í Bandarikjunum voru istofnað-
ar um 1884, og þær voru einmitt
í Chicago. Carrie kannaðist við
nöfnin á nokkrum þeirra af aug-
lýsingunum í „Daily Niews“, og
nú hóf hún leit isína að þeim.
Orð herra McMianus höfðu á ein-
hvern hátt aukið kjiark hennar,
sem hafði um tima verið hætt
kominn, ng nú þorði hún að
vona, að henni ibyðiist eitthvað
þar. Hún eyddi nobkrum tíma
í að ganga fram og afftur í þeirri
von, að hún fyndi Ibyggingarn-
ar aff hendingu, því að hugur-
inn sefaðist svo fljótt — þó að
honum sé einbeitt að ákveðnu
takmarki, sem hann verður að
ná —i aff þeirri sj álfsblekkingu,
siem uppgerðarleit að einihverju
felur í sér. Loks ispurði hún lög-
regluþjón, sem ráðlagði henni að
halda íbeint láfram og þá kæmi
hún að „The Fair.“
Ef þessi víðtæka smásala
hverfur nokkurn tíma að fullu,
NYIA BIÖ
6AMLA Blð
Æftjörðin Kaldrifjaður
umfram allf ævinfýramaður
(„This above All“)
Stórmynd með (Honky-Tonk)
Tyrone Power og Joan Fontaine Metro Goldwyn Mayer stór-
kl. 6,30 og 9 mynd
Syngið nýjan söng Clark Gable
Lana Tumer
(Sing another Chorus) Dans og söngvamynd með Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Jane Frazee og Börn innan 12 ára fá ekki
Mischa Auer. aðgang
kl. 3 og 5.
íþá mun eðli hennar og afleið-
ingar mynda merkilegan kaffla
í verzlunarsögu þjóðar vorrar.
Heimurinn haifði aldrei til þess
tírna verið vitni að svo geysi-
mikillli útbreiðslu lítiMjörlegr-
ar smláverzlunar. Þarna voru
hundruð verzlana saimeinaðar í
einá heild, og allt var byggt á
mjög áhriffamiklum og hag-
kvæmum grUndvelli. Þetta voru
heillandi, sístarfandi og sívax-
andi fyrirtæki með hópum af
starfsfólki og flokkum viðskipta
vina. Carrie gekk gegnum deild
irnar, heilluð af öllu glingrinu,
fötunum, bókunum og skart-
gripunum. Á hverju búðarborði
var samsaffn aff dáisemdum, sem
vöktu hrifningu og löngun hjá
henni. Hún hreifst ósjlálffrátt af
hverjum einstökum skartgrip —
og samt hætti hún ekki að horfa
á þá. Það var ekkert þarna, sem
hún hefði ekki getað notað —
og ekkert, sem 'hún þxiáði ekki
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
/
lokum, þegar presturinn tók Sér loksins málhvíld, — finnst
yður nú annars, að það eigi við að tala um þessi efni á þenn-
an hátt? Mér virðist nógu margir verða til þess nú til dags
að meðan þér voruð að heiman, bárust skilaboð frá Povlsen
inn. Ég ætla að leyfa mér að segja yður frá því, herra Muller,
að meðan þér voruð að heiman, bárust skilaboð frá Poolsen
hjólasmið, en faðir hans liggur fyrir dauðanum — eins og
yður mun reka minni til. Að minnsta kosti er hann mjög
þungt haldinn og bíður þess í nauð og þjáningum, að hann
verði þjónustaður. Vagninn yðar var ekki ferðafær fremur
en venjulega, en ég hét því að koma eins fljótt og ég mögu-
lega gæti. Nú er hins vegar skollið á hið versta veður, og
vegirnir eru algerlega ófærir. Auk þess munuð þér, herra
Múller, hafa verið svo nærgætnir að fela loðfeldinn minn
fyrir mér, að minnsta kosti hefir mér hvergi tekizt að finna
hann síðustu daga. Mér væri það sönn ánægja, ef þér vild-
uð afhenda mér hann fyrr en síðar.
— Guð minn góður, er vesalings maðurinn veikur — er
hann veikur? sagði gamli maðurinn, og að þessu sinni var
ekki um neina uppgerð að ræða af 'hans háífu. En strax á
eftir leit hann upp, og brosi brá fyrir á andlit hans.
— Vitið þér annars, hvað mér datt í hug í dag?
— Nei, 'hvernig ætti ég svo sem að vita það?
— Þér ættuð annars að giftast, herra Ruggaard.
— Giftast? . . . Hvað eigið þér við með því?
LISTEN, LOOTENANT... I-I KNOW WHAT
KATHy MEANS TO YA... BOT, 605H, IF
WE ALL PIP WHAT WE WANTEP TO glGHT
NOW... WHY THE WHOLE ARMY WOULD
uc uoaac nw ci ipi m ic;ui /
OKAY, 5AMMY...
RAPIO THE REST
OFTHE 5QUAPR0N
ANPTELLTHEM
TO PROŒEPTO
FIELP K ANP
LANP
BACK ATTOWN M...THE RlPPLEP
TRAN5PORT HA5 COME TO A STOR..
7
THOSE PIRTY
RATS/ RiPPUNG
APEFENSELESS
TRANSPORT.
THOROUGH TOO...
PROBABLY NOT A
SOUL LEFT ALIVE/
1YNDA
ÍAQA
SAMMY/ „Liðsforingi, eg veit að
þú elskar Kötu, en drottinn
rnánn dýri, ef við gerðum allt,
sem okkur langar til í það og
það skiptið. Þá myndi allur
herinn okkar sannarlega verða
á flæðiskeri staddur.“
ÖRN: „Jæja, Sammy. Segðu hin-
um fíugmönnunum í útvarpinu
að þeir skuli bara halda áfram
til flugvallár K. og lenda þar.“
SAMMY: „Ég^ er búinn að því
liðsforingi. Ég vissi alveg, að
þú myndir breyta um skoðun.“
í BORGINNI M. Flutningaflug-
vélin hefur stöðvast: Flugvalla-
starfsmenn: „Bölvuð svínin,
þeir hafa ráðist á varnarlausa
flutningaflugvél. Líkast til er
engin á lífi í vélinni."